ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้
โพสต์แล้ว: พฤหัสฯ. ก.ค. 15, 2021 4:09 pm
ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้ ตอนที่ (1)
จากหนังสือสรรสาระ ฉบับเดือนธันวาคม 2556,
โดย เมโลดี วอร์นิก รวบรวมโดย กอบกิจ ครุวรรณ
………เคราะห์ดีของเจ้าหมาน้อย
ตอนที่พายุเฮอร์ริเคนแซนดี้ถล่มปี 2555 โรงรถและชั้นใต้ดินที่บ้านของคริสทีน
ในกรุงนิวยอร์กถูกน้ำท่วม : รถยนต์สองคัน, เอกสารที่เก็บมาหลายปี
และภาพถ่ายเสียหายไปกับน้ำ แต่คริสทีนยังรู้สึกโชคดีที่สามีของเธอ
ลูก 5 คน (วัย 2-12 ปี) และบัสเตอร์ สุนัขหลังอานปลอดภัยดี
หกเดือนก่อนหน้านั้น คริสทีนพาบัสเตอร์ซึ่งตอนนั้นผอมโซอายุแค่ 6 เดือน
กลับมาอยู่ด้วยกันที่บ้าน หลังเธอพบมันถูกผูกทิ้งไว้กับเสาโทรศัพท์
แต่เพียงหนึ่งเดือนต่อมา ตอนที่ช่างมาทำงานซ่อมแซมบ้าน บัสเตอร์ก็
กระโดดวิ่งออกนอกประตูบ้านไป “ฉันเศร้ามาก” คริสทีนเล่า แม้จะค้นหา
ในแถบนั้นหลายต่อหลายครั้งก็ไม่พบร่องรอยใด ๆ
หลายสัปดาห์ต่อมา คริสทีนได้รับข้อความจากเพื่อนคนหนึ่งให้เธอเข้าไปดู
หน้าเฟซบุ๊ค ซึ่งมีรายชื่อสัตว์ที่กำลังจะถูกฆ่าในวันรุ่งขึ้นที่ศูนย์พักพิงสัตว์
ของกรุงนิวยอร์ก เป็นไปตามคาด เมื่อคริสทีนเข้าไปที่เว็บไซต์แห่งนั้น
ก็เห็นภาพของบัสเตอร์ ซึ่งมีกำหนดจะถูกฉีดยาให้เสียชีวิตในอีก 8 ชั่วโมง
ข้างหน้าตอน 6.00 น. ขณะนั้นเป็นเวลาปิดทำการของศูนย์พักพิงนั้น
และจะเปิดอีกครั้งในเวลา 8.00 น. ของวันรุ่งขึ้น
“ฉันมาคิดว่าทำยังไงถึงจะเอาบัสเตอร์ออกมาได้ก่อนที่มันจะถูกฆ่า” คริสทีนเล่า
เช้าวันรุ่งขึ้น เธอขับรถไปที่ศูนย์พักพิงพร้อมกับลูก ๆ ทั้ง 5 คน เมื่อไปถึงก็ถาม
เจ้าหน้าที่หญิงที่โต๊ะด้านหน้าว่าบัสเตอร์ยังอยู่ที่นั่นหรือไม่ เจ้าหน้าที่ตอบว่ายังอยู่
“ฉันรู้สึกโล่งอกเหมือนหินก้อนใหญ่ถูกยกออกจากบ่า” คริสทีนเล่าต่อ
เพื่อพิสูจน์ว่าเธอเป็นเจ้าของบัสเตอร์ตัวจริง คริสทีนบอกกับเจ้าหน้าที่ว่า
“พาฉันไปดูมันสิ แล้วคุณจะเห็นเองว่ามันเป็นสุนัขของฉัน”
เมื่อบัสเตอร์เห็นเจ้าของซึ่งพลัดพรากกันไปนาน มันทำท่าดีใจอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง
ทั้งเห่าและกระโดดเข้ามาเลียหน้าของเธอเป็นการใหญ่ คริสทีนเองก็ปล่อยโฮ
อย่างกลั้นไม่อยู่ เจ้าหน้าที่ศูนย์ไม่ต้องการข้อยืนยันมากไปกว่านั้นอีกแล้ว
