“ บ่อน้ำแห่งมิตรภาพ”

ใครมาใหม่เชิญทางนี้ก่อน ทักทาย ทดลองโพส
ตอบกลับโพส
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

พฤหัสฯ. เม.ย. 08, 2021 10:28 am

......บ่อน้ำแห่งมิตรภาพ (ตอนที่ 1)
โดย Kathy Cook;
จากหนังสือสรรสาระฉบับเดือนกรกฎาคม 2544/2001;
รวบรวมและแปลเพิ่มจากวิกิปีเดีย 2020 โดย กอบกิจ ครุวรรณ
.....ไรอัน เฮิร์ลแจ็ก (Ryan Hreljac; เกิด 30 พฤษภาคม1991) นักเรียนชั้นประถมหนึ่งนั่งตกตะลึงขณะฟังครูเล่าถึงชะตากรรมของเด็กในทวีปแอฟริกาซึ่งอาศัยในพื้นที่ทุรกันดารชุกชุมไปด้วยโรคร้าย ขาดแคลนยา อาหาร น้ำสะอาด และเด็กหลายแสนคนต้องจบชีวิตลงเพียงเพราะน้ำดื่มสกปรก
เดือนมกราคม 1998 โรงเรียนโฮลีครอสในประเทศแคนาดากำลังรณรงค์รวบรวมเงินบริจาคเพื่อบรรเทาทุกข์ให้ชาวแอฟริกัน “เงินเล็กน้อยก็มีค่าทั้งนั้น” ครูบอกนักเรียนในห้อง
ครูอธิบายว่า เงินหนึ่งเพนนีซื้อดินสอได้ 1 แท่ง, เงิน 25 เซนต์ซื้อวิตามินได้ 175 เม็ด และเงิน 60 เซนต์สามารถจัดยารักษาโรคให้เด็กหนึ่งคนได้นานถึง 2 เดือน “ถ้าบริจาค 70 เหรียญ (ราว 2000 บาท) ก็สร้างบ่อน้ำได้หนึ่งบ่อ”
เมื่อซูซานกับมาร์ก แม่และพ่อของไรอันกลับบ้านเย็นวันนั้น ไรอันรีบวิ่งไปทักทายทั้งคู่ “แม่ครับ พ่อครับ ผมขอเงิน 70 เหรียญไปสร้างบ่อน้ำในแอฟริกา” ไรอันเอ่ยอย่างตื่นเต้น
“ฟังดูเข้าท่านี่ลูก” ซูซานตอบรับอย่างไม่ใส่ใจขณะอุ้มลายคนเล็กวัย 3 ขวบ
ไรอันพยายามขออีกครั้งตอนกินข้าวเย็น “ไรอัน เงิน 70 เหรียญไม่ใช่น้อยนะลูก พ่อกับแม่ให้ไม่ได้หรอก” แม่บอก
เย็นวันถัดมา ไรอันรบเร้าขออีกด้วยน้ำตาคลอเบ้า “แม่ไม่เข้าใจ เด็ก ๆ ในแอฟริกากำลังจะตายเพราะไม่มีน้ำสะอาด”
ซูซานกับมาร์กมองตากัน แล้วเรียกลูกชายมานั่งข้าง ๆ “ถ้าลูกอยากได้เงิน 70 เหรียญก็ต้องทำงานบ้านเพิ่ม” แม่พูดพลางนึกในใจว่า วิธีนี้คงทำให้ลูกเลิกล้มความคิดไปได้ แต่ใบหน้าของไรอันกลับสดใสมีความหวัง
ผู้เป็นแม่ตีเส้นแดง 35 เส้นลงบนกระดาษ โดยแต่ละเส้นหมายถึงเงิน 2 เหรียญ ทุกครั้งที่ได้เงินมา 2 เหรียญ ไรอันจะขีดลบเส้นทิ้งไปหนึ่งเส้นพร้อมกับนำเงินไปหยอดกระปุกไว้ “งานบ้านที่จะทำต้องไม่ใช่งานที่ทำประจำอยู่แล้วนะลูก” ซูซานย้ำ “ได้ครับ” ไรอันรับปาก
งานแรกคือดูดฝุ่น ระหว่างที่พี่ชายกับน้องชายเล่นกันอยู่นอกบ้าน ไรอันก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดบ้านถึง 2 ชั่วโมง. 2-3 วันต่อมา เขาได้เงินอีก 2 เหรียญจากงานทำความสะอาดหน้าต่างบ้านแทนที่จะดูหนังกับครอบครัว
โปรดติดตามตอนที่ (2)ในวันพรุ่งนี้
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

