“ทางเลือกของเอมี่”
โพสต์แล้ว: อังคาร เม.ย. 06, 2021 4:07 pm
.......ทางเลือกของเอมี่ (ตอนที่ (1)
โดย Rena Dictor LeBlanc;
จากหนังสือสรรสาระฉบับเดือนมิถุนายน 2544/2001 รวบรวมและเรียบเรียงโดย กอบกิจ ครุวรรณ
..........ชีวิตของเอมี่ต้องดิ้นตั้งแต่ลืมตาดูโลก แม่ติดยาเสพย์ติดขณะท้องเธอกับพี่แฝด เอมี่ไม่หายใจเมื่อคลอดออกมาแต่แพทย์ก็พยายามจนช่วยชีวิตเธอไว้ได้
หน้าที่ดูแลน้องตกเป็นของเธอตั้งแต่เด็ก อะแมนดาน้องคนแรกอายุอ่อนกว่า 4 ปี พอเอมี่อายุ 10 ขวบแม่ก็คลอด อดัม ตามด้วยโจอี้ และแอนโทนี เวลาแม่ไม่อยู่บ้านหรืออยู่แต่ไม่จับอะไร เอมี่ก็จะป้อนอาหารและเปลี่ยนผ้าอ้อมให้น้อง บางคืนต้องกล่อมน้องนอนและดูแลยามเจ็บป่วย
แม่สร้างแต่ความวุ่นวายให้ลูก ๆ เพราะทำงานไม่เป็นที่ ซ้ำยังย้ายที่อยู่ไปเรื่อย ๆ จนบางครั้งต้องไปพักบ้านคนจรจัดหรือโรงแรมที่พวกติดยามั่วสุมกันอยู่
เธอกับน้อง ๆ เกาะกลุ่มกันเวลาอยู่โรงเรียนและไม่สุงสิงกับใคร เพื่อหลีกเลี่ยงคำถามของเพื่อน ๆ แต่เพื่อนก็รู้ความจริงจนได้เมื่อเห็นเธอกับเจสซิกาพี่แฝดต้องทนหิวเพราะไม่มีอาหารกลางวันกิน
เมื่อกลับถึงบ้าน สองฝาแฝดต้องรับหน้าที่ทำอาหารเย็น แม้แม่จะอยู่บ้านแต่แม่ก็ไม่ทำอะไร เอมี่เคยถูกเพื่อนชายของแม่จับเหวี่ยงกระแทกตู้เย็นเพราะไม่เตรียมอาหารเย็นให้ และถูกทุบตีบ่อยจนต้องแจ้งเจ้าหน้าที่สังคมสงเคราะห์
เมื่อเจ้าหน้าที่ถามว่า ทำไมไม่บอกให้ทราบก่อนหน้านี้ เธอตอบว่า “หนูกลัวถูกจับแยกไปอยู่ที่อื่น”
แล้วฝันร้ายก็มาถึง 2 สัปดาห์หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่มาที่บ้านเธอในแคลิฟอร์เนียเพื่อพาเอมี่กับเจสสิกาไปอยู่บ้านสงเคราะห์เยาวชน ส่วนน้อง ๆ ถูกต้อนขึ้นรถแยกไปอยู่ที่อื่น เอมี่พูดเศร้า ๆ ว่า “พี่เสียใจ...”
เด็ก ๆ ว้าเหว่และเศร้าซึมตลอดเวลา 6 เดือนที่แยกกัน ในที่สุดทางการจึงส่งเด็กไปอยู่กับยายโดยไม่อนุญาตให้แม่อยู่ร่วมชายคาเดียวกับลูก แต่ยายสงสารแม่และปล่อยให้แม่มาสร้างความปั่นป่วนอีก จนเจสสิกาแฝดพี่วัย 14 หนีออกจากบ้านและไม่กลับมาอีกเลย ส่วนน้อง ๆ ทุกคนเรียนแย่ลงเป็นลำดับ เอมี่เองอยู่ชั้นมัธยมแล้วแต่อ่านหนังสือได้เท่าเด็กประถมสี่
วันหนึ่ง เอมี่เห็นแผ่นพับเชิญชวนนักเรียนเข้าเรียนต่อระดับอุดมศึกษา เธอพลิกดูรูปอาคารมหาวิทยาลัยและรอยยิ้มบนใบหน้าของนักศึกษาด้วยความรู้สึกว่าทั้งหมดนี้เป็นสิ่งเลิศหรูไกลเกินเอื้อม
ครูแนะแนวบอกเอมี่ในภายหลังว่า มีทุนการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยให้ แต่เธอต้องทำคะแนนให้ดีขึ้น เอมี่จึงสมัครเข้าเรียนภาคฤดูร้อนทันทีและเข้าเรียนไม่เคยขาด เลิกเรียนก็ไปทำงานตั้งแต่ 15.30 ถึง 23.30 น.และทันทีที่ถึงบ้านยาย ก็รีบทำการบ้านจนถึงตีหนึ่งตีสองเป็นประจำ
เอมี่พบรักกับเจอรี่ เพื่อนร่วมโรงเรียน และรู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกในช่วงชีวิตที่มีคนฟังและใส่ใจในตัวเธออย่างจริงจัง เธอเชื่อมั่นว่าจะได้แต่งงานกับเจอรี่และมีลูกด้วยกัน
