“คำภาวนาของพ่อแม่ “
โพสต์แล้ว: ศุกร์ ก.ย. 18, 2020 11:07 am
.........คำภาวนาของพ่อแม่............
เรื่องจริงเล่าโดย Sherry L. Long เมือง Cicero รัฐนิวยอร์ค จากหนังสือ 101 Inspirational Stories of the Rosary” เรื่อง “My Parents’ Prayers”
ในเดือนพฤษภาคม 1999 ดิฉันประสบอุบัติรถยนต์อย่างรุนแรง รถบรรทุกคันหนึ่งเลี้ยวเข้ามาในซอยด้วยความเร็วประมาณ 100 กม.ต่อชั่วโมง และชนรถของดิฉันอย่างจัง ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างคิดว่าดิฉันเสียชีวิตไปแล้ว
เมื่อดิฉันโผล่ออกออกมาจากพวงมาลัยรถได้ ดิฉันก็ได้แลเห็นแสงสว่างเป็นภาพครึ่งตัวของคุณแม่ของดิฉันซึ่งเสียชีวิตไปตั้งแต่ปี 1985 คุณแม่ใช้มือทั้งสองปัดดิฉันออกด้านข้างและยิ้มให้ด้วยความดีใจ ดิฉันทราบในบัดดลนั้นเองว่า คุณแม่ของดิฉันช่วยชีวิตดิฉันไว้
คุณแม่ไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตฝ่ายกายของดิฉันเท่านั้น แต่ยังได้ช่วยชีวิตฝ่ายวิญญาณของดิฉันด้วย ดิฉันออกจากบ้านตั้งแต่อายุ 17 ปี ดิฉันทำให้พ่อแม่เสียใจและดิฉันก็ทิ้งวัดด้วย ดิฉันเลิกไปวัดนานกว่า 25 ปียกเว้นตอนที่ไปบ้านช่วงวันหยุดและไม่อยากทำลายความสุขของคนที่บ้าน ดิฉันดื้อรั้นที่จะไม่ข้องแวะกับศาสนาคาทอลิกและบางครั้งยังพูดตำหนิศาสนาคาทอลิกอย่างรุนแรงอีกด้วย
หลังจากอุบัติเหตุในวันนั้น ดิฉันเริ่มอยากไปที่สักการสถานแห่งหนึ่ง ซึ่งดิฉันเคยไปกับครอบครัวเมื่อตอนที่ยังเล็กอยู่ และดังนั้นในวันที่ 30 มิถุนายน 2000 (ตรงกับวันสมโภชพระหฤทัยพระเยซูเจ้า ซึ่งตอนนั้นดิฉันยังไม่ทราบ) ดิฉันก็ได้เดินทางตามลำพังไปยังสักการสถานพระเมตตาที่เมือง Stockbridge รัฐแมสซาชูเซ็ทส์ และดิฉันก็เกิดมีพัฒนาการขึ้นในใจเป็นลำดับซึ่งจบลงด้วยการรับศีลอภัยบาปที่ทำให้ดิฉันตระหนักถึงการกลับใจอย่างลึกซึ้งที่สุด
ระหว่างการรับศีลอภัยบาป ดิฉันมีประสบการณ์ที่น่ากลัวที่สุดในชีวิต! ทันทีที่ดิฉันเริ่มสารภาพบาป ดิฉันแลเห็นหลอดไฟสีเหลืองในที่แก้บาปค่อย ๆ สว่างขึ้นเป็นลำดับ จนที่สุดกลายเป็นหลอดไฟสีขาวที่สว่างจ้าเป็นรูปอักษรตัว “วี” (V) และรู้สึกถึงกระแสลมเย็นพัดผ่านที่ใบหน้าจนผมปลิวไปด้านหลัง ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่ามีประตูบานใหญ่เปิดออก มีกลิ่นเทียนและธูปหอมทั้งที่จริงไม่มีอยู่ในบริเวณนั้นเลย ดิฉันรู้สึกกลัวอย่างที่สุด จากนั้นดิฉันก็ได้ยินพระสงฆ์ผู้ฟังแก้บาปพูดว่า “ดังนั้น เธอต้องเป็นคนพิเศษและได้รับพระพรมากทีเดียว” นี่คือการแก้บาปของดิฉันในครั้งนั้น
