Belong to the Truth Jesus Christ

ทุกวันนี้ ผมไปวัดเอง ไม่มีใครไปส่ง ไปเป็นคู่ หรือแม้ไปเป็นเพื่อน อยู๋วัดก็ไม่รู็จักใครนอกจากพ่อทูนหัว พอไปถึงวัดก็นั่งกับฝรั่งข้างบ้าน (ซึ่งผมก็พูดปะกิด ไม่สันทัดมากนัก) กันสองคนพอจบมิสซาก็อยู๋วัดแป้บนึงแล้วก็กลับบ้าน พอเขามีงานอะไรก็ เอ๋อๆอ๋าๆ ทำอะไรม่ถูก แต่ก็ขอบคุณพระเจ้าที่ยังมีคุณพ่อที่คอยดูแล คอยแนะนำนู่นนี่ ในวันพรุ่งนี้จะไปรับศีลกำลัง ก็กลายเป็นแปลกหมู่กว่าเขา เพราะไม่ได้เข้าค่ายคำสอนมาก่อน แต่ขอบคุณพระเจ้าอีกครั้ง คุณพ่อที่วัดผม ได้ให้การอนุญาติผมรับศีลกำลังในปีนี้ (หลังจากที่ปีที่แล้วไม่ได้รับ เพราะติดเรียน เผอิเรียนโรงเรียนพุทธนี่เนาะ) ทุกวันนี้ไปวัดคนเดียว โดดเดี่ยวมาก แต่ไม่เดียวดาย เพราะผมยังมีพระเจ้าอยู่กับผมตลอด ตั้งแต่ก่อนจบหลังมิสซา และยังมีคุณพ่อที่ยังคอยให้คำแนะนำ ถึงแม้ผมจะไม่ค่อยรบกวนท่านมากก็เถอะ แต่ผมก็มีความสุขที่อยู๋สันโดดแบบนี้ ไม่ใช่เพราะอยากอยู่คนเดียวหรือหยิ่ง แต่เพราะมันมีความสุขที่ได้คิด ไตร่ตรองอะไรคนเดียวในบางเวลา หรือเกือบทุกเวลา

--------------------------------

ปล.เสาร์ที่ 8 กันยายนนี้ ฉลองวัดแม่พระบังเกิดเชียงรายและฉลองแม่พระบังเกิดไปด้วย พระสังฆราช
ฟรังซิสเซเวียร์ วีระ มาโปรดศีลกำลังที่นี่ทุกปี เยาวชนในเขตเชียงราย (รวมไปถึง เขตเชียงคำ พะเยาด้วย) แห่กันมาเยอะจนตกใจเลยครับ 55+ แบบในวัดนี่แค่เยาวชนก็กินครึ่งอาคารแล้วครับ แทบไม่เหลือที่นั่ง

ผมไปก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกันนคับ

ไปคนเดียวเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยรู้สึกเหงา เหมือนพระเจ้าอยู่กับเราตลอดเวลา

ผมก็ไปคนเดียวไม่มีใครรู้จักเลย แต่อาจจะมีเล็กๆน้อย เป็นเพื่อนคาทอลิกที่โรงเรียนส่วนมากคนอื่นจะรู้จักผมมากกว่า

เมจิไปก็ไม่มีใครไปด้วยอ่าค่ะไปคนเดียวกับคนเดียว

เรามัน alone อยู่แล้ว ถึงอยากชวนก็ไม่รู้จะชวนใคร (.....แฟนอยู่ ตจว. แล้วก็คนสนิทอื่น ๆ ก็.....มีอะไรขัดข้องนิดหน่อยเลยชวนไม่ได้)

พี่เลย์ก็ไปคนเดียวครับ ^^

พระเยซูก็ รอเราอยู่ในตู้ศีลคนเดียว เหมือนกันนะ

ขอแสงสว่างจากพระให้ส่องสว่างในตัวเรา เพื่อให้คนอื่นเห็นพระผ่านตัวเรา
เชื่อว่าไม่นาน ต้องมีคนที่พระทรงเรียกแน่นอนครับ