สตรีร่างยักษ์
โพสต์แล้ว: เสาร์ ธ.ค. 26, 2020 8:06 pm
......สตรีร่างยักษ์ (ตอนที่ (1)
โดย Chong Sheau Ching, แปลเเละเรียบเรียงโดย กอบกิจ ครุวรรณ
“สวัสดีค่ะ” สตรีร่างยักษ์ยิ้มให้ขณะขยับตัวเข้ามานั่งอยู่ข้างฉัน เธอค่อย ๆ ก้มศีรษะลงและขยับตัวครู่หนึ่งก่อนจะนั่งเบียดอัดจนเต็มที่นั่งของเธอ! หลังจากนั้นเธอก็วางแขนขนาดมหึมาบนที่วางแขนที่กั้นร่วมกับที่นั่งของฉัน ร่างที่ใหญ่โตของเธอทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองหดเล็กลงกว่าที่เป็นจริง ฉันเอียงตัวหันมองออกไปทางช่องหน้าต่างเครื่องบิน แต่เธอกลับเอียงตัวมาจนฉันรู้สึกเหมือนใบหน้าอยู่เหนือศีรษะของฉันก่อนจะพูดทักทายซ้ำด้วยน้ำเสียงที่ดังและเป็นมิตรอีกครั้งหนึ่ง ฉันจึงอ้อมแอ้มกล่าวสวัสดีตอบไปพอเป็นพิธี จากนั้นก็รีบจ้องมองไปทางหน้าต่างอีกโดยคิดในใจว่า คงต้องอดทนนั่งอีกหลายชั่วโมงทีเดียวโดยมี “นางยักษ์” เบียดอยู่ข้าง ๆ
เธอใช้แขนกระทุ้งฉันเบา ๆ พร้อมกับแนะนำตัวเองว่า “ฉันชื่อลอร่า มาจากอังกฤษ แล้วคุณล่ะมาจากญี่ปุ่นหรือค่ะ?” – ฉันตอบอย่างไม่เต็มใจนักว่า “มาเลย์”
“ขอโทษนะที่เข้าใจผิดคิดว่าคุณมาจากญี่ปุ่น... ตอนนี้เรามาจับมือทักทายกันก่อนดีไหม เพราะเราจะต้องนั่งอยู่ข้างกันอีก 6 ชั่วโมง เรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่า คุณว่าไหม?” เธอยื่นมือขนาดใหญ่มาทางฉัน ขณะที่ฉันยื่นมือที่ไม่เต็มใจนักออกจับมือทักทายเธอและนั่งเงียบต่อไป
อย่างไรก็ตาม ลอร่าเริ่มสนทนากับฉันโดยไม่สนใจถึงพฤติกรรมที่ไม่เป็นมิตรเท่าใดนักของฉัน เธอเล่าเรื่องอย่างตื่นเต้นเกี่ยวกับตัวเธอและกำลังเดินทางไปฮ่องกงเพื่อเยี่ยมเพื่อน ๆ พร้อมกับสาธยายข้าวของมากมายที่เธอซื้อเป็นของฝากให้กับนักเรียนประจำที่เธอเป็นครูสอน ทุกครั้งที่เธอถามเกี่ยวกับฉัน ฉันตอบโดยประหยัดคำพูดให้สั้นที่สุด เธอผงกศีรษะตอบรับทุกครั้งกับคำตอบของฉันโดยไม่ใส่ใจใด ๆ กับอาการเย็นชาของฉัน น้ำเสียงของเธอเป็นมิตรและน่าฟัง เมื่อพนักงานเสริฟเครื่องดื่มและอาหารให้ เธอใส่ใจมากในการตรวจดูว่าฉันมีพื้นที่มากพอที่จะวางพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความจริงใจว่า “ฉันไม่อยากทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเพราะขนาดที่ใหญ่โตราวกับช้างสารของฉันเลยนะคะ”
ฉันเริ่มรู้สึกแปลกใจกับตัวเอง เพราะเมื่อราวครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาฉันรู้สึกว่าใบหน้าที่ใหญ่โตของเธอน่าเกลียด แต่ตอนนี้ฉันกลับเริ่มเห็นเป็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส... ลอร่าเป็นคนรู้จักพูด เธอรอบรู้หลายเรื่องตั้งแต่เรื่องปรัชญาไปจนถึงเรื่องวิทยาศาสตร์ เธอสามารถพูดคุยเรื่องที่น่าเบื่อให้กลายเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นเร้าใจได้พร้อมกับให้ข้อคิดอีกหลายอย่าง ที่สุดเราก็คุยกันถึงเรื่องวัฒนธรรมต่าง ๆ ซึ่งเธอมีความรู้และวิจารณ์ได้อย่างสนุก ระหว่างที่เราคุยกัน ลอร่าสามารถพูดจาหยอกล้อและเล่าเรื่องขำขันกับแอร์ฮอสเตสที่ผ่านไปมาได้อย่างออกรส และเมื่อแอร์ฮอสเตสมาเก็บจานอาหาร ลอร่าก็เล่ามุกตลกเกี่ยวกับร่างมหึมาของเธอ แอร์ฯ ขำกลิ้งจับมือของลอร่าและพูดว่า “คุณทำให้ฉันรู้สึกมีชีวิตชีวาจริง ๆ!” โปรดติดตามตอนที่( 2)ในวันพรุ่งนี้