พฤหัสฯ. เม.ย. 08, 2021 10:30 am

.....บ่อน้ำแห่งมิตรภาพ (ตอนที่ 2)
โดย Kathy Cook;
จากหนังสือสรรสาระฉบับเดือนกรกฎาคม 2544/2001; รวบรวมและแปลเพิ่มจากวิกิปีเดีย 2020 โดย กอบกิจ ครุวรรณ
.....เมื่อปู่ของไรอันทราบเรื่อง จึงจ้างหลานทั้งสามให้เก็บลูกสนสำหรับใช้ประดิษฐ์งานฝีมือโดยให้ค่าแรงถุงละ 10 เหรียญ และไรอันยังได้เงินอีก 5 เหรียญจากพ่อแม่เป็นรางวัลที่ได้คะแนนเรียนดี เขาหยอดเงินทั้งหมดใส่กระปุก
เมื่อสิ้นสุดโครงการบริจาคเงิน นักเรียนในห้องของไรอันได้เงินรวมกันเกือบ 30 เหรียญ
“ผมจะเก็บเงินต่อเพื่อสร้างบ่อน้ำให้ได้” ไรอันบอกครู ขณะนั้นเขาหาเงินได้แล้ว 35 เหรียญ
เช้าวันหนึ่ง ขณะก้าวออกไปทำงาน ซูซานเหลือบไปมองเส้นสีแดงบนตู้เย็นซึ่งไรอันขีดทิ้งไปแล้ว 2 ใน 3 ส่วน “ใครจะรับผิดชอบนำเงินจำนวนนี้ไปสร้างบ่อน้ำในแอฟริกา” แม่ลูกสามนึกสงสัย
เธอโทรฯไปถามที่โรงเรียนแต่ไม่มีใครรู้ ต่อมาเบรนด้า เคาช์ เพื่อนซึ่งทำงานอยู่ในองค์กรพัฒนาระหว่างประเทศแห่งหนึ่งเล่าให้ฟังถึงหน่วยงานเล็ก ๆ ในแคนาดาชื่อ “วอเตอร์แคน” (Water-Can) ซึ่งมีจุดประสงค์หลักคือหาเงินทุนและติดตามผลการดำเนินงานสร้างบ่อน้ำในประเทศกำลังพัฒนา
เบรนด้าโทรฯติดต่อวอเตอร์แคนและแจ้งให้ทราบเรื่องไรอัน “เงิน 70 เหรียญอาจดูเล็กน้อย แต่เด็กคนนี้ทำงานเหนื่อยยากกว่าจะได้มา” เธอเล่า “ดิฉันจึงอยากให้เขามามอบเงินด้วยตัวเอง”
ในวันมอบเงินบริจาค ไรอันยื่นกระปุกให้ผู้อำนวยการบริหารของวอเตอร์แคนพร้อมทั้งออกตัวเขิน ๆ “ผมมีเงินอีก 5 เหรียญ อาจเอาไว้ซื้ออาหารกลางวันให้คนงานขุดบ่อได้ครับ”
“ขอบใจจ้า” ผู้อำนวยการฯกล่าวยิ้ม ๆ จากนั้นก็อธิบายถึงโครงการน้ำสะอาดของวอเตอร์แคน และบอกว่าเงิน 70 เหรียญซื้อได้เพียงปั๊มโยกด้วยมือตัวเดียว ส่วนการขุดบ่อต้องใช้เงินเกือบ 2,000 เหรียญ ไรอันตอบว่า “ถ้างั้นผมจะทำงานบ้านให้มากขึ้น”
องค์การเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศแห่งแคนาดาให้เงินอุดหนุนโครงการของวอเตอร์แคน 2 ใน 3. โรอันจึงต้องหาทุนอีกเกือบ 700 เหรียญถ้าต้องการสร้างบ่อน้ำ
คืนนั้น ซูซานกับมาร์กนั่งปรึกษากัน “ลูกมาไกลขนาดนี้แล้ว คงไม่เข้าท่าหากจะบอกว่าเรื่องนี้ทำไม่ได้” มาร์กพูดขึ้น แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า เด็กหกขวบจะทำงานบ้านจนเก็บเงินครบ 700 เหรียญได้อย่างไร
สัปดาห์ต่อมา เบรนด้าเล่าถึงความมุ่งมั่นของไรอันให้ญาติและเพื่อน ๆ ทราบผ่านทางอีเมล วันรุ่งขึ้นญาติคนหนึ่งตอบกลับมาว่า ประทับใจกับการกระทำของไรอันมาก จึงอยากส่งเงินมาสมทบ ส่วนคนอื่น ๆ ที่ซึ้งใจแนะเบรนด้าให้หาทางตีพิมพ์เรื่องราวนี้. ไม่กี่เดือนต่อมา หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นฉบับหนึ่งพาดหัวว่า “มุ่งสร้างสรรค์ : บ่อน้ำของไรอัน”

