จงอยู่กับปัจจุบันเถิด
ยากมากๆ เห็นด้วยครับ เพราะชีวิตไม่ใช้การเพ้อฝัน อนาคตยังมาไม่ถึง อดีตก้ผ่านไปแล้ว แต่เราจะดำรงชีวิตอย่างไรหากปราสจากการวางแผ่นการดำรงชีวิต
และจะมีค่าอะไรหากปราสจากความทรงจำ แต่ผมคิดว่าเรา หวังได้ ฝันได้ วางแผนได้ ระลึกได้ แต่ต้องเป็นไปเพื่อประโยชน์ของปัจจุบัน ไม่หลงงมงาย ไม่ยึดติด จงวางใจในพระเจ้าและความรักของพระก็พอ เพราะการมีชีวิตที่หวังมากไปก็เป็นทุกข์ทั้งที่บางที่สิ่งที่เราคิดอาจเกิดขึ้นหรือไม่ก็ได้ แต่การอยู่โดยไร้การวางแผนก็อาจทำให้หลักลอย ไร้แผนการและอาจไม่ประสบความสำเร็จ แต่เราต้องมีชีวิตโดยเชื่อว่าไม่ว่าอยางไรพระไม่ทิ้งเราและทำสิ่งในปัจุบันให้ดีที่สุดก็พอแล้ว ผมคิดเช่นนี้นะ
ไม่หมกมุ่น ไม่คิดมาก ไม่กำหนดอะไรให้มันตายตัวแต่ก้ใช้ว่าจะไม่คิดวางแผนอะไรเลย และวางใจในพระเจ้าครับ
และจะมีค่าอะไรหากปราสจากความทรงจำ แต่ผมคิดว่าเรา หวังได้ ฝันได้ วางแผนได้ ระลึกได้ แต่ต้องเป็นไปเพื่อประโยชน์ของปัจจุบัน ไม่หลงงมงาย ไม่ยึดติด จงวางใจในพระเจ้าและความรักของพระก็พอ เพราะการมีชีวิตที่หวังมากไปก็เป็นทุกข์ทั้งที่บางที่สิ่งที่เราคิดอาจเกิดขึ้นหรือไม่ก็ได้ แต่การอยู่โดยไร้การวางแผนก็อาจทำให้หลักลอย ไร้แผนการและอาจไม่ประสบความสำเร็จ แต่เราต้องมีชีวิตโดยเชื่อว่าไม่ว่าอยางไรพระไม่ทิ้งเราและทำสิ่งในปัจุบันให้ดีที่สุดก็พอแล้ว ผมคิดเช่นนี้นะ
ไม่หมกมุ่น ไม่คิดมาก ไม่กำหนดอะไรให้มันตายตัวแต่ก้ใช้ว่าจะไม่คิดวางแผนอะไรเลย และวางใจในพระเจ้าครับ
-
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
ปฏิบัติยาก แต่ ถ้าเก็บเอาไว้เตือนใจตัวเองนะครับ
มนุษย์มักบอกกับผู้อื่นว่า
ใช้อดีตเป็นบทเรียน ให้อยู่กับปัจจุบัน และมองไปยังอนาคต
แต่...
ดูเถิด...มนุษย์เท่าไหร่ มีชีวิตจมอยู่กับอดีต
มนุษย์เท่าไหร่ ผลัดชีิวิตไปหาวันพรุ่งนี้
มนุษย์เท่าไหร่ ไม่พอใจความเป็นตัวเองในปัจจุบัน
มนุษย์เท่าไหร่ มองอนาคตของผู้อื่นจากโลกของตัวเอง
มนุษย์เท่าไหร่ สมมติตัวเองในตัวตนของผู้อื่น
มนุษย์เท่าไหร่ อยากมี อยากได้ อยากเป็น ในสิ่งที่มิใช่ของตนเอง
ดีเท่าไหร่แล้ว ที่พระเจ้าไม่อนุญาตให้มนุษย์เดินทางกลับไปกลับมาได้ในเวลา
ลิ้นมนุษย์เท่านั้น ที่ยังคงมีชีวิตเช่นนั้นให้คนทั่วไปได้เห็น ได้รู้
เฮ้อ! หิว
ใช้อดีตเป็นบทเรียน ให้อยู่กับปัจจุบัน และมองไปยังอนาคต
แต่...
ดูเถิด...มนุษย์เท่าไหร่ มีชีวิตจมอยู่กับอดีต
มนุษย์เท่าไหร่ ผลัดชีิวิตไปหาวันพรุ่งนี้
มนุษย์เท่าไหร่ ไม่พอใจความเป็นตัวเองในปัจจุบัน
มนุษย์เท่าไหร่ มองอนาคตของผู้อื่นจากโลกของตัวเอง
มนุษย์เท่าไหร่ สมมติตัวเองในตัวตนของผู้อื่น
มนุษย์เท่าไหร่ อยากมี อยากได้ อยากเป็น ในสิ่งที่มิใช่ของตนเอง
ดีเท่าไหร่แล้ว ที่พระเจ้าไม่อนุญาตให้มนุษย์เดินทางกลับไปกลับมาได้ในเวลา
ลิ้นมนุษย์เท่านั้น ที่ยังคงมีชีวิตเช่นนั้นให้คนทั่วไปได้เห็น ได้รู้
เฮ้อ! หิว
การยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นในแต่ละขณะ
รับรู้อารมณ์ในแต่ละขณะ
แยกแยะว่าอารมณ์นั้นมาจากอดีตหรืออนาคต
สิ่งสำคํญที่สุดคือ พิจารณาให้เห็นเถิดว่า
อารมณ์ทั้งหลายนั้นเราทำให้มันเกิด
ด้วยตัวเราเองทั้งสิ้น
ทดลองทำดูเถิด แจ้งผลด้วยนะ
ความโกรธเกืยดชิงชังล้วนมาจากอดีต???????
รับรู้อารมณ์ในแต่ละขณะ
แยกแยะว่าอารมณ์นั้นมาจากอดีตหรืออนาคต
สิ่งสำคํญที่สุดคือ พิจารณาให้เห็นเถิดว่า
อารมณ์ทั้งหลายนั้นเราทำให้มันเกิด
ด้วยตัวเราเองทั้งสิ้น
ทดลองทำดูเถิด แจ้งผลด้วยนะ
ความโกรธเกืยดชิงชังล้วนมาจากอดีต???????
- Ministry Of Men
- โพสต์: 3972
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ เม.ย. 18, 2007 3:09 pm
เห็นด้วยๆ
การไม่อยู่กับปัจจุบันมันมีผลต่อปัจจุบันจริงๆด้วยนิน่ะ
การไม่อยู่กับปัจจุบันมันมีผลต่อปัจจุบันจริงๆด้วยนิน่ะ