โดย Chong Sheau Ching, แปลเเละเรียบเรียงโดย กอบกิจ ครุวรรณ
“สวัสดีค่ะ” สตรีร่างยักษ์ยิ้มให้ขณะขยับตัวเข้ามานั่งอยู่ข้างฉัน เธอค่อย ๆ ก้มศีรษะลงและขยับตัวครู่หนึ่งก่อนจะนั่งเบียดอัดจนเต็มที่นั่งของเธอ! หลังจากนั้นเธอก็วางแขนขนาดมหึมาบนที่วางแขนที่กั้นร่วมกับที่นั่งของฉัน ร่างที่ใหญ่โตของเธอทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองหดเล็กลงกว่าที่เป็นจริง ฉันเอียงตัวหันมองออกไปทางช่องหน้าต่างเครื่องบิน แต่เธอกลับเอียงตัวมาจนฉันรู้สึกเหมือนใบหน้าอยู่เหนือศีรษะของฉันก่อนจะพูดทักทายซ้ำด้วยน้ำเสียงที่ดังและเป็นมิตรอีกครั้งหนึ่ง ฉันจึงอ้อมแอ้มกล่าวสวัสดีตอบไปพอเป็นพิธี จากนั้นก็รีบจ้องมองไปทางหน้าต่างอีกโดยคิดในใจว่า คงต้องอดทนนั่งอีกหลายชั่วโมงทีเดียวโดยมี “นางยักษ์” เบียดอยู่ข้าง ๆ
เธอใช้แขนกระทุ้งฉันเบา ๆ พร้อมกับแนะนำตัวเองว่า “ฉันชื่อลอร่า มาจากอังกฤษ แล้วคุณล่ะมาจากญี่ปุ่นหรือค่ะ?” – ฉันตอบอย่างไม่เต็มใจนักว่า “มาเลย์”
“ขอโทษนะที่เข้าใจผิดคิดว่าคุณมาจากญี่ปุ่น... ตอนนี้เรามาจับมือทักทายกันก่อนดีไหม เพราะเราจะต้องนั่งอยู่ข้างกันอีก 6 ชั่วโมง เรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่า คุณว่าไหม?” เธอยื่นมือขนาดใหญ่มาทางฉัน ขณะที่ฉันยื่นมือที่ไม่เต็มใจนักออกจับมือทักทายเธอและนั่งเงียบต่อไป
อย่างไรก็ตาม ลอร่าเริ่มสนทนากับฉันโดยไม่สนใจถึงพฤติกรรมที่ไม่เป็นมิตรเท่าใดนักของฉัน เธอเล่าเรื่องอย่างตื่นเต้นเกี่ยวกับตัวเธอและกำลังเดินทางไปฮ่องกงเพื่อเยี่ยมเพื่อน ๆ พร้อมกับสาธยายข้าวของมากมายที่เธอซื้อเป็นของฝากให้กับนักเรียนประจำที่เธอเป็นครูสอน ทุกครั้งที่เธอถามเกี่ยวกับฉัน ฉันตอบโดยประหยัดคำพูดให้สั้นที่สุด เธอผงกศีรษะตอบรับทุกครั้งกับคำตอบของฉันโดยไม่ใส่ใจใด ๆ กับอาการเย็นชาของฉัน น้ำเสียงของเธอเป็นมิตรและน่าฟัง เมื่อพนักงานเสริฟเครื่องดื่มและอาหารให้ เธอใส่ใจมากในการตรวจดูว่าฉันมีพื้นที่มากพอที่จะวางพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความจริงใจว่า “ฉันไม่อยากทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเพราะขนาดที่ใหญ่โตราวกับช้างสารของฉันเลยนะคะ”
ฉันเริ่มรู้สึกแปลกใจกับตัวเอง เพราะเมื่อราวครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาฉันรู้สึกว่าใบหน้าที่ใหญ่โตของเธอน่าเกลียด แต่ตอนนี้ฉันกลับเริ่มเห็นเป็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส... ลอร่าเป็นคนรู้จักพูด เธอรอบรู้หลายเรื่องตั้งแต่เรื่องปรัชญาไปจนถึงเรื่องวิทยาศาสตร์ เธอสามารถพูดคุยเรื่องที่น่าเบื่อให้กลายเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นเร้าใจได้พร้อมกับให้ข้อคิดอีกหลายอย่าง ที่สุดเราก็คุยกันถึงเรื่องวัฒนธรรมต่าง ๆ ซึ่งเธอมีความรู้และวิจารณ์ได้อย่างสนุก ระหว่างที่เราคุยกัน ลอร่าสามารถพูดจาหยอกล้อและเล่าเรื่องขำขันกับแอร์ฮอสเตสที่ผ่านไปมาได้อย่างออกรส และเมื่อแอร์ฮอสเตสมาเก็บจานอาหาร ลอร่าก็เล่ามุกตลกเกี่ยวกับร่างมหึมาของเธอ แอร์ฯ ขำกลิ้งจับมือของลอร่าและพูดว่า “คุณทำให้ฉันรู้สึกมีชีวิตชีวาจริง ๆ!” โปรดติดตามตอนที่( 2)ในวันพรุ่งนี้