นับจากวันนั้นเป็นต้นมา ชีวิตของดิฉันเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากที่ไม่เคยไปร่วมมิสซาวันอาทิตย์เลยกลายเป็นการไปร่วมมิสซาทุกวัน ดิฉันเลิกดูรายการโทรทัศน์ที่ไม่สร้างสรรค์และเลิกอ่านหนังสือประโลมโลกที่เคยอ่านอยู่เป็นประจำ ดิฉันเริ่มดูรายการเกี่ยวกับพระศาสนาของสถานี EWTN (Eternal Word Television Network) และอ่านพระคัมภีร์รวมทั้งหนังสือทางศาสนาโดยเฉพาะหนังสือประวัตินักบุญต่าง ๆ ดิฉันกระหายอย่างไม่สิ้นสุดที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับพระและความเชื่อ ดิฉันช่วยงานหลายอย่างในวัด และขณะนี้ได้สมัครเป็นนักพรตชั้นสามของคณะคาร์เมไลท์
หลังจากที่กลับใจได้ประมาณ 1 ปีและได้แบ่งปันประสบการณ์กับคุณพ่อจิตตาธิการ คุณพ่อพูดกับดิฉันว่า “คุณเชอรี่ครับ คุณตระหนักถึงสิ่งเกิดขึ้นกับคุณหรือไม่ว่า พระจิตเจ้าทรงสัมผัสกับคุณโดยตรง! และนี่คือของพระพรของพระ พระพรนี้มิได้เป็นพระพรสำหรับคุณเท่านั้น พระพรเช่นนี้หมายถึงการสร้างชุมชนของพระศาสนจักร และคุณจะต้องแบ่งปันพระพรที่ได้รับกับผู้อื่นด้วย” ที่จริงดิฉันได้อ่านพระคัมภีร์ตอนนี้มาแล้วที่ว่า “ทันใดนั้น มีเสียงจากฟ้าเหมือนเสียงลมพัดแรงกล้า ทุกคนที่อยู่ในบ้านได้ยิน เขาเห็นเปลวไฟลักษณะเหมือนลิ้น แยกไปอยู่เหนือศีรษะของเขาแต่ละคน ทุกคนได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยม...” (กจ 2:2-4) แต่ดิฉันก็ไม่เคยเชื่อมโยงข้อความจากหนังสือกิจการอัครสาวกตอนนี้กับเรื่องที่เกิดขึ้นกับดิฉันในที่แก้บาปในวันนั้นมาก่อนเลย รวบรวมและเรียบเรียงโดย : กอบกิจ ครุวรรณ
**************
เรื่องจริงเล่าโดย Sherry L. Long เมือง Cicero รัฐนิวยอร์ค จากหนังสือ 101 Inspirational Stories of the Rosary” เรื่อง “My Parents’ Prayers”
ในเดือนพฤษภาคม 1999 ดิฉันประสบอุบัติรถยนต์อย่างรุนแรง รถบรรทุกคันหนึ่งเลี้ยวเข้ามาในซอยด้วยความเร็วประมาณ 100 กม.ต่อชั่วโมง และชนรถของดิฉันอย่างจัง ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างคิดว่าดิฉันเสียชีวิตไปแล้ว
เมื่อดิฉันโผล่ออกออกมาจากพวงมาลัยรถได้ ดิฉันก็ได้แลเห็นแสงสว่างเป็นภาพครึ่งตัวของคุณแม่ของดิฉันซึ่งเสียชีวิตไปตั้งแต่ปี 1985 คุณแม่ใช้มือทั้งสองปัดดิฉันออกด้านข้างและยิ้มให้ด้วยความดีใจ ดิฉันทราบในบัดดลนั้นเองว่า คุณแม่ของดิฉันช่วยชีวิตดิฉันไว้
คุณแม่ไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตฝ่ายกายของดิฉันเท่านั้น แต่ยังได้ช่วยชีวิตฝ่ายวิญญาณของดิฉันด้วย ดิฉันออกจากบ้านตั้งแต่อายุ 17 ปี ดิฉันทำให้พ่อแม่เสียใจและดิฉันก็ทิ้งวัดด้วย ดิฉันเลิกไปวัดนานกว่า 25 ปียกเว้นตอนที่ไปบ้านช่วงวันหยุดและไม่อยากทำลายความสุขของคนที่บ้าน ดิฉันดื้อรั้นที่จะไม่ข้องแวะกับศาสนาคาทอลิกและบางครั้งยังพูดตำหนิศาสนาคาทอลิกอย่างรุนแรงอีกด้วย