โปรดติดตามตอนที่ (3)ในวันพรุ่งนี้
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

ศุกร์ เม.ย. 09, 2021 4:36 pm

.......บ่อน้ำแห่งมิตรภาพ (ตอนที่ (3)
โดย Kathy Cook;
จากหนังสือสรรสาระฉบับเดือนกรกฎาคม 2544/2001; รวบรวมและแปลเพิ่มจากวิกิปีเดีย 2020 โดย กอบกิจ ครุวรรณ
........ไรอันซึ่งอายุครบ 7 ขวบในช่วงปิดภาคเรียนฤดูร้อนยังคงขยันทำงานพิเศษต่อไปโดยแม่ช่วยนำเงินที่เขาหาได้ส่งไปให้วอเตอร์แคนเป็นระยะ ๆ
ต้นเดือนสิงหาคม ซูซานพบคนรู้จักเก่าแก่ซึ่งเป็นนักข่าวอิสระ หลังได้ฟังเรื่องความมุมานะของไรอัน เขาพูดอย่างตื่นเต้นว่า “เยี่ยมไปเลย หนังสือพิมพ์ต้องสนใจลงเรื่องนี้แน่เลย”
เพื่อนนักข่าวคนนั้นไปสัมภาษณ์ไรอัน พร้อมนำช่างภาพไปถ่ายรูป ทุกเช้าเด็กน้อยจะคอยตรวจหาข่าวของตนเองในหนังสือพิมพ์ แต่ไม่มีวี่แววบทความให้เห็นตลอดหลายสัปดาห์ “สงสัยเขาคงทำเรื่องหาย” ไรอันบ่นด้วยสีหน้าผิดหวัง
ขณะเดียวกัน วอเตอร์แคนโทรฯมาแจ้งว่าได้รับเงินบริจาคสร้างบ่อน้ำของไรอันเกิน 700 เหรียญแล้ว และขอเชิญเด็กน้อยกับแม่ไปฟังการบรรยายในเรื่องนี้
วอเตอร์แคนบริจาคเงินผ่านองค์การแพทย์แคนาดาเพื่อช่วยเหลือและบรรเทาทุกข์ “ซีพีเออาร์” (CPAR : Canadian Physicians for Aid and Relief) ซึ่งร่วมมือกับชาวบ้านท้องถิ่นในการขุดและดูแลรักษาบ่อน้ำ
ผู้อำนวยการของซีพีเออาร์ประจำประเทศยูกันดาซึ่งทำหน้าที่บรรยายตรงเข้ากอดไรอันพลางกล่าวว่า “ขอบใจมากนะที่หนูช่วยสร้างบ่อน้ำให้พวกเรา” เขาหยิบรายชื่อจุดที่ต้องการบ่อน้ำออกมาให้ดู มีชาวยูกันดาเพียงร้อยละ 46 ที่มีบ่อน้ำสะอาดเพื่อบริโภค ไรอันถามว่าบ่อน้ำของเขาจะตั้งอยู่ใกล้ ๆ โรงเรียนได้ไหม ผู้อำนวยการฯกวาดสายตาดูรายชื่อในมือและบอกว่า เป็นไปได้ที่จะสร้างบ่อน้ำติดโรงเรียนประถม”อังโกโล”ทางตอนเหนือของยูกันดา
โรงเรียนอังโกโลเคยอยู่ในเขตปฏิบัติการของพวกกบฎนานกว่า 13 ปี ซ้ำยังต้องเผชิญกับภัยแล้งและการแพร่ระบาดของโรคเอดส์ หนองน้ำใกล้ที่สุดอยู่ห่างไปถึง 5 กิโลเมตร เด็ก ๆ หลายคนพุงโรเพราะถูกโรคพยาธิคุกคาม นักเรียนเกือบหนึ่งในสี่ป่วยด้วยโรคท้องร่วง ผู้ป่วยโรคไทฟอยด์และโรคติดต่อทางน้ำอื่น ๆ มีให้เห็นดาษดื่น ไม่มีแพทย์เลยทั้งที่มีประชากรอาศัยหนาแน่นถึง 31,850 คน เด็กหนึ่งในห้าคนจึงต้องเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังไม่ครบ 5 ขวบ
ไรอันนั่งฟังอย่างตั้งใจขณะที่ผู้อำนวยการฯอธิบายถึงวิธีขุดบ่อน้ำด้วยจอบและเสียมซึ่งกินเวลาอย่างน้อย 10 วันและต้องใช้แรงงานถึง 20 คน “อุปกรณ์ขุดเจาะสมัยใหม่จะช่วยให้สร้างบ่อน้ำได้จำนวนมากขึ้น” ผู้อำนวยการฯสรุป เครื่องเจาะที่มีขนาดเล็กและขนย้ายใส่หลังรถกระบะได้สะดวกราคาแพงถึง 25,000 เหรียญ
“ผมจะหาเงินมาซื้อเครื่องเจาะแบบนั้น” ไรอันพูด “ผมอยากให้ชาวแอฟริกันทุกคนมีน้ำสะอาด”

