ผู้อยู่ฝ่ายความจริง
เป้นพี่ม.2 ซะงั้น ดันเหมือนซะด้วย ที่นี้อะไรก็ไหมรู้ดลให้แก้อายว่า กินไหมพี่อิ่มแล้ว เขาหันมางงมาก เพื่อนที่จะเรียกนั่งอยู่ข้่างล่าง อ้าว! 
อายมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาโอ่งคลุมหัวก็ไม่อยู่ อายจนวันตาย ในโรงเรียนซะด้วย เดี๋ยวก็เจอกันอีกอ่ัะ ต้องหลบหน้าพี่เขาตลอด ใครเคยเป้นแบบผมมาก 
ผมว่าพอกันนะพี่belive13 เขียน:เคยแรงกว่านั้นอีกน้อง
พี่เคยมีเพื่อนคนหนึ่ง สนิทกันค่อนข้างมาก ก็เล่นกับประจำ
ปรากฏว่าวันนั้นพี่ต้องเข้าห้องประชุมใหญ่ของโรงเรียนอ่ะ
ก็เจอคนน่าคล้ายก็คิดว่ามัน เลยตีก้นไปซ้าาาาาาา
เค้าก็หันมามองแบบงงๆ พี่ก็ยังไม่รุตัว แกล้งเนียนไม่รุเรื่องไป
แล้วเค้าก็เดินไปแบบงงๆ ส่วนพี่หันไปดูอีกทีว่าทำไมมันไม่ทักเราตอบหว่าาา
ปรากฏหน้าคล้ายจริง แต่คนละคน
อายมั่กๆ
แล้วพี่อายอยู่ไหม ยังเจอเขาอยู่ไหมเวลาเจออายไหม ผมเป็นโรคจิตกลับมาเครียด เป็นเดือนๆกว่าจะหาย เล่นเอาไมเกรนปิ๊ด 
คือเมจิกำลังไปเรียนตอนเ้าอยู่ประเพณีของโรงเรียนคือหอมเเก้มกันตอนเช้าทีนี้เห็นคนหน้าเหมือนฝ้ายมากกก ดันตบไหล่เเล้วจับมาหอมนิดเดียวน่ะ สรุปว่าเป็นรุ่นพี่อ่าอายมากกเลยมะรู้ว่าตอนนี้พี่เขายังโกรธอ่ะเปล่า ตั้งเเต่นั้นมาก็ทำตัวเหมือนโรคจิตคอยหลบฯซ่อนฯ 
พอกันครับ ของผมตบหัวสั่นเลย เป็นรุ่นพีด้วย ถึงกับต้องยกมือไหว้ขอโทษbelive13 เขียน:เคยแรงกว่านั้นอีกน้อง
พี่เคยมีเพื่อนคนหนึ่ง สนิทกันค่อนข้างมาก ก็เล่นกับประจำ
ปรากฏว่าวันนั้นพี่ต้องเข้าห้องประชุมใหญ่ของโรงเรียนอ่ะ
ก็เจอคนน่าคล้ายก็คิดว่ามัน เลยตีก้นไปซ้าาาาาาา
เค้าก็หันมามองแบบงงๆ พี่ก็ยังไม่รุตัว แกล้งเนียนไม่รุเรื่องไป
แล้วเค้าก็เดินไปแบบงงๆ ส่วนพี่หันไปดูอีกทีว่าทำไมมันไม่ทักเราตอบหว่าาา
ปรากฏหน้าคล้ายจริง แต่คนละคน
อายมั่กๆ
Haha! คิดทีไรก็ขำตัวเอง ต้องเปลี่ยนวิธีทักทายเพื่อน จนถึงปัจจุบันsunofgod เขียน:
