ขอความเมตตาจากสมาชิกทุกท่านให้คำปรึกษาแก่หนูด้วยค่ะ
โพสต์แล้ว: เสาร์ พ.ย. 04, 2017 10:09 pm
ขอความเมตตาจากสมาชิกทุกท่าน ให้คำปรึกษาเพื่อเป็นแสงสว่างแก่หนูด้วยค่ะ
ขอแทนตัวเองว่าหนูนะค่ะ คือ หนูล้างบาปมาประมาณ2ปีแล้วค่ะ เป็นคริสตชนคนเดียวในครอบครัวค่ะ หนูรู้สึกโหยหาพระเจ้าหนูพยายามเดินตามพระคำพระองค์อาจจะมีถูกบ้างผิดบ้างตามความรู้และความโง่เขลาที่หนูยังมีอยู่..
หนูอยากสนิทกับพระองค์และรู้จักพระองค์มากกว่านี้ เพราะตลอดเวลาที่หนูมีความเชื่อมาตลอดหนูไม่รู้ว่าพระเจ้าทรงได้ยินและตอบรับคำภาวนาของหนูบางมั้ย หนูไม่อาจทราบว่าพระองค์จะทรงได้ยินเสียงของหนูมั้ยเพราะหนูไม่เคยที่ได้ยินพระองค์เลย.. ตอนนี้หนูยอมรับว่าเหนื่อยค่ะเหนื่อยจริงๆ
หนูภาวนาขอให้พ่อแม่รับเชื่อ แต่ทุกครั้งที่ชวนพ่อกับแม่ไปโบสถ์ พ่อก็จะชอบบอกว่า"จะเอาพ่อมานั่งฟังทำไม ทรมานพ่อ" ส่วนแม่เวลามาก็จะนั่งหลับค่ะ แม่ชอบไปตำหนักร่างทรง ชอบไปดูหมอไรงี้ทุกเดือนค่ะ จนหนูเหนือ่ยท้อและกลัวว่า ถ้าหนูอยู่แบบนี้นานขึ้น ความเชื่อของหนูอาจจะลดลงและหมดไปในที่สุด และหนูก็ยอมรับว่าหนูเหงามากค่ะ หนูรู้สึกโดดเดี่ยวเหลือเกิน บางครั้งหนูร้องไห้บ่อยมาแทบทุกคืน เคยเครียดและโมโหมากจนรู้สึกเกลียดตัวเอง แต่ทุกครั้งที่รู้สึกอย่างนั้นหนูก็พยายามดึงตัวเองกลับมาเพราะความรู้สึกแบบนั้นไม่ได้มาจากพระเจ้า เพราะในพระคัมภีร์บอกไว้ว่าพระเจ้าคือองค์ความรักและชื่นชมยินดี หนูรู้สึกอ่อนแอมากเลยค่ะ หนูไม่รู้หนูควรทำยังไง ทำไมคำภาวนาของหนูไม่เกิดผลเลยค่ะ หนูอยากมีใครสักคนคอยเสริมกำลังให้หนูหรือคอยเป็นคู่ชีวิต ..แต่บางครั้งในเวลาที่หนูภาวนาให้คนอื่นที่หนูเข้าใจถึงความรู้สึกของเขา อย่างเช่นเวลาเจอคนเศร้าหรือเวลามีคนป่วย หนูก็คอยภาวนาให้เขาและพระองค์กลับแสดงให้หนูเห็นว่าคำภาวนาที่หนูภาวนาให้คนอื่นนั้นเกิดผล แต่หนูไม่อาจรู้ว่าทำไมคำภาวนาที่หนูภาวนาเพื่อครอบครัวหรือคนรัก และชีวิตของหนูถึงไม่เกิดผลค่ะ หรือพระองค์ไม่ได้ต้องการให้หนูรับใช้พระองค์
ขอแทนตัวเองว่าหนูนะค่ะ คือ หนูล้างบาปมาประมาณ2ปีแล้วค่ะ เป็นคริสตชนคนเดียวในครอบครัวค่ะ หนูรู้สึกโหยหาพระเจ้าหนูพยายามเดินตามพระคำพระองค์อาจจะมีถูกบ้างผิดบ้างตามความรู้และความโง่เขลาที่หนูยังมีอยู่..
หนูอยากสนิทกับพระองค์และรู้จักพระองค์มากกว่านี้ เพราะตลอดเวลาที่หนูมีความเชื่อมาตลอดหนูไม่รู้ว่าพระเจ้าทรงได้ยินและตอบรับคำภาวนาของหนูบางมั้ย หนูไม่อาจทราบว่าพระองค์จะทรงได้ยินเสียงของหนูมั้ยเพราะหนูไม่เคยที่ได้ยินพระองค์เลย.. ตอนนี้หนูยอมรับว่าเหนื่อยค่ะเหนื่อยจริงๆ
หนูภาวนาขอให้พ่อแม่รับเชื่อ แต่ทุกครั้งที่ชวนพ่อกับแม่ไปโบสถ์ พ่อก็จะชอบบอกว่า"จะเอาพ่อมานั่งฟังทำไม ทรมานพ่อ" ส่วนแม่เวลามาก็จะนั่งหลับค่ะ แม่ชอบไปตำหนักร่างทรง ชอบไปดูหมอไรงี้ทุกเดือนค่ะ จนหนูเหนือ่ยท้อและกลัวว่า ถ้าหนูอยู่แบบนี้นานขึ้น ความเชื่อของหนูอาจจะลดลงและหมดไปในที่สุด และหนูก็ยอมรับว่าหนูเหงามากค่ะ หนูรู้สึกโดดเดี่ยวเหลือเกิน บางครั้งหนูร้องไห้บ่อยมาแทบทุกคืน เคยเครียดและโมโหมากจนรู้สึกเกลียดตัวเอง แต่ทุกครั้งที่รู้สึกอย่างนั้นหนูก็พยายามดึงตัวเองกลับมาเพราะความรู้สึกแบบนั้นไม่ได้มาจากพระเจ้า เพราะในพระคัมภีร์บอกไว้ว่าพระเจ้าคือองค์ความรักและชื่นชมยินดี หนูรู้สึกอ่อนแอมากเลยค่ะ หนูไม่รู้หนูควรทำยังไง ทำไมคำภาวนาของหนูไม่เกิดผลเลยค่ะ หนูอยากมีใครสักคนคอยเสริมกำลังให้หนูหรือคอยเป็นคู่ชีวิต ..แต่บางครั้งในเวลาที่หนูภาวนาให้คนอื่นที่หนูเข้าใจถึงความรู้สึกของเขา อย่างเช่นเวลาเจอคนเศร้าหรือเวลามีคนป่วย หนูก็คอยภาวนาให้เขาและพระองค์กลับแสดงให้หนูเห็นว่าคำภาวนาที่หนูภาวนาให้คนอื่นนั้นเกิดผล แต่หนูไม่อาจรู้ว่าทำไมคำภาวนาที่หนูภาวนาเพื่อครอบครัวหรือคนรัก และชีวิตของหนูถึงไม่เกิดผลค่ะ หรือพระองค์ไม่ได้ต้องการให้หนูรับใช้พระองค์