ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้

ใครมาใหม่เชิญทางนี้ก่อน ทักทาย ทดลองโพส
ตอบกลับโพส
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

พฤหัสฯ. ก.ค. 15, 2021 4:09 pm

ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้ ตอนที่ (1)
จากหนังสือสรรสาระ ฉบับเดือนธันวาคม 2556,
โดย เมโลดี วอร์นิก รวบรวมโดย กอบกิจ ครุวรรณ
………เคราะห์ดีของเจ้าหมาน้อย
ตอนที่พายุเฮอร์ริเคนแซนดี้ถล่มปี 2555 โรงรถและชั้นใต้ดินที่บ้านของคริสทีน
ในกรุงนิวยอร์กถูกน้ำท่วม : รถยนต์สองคัน, เอกสารที่เก็บมาหลายปี
และภาพถ่ายเสียหายไปกับน้ำ แต่คริสทีนยังรู้สึกโชคดีที่สามีของเธอ
ลูก 5 คน (วัย 2-12 ปี) และบัสเตอร์ สุนัขหลังอานปลอดภัยดี
หกเดือนก่อนหน้านั้น คริสทีนพาบัสเตอร์ซึ่งตอนนั้นผอมโซอายุแค่ 6 เดือน
กลับมาอยู่ด้วยกันที่บ้าน หลังเธอพบมันถูกผูกทิ้งไว้กับเสาโทรศัพท์
แต่เพียงหนึ่งเดือนต่อมา ตอนที่ช่างมาทำงานซ่อมแซมบ้าน บัสเตอร์ก็
กระโดดวิ่งออกนอกประตูบ้านไป “ฉันเศร้ามาก” คริสทีนเล่า แม้จะค้นหา
ในแถบนั้นหลายต่อหลายครั้งก็ไม่พบร่องรอยใด ๆ
หลายสัปดาห์ต่อมา คริสทีนได้รับข้อความจากเพื่อนคนหนึ่งให้เธอเข้าไปดู
หน้าเฟซบุ๊ค ซึ่งมีรายชื่อสัตว์ที่กำลังจะถูกฆ่าในวันรุ่งขึ้นที่ศูนย์พักพิงสัตว์
ของกรุงนิวยอร์ก เป็นไปตามคาด เมื่อคริสทีนเข้าไปที่เว็บไซต์แห่งนั้น
ก็เห็นภาพของบัสเตอร์ ซึ่งมีกำหนดจะถูกฉีดยาให้เสียชีวิตในอีก 8 ชั่วโมง
ข้างหน้าตอน 6.00 น. ขณะนั้นเป็นเวลาปิดทำการของศูนย์พักพิงนั้น
และจะเปิดอีกครั้งในเวลา 8.00 น. ของวันรุ่งขึ้น
“ฉันมาคิดว่าทำยังไงถึงจะเอาบัสเตอร์ออกมาได้ก่อนที่มันจะถูกฆ่า” คริสทีนเล่า
เช้าวันรุ่งขึ้น เธอขับรถไปที่ศูนย์พักพิงพร้อมกับลูก ๆ ทั้ง 5 คน เมื่อไปถึงก็ถาม
เจ้าหน้าที่หญิงที่โต๊ะด้านหน้าว่าบัสเตอร์ยังอยู่ที่นั่นหรือไม่ เจ้าหน้าที่ตอบว่ายังอยู่
“ฉันรู้สึกโล่งอกเหมือนหินก้อนใหญ่ถูกยกออกจากบ่า” คริสทีนเล่าต่อ
เพื่อพิสูจน์ว่าเธอเป็นเจ้าของบัสเตอร์ตัวจริง คริสทีนบอกกับเจ้าหน้าที่ว่า
“พาฉันไปดูมันสิ แล้วคุณจะเห็นเองว่ามันเป็นสุนัขของฉัน”
เมื่อบัสเตอร์เห็นเจ้าของซึ่งพลัดพรากกันไปนาน มันทำท่าดีใจอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง
ทั้งเห่าและกระโดดเข้ามาเลียหน้าของเธอเป็นการใหญ่ คริสทีนเองก็ปล่อยโฮ
อย่างกลั้นไม่อยู่ เจ้าหน้าที่ศูนย์ไม่ต้องการข้อยืนยันมากไปกว่านั้นอีกแล้ว
และบัสเตอร์ก็ได้กลับบ้าน
*****************************
:s012: :s012:
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

