“ของขวัญล้ำค่า”
โพสต์แล้ว: อาทิตย์ พ.ค. 16, 2021 2:58 pm
เรื่อง "ของขวัญล้ำค่า" ตอนที่ (1)
โดย Monty Hall
จากหนังสือสรรสาระ ฉบับเดือนมกราคม 2545/2002,
รวบรวมและเรียบเรียงโดย กอบกิจ ครุวรรณ
……วันนั้นอากาศแจ่มใสปี ค.ศ.1942 แม็กซ์ ฟรีด เจ้าของบริษัทผลิตเสื้อเชิ้ตหอบเสื้อกองใหญ่
ที่ผลิตตามคำสั่งลูกค้าไปที่โรงงาน ธุรกิจของเขากำลังไปได้ดี ขณะเดินเข้าสำนักงาน
นักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จด้วยวัยเพียง 30 ปี เห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังคุกเข่าขัดขั้นบันได
ของร้านเสื้อผ้าขายส่งซึ่งอยู่อีกฟากของถนน เขารู้สึกคุ้นหน้าเด็กคนนี้มาก จึงเดินข้ามถนน
ไปถามว่า “เธอมาทำอะไรที่นี่”
เด็กหนุ่มวัย 20 ตอบว่า “ผมทำงานที่นี่ครับ เจ้านายสั่งให้ขัดขั้นบันได”
“เธอชื่ออะไร” ฟรีดถาม พอเด็กบอกชื่อ ฟรีดก็ถามต่อว่า “พ่อของเธอขายเนื้อใช่ไหม”
เด็กหนุ่มตอบว่า “ใช่ครับ”
ทันทีที่กลับถึงสำนักงาน ฟรีดโทรฯไปหาคนขายเนื้อ “ผมเพิ่งเห็นลูกชายคุณขัดบันได
บริษัทฝั่งตรงข้าม โรงงานของผม ท่าทางฉลาดดี เขาเลือกทำงานนี้เองหรือเปล่า”
“เขาอยากเรียนต่อ” คนขายเนื้อบอกอย่างนอบน้อม “แต่ผมไม่มีเงินส่งเสีย”
คนขายเนื้อเล่าว่า พอจบชั้นมัธยมปลาย ลูกชายก็ทำงานอยู่ 2 ปีเพื่อเก็บเงินเรียนต่อ
มหาวิทยาลัย แต่เรียนไปได้แค่ปีครึ่งเงินก็หมด ตอนนี้กิจการขายเนื้อเริ่มง่อนแง่น
ภรรยาเขาต้องรับจ้างถึง 2 แห่งแต่ก็ยังหาเงินได้ไม่พอกับค่าใช้จ่ายในครอบครัว
รายได้สัปดาห์ละ 9 เหรียญของลูกชายจึงช่วยแบ่งเบาภาระได้มากทีเดียว
“บอกลูกชายให้มาพบผมพรุ่งนี้นะ” ฟรีดบอก
คืนต่อมาหลังเสร็จงานส่งของและทำความสะอาดที่ร้านขายส่ง เด็กหนุ่มรูปร่างผอมเกร็ง
ก็ไปพบฟรีดที่ห้องทำงาน
“อยากเรียนต่อไหม” ฟรีดถาม
“อยากมากที่สุดเลยครับ” เด็กหนุ่มตอบ
ฟรีดจ้องดวงตาคู่สนทนา
“ฉันจะส่งเสียเธอเรียนจนจบ บอกมาว่าต้องใช้เงินเท่าไร ทั้งค่าเล่าเรียน ค่าหนังสือ ทุกอย่าง”
ยิ้มกว้างผุดขึ้นบนใบหน้าเด็กหนุ่ม แทบไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนใจดีอย่างนี้ เทวดาลงมาโปรดแท้ ๆ
โปรดติดตามตอนที่ (2)ในวันพรุ่งนี้
โดย Monty Hall
จากหนังสือสรรสาระ ฉบับเดือนมกราคม 2545/2002,
รวบรวมและเรียบเรียงโดย กอบกิจ ครุวรรณ
……วันนั้นอากาศแจ่มใสปี ค.ศ.1942 แม็กซ์ ฟรีด เจ้าของบริษัทผลิตเสื้อเชิ้ตหอบเสื้อกองใหญ่
ที่ผลิตตามคำสั่งลูกค้าไปที่โรงงาน ธุรกิจของเขากำลังไปได้ดี ขณะเดินเข้าสำนักงาน
นักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จด้วยวัยเพียง 30 ปี เห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังคุกเข่าขัดขั้นบันได
ของร้านเสื้อผ้าขายส่งซึ่งอยู่อีกฟากของถนน เขารู้สึกคุ้นหน้าเด็กคนนี้มาก จึงเดินข้ามถนน
ไปถามว่า “เธอมาทำอะไรที่นี่”
เด็กหนุ่มวัย 20 ตอบว่า “ผมทำงานที่นี่ครับ เจ้านายสั่งให้ขัดขั้นบันได”
“เธอชื่ออะไร” ฟรีดถาม พอเด็กบอกชื่อ ฟรีดก็ถามต่อว่า “พ่อของเธอขายเนื้อใช่ไหม”
เด็กหนุ่มตอบว่า “ใช่ครับ”
ทันทีที่กลับถึงสำนักงาน ฟรีดโทรฯไปหาคนขายเนื้อ “ผมเพิ่งเห็นลูกชายคุณขัดบันได
บริษัทฝั่งตรงข้าม โรงงานของผม ท่าทางฉลาดดี เขาเลือกทำงานนี้เองหรือเปล่า”
“เขาอยากเรียนต่อ” คนขายเนื้อบอกอย่างนอบน้อม “แต่ผมไม่มีเงินส่งเสีย”
คนขายเนื้อเล่าว่า พอจบชั้นมัธยมปลาย ลูกชายก็ทำงานอยู่ 2 ปีเพื่อเก็บเงินเรียนต่อ
มหาวิทยาลัย แต่เรียนไปได้แค่ปีครึ่งเงินก็หมด ตอนนี้กิจการขายเนื้อเริ่มง่อนแง่น
ภรรยาเขาต้องรับจ้างถึง 2 แห่งแต่ก็ยังหาเงินได้ไม่พอกับค่าใช้จ่ายในครอบครัว
รายได้สัปดาห์ละ 9 เหรียญของลูกชายจึงช่วยแบ่งเบาภาระได้มากทีเดียว
“บอกลูกชายให้มาพบผมพรุ่งนี้นะ” ฟรีดบอก
คืนต่อมาหลังเสร็จงานส่งของและทำความสะอาดที่ร้านขายส่ง เด็กหนุ่มรูปร่างผอมเกร็ง
ก็ไปพบฟรีดที่ห้องทำงาน
“อยากเรียนต่อไหม” ฟรีดถาม
“อยากมากที่สุดเลยครับ” เด็กหนุ่มตอบ
ฟรีดจ้องดวงตาคู่สนทนา
“ฉันจะส่งเสียเธอเรียนจนจบ บอกมาว่าต้องใช้เงินเท่าไร ทั้งค่าเล่าเรียน ค่าหนังสือ ทุกอย่าง”
ยิ้มกว้างผุดขึ้นบนใบหน้าเด็กหนุ่ม แทบไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนใจดีอย่างนี้ เทวดาลงมาโปรดแท้ ๆ
โปรดติดตามตอนที่ (2)ในวันพรุ่งนี้