โปรดติดตามตอนที่ (2)ในวันพรุ่งนี้
โดย Rena Dictor LeBlanc;
จากหนังสือสรรสาระฉบับเดือนมิถุนายน 2544/2001 รวบรวมและเรียบเรียงโดย กอบกิจ ครุวรรณ
..........ชีวิตของเอมี่ต้องดิ้นตั้งแต่ลืมตาดูโลก แม่ติดยาเสพย์ติดขณะท้องเธอกับพี่แฝด เอมี่ไม่หายใจเมื่อคลอดออกมาแต่แพทย์ก็พยายามจนช่วยชีวิตเธอไว้ได้
หน้าที่ดูแลน้องตกเป็นของเธอตั้งแต่เด็ก อะแมนดาน้องคนแรกอายุอ่อนกว่า 4 ปี พอเอมี่อายุ 10 ขวบแม่ก็คลอด อดัม ตามด้วยโจอี้ และแอนโทนี เวลาแม่ไม่อยู่บ้านหรืออยู่แต่ไม่จับอะไร เอมี่ก็จะป้อนอาหารและเปลี่ยนผ้าอ้อมให้น้อง บางคืนต้องกล่อมน้องนอนและดูแลยามเจ็บป่วย
แม่สร้างแต่ความวุ่นวายให้ลูก ๆ เพราะทำงานไม่เป็นที่ ซ้ำยังย้ายที่อยู่ไปเรื่อย ๆ จนบางครั้งต้องไปพักบ้านคนจรจัดหรือโรงแรมที่พวกติดยามั่วสุมกันอยู่
เธอกับน้อง ๆ เกาะกลุ่มกันเวลาอยู่โรงเรียนและไม่สุงสิงกับใคร เพื่อหลีกเลี่ยงคำถามของเพื่อน ๆ แต่เพื่อนก็รู้ความจริงจนได้เมื่อเห็นเธอกับเจสซิกาพี่แฝดต้องทนหิวเพราะไม่มีอาหารกลางวันกิน
เมื่อกลับถึงบ้าน สองฝาแฝดต้องรับหน้าที่ทำอาหารเย็น แม้แม่จะอยู่บ้านแต่แม่ก็ไม่ทำอะไร เอมี่เคยถูกเพื่อนชายของแม่จับเหวี่ยงกระแทกตู้เย็นเพราะไม่เตรียมอาหารเย็นให้ และถูกทุบตีบ่อยจนต้องแจ้งเจ้าหน้าที่สังคมสงเคราะห์
เมื่อเจ้าหน้าที่ถามว่า ทำไมไม่บอกให้ทราบก่อนหน้านี้ เธอตอบว่า “หนูกลัวถูกจับแยกไปอยู่ที่อื่น”
แล้วฝันร้ายก็มาถึง 2 สัปดาห์หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่มาที่บ้านเธอในแคลิฟอร์เนียเพื่อพาเอมี่กับเจสสิกาไปอยู่บ้านสงเคราะห์เยาวชน ส่วนน้อง ๆ ถูกต้อนขึ้นรถแยกไปอยู่ที่อื่น เอมี่พูดเศร้า ๆ ว่า “พี่เสียใจ...”
เด็ก ๆ ว้าเหว่และเศร้าซึมตลอดเวลา 6 เดือนที่แยกกัน ในที่สุดทางการจึงส่งเด็กไปอยู่กับยายโดยไม่อนุญาตให้แม่อยู่ร่วมชายคาเดียวกับลูก แต่ยายสงสารแม่และปล่อยให้แม่มาสร้างความปั่นป่วนอีก จนเจสสิกาแฝดพี่วัย 14 หนีออกจากบ้านและไม่กลับมาอีกเลย ส่วนน้อง ๆ ทุกคนเรียนแย่ลงเป็นลำดับ เอมี่เองอยู่ชั้นมัธยมแล้วแต่อ่านหนังสือได้เท่าเด็กประถมสี่
วันหนึ่ง เอมี่เห็นแผ่นพับเชิญชวนนักเรียนเข้าเรียนต่อระดับอุดมศึกษา เธอพลิกดูรูปอาคารมหาวิทยาลัยและรอยยิ้มบนใบหน้าของนักศึกษาด้วยความรู้สึกว่าทั้งหมดนี้เป็นสิ่งเลิศหรูไกลเกินเอื้อม
ครูแนะแนวบอกเอมี่ในภายหลังว่า มีทุนการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยให้ แต่เธอต้องทำคะแนนให้ดีขึ้น เอมี่จึงสมัครเข้าเรียนภาคฤดูร้อนทันทีและเข้าเรียนไม่เคยขาด เลิกเรียนก็ไปทำงานตั้งแต่ 15.30 ถึง 23.30 น.และทันทีที่ถึงบ้านยาย ก็รีบทำการบ้านจนถึงตีหนึ่งตีสองเป็นประจำ
เอมี่พบรักกับเจอรี่ เพื่อนร่วมโรงเรียน และรู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกในช่วงชีวิตที่มีคนฟังและใส่ใจในตัวเธออย่างจริงจัง เธอเชื่อมั่นว่าจะได้แต่งงานกับเจอรี่และมีลูกด้วยกัน
โปรดติดตามตอนที่ (2)ในวันพรุ่งนี้