และบัสเตอร์ก็ได้กลับบ้าน
*****************************
จากหนังสือสรรสาระ ฉบับเดือนธันวาคม 2556,
โดย เมโลดี วอร์นิก รวบรวมโดย กอบกิจ ครุวรรณ
………เคราะห์ดีของเจ้าหมาน้อย
ตอนที่พายุเฮอร์ริเคนแซนดี้ถล่มปี 2555 โรงรถและชั้นใต้ดินที่บ้านของคริสทีน
ในกรุงนิวยอร์กถูกน้ำท่วม : รถยนต์สองคัน, เอกสารที่เก็บมาหลายปี
และภาพถ่ายเสียหายไปกับน้ำ แต่คริสทีนยังรู้สึกโชคดีที่สามีของเธอ
ลูก 5 คน (วัย 2-12 ปี) และบัสเตอร์ สุนัขหลังอานปลอดภัยดี
หกเดือนก่อนหน้านั้น คริสทีนพาบัสเตอร์ซึ่งตอนนั้นผอมโซอายุแค่ 6 เดือน
กลับมาอยู่ด้วยกันที่บ้าน หลังเธอพบมันถูกผูกทิ้งไว้กับเสาโทรศัพท์
แต่เพียงหนึ่งเดือนต่อมา ตอนที่ช่างมาทำงานซ่อมแซมบ้าน บัสเตอร์ก็
กระโดดวิ่งออกนอกประตูบ้านไป “ฉันเศร้ามาก” คริสทีนเล่า แม้จะค้นหา
ในแถบนั้นหลายต่อหลายครั้งก็ไม่พบร่องรอยใด ๆ
หลายสัปดาห์ต่อมา คริสทีนได้รับข้อความจากเพื่อนคนหนึ่งให้เธอเข้าไปดู
หน้าเฟซบุ๊ค ซึ่งมีรายชื่อสัตว์ที่กำลังจะถูกฆ่าในวันรุ่งขึ้นที่ศูนย์พักพิงสัตว์
ของกรุงนิวยอร์ก เป็นไปตามคาด เมื่อคริสทีนเข้าไปที่เว็บไซต์แห่งนั้น
ก็เห็นภาพของบัสเตอร์ ซึ่งมีกำหนดจะถูกฉีดยาให้เสียชีวิตในอีก 8 ชั่วโมง
ข้างหน้าตอน 6.00 น. ขณะนั้นเป็นเวลาปิดทำการของศูนย์พักพิงนั้น
และจะเปิดอีกครั้งในเวลา 8.00 น. ของวันรุ่งขึ้น
“ฉันมาคิดว่าทำยังไงถึงจะเอาบัสเตอร์ออกมาได้ก่อนที่มันจะถูกฆ่า” คริสทีนเล่า
เช้าวันรุ่งขึ้น เธอขับรถไปที่ศูนย์พักพิงพร้อมกับลูก ๆ ทั้ง 5 คน เมื่อไปถึงก็ถาม
เจ้าหน้าที่หญิงที่โต๊ะด้านหน้าว่าบัสเตอร์ยังอยู่ที่นั่นหรือไม่ เจ้าหน้าที่ตอบว่ายังอยู่
“ฉันรู้สึกโล่งอกเหมือนหินก้อนใหญ่ถูกยกออกจากบ่า” คริสทีนเล่าต่อ
เพื่อพิสูจน์ว่าเธอเป็นเจ้าของบัสเตอร์ตัวจริง คริสทีนบอกกับเจ้าหน้าที่ว่า
“พาฉันไปดูมันสิ แล้วคุณจะเห็นเองว่ามันเป็นสุนัขของฉัน”
เมื่อบัสเตอร์เห็นเจ้าของซึ่งพลัดพรากกันไปนาน มันทำท่าดีใจอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง
ทั้งเห่าและกระโดดเข้ามาเลียหน้าของเธอเป็นการใหญ่ คริสทีนเองก็ปล่อยโฮ
อย่างกลั้นไม่อยู่ เจ้าหน้าที่ศูนย์ไม่ต้องการข้อยืนยันมากไปกว่านั้นอีกแล้ว
และบัสเตอร์ก็ได้กลับบ้าน
*****************************