โปรดติดตามตอนที่ (4)ในวันพรุ่งนี้
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

อาทิตย์ เม.ย. 11, 2021 4:49 pm

......บ่อน้ำแห่งมิตรภาพ (ตอนที่ 4))โดย Kathy Cook;
จากหนังสือสรรสาระฉบับเดือนกรกฎาคม 2544/2001; รวบรวมและแปลเพิ่มจากวิกิปีเดีย 2020 โดย กอบกิจ ครุวรรณ .......เมื่อกลับถึงบ้าน ซูซานบอกมาร์กว่า “เราอยากหาเงิน 25,000 เหรียญเพื่อซื้อเครื่องเจาะน้ำบาดาล” มาร์กถึงกับคอตกเพราะเชื่อว่าคราวนี้ลูกต้องผิดหวังแน่
ซูซานเขียนจดหมายถึงบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ฉบับที่เคยสัมภาษณ์ไรอัน เล่าเรื่องลูกชายไปพบเจ้าหน้าที่วอเตอร์แคน และถามว่าจะลงเรื่องให้ได้เมื่อไร บรรณาธิการโทรฯกลับมาแจ้งว่า “จะลงตีพิมพ์ในฉบับวันพรุ่งนี้”
ทันทีที่หนังสือพิมพ์ลงเรื่องนี้ สถานีโทรทัศน์ท้องถิ่นโทรฯไปขอสัมภาษณ์และหนังสือพิมพ์ทุกฉบับทั่วแคนาดานำบทความไปตีพิมพ์ซ้ำ สัปดาห์ถัดมา ไรอันได้รับจดหมายจ่าหน้าซองสั้นๆ ว่า “บ่อน้ำของไรอัน” ข้างในมีเช็ค 25 เหรียญพร้อมกับข้อความว่า “จริง ๆ แล้วอยากช่วยมากกว่านี้”
ไม่นานเช็คอีกใบมูลค่า 20 เหรียญก็ตามมา ฉบับนี้จ่าหน้าซองว่า “บ่อน้ำของไรอัน โรงเรียนโฮลีครอส” ช่างขุดเจาะบ่อน้ำกลุ่มหนึ่งเห็นเรื่องของเด็กน้อยทางโทรทัศน์ จึงร่วมใจกันมอบเงิน 2,700 เหรียญ. รวมยอดบริจาคสูงถึง 7,000 เหรียญในเวลาเพียง 2 เดือน และเพื่อน ๆ ชั้นประถมสองต่างอาสาช่วยงานของไรอัน ครูบอกว่าไม่เคยเห็นเด็กคนไหนสร้างจิตสำนึกได้มากเช่นนี้มาก่อน
ครูแจ้งให้ผู้ปกครองทราบว่า พวกนักเรียนอยากรวบรวมเงินไปสร้างบ่อน้ำอีกแห่ง จึงนำกระป๋องเปล่าไปตั้งไว้ในห้องเรียนเพื่อให้เด็กในชั้นนำเงินมาหยอด จากนั้นก็ขอความช่วยเหลือจากวอเตอร์แคนให้ริเริ่มโครงการเพื่อนทางจดหมาย โดยองค์การซีพีเออาร์ที่ยูกันดาเสนอตัวเป็นผู้ส่งและรับจดหมาย โต้ตอบระหว่างลูกศิษย์ของเธอกับเด็กโรงเรียนอังโกโล
จดหมายชุดแรกเดินทางออกจากแคนาดาในเดือนมกราคม ค.ศ.1999 สองเดือนต่อมา มีพัสดุส่งมาจากอังโกโลพร้อมจดหมายจ่าหน้าซองถึงนักเรียนแต่ละคน ไรอันใจเต้นขณะยื่นมือไปรับจดหมาย ตัวหนังสือเต็มหน้ากระดาษมีใจความว่า
“สวัสดี ไรอัน ผมชื่อจิมมี่ อายุ 8 ขวบ ชอบเล่นฟุตบอล บ้านของเราทำด้วยหญ้าแห้ง แล้วที่อเมริกาล่ะ จากเพื่อนใหม่ อาคานา จิมมี่”
นอกจากจดหมายแล้ว จิมมี่ยังแนบรูปถ่ายของตัวเองซึ่งถ่ายโดยเจ้าหน้าที่องค์การซีพีเออาร์มาให้ด้วย ไรอันคุยอวดเรื่องเพื่อนใหม่ทางจดหมายอยู่หลายสัปดาห์ และถามพ่อแม่ด้วยว่า เขาจะมีโอกาสพบจิมมี่ไหม ซูซานกับมาร์กคิดว่า สักวันคงเก็บเงินพอจ่ายค่าเดินทางได้ อาจเป็นตอนที่เด็กน้อยอายุ 12 ขวบแล้ว
ไรอันเขียนตอบไปว่า “สวัสดี จิมมี่ ผมว่าอยู่บ้านที่ทำด้วยหญ้าคงสนุกดี ผมอายุ 8 ขวบเหมือนกัน เธอดื่มน้ำจากบ่อของผมทุกวันหรือเปล่า เธอชอบเรียนวิชาอะไรมากที่สุด ผมจะไปยูกันดาตอนอายุ 12 ขวบ บ้านของผมทำด้วยอิฐ ตอบมาเร็ว ๆ นะ เพื่อนของเธอ ไรอัน”

โปรดติดตามตอนที่ (5)ในวันพรุ่งนี้
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