หลังจากอุบัติเหตุในวันนั้น ดิฉันเริ่มอยากไปที่สักการสถานแห่งหนึ่ง ซึ่งดิฉันเคยไปกับครอบครัวเมื่อตอนที่ยังเล็กอยู่ และดังนั้นในวันที่ 30 มิถุนายน 2000 (ตรงกับวันสมโภชพระหฤทัยพระเยซูเจ้า ซึ่งตอนนั้นดิฉันยังไม่ทราบ) ดิฉันก็ได้เดินทางตามลำพังไปยังสักการสถานพระเมตตาที่เมือง Stockbridge รัฐแมสซาชูเซ็ทส์ และดิฉันก็เกิดมีพัฒนาการขึ้นในใจเป็นลำดับซึ่งจบลงด้วยการรับศีลอภัยบาปที่ทำให้ดิฉันตระหนักถึงการกลับใจอย่างลึกซึ้งที่สุด
ระหว่างการรับศีลอภัยบาป ดิฉันมีประสบการณ์ที่น่ากลัวที่สุดในชีวิต! ทันทีที่ดิฉันเริ่มสารภาพบาป ดิฉันแลเห็นหลอดไฟสีเหลืองในที่แก้บาปค่อย ๆ สว่างขึ้นเป็นลำดับ จนที่สุดกลายเป็นหลอดไฟสีขาวที่สว่างจ้าเป็นรูปอักษรตัว “วี” (V) และรู้สึกถึงกระแสลมเย็นพัดผ่านที่ใบหน้าจนผมปลิวไปด้านหลัง ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่ามีประตูบานใหญ่เปิดออก มีกลิ่นเทียนและธูปหอมทั้งที่จริงไม่มีอยู่ในบริเวณนั้นเลย ดิฉันรู้สึกกลัวอย่างที่สุด จากนั้นดิฉันก็ได้ยินพระสงฆ์ผู้ฟังแก้บาปพูดว่า “ดังนั้น เธอต้องเป็นคนพิเศษและได้รับพระพรมากทีเดียว” นี่คือการแก้บาปของดิฉันในครั้งนั้น
นับจากวันนั้นเป็นต้นมา ชีวิตของดิฉันเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากที่ไม่เคยไปร่วมมิสซาวันอาทิตย์เลยกลายเป็นการไปร่วมมิสซาทุกวัน ดิฉันเลิกดูรายการโทรทัศน์ที่ไม่สร้างสรรค์และเลิกอ่านหนังสือประโลมโลกที่เคยอ่านอยู่เป็นประจำ ดิฉันเริ่มดูรายการเกี่ยวกับพระศาสนาของสถานี EWTN (Eternal Word Television Network) และอ่านพระคัมภีร์รวมทั้งหนังสือทางศาสนาโดยเฉพาะหนังสือประวัตินักบุญต่าง ๆ ดิฉันกระหายอย่างไม่สิ้นสุดที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับพระและความเชื่อ ดิฉันช่วยงานหลายอย่างในวัด และขณะนี้ได้สมัครเป็นนักพรตชั้นสามของคณะคาร์เมไลท์
หลังจากที่กลับใจได้ประมาณ 1 ปีและได้แบ่งปันประสบการณ์กับคุณพ่อจิตตาธิการ คุณพ่อพูดกับดิฉันว่า “คุณเชอรี่ครับ คุณตระหนักถึงสิ่งเกิดขึ้นกับคุณหรือไม่ว่า พระจิตเจ้าทรงสัมผัสกับคุณโดยตรง! และนี่คือของพระพรของพระ พระพรนี้มิได้เป็นพระพรสำหรับคุณเท่านั้น พระพรเช่นนี้หมายถึงการสร้างชุมชนของพระศาสนจักร และคุณจะต้องแบ่งปันพระพรที่ได้รับกับผู้อื่นด้วย” ที่จริงดิฉันได้อ่านพระคัมภีร์ตอนนี้มาแล้วที่ว่า “ทันใดนั้น มีเสียงจากฟ้าเหมือนเสียงลมพัดแรงกล้า ทุกคนที่อยู่ในบ้านได้ยิน เขาเห็นเปลวไฟลักษณะเหมือนลิ้น แยกไปอยู่เหนือศีรษะของเขาแต่ละคน ทุกคนได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยม...” (กจ 2:2-4) แต่ดิฉันก็ไม่เคยเชื่อมโยงข้อความจากหนังสือกิจการอัครสาวกตอนนี้กับเรื่องที่เกิดขึ้นกับดิฉันในที่แก้บาปในวันนั้นมาก่อนเลย รวบรวมและเรียบเรียงโดย : กอบกิจ ครุวรรณ
**************