เรื่องสั้น บั้นปลายชีวิตของฉัน จาก youtube.com

ใครมาใหม่เชิญทางนี้ก่อน ทักทาย ทดลองโพส
ตอบกลับโพส
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

อังคาร ธ.ค. 18, 2018 7:59 pm

เรื่องสั้นๆ..แปล จาก ‭youtube.com‬....

เรื่อง"我的晚年" อั้วตีหมึงนี้ (บั้นปลายชีวิตของฉัน)

很短的一个故事,郤让人久久不能平静,从心阅读,หึงต้อตีเจ็กก่ายกู๊สื่อ เคียกเหยี่ยงหนั่งกู๋กู้ปุ๊กเหล่งเผ่งแจ๋* , ฉ่งซิมหลวกทัก....
(เป็นนิทานที่สั้นมาก แต่สะเทือนใจคนมากเช่นกัน ขอให้อ่านด้วยใจ)......

"มีผู้เฒ่าคนหนึ่ง"ใช้เวลาทั้งชีวิต สะสมวัตถุโบราณล้ำค่ามากมาย , คู่ชีวิตของเขาตายจากไปนานแล้ว เหลือลูกชายใว้ให้ผู้เฒ่า 3คน พอลูกเต้าเรียนจบ ต่างก็ออกไปทำมาหากินอยู่ต่างประเทศ ปล่อยให้ผู้เฒ่าอยู่อย่างเดียวดาย โชคดีที่มีเด็กนักเรียนคนหนึ่ง เข้าๆออกๆคอยดูแลผู้เฒ่าตลอดมิได้ขาด ดูแล้วนักเรียนวัยรุ่นคนนี้ก็แปลกๆ เวลาปิดเทอมก็ไม่ไปไหน ยังคงดูแลผู้เฒ่าทุกวัน เหมือนเป็นลูกบุญธรรมที่มีความกตัญญูต่อผู้เฒ่ายังไงยังงั้น ใครจะรู้ได้ อาจจะเพียงแค่หวังเงินก็ได้ ....

"ส่วนลูกๆของผู้เฒ่านั้นเล่า" ทุกคนก็มีโทรกลับมาคุยกับพ่อบ่อยๆ ทุกครั้งก็จะพูดว่า พ่อต้องรักษาสุขภาพนะ และที่สำคัญ อย่าให้นักเรียนคนนั้นหลอกเอานะ ! ...."แน่นอน"พ่อรู้ , ผู้เฒ่ามักจะตอบลูกแบบนี้ "พ่อไม่ได้โง่นะ"! .....

"อยู่มาวันหนึ่ง"ผู้เฒ่าก็ต้องจากไปตามกาลเวลา , ...ตอนทนายอ่านพินัยกรรมนั้น , ลูกชายทั้ง3คนของผู้เฒ่าต่างกลับจากต่างประเทศมากันพร้อมหน้า นักเรียนคนนั้นก็มาอยู่ฟังด้วย , .... หลังฟังทนายความอ่านพินัยกรรมจบ ลูกๆทั้ง3 ต่างหน้าเปลี่ยนสี เพราะผู้เฒ่าดูเหมือนเลอะเลือนแล้วจริงๆ ในพินัยกรรมได้ยกของสะสมจำพวกวัตถุโบราณทั้งหมดให้เด็กนักเรียนไป , .....

ในพินัยกรรมยังเขียนต่ออีกว่า " ข้าฯทราบดีว่า"นักเรียนที่มาอยู่ดูแลข้าฯนั้น เพราะหวังของสะสมของข้าฯ แต่ในขณะที่ชีวิตข้าฯ ต้องอยู่อย่างน่าสมเพชในวัยไม้ใกล้ฝั่ง ไม่มีใครมาดูแลเลยนั้น เขาคือคนที่อยู่ดูแลข้าฯอย่างแท้จริง , แม้ว่าลูกๆทุกคนจะพร่ำพูดในโทรศัพพ์ว่า "รักพ่อ" แต่มันก็แค่คำพูดที่ข้าฯจดจำอยู่ในใจ แต่ลูกๆก็ไม่เคยยื่นมือออกมาช่วยจริงๆ ดังนั้น คำว่า"รักพ่อจริงๆ" จึงกลายเป็น"รักพ่อที่ไม่จริง".....