อาทิตย์ เม.ย. 11, 2021 4:51 pm

.......บ่อน้ำแห่งมิตรภาพ (ตอนที่ (5)โดย Kathy Cook;
จากหนังสือสรรสาระฉบับเดือนกรกฎาคม 2544/2001;
รวบรวมและแปลเพิ่มจากวิกิปีเดีย 2020 โดย กอบกิจ ครุวรรณ
.........ทั้งโรงเรียนสนับสนุนโครงการนี้ ขณะที่ไรอันยังคงเดินหน้าหาทุนต่อไป เขาใช้เวลาหลายชั่วโมงพิมพ์จดหมายขอเงินบริจาคจากสมาคมและองค์กรต่าง ๆ สำหรับการขุดบ่อน้ำ พอได้เงินบริจาค เด็กน้อยจะเขียนจดหมายขอบคุณด้วยตนเองเสมอ และในเดือนพฤศจิกายนปีนั้นเอง เขาก็สามารถรวบรวมเงินได้มากพอเพื่อให้องค์การซีพีเออาร์ในยูกันดาซื้อเครื่องเจาะใหม่ได้
ก่อนปีใหม่ไม่นาน เพื่อนบ้านของซูซานและมาร์กถามภรรยาว่า “อยากได้อะไรเป็นของขวัญ”—“อยากให้ไรอันได้เห็นบ่อน้ำสมใจ” ภรรยาตอบ เพื่อนบ้านคนนั้นจึงมอบยอดไมล์เที่ยวบินสะสมแก่ไรอันและพ่อแม่ของเขาเพื่อให้เดินทางไปยูกันดาสมความตั้งใจ
เมื่อหนังสือพิมพ์ตีพิมพ์คำเชิญชวนให้ร่วมบริจาคยอดไมล์สะสม ผู้คนมากมายแสดงความจำนงอย่างไม่ลังเล วอเตอร์แคนก็ร่วมสมทบทุนซื้อตั๋วเครื่องบินและค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ให้ไรอันกับพ่อแม่ด้วย
เช้าวันที่ 27 กรกฎาคม 1999 ไรอันและพ่อแม่นั่งในรถกระบะไปตามถนนดินลูกรัง เมื่อใกล้โรงเรียนอังโกโล เด็ก 4 คนเห็นผู้มาเยื่อนก็เริ่มกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ พลางตะโกนเรียกชื่อ “ไรอัน ๆ”
“เขารู้จักชื่อผมด้วย” ไรอันร้องด้วยความประหลาดใจ
เด็ก ๆ ร่วม 5,000 คนจากโรงเรียนในละแวกนั้นยืนเรียงรายอยู่สองฝั่งถนน ทันทีที่รถกระบะแล่นเข้ามาใกล้ ทุกคนก็เริ่มปรบมือเป็นจังหวะพร้อมเพรียงกัน
ไรอันก้มหน้าพร้อมกับโบกมืออย่างเขินอาย ขณะเดินผ่านผู้คนที่รอต้อนรับ วงโยธวาทิตเริ่มบรรเลงขณะเดินนำไรอันกับพ่อแม่เข้าไปในโรงเรียนอังโกโล
ณ ที่นั้น ชาวบ้านสูงอายุทักทายไรอันและพาไปยังบ่อน้ำ ที่สร้างสำเร็จเพราะความตั้งใจจริงของเขาซึ่งตั้งอยู่ข้างแปลงสวนครัวของโรงเรียน บริเวณบ่อตกแต่งด้วยดอกไม้และมีแผ่นป้ายคอนกรีตสลักข้อความว่า
“บ่อน้ำของไรอัน
สร้างโดยไรอัน เฮิร์ลแจ็ก
สำหรับชุมชนของโรงเรียนอังโกโล”
จิมมี่เด็กชายร่างผอมสูงเหมือนไรอันยืนรอมิตรจากแดนไกลอยู่ข้างบ่อ “หวัดดี” จิมมี่ทักทายอย่างอาย ๆ
“หวัดดี จิมมี่” ไรอันทักตอบ ทั้งสองยืนเก้อเขินอยู่ด้วยกัน รู้สึกอึดอัดที่มีคนจ้องมอง จิมมี่จูงมือเพื่อนใหม่ไปที่บ่อน้ำเพื่อให้ตัดริบบิ้น แล้วทั้งคู่ก็เดินไปนั่งเก้าอี้ซึ่งจัดไว้กลางทุ่งพร้อมกับพ่อแม่ของไรอัน
ผู้อาวุโสคนหนึ่งลุกขึ้นยืน “มองดูเด็ก ๆ รอบตัวเราสิ แต่ละคนสุขภาพแข็งแรงก็เพราะไรอันกับเพื่อน ๆ ในแคนาดา น้ำเปรียบเสมือนชีวิตของพวกเรา”
มีเสียงหวีดแหลมดังมาจากฝูงชน ผู้ใหญ่บ้านอุ้มแพะก้าวออกมาข้างหลังและวางสัตว์ที่กำลังหวีดร้องลงข้าง ๆ ไรอัน “ของขวัญแสดงความขอบคุณจากอังโกโล” ผู้ใหญ่บ้านประกาศพลางโค้งคำนับ ไรอันยกมือป้องปากด้วยความดีใจ ส่วนพ่อกับแม่ได้รับเครื่องไม้แกะสลักกับภาชนะดินเผาเป็นของกำนัล

โปรดติดตามตอนที่ (6)ในวันพรุ่งนี้
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

จันทร์ เม.ย. 12, 2021 10:15 am

......บ่อน้ำแห่งมิตรภาพ (ตอนที่ (6)
โดย Kathy Cook; จากหนังสือสรรสาระฉบับเดือนกรกฎาคม 2544/2001;
รวบรวมและแปลเพิ่มจากวิกิปีเดีย 2020 โดย กอบกิจ ครุวรรณ
....... เด็กชาย 20 กว่าคนแตกฮือออกจากฝูงชนแล้วยืนล้อมไรอัน ทั้งหมดเริ่มแสดงการเต้นรำล่าสัตว์ตามประเพณีดั้งเดิม ไรอันหัวเราะด้วยความตื่นเต้นและกระโดดตามจิมมี่เข้าร่วมวง ทุกคนส่งเสียงให้กำลังใจกันยกใหญ่
หลังสนุกสนานกับงานฉลองและการเต้นรำถึง 4 ชั่วโมง ซูซานลุกขึ้นกล่าวด้วยน้ำตาคลอเบ้า “ดิฉันมีความสุขที่สุดในวันนี้ และจะจดจำไปตลอดชีวิต”
คืนนั้น เธอสังเกตเห็นลูกเงียบผิดปกติ จึงถามว่าเป็นอะไร -- “ยอดเยี่ยมจริง ๆ ครับแม่” ไรอันตอบ ซูซานกอดลูกแนบอก ไรอันปิดท้ายคืนที่ลืมไม่ลงด้วยการสวดภาวนาว่า “ขอให้ชาวแอฟริกันทุกคนมีน้ำสะอาดดื่ม”
• นับแต่โรงเรียนอังโกโลและชุมชนใกล้เคียงเริ่มมีน้ำดื่มและปรุงอาหารด้วยน้ำจากบ่อของไรอัน อัตราการติดเชื้อโรคท้องร่วงและโรคติดต่อทางน้ำอื่น ๆ ลดลง การรวบรวมเงินบริจาคของไรอันยังดำเนินต่อไปเพื่อซื้อเครื่องขุดเจาะและเครื่องมือสร้างบ่อน้ำอื่น ๆ ในยูกันดา
• ไรอันตั้งมูลนิธิ “บ่อน้ำของไรอัน” ในปี 2001 มูลนิธินี้ร่วมมือกับสโมสรโรตารี่ขุดบ่อน้ำในถิ่นทุรกันดารในแอฟริกา อเมริกากลางและเอเชียใต้ ซึ่งมี 1,166 โครงการที่ช่วยเหลือผู้คนราว 1 ล้านคนให้มีน้ำสะอาดและสุขอนามัยที่ดีใน 16 ประเทศ หนึ่งในผู้ให้การสนับสนุนคือเจ้าชายชาร์ลส์ แห่งเวลส์. ในปี 2015 ไรอันได้ทำงานเป็นผู้ช่วยผู้จัดการโครงการของมูลนิธิ และเป็นผู้มีอายุน้อยที่สุดที่ได้รับเหรียญอิสริยาภรณ์สูงสุด “Order of Ontario” ที่ทางการของรัฐออนตาริโอมอบให้แก่ชาวเมืองที่มีผลงานสร้างคุณประโยชน์ดีเด่น และได้รับรางวัลอื่น ๆ อีกมาก
• จิมมี่ (Jimmy Akana) เป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่เขาหายสาบสูญระหว่างสงครามกลางเมือง คุณป้าช่วยเลี้ยงดูตั้งแต่เล็ก เมื่ออายุได้ 7-8 ขวบก่อนรู้จักกับไรอันทางจดหมาย หนูน้อยจิมมี่ต้องลุกขึ้นตอนเที่ยงคืนเพื่อไปตักน้ำให้คุณป้าก่อนจะไปโรงเรียน หลังการพบกันครั้งแรกได้ไม่นาน จิมมี่ถูกกลุ่มทหารกบฎลักพาตัวไป แต่มีคนงานช่วยนำตัวพาหนีกลับมาบ้านได้ พ่อแม่ของไรอันส่งเสียค่าเล่าเรียนให้ 2-3 ปีก่อนจะรับจิมมี่เป็นบุตรบุญธรรมและได้สัญชาติแคนาดาในปี 2007 จิมมี่ได้รับปริญญาด้านการพัฒนาระหว่างประเทศและรัฐศาสตร์ ในปี 2013 ปัจจุบันจิมมี่ทำงานกับองค์กรเยาวชนออตตาวาเกี่ยวกับการขอรับเงินบริจาคเพื่อการกุศล
******************
จบบริบูรณ์
ตอบกลับโพส