แต่หนูบอกกับแม่ตามความรู้สึกของหนู ว่าหนูไม่อยากทำอะไรเลย ไม่ใช่ว่าจะเกาะแม่กินทั้งชีวิต แต่หนูไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ หนูไม่ได้หวังถึงอนาคตอะไรเลย
เคยพูดแบบนี้กับแม่แล้วครั้งนึง นานมากแล้ว
แม่ก็พูดกลับมาว่า แม่รักหนูนะ แม่ส่งเรียนมาจนถึงทุกวันนี้ก็เพราะรักหนู ทำไมหนูหมดหวัง แบบนี้ มีปัญหาอะไรรึเปล่า แม่เสียใจ แล้วแม่ก็ร้องไห้
คือหนูก็มีปัญหากับเพื่อน แต่หนูไม่ได้บอกแม่ กลัวแม่จะคิดมากว่าหนูเข้ากับคนอื่นไม่ได้
แต่เรื่องที่หนูหมดหวังในชีวิต หนูรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
หนูไม่รู้ว่าอยูเพื่ออะไร หนูจะทำตามความคาดหวังของพ่อแม่ได้มั๊ย ถ้าให้หนูตายตอนนี้หนูก็ยอม จะไม่ร้องขอชีวิตเลย หนูบอกพระทุกวันนะ ว่าเอาชีวิตที่ไร้ค่าของหนูไปที หนูไม่อยากอยู่
รู้สึกว่าเป็นภาระให้พ่อกับแม่ที่ต้องจ่ายเงินตั้งมากมายเพื่อให้หนูเรียน มีกินมีใช้ แต่หนูหมดหวังจริงๆ
แต่หนูไม่ได้อยากให้ท่านร้องให้ หนูรู้สึกผิด และไม่น่าเกิดมาซะตั้งแต่แรก TT
สงสารแม่มากค่ะ พอจะมีคำพูดไหนปลอบท่านได้ดีมั่งมั๊ย