"กลับกัน"หากจะพูดว่านักเรียนคนนี้ ทำดีกับข้าฯอย่างปลอมๆ โดยหวังทรัพพ์สมบัติของข้าฯ ความรักความเอาใจใส่ที่มีต่อข้าฯ เป็นความรักที่ไม่จริง ในความไม่จริงนี้ เขากลับอยู่ดูแลข้าฯมาถึง10กว่าปี โดยไม่เคยบ่นสักคำ ความไม่จริงนี้ ก็กลับเป็นเรื่องจริงแล้ว........
*************************

****ญาติไกล... ย่อมไม่อาจเทียบเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ งานยุ่งเป็นแค่ข้ออ้าง มีพ่อแม่อีกกี่คู่ที่ต้องอยู่เฝ้าบ้านอย่างเดียวดาย หมั่นกลับไปดูแลบุพการีบ้าง เวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันนั้น สั้น และลดลงทุกวัน....

"คำโบราณกล่าวใว้ว่า" เวลาพ่อแม่อยู่ไม่คิดกลับมาเที่ยว แต่ไปเที่ยวได้ทุกที่ทั่วไป ว่าเป็นการเปิดโลกทัศน์ให้กว้างไกล ที่แท้แล้วควรต้องหมั่นกลับไปดูๆคนที่บ้านบ้าง เพราะคนที่บ้านก็คงเหลือไม่มากแล้ว......

"ความรักในโลกนี้" ไม่จำกัดอยู่แค่สายเลือด ขอให้เป็นผู้ที่มีชตาต้องกัน ความรักที่พร่ำบอกว่ารัก หรือรักที่ยังไม่เคยมา ย่อมสู้ความรักที่เป็นอยู่ในปัจจุบันไม่ได้.....

"พ่อแม่ , ลูกเต้า , สามีภรรยา , เพื่อนฝูง , ถ้าไม่มีความรักเช่นนี้ ไม่เคยยื่นมือช่วยเหลือ , ไม่เคยอยู่ปรนนิบัติดูแล ไม่ว่าในใจจะรักสักแค่ไหน ต่อให้เป็นเรื่องจริง เรื่องจริงนั้นก็จะกลายเป็นเรื่องเท็จ....

"กลัวคนอื่นจะมาให้ความช่วยเหลือ" แต่คนอื่นยื่นมือออกมาช่วยด้วยความรัก , รักที่คิดว่าเป็นรักปลอมๆ แต่ยังไงมันก็เป็นเรื่องจริง....

"ในโลกมนุษย์นี้" มักจะมีเรื่องจริง กลายเป็นเท็จ เรื่องเท็จกลายเป็นจริง จริงๆเท็จๆ นับว่ามีมากมาย แต่ก็มีความจริงบางเรื่องที่เป็นของแท้ นับว่ามีความหมายมาก ! ...

"ทางไม่ดี วิญญูชนจะรีบเดินทางแต่เช้า" , ชีวิตคนเรานั้น มันสั้นลงทุกวัน เก็บความภูมิใจในความสำเร็จที่ผ่านมา ยื่นมือช่วยคนอื่นด้วยความรัก โอบกอดความรัก และโอบกอดชีวิต ไม่ผิดมโนธรรมตัวเอง ในที่สุด ทำดีจะได้ดีตอบแทนครับ******

แปล และเรียบเรียงโดย เจงเอี่ยม แซ่อึ้ง
黄振炎 15/12/2018
ตอบกลับโพส