ไม่อยากสวดบทนี้เลย ..

[เลย์]

ไม่รุ้ว่าเลย์คิดมากไปเองหรือป่าว  เลย์ไม่อยากสวดบทแสดงความทุกข์เลย  โดยเฉพาะประโยคที่ว่า " เดชะพระหรรษทานช่วย

ข้าพเจ้าตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ทำบาปอีกเลย " เพราะรู้สึกเหมือนว่าเรากำลังโกหกพระเป็นเจ้าว่าเราจะไม่ทำบาปอีก แต่เราก็ทำบาป

กันอยู่ทุกวัน และเป็นบาปที่ซ้ำๆด้วย เวลาเลย์สวด เลย์จะสวดบทแสดงความเชื่อ ความไว้ใจ ความรัก ส่วนบทแสดงความทุกข์เลย์จะไม่สวด

ด้วยเหตุผลดังกล่าว เพื่อนๆว่าเลย์คิดมากไปเองหรือป่าวครับ แนะนำด้วยครับ ..    : emo036 :  : xemo031 :  : xemo033 :

[synner]

มนุษย์ก็คือ มนุษย์เลย์ ไม่ว่าจะอย่างไรก็มีโอกาสพลาดพลั้ง เราว่าคุณควรจะสวดนะ  เราสวดเวลาไปแก้บาปทุกที เรียกว่าสำนึกก่อนเข้าที่แก้บาปเสียอีก
งานนี้คุณอาจจะคิดมากไปนะ  แค่คุณสำนึกได้และพยายามหลีกเลี่ยงจากบาป พระองค์ก็ทรงยกโทษให้คุณแล้วแหละ

ขอพระเจ้าอวยพรนะ

[Batholomew]

สวดเถอะครับ เป็นการทำให้เราสำนึกในบาปนั้นมากขึ้น

[13PM.]

ผมก็เคยคิดอย่างเลย์นะครับ..แต่ผมคิิดว่าการที่เราเป็นมนุษย์นั้นสิ่งล่อลวงสารพัดโดยมากมักมีแต่สิ่งจูงใจให้ทำบาปทั้งสิ้น การพลาดพลั้งก็เกิดขึ้นเป็นเรื่องธรรมดา แต่จงภูมิใจที่เรายังมีจิตสำนึกที่ดีที่คิดจะกลับตัวและแก้ไข หากเรามีสิ่งนี้ก็หมายถึงเรามีศีลธรรมที่ดีอยู่ในตัวอยู่แล้ว ต่างจากคนที่คิดแต่จะทำผิดอย่างดียวคิดแต่จะเอาัดเอาเปรียบโดยไม่มีพระเป็นเจ้านำทางหรือไม่ยอมเดินตามทางพระองค์ ผิดจากเราที่มีแสงสว่างในพระคอยชี้นำให้เรากลับใจเสมอ..

อย่าลืมว่าอย่างไรเสียเราก็เป็นคนบาปดังนั้นการสังวรว่าเราเป็นคนบาปนั้นมิใช่สิ่งผิดแต่การไม่สำนึกถึงมันเลยนั่นสิเป็นบาปอันใหญ่หลวงที่แท้จริง

[Holy]

คิดมากไปครับ

ถ้าเราละอายเมื่อสวด เป็นการบ่งบอกว่า มโนธรรมของเรา ยังคงทำงานอยู่ ยังไม่ได้หลงผิด คิดไปว่าสิ่งที่ทำนั้นไม่บาป และยังละอายในบาปนั้นอยู่ ซึ่งน่ายินดีว่า พระจิตเจ้ายังทำงานในจิตวิญญาณเรา และเรายังอยู่ในพระหรรษทาน

ซึ่งการบอกกับพระเจ้า และตัวตนเองว่า เราจะพยายามไม่ทำบาปอีก ไม่ได้แปลว่า คนตั้งใจแน่วแน่จะพลาดหรือล้มไม่ได้ แต่เพียงบอกว่าจะพยายามให้ถึงที่สุด และเมื่อพลาดไป ให้กลับไปขอโทษพระองค์ และกลับใจใหม่อีกครั้ง

ตราบที่เราอยู่ในเนื้อหนัง เราจะไม่ทำบาปเลยคงเป้นไปไม่ได้ แม้แต่นักบุญยังสารภาพบาปเสมอๆ ทั้งพระสันตะปาปา ก็สารภาพบาปเสมอๆเช่นกัน แล้วเราเป็นใครกัน ที่จะเก่งว่าท่านดำรงชีวิตโดยไม่ทำบาปเลยแม้แต่นิดเดียวได้ ในเมื่อเราต้องสำนึกเสมอว่า เราเป็นคนบาป

ขอพระเจ้าอวยพรครับ

[Holy Bible]

ผมก็เคยคิดเหมือนกัน

[Like a Heaven]

ผมก้อรู้สึกครับ

แต่เชื่อเถอะครับ

พระพรของพระมีมากมายเหลือล้นจริงๆ .. ^ ^

[francisco xavier]

ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ว่า เราจะไม่ทำบาปอีกเลยจริง ๆ
ประเด็นอยู่ที่ เรารู้สึกรังเกียจสิ่งที่เราทำ แล้วตั้งใจว่าจะไม่ทำบาปนั้นอีก ฉะนั้น ความสำคัญอยู่ที่ เรารู้สึกสำนึกผิดมากแค่ไหน ไม่ได้อยู่ที่เราสะอาดมากแค่ไหน ครับ

[พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ]

ดีแล้วครับที่รู้สึกแบบนี้ สวดต่อไปเถอะครับตามที่พี่ Holy ว่าใว้

[sidtad]

สวดเถอะครับ  

[เลย์]

ขอบคุณทุกท่านครับ สวดแล้วครับ 

[Mobster]

คิดมากไปครับ

ถ้าเราละอายเมื่อสวด เป็นการบ่งบอกว่า มโนธรรมของเรา ยังคงทำงานอยู่ ยังไม่ได้หลงผิด คิดไปว่าสิ่งที่ทำนั้นไม่บาป และยังละอายในบาปนั้นอยู่ ซึ่งน่ายินดีว่า พระจิตเจ้ายังทำงานในจิตวิญญาณเรา และเรายังอยู่ในพระหรรษทาน

ซึ่งการบอกกับพระเจ้า และตัวตนเองว่า เราจะพยายามไม่ทำบาปอีก ไม่ได้แปลว่า คนตั้งใจแน่วแน่จะพลาดหรือล้มไม่ได้ แต่เพียงบอกว่าจะพยายามให้ถึงที่สุด และเมื่อพลาดไป ให้กลับไปขอโทษพระองค์ และกลับใจใหม่อีกครั้ง

ตราบที่เราอยู่ในเนื้อหนัง เราจะไม่ทำบาปเลยคงเป้นไปไม่ได้ แม้แต่นักบุญยังสารภาพบาปเสมอๆ ทั้งพระสันตะปาปา ก็สารภาพบาปเสมอๆเช่นกัน แล้วเราเป็นใครกัน ที่จะเก่งว่าท่านดำรงชีวิตโดยไม่ทำบาปเลยแม้แต่นิดเดียวได้ ในเมื่อเราต้องสำนึกเสมอว่า เราเป็นคนบาป

ขอพระเจ้าอวยพรครับ

ใช่เลย

[พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ]

ตรงกันข้ามถ้าคิดว่า"ชั้นไม่ทำบาปแล้ว ฉันสวดได้อย่างเต็มปากเต็มคำ"...แบบนี้น่าเป็นห่วงของจริง