กระเป๋าสตางค์และรักแท้
โพสต์แล้ว: อาทิตย์ พ.ย. 26, 2017 5:50 pm
เรื่องจาก Moral stories แปลและเรียบเรียงโดย กอบกิจ ครุวรรณ
............... กระเป๋าสตรางค์ และรักแท้.............
....หัวค่ำของวันที่หนาวจัดวันหนึ่ง ขณะที่ผมเดินกลับบ้าน ผมพบกระเป๋าสตางค์
ใบหนึ่งตกอยู่ข้างถนน จึงหยิบขึ้นมาเปิดดูเพื่อหาที่อยู่ของผู้เป็นเจ้าของสิ่งที่พบ
มีเพียงเงิน 3 ดอลล่าร์และจดหมาย อยู่ในสภาพที่เหมือนกับอยู่ในกระเป๋ามา
นานนับปีแล้ว สิ่งที่พอจะอ่านออกได้บ้างคือที่อยู่ของผู้ส่งบนซองสีฟ้าที่มีภาพ
ดอกไม้เล็กๆที่มุมซ้าย เมื่อคลี่จดหมายออกอ่าน ก็ทราบว่าจดหมายที่เขียนขึ้น
ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1924 เกือบ 60 ปีมาแล้ว! ผู้เขียนเป็นสตรีที่บรรจงเขียนด้วย
ความตั้งใจถึง “ไมเคิล” มีใจความว่าเธอไม่สามารถจะมาพบเขาได้อีก
เพราะถูกคุณแม่ห้าม แต่สาเหตุที่เขียนยืนยันว่าเธอจะรักเขาคนเดียวตลอดไป
ผู้เขียนเซ็นชื่อที่ท้ายจดหมาย ว่า“อันนา”
...แม้จะเป็นจดหมายที่น่ารักแต่สิ่งเดียวที่ระบุถึงเจ้าของกระเป๋า มีเพียงชื่อ
“ไมเคิล”เท่านั้นผมเริ่มหาเจ้าของด้วยการโทรศัพท์ไปสอบถามกับ
เจ้าหน้าทีศูนย์โทรศัพท์โดยให้ที่อยู่ของผู้เขียนจดหมายคือ “อันนา”
...เจ้าหน้าที่ผู้รับเรื่องโอนสายให้ผมแจ้งเรื่องกับหัวหน้าของเธอ เมื่อทราบ
เรื่องแล้วหัวหน้าไม่ให้เบอร์โทรกับผมโดยตรง แต่จะขอโทรคุยกับ“อันนา”
ตามที่อยู่บนซองจดหมาย ก่อนว่ายินดีจะพูดกับผมหรือไม่หลังจากรออยู่ครู่หนึ่ง
เธอก็รายงานกับผมว่า “สตรีผู้รับสายจะพูดสายกับผมโดยตรง”
............... กระเป๋าสตรางค์ และรักแท้.............
....หัวค่ำของวันที่หนาวจัดวันหนึ่ง ขณะที่ผมเดินกลับบ้าน ผมพบกระเป๋าสตางค์
ใบหนึ่งตกอยู่ข้างถนน จึงหยิบขึ้นมาเปิดดูเพื่อหาที่อยู่ของผู้เป็นเจ้าของสิ่งที่พบ
มีเพียงเงิน 3 ดอลล่าร์และจดหมาย อยู่ในสภาพที่เหมือนกับอยู่ในกระเป๋ามา
นานนับปีแล้ว สิ่งที่พอจะอ่านออกได้บ้างคือที่อยู่ของผู้ส่งบนซองสีฟ้าที่มีภาพ
ดอกไม้เล็กๆที่มุมซ้าย เมื่อคลี่จดหมายออกอ่าน ก็ทราบว่าจดหมายที่เขียนขึ้น
ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1924 เกือบ 60 ปีมาแล้ว! ผู้เขียนเป็นสตรีที่บรรจงเขียนด้วย
ความตั้งใจถึง “ไมเคิล” มีใจความว่าเธอไม่สามารถจะมาพบเขาได้อีก
เพราะถูกคุณแม่ห้าม แต่สาเหตุที่เขียนยืนยันว่าเธอจะรักเขาคนเดียวตลอดไป
ผู้เขียนเซ็นชื่อที่ท้ายจดหมาย ว่า“อันนา”
...แม้จะเป็นจดหมายที่น่ารักแต่สิ่งเดียวที่ระบุถึงเจ้าของกระเป๋า มีเพียงชื่อ
“ไมเคิล”เท่านั้นผมเริ่มหาเจ้าของด้วยการโทรศัพท์ไปสอบถามกับ
เจ้าหน้าทีศูนย์โทรศัพท์โดยให้ที่อยู่ของผู้เขียนจดหมายคือ “อันนา”
...เจ้าหน้าที่ผู้รับเรื่องโอนสายให้ผมแจ้งเรื่องกับหัวหน้าของเธอ เมื่อทราบ
เรื่องแล้วหัวหน้าไม่ให้เบอร์โทรกับผมโดยตรง แต่จะขอโทรคุยกับ“อันนา”
ตามที่อยู่บนซองจดหมาย ก่อนว่ายินดีจะพูดกับผมหรือไม่หลังจากรออยู่ครู่หนึ่ง
เธอก็รายงานกับผมว่า “สตรีผู้รับสายจะพูดสายกับผมโดยตรง”