พฤหัสฯ. ก.ค. 15, 2021 4:15 pm

……ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้ ตอนที่ (2)
จากหนังสือสรรสาระ ฉบับเดือนธันวาคม 2556,
โดย เมโลดี วอร์นิก รวบรวมโดย กอบกิจ ครุวรรณ
…ขโมยกันต่อหน้าต่อตา
หลังกลับจากพักผ่อนหนึ่งสัปดาห์ที่บ้านพักในรัฐแคโรไลน่า เดวิดวัย 56 ปี
นำเครื่องบินขนาด 4 ที่นั่ง (เซสน่า 182) บินวนเหนือไร่ขนาด 100 ไร่เตรียม
ลงจอดโดยมีภรรยานั่งโดยสารมาด้วย
ขณะที่บินอยู่เหนือตัวบ้าน ภรรยามองออกไปนอกหน้าต่าง
“ที่รัก มีรถบรรทุกจอดอยู่ตรงทางเข้าบ้านเราแน่ะ” เธอพูดใส่หูฟัง แล้วทั้งคู่ก็
เห็นชายแปลกหน้าเดินขึ้นไปที่ประตูบ้านของตน
เดวิดบินวนอีกรอบ ตอนนี้ชายคนนั้นเดินไปรอบ ๆ บ้านและมองเข้าไปทางหน้าต่าง
ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นเห็นเครื่องบินที่บินอยู่สูงขึ้นไปไม่มากนัก เขารีบกลับไป
ที่ถนนและพ่วงรถเทรลเล่อร์ราคา 1,200 เหรียญของเดวิดเข้ากับรถบรรทุกสีเงินและ
ขับออกไปทันที “ผมไม่อยากเชื่อเลยว่า เขากล้าเอารถไปต่อหน้าต่อตาเรา” เดวิดร้องขึ้น
เดวิดขับเครื่องบินตามหัวขโมยไปโดยมุ่งมั่นว่าต้องจับโจรให้ได้ รถบรรทุกสีเงินขับ
เข้าเมืองเล็ก ๆ แล้วมุ่งหน้าต่อไป ขณะที่เดวิดนำเครื่องลงจอดที่สนามบินของเมือง
เขารีบกระโดดออกจากเครื่องบินและโทรศัพท์แจ้งเหตุร้าย
หลังเล่าเหตุการณ์โดยละเอียด ตำรวจท้องที่ก็ตามจับกุมผู้ต้องสงสัยรวมทั้งรถเทรลเล่อร์
ของกลางได้ภายในครึ่งชั่วโมง
เดวิดแทบไม่อยากเชื่อว่าเขาจะเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดจากกลางอากาศ
“ความเป็นไปได้ที่เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นมีน้อยมาก” เขาเล่า
“ตำรวจถึงขนาดอยากให้ผมเลือกซื้อล็อตเตอรรี่ให้เขาสักใบด้วยซ้ำ”

……เพชรในดิน
เดือนตุลาคมปี 2554 ขณะทำสวนที่บ้านในชนบท ประเทศสวีเดน ลีนากำลังจะโยน
หัวแครอทแคระทิ้งเข้ากองขยะ แต่มีบางอย่างทำให้เธอต้องเขม้นมองใกล้ ๆ
แล้วเธอก็สังเกตเห็นวัตถุแวววาวชิ้นหนึ่ง ใช่จริง ๆ ด้วย บริเวณใต้ใบแครอทหัวเล็ก ๆ
นั้น มีแหวนแต่งงานของเธอที่หายไปนานแสนนานแล้ว
ลีน่ากรีดร้องเสียงดังจนลูกสาวของเธอวิ่งลงมาจากบ้าน “ลูกคิดว่าฉันได้รับบาดเจ็บ”
ลีน่าเล่า
เมื่อ 16 ปีก่อน ลีน่าถอดแหวนแต่งงานตัวเรือนทองคำขาวฝังเพชรออก ตอนที่จะนวด
แป้งทำขนม พอกลับไปจะสวมแหวนคืน ก็พบว่ามันหายไปแล้ว เธอสงสัยว่าต้องเป็น
ลูกสาวคนใดคนหนึ่งในสามคนซึ่งตอนนั้นอายุ 10 ขวบ 8 ขวบและ 6 ขวบหยิบไป
แต่ลูก ๆ ปฏิเสธกันทั้งสามคน ลีน่าและสามีช่วยกันค้นหาทุกซอกทุกมุมในห้องครัว
แต่ก็ไม่พบ 11 ปีต่อมาตอนที่ปรับปรุงห้องครัว ลีน่าหวังว่าจะเจอแหวนวงนี้ซึ่งเธอ
สั่งทำขึ้นสำหรับพิธีแต่งงานในปี 2527 โดยเฉพาะ แต่ก็ไม่พบ
“ฉันเลิกหวังไปแล้วว่าจะหาแหวนเจอ” เธอเล่า ลีน่าไม่ได้หาแหวนวงใหม่มาทดแทน
ลีน่ากับสามีมานั่งคิดทบทวนและสรุปว่า ตอนนั้นแหวนคงถูกกวาดทิ้งไปพร้อมเศษขยะ
ในห้องครัวและถูกนำไปทิ้งที่สวนเป็นปุ๋ยหมัก แล้วแหวนก็อยู่ตรงนั้นเรื่อยมาจนกระทั่ง
ใบแครอทโผล่ขึ้นจากดินทะลุวงแหวนขึ้นมา สำหรับลีน่าแล้ว
ผักแปลงนี้เป็นสวนผักที่งามอุดมสมบูรณ์ที่สุด

***************************
:s012: :s012:
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

พฤหัสฯ. ส.ค. 05, 2021 10:16 pm

" 9 สิ่งในชีวิต ที่เราไม่ควรลืม "
👉1. อย่าลืมทำตามความสุขของตัวเองแม้ใครจะมองว่าไร้สาระก็ตาม
👉2. อย่าลืมชัดเจนกับความรู้สึก แม้มันจะทำให้เราเจ็บแต่อย่างน้อยก็
จะไม่เสียความรู้สึก เพราะความไม่ชัดเจนของตัวเอง
👉3. ใครจะมองเราอย่างไรก็ช่าง ถ้าเขาไม่มาเป็นเรา เขาไม่มีวันเข้าใจหรอก
👉4. อย่าลืมคนแรกที่รักเรา กลายเป็นคนสุดท้ายที่เราคิดถึง
👉5.ทสุดท้ายแล้วความสุขของชีวิตไม่ใช่มีเท่าไหร่แต่ได้ให้อะไรไว้บนโลกใบนี้
👉6. ขอบคุณความผิดหวัง ถ้าไม่เจอความผิดหวัง ไม่รู้ชีวิตจะมาถึงวันนี้หรือเปล่า
👉7. อย่าลืมว่า คนที่เก่งที่สุดไม่ใช่คนที่เก่งตลอดเวลา แต่คือคนที่รู้เวลา
ว่าตอนไหนควรโง่ ตอนไหนควรฉลาด
👉8. ยิ่งคาดหวังยิ่งทุกข์ มองว่าทำดีที่สุดแล้วผลจะเป็นอย่างไรก็ช่างเราเต็มที่กับมันก็พอแล้ว
👉9. อยากรู้อดีตให้มองปัจจุบัน อยากรู้อนาคตให้มองปัจจุบันอเพราะปัจจุบันกำหนดทุกสิ่ง
“ จงมีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ทำทุกวันให้ดีที่สุด ผลจะเป็นอย่างไรก็ช่าง
โฟกัสว่าเราได้ทำเต็มที่ มันก็ดีที่สุดแล้ว “

:s012: :s012:
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

ศุกร์ ส.ค. 06, 2021 5:09 pm

♥️ เราเป็นคนรุ่นสุดท้ายที่เชื่อฟังพ่อแม่ และเป็นรุ่นแรกที่รับฟังลูกหลาน
พวกเราคือคนรุ่น ♥️ Limited Edition
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
🚫 หลานถามปู่ว่า ในสมัยปู่นั้น คนใช้ชีวิตกันอย่างไรโดยที่
🚫 ไม่มีเทคโนโลยี
🚫 ไม่มีเครื่องบินพาณิชย์
🚫 ไม่มีอินเตอร์เน็ต
🚫 ไม่มีคอมพิวเตอร์
🚫 ไม่มีโรงหนัง
🚫 ไม่มีโทรทัศน์
🚫 ไม่มีเครื่องปรับอากาศ
🚫 ไม่มีรถหรู
🚫 ไม่มีโทรศัพท์มือถือ

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

🚩 คุณปู่ตอบหลานว่า “เราไม่ใช้ชีวิตอย่างคนรุ่นหลานที่เป็นอยู่อย่างทุกวันนี้”
นั่นคือ….
🚩 ไม่มีการสวดมนต์
🚩 ไม่มีน้ำใจให้กัน
🚩 ไม่มีการให้เกียรติกัน
🚩 ไม่มีมารยาท
🚩 ไม่รู้จักละอาย
🚩 ไม่นอบน้อมถ่อมตน
🚩 คนรุ่นปู่ที่เกิดระหว่างปี 2490 ถึง 2510 นั้นช่างโชคดี เพราะการใช้ชีวิต
ของพวกเราคือของจริงที่พิสูจน์ได้
🚩 เราขี่จักรยานกันโดยไม่สวมหมวกกันน็อก
🚩 หลังเลิกเรียนเราเล่นกันจนค่ำมืดโดยไม่เคยดูโทรทัศน์
🚩 เราเล่นกับเพื่อนตัวเป็นๆ ไม่ใช่เพื่อนทางอินเตอร์เน็ต
🚩 เรากระหายน้ำเราก็ดื่มน้ำจากก๊อกไม่ใช่น้ำบรรจุขวด
🚩 เราไม่เคยป่วย แม้เราจะดื่มน้ำร่วมแก้วเดียวกับเพื่อนถึงสี่คน
🚩 เรากินข้าวเป็นจานๆ ทุกวันโดยไม่มีปัญหาเรื่องอ้วน
🚩 เท้าเราไม่มีปัญหาอะไร แม้จะเดินด้วยเท้าเปล่า
🚩 เราไม่เคยกินอาหารเสริมเพื่อให้สุขภาพแข็งแรง
🚩 เราประดิษฐ์ของเล่นเอามาเล่นเอง
🚩 พ่อแม่เราไม่ร่ำรวย ท่านจึงให้เราได้แต่ความรัก ไม่ใช่วัตถุ
เราไม่เคยมีมือถือเครื่องเล่น DVD วิดีโอเกมส์ คอมพิวเตอร์ อินเตอร์เน็ต
เรามีแต่เพื่อนที่มีตัวตน
🚩 เราไปเยี่ยมเพื่อนที่บ้านโดยไม่ต้องนัดหมาย แล้วเราก็หาอะไรกินกัน
อย่างสนุกสนาน
🚩 ญาติพี่น้องอยู่ใกล้ชิดกัน เราจึงมีเวลาให้กันมาก
🚩 ภาพถ่ายเราอาจเป็นขาวดำ แต่ความทรงจำของมันช่างหลากสีสัน
🚩 คนรุ่นเรามีเอกลักษณ์ และเข้าใจกันเพราะเราเป็นคนรุ่นสุดท้ายที่เชื่อฟัง
พ่อแม่ และเป็นคนรุ่นแรกที่รับฟังลูกหลาน
🚩 พวกเรา คือ คนรุ่น Limited Edition จงสนุกไปกับเรื่องราวของเรา
เรียนรู้จากเรา และ เก็บเราไว้เป็นสมบัติอันทรงคุณค่าตลอดไป

♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️

🌺 ใครเขียนไม่รู้
😍 ชอบมากขอบคุณ
📌 และหากคุณเป็นรุ่นเดียวกับเรา♥️ ส่งต่อให้คนรุ่นใหม่ได้อ่านด้วยนะครับ♥️
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

ศุกร์ ส.ค. 06, 2021 5:57 pm

……ข้อคิดคนวัย 30+
1. อย่าฝากความหวังไว้ที่ใคร เพราะสุดท้าย อาจเจ็บเอง

2. อยากมีความสุข ก็จงเลิกเดินตามลมปากคนอื่น เดินตามวิถีของตัวเองได้แล้ว

3. ทำไปเถอะอะไรที่ชอบ ทำไปแล้วเสียใจมันก็ยัง ดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทำ

4. คนที่น่านับถือไม่ใช่คนที่มี การศึกษาสูง ๆ เงินเดือนเยอะ ๆหรือมีตำแหน่ง
ใหญ่โตในสังคม แต่คนที่น่านับถือคือคนที่รู้จักให้เกียรติผู้อื่นเสมอ

5. ความรัก . . ไม่จำเป็นต้องหวือหวามากแค่ทัศนคติตรงกัน ,ไม่ดูถูก
, ไม่นอกใจเป็นกำลังให้กัน ในวันที่ใครบ้างคนอ่อนแอ ก็พอแล้ว

6. ของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิต คือ ความรัก รอยยิ้มและความสามัคคี
ของคนในครอบครัว

7. สุขภาพเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด หมั่นดูแลมันบ้างเพราะถ้าสุขภาพเราพัง
ชีวิตเราก็พังไปด้วย

8. เงินก็สำคัญ ต้องรู้จักเก็บ รู้จักใช้ อาจจะไม่จำเป็นต้องมีมากมาย
แต่ขอให้ประทังชีวิตได้ก็พอ

9. ชีวิตที่เกิดมาได้แบ่งปันสิ่งดีๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ แม้ไม่ยิ่งใหญ่อะไรมาก
แต่ก็ทำให้รู้สึกว่าคุ้มค่าแล้ว ที่ได้เกิดมาบนโลกใบนี้ วัยนี้แม้จะผ่านโลกมาไม่มาก
แต่พอจะเข้าใจ “ความสุข” คือ การไม่เปรียบตัวเองกับคนอื่น
ปล่อยวางกับอดีต ไม่ฝากชีวิต ไว้กับอนาคต อยู่กับปัจจุบัน
ไม่ฝากความหวังไว้กับสิ่งใด ทำทุกลมหายใจให้ดีที่สุด
ทำได้ก็มีความสุขที่สุดแล้ว
ตอบกลับโพส