ถ้าหนูไม่มีเงินให้หมอสักบาท หมอจะรักษาให้มั๊ยะ? ( แด่คุณแม่)
โพสต์แล้ว: พฤหัสฯ. ส.ค. 12, 2021 11:11 pm
ถ้าหนูไม่มีเงินให้หมอสักบาท หมอจะรักษาให้มั๊ยะ?
หมอคะหนูกำลังจะตายใช่มั๊ยะ?
เสียงพูดเบาๆ จากผู้หญิงตัวเล็กๆ
ในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยวสิ่งเดียวที่เธอห่วงไม่ใช่ ชีวิต
แต่ คือ ลูกสาววัย 4 ขวบ
…
ย้อนหลังไปปีกว่าๆ
ช่วงที่ไวรัสโควิด19 ระบาดได้ไม่นาน
มีสาวโรงงานมากมาย เสียงานของเธอไป
จากเศรษฐกิจที่ไม่ปกติ
ในขณะที่ปากท้องยังต้องกินต้องใช้
คุณมาลัยพร
ก็เป็นคนหนึ่งที่ได้รับผลกระทบนั้น
พูดง่ายๆให้ชัดเจนก็คือ …
ตกงาน โรงงานปิดกระทันหัน
เธออายุ 34 ปี มีลูกสาววัย4 ขวบ
เป็นยอดดวงใจหนึ่งเดียว
เธอแยกทางกับสามีหลังเขาไปมีคนใหม่
เดิมทำงานโรงงานกับสามีที่ พนมสารคาม
หลังแยกย้ายกันเพราะสามีมีผู้หญิงคนใหม่
เธอจึงย้ายตัวเองมาสมัครงานใหม่
ได้งานเป็นสาวโรงงาน ในเขตบางพลีเมืองใหม่
จริงๆแล้วเธอมีลูกสาวