ความดีไม่สูญหายไปจากโลก

ใครมาใหม่เชิญทางนี้ก่อน ทักทาย ทดลองโพส
ตอบกลับโพส
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

เสาร์ มี.ค. 23, 2019 3:25 pm

........ความดีไม่สูญหายไปจากโลก ................

เรื่องจริงเกิดที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดในปี 1892 นักศึกษาอายุ 18 ปี
คนหนึ่งกำพร้าพ่อแม่ จึงคิดวิธีหาเงินกับเพื่อนคนหนึ่งเพื่อเป็นทุนค่าเล่าเรียน
ด้วยการจัดคอนเสิร์ตในมหาวิทยาลัย ทั้งสองติดต่อนักเปียโนเอก
“ปาเดเรวสกี” (Ignacy J. Paderewski) โดยตกลงกับผู้จัดการของนักเปียโน
สำหรับค่าแสดงฯ เป็นเงินไม่น้อยกว่า 2000 ดอลล่าร์ หลังจากนั้นทั้งสองก็ขอ
ให้เพื่อนฝูงช่วยกันขายบัตรอย่างเต็มที่

เมื่อถึงวันงานปรากฏว่าพวกเขาขายบัตรได้เพียง 1600 เหรียญ หลังงานทั้งสอง
ได้ไปพบกับนักเปียโนโดยมอบเงินค่าบัตรทั้งหมดที่ขายได้คือ 1600 เหรียญ
และเช็คมัดจำอีก 400 เหรียญ ทั้งสองสัญญาว่าจะรีบหาเงินมาไถ่เช็คฉบับนั้น
โดยเร็วที่สุด

นักเปียโนไม่ยอมตกลงด้วย ท่านฉีกเช็คใบนั้นทิ้งและคืนเงิน 1600 เหรียญ
ให้พร้อมกับกล่าวว่า
“เงินจำนวนนี้เธอจำเป็นต้องเอาไปชำระค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ในการจัดงานซึ่งก็
ไม่น้อย ส่วนที่เหลือขอให้เก็บไว้สำหรับการศึกษาของเธอทั้งสอง”

ทั้งสองประหลาดใจมากกับการกระทำของท่านและขอบคุณท่านอยู่นานทีเดียว
นี่คือการแสดงออกของความมีเมตตาจิตที่ยิ่งใหญ่ของผู้ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง
ท่านช่วยเหลือนักศึกษาสองคนที่ท่านแทบไม่รู้จักเลย หลายครั้งเรามักจะคิดว่า
“ถ้าฉันช่วยเขาแล้ว ฉันจะได้อะไรตอบแทน” แต่ผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริงกลับคิดว่า
“ถ้าฉันไม่ช่วยเขาแล้ว เขาจะต้องเผชิญหน้ากับความทุกข์ยากไม่น้อยทีเดียว”
และเมื่อให้ความช่วยเหลือแล้ว ก็ไม่คาดหวังสิ่งตอบแทนจากผู้นั้นด้วย เพราะ
รู้สึกว่าเป็นการกระทำที่ถูกต้องและเป็นสิ่งที่ควรกระทำเป็นอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ยังไม่จบเพราะต่อมา “ปาเดเรวสกี” ได้เป็นรัฐมนตรี
กระทรวงการต่างประเทศของประเทศโปแลนด์ (ค.ศ. 1919) ท่านเป็นผู้นำ
ที่ยิ่งใหญ่ก็จริง แต่โชคร้ายที่ขณะนั้นประเทศโปแลนด์ถูกรุกรานระหว่างสงคราม
โลกครั้งแรก ชาวโปแลนด์กว่า 1.5 ล้านคนขาดอาหารและประเทศก็ไม่มีเงินเลี้ยง
ดูพวกเขา ท่านไม่ทราบจะหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากที่ใดได้ จนที่สุดท่าน
ขอรับความช่วยเหลือจากองค์กรบรรเทาทุกข์ด้านอาหารของประเทศสหรัฐอเมริกา
(The US Food and Relief Administration) ผู้อำนวยการใหญ่ขององค์กรนี้คือ
นายฮูเว่อร์ (Herbert Hoover) (ซึ่งต่อมาได้เป็นประธานาธิบดีสหรัฐฯ
คนที่ 31 (1929-33))

นายฮูเว่อร์ให้ความช่วยเหลืออย่างรวดเร็วด้วยการส่งธัญญาหารจำนวนหลายตัน
ไปเลี้ยงชาวโปแลนด์ที่กำลังอดอยากใกล้เสียชีวิต

เมื่อภัยพิบัติผ่านไปแล้ว ท่านรัฐมนตรีโปแลนด์ตัดสินใจเดินทางไปพบนายฮูเว่อร์
เพื่อแสดงความขอบคุณเป็นการส่วนตัว ทันทีที่ท่าน เริ่มเอ่ยปากกล่าวขอบคุณ
นายฮูเว่อร์รีบยกมือห้ามและพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ว่า “ท่าน ครับ ท่านไม่ต้อง
ขอบคุณผมหรอก ท่านอาจจำไม่ได้ว่าหลายปีมาแล้ว ท่านเคยช่วยเหลือนักศึกษา
มหาวิทยาลัย 2 คน และผมเป็นนักศึกษาคนหนึ่งที่ได้รับความเมตตาจากท่าน
ในครั้งนั้นครับ”

แปลโดย กอบกิจ ครุวรรณ
เรียบเรียง www.facebook.com/holysmn
ตอบกลับโพส