กุญแจแห่งความสุข

[rosa-lee]

กุญแจแห่งความสุข
.....
ชายชราคนหนึ่งมักจะไปซื้อหนังสือพิมพ์จากร้านประจำอยู่เสมอ
พนักงานร้านนี้มักแสดงสีหน้าจองหองและดูหมิ่นเขาเสมอ

เพื่อนของเขาถามเขาด้วยความไม่เข้าใจว่า
“ทำไมนายไม่ไปซื้อร้านอื่น จะไปซื้อทำไมวะร้านนี้ ไอ้เด็กพวกนี้ท่าทางมันยโสสิ้นดี”
ชายชราหัวเราะและตอบว่า

“จะไปถือสาหาความเด็กมันทำไม? หากฉันทำตามที่นายว่า ฉันต้องเสียเวลาเดินอ้อมไปหลายซอยเลยนะถึงจะซื้อหนังสือพิมพ์ได้ เราจะทำให้มันยุ่งยากไปทำไม? จะว่าไป ที่เด็กร้านนี้ไม่มีมารยาทมันก็เรื่องของเด็กมัน ข้าจะต้องอารมณ์บูดตามเด็กพวกนี้ด้วยเหรอ ฉันถามแกหน่อยมันคุ้มไหม? ฉันไปซื้อหนังสือพิมพ์นะ ฉันไม่ได้ไปดูหน้าเด็กนั่น!”
.....

ในใจของทุกคนมีกุญแจแห่งความสุขอยู่คนละดอก แต่เรามักเอากุญแจแห่งความสุขนั้นไปฝากไว้ในมือของคนอื่น

แม่บ้านคนหนึ่งเอ่ยขึ้นว่า "ฉันไม่มีความสุขเลย เพราะสามีฉันต้องไปประชุมต่างจังหวัดบ่อยๆ เขาไม่ค่อยอยู่บ้าน" เธอเอากุญแจแห่งความสุขใส่ไว้ในมือของสามี

คุณแม่คนหนึ่งเอ่ยว่า "ลูกของฉันไม่เคยชื่อฟังฉันเลย มันทำให้ฉันโมโหอยู่เสมอ" นางเอากุญแจแห่งความสุขใส่ไว้ในมือของลูกๆ

ผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นว่า "เจ้านายไม่เคยเห็นผมอยู่ในสายตา ทำให้ผมกลายเป็นคนโมโหร้าย" เขาฝากกุญแจแห่งความสุขไว้ในมือของเถ้าแก่

แม่ผัวกล่าวว่า "ลูกสะใภ้ของฉันไม่กตัญญู ฉันช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้?" นางฝากกุญแจไว้ที่ลูกสะใภ้

...

เรามักจะกล่าวโทษว่าคนอื่นทำให้เราไม่มีความสุข แต่ความเป็นจริงแล้วเรานั่นแหละที่ "เอาความสุขไปฝากไว้ที่คนอื่น"

ตอนนี้กุญแจแห่งความสุขของคุณอยู่ที่ไหน? อยู่ในมือของคนอื่นหรือเปล่า? เอามันกลับคืนมาไว้ในมือของตัวเองเถอะ!

.....
นุสนธิ์บุคส์

[รุ่งอรุณ]

จริงด้วยค่ะ