เก็บตกชีวิตมิสชันนารี ตอนที่ 1-3

[ณ สวรรค์]

เราพูดถึงมิตรภาพครั้งสุดท้ายเมื่อไร แต่ลองฟังเรื่องเล่านี้ ...
เพื่อนสองคนเดินเข้าไปในป่าทึบ คนหนึ่งกล่าวว่า หากเจออันตรายใดใด
เขาจะไม่มีวันทิ้งเพื่อนเป็นอันขาด .... ผ่านมาถึงจุดหนึ่งทั้งสองพบหมีตัวใหญ่ยืนจังก้า
แสยะปากแยกเขี้ยว เพื่อนคนที่ว่าจะไม่ทิ้งกัน วิ่งหนีไปซ่อนในพุ่มไม้ ส่วนอีกคนหนีไม่ทัน
ก็ทิ้งตัวนอนกับพื้น แกล้งตาย .. หมีเข้ามาดมรอบตัวชายนั้น แล้วก็จากไป
(คงเพราะเป็นเทศกาลกินเจ) ... ชายที่ทิ้งเพื่อนเดินกลับมาแล้วก็ถามแก้เขินว่า

[Buondi]

  คุณพ่อและซิสเตอร์ที่วัดเป็นที่พึ่งทางใจ เป็นที่ปรึกษา เป็นคุณครู  เป็นเพื่อน สวดให้ท่านแทบทุกวัน

[เจนจิรา]

พระสงฆ์ เปรียบเสมือนตัวแทนพระเยซู เจ้า ที่ทำหน้าที่ คอย ช่วยเหลือ และขัดเกลาจิตวิญญาณ 

[ณ สวรรค์]

เวลาที่พูดถึงงานแพร่ธรรมกับชนเผ่าพื้นเมืองในเขตมิสซังนครสวรรค์ ต้องบอกว่า

[synner]

ถ้าไม่มีท่านเหล่านี้ ป่านนี้คริสต์ศาสนาใน ปรพเทศไทยคงยังไม่ไปถึงไหนแน่ เพราะมีพวกท่านเป็นแบบอย่างนี่แหละ พระสงฆ์รุ่นหลังถึงได้ทำงานได้ไม่ยากเท่าเดิม ขอให้มีมิสชันนารีอย่างนี้มาเมืองไทยอีกเยอะ จะได้มาดูแลแกะขอพระเจ้าให้ดีๆ

[Bar_Blue]

ผมนับถือพระสงฆ์ท่านมากครับ ท่านทำเพื่อพระเจ้าจริงๆ

[ณ สวรรค์]

หากย้อนเวลากลับไปเมื่อวันที่ 24 พ.ค. 1990 ที่อาสนวิหารพระมารดานิจจานุเคราะห์ อุดรธานี ได้มีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นที่นั่น .... สงฆ์ใหม่อุดร ซึ่งเป็นศิษย์เก่าแสงธรรมในรุ่นที่11 ได้รับการบวชเป็นพระสงฆ์ และหนึ่งในสี่องค์นี้ก็คือ พระสังฆราชยอแซฟ ลือชัย ธาตุวิสัย พระสังฆราชองค์ใหม่ของสังฆมณฑลอุดรธานี ...แต่ถ้าหากจำบรรยากาศไม่ได้ก็ขอให้กลับไปอ่านอุดมสาร ฉบับที่ 16 ในปี 1990 ก็จะพบกับข้อมูลที่ทำให้เข้าใจในความตั้งใจจริง และความประทับใจตั้งแต่การเริ่มต้นชีวิตพระสงฆ์ใหม่ๆ ของพระสังฆราชองค์นี้ พระสังฆราชที่ได้ให้คติพจน์ในวันบวชเป็นพระสงฆ์ว่า

[Jeab Agape]

พี่ จขกท ตกลงมาจากสวรรค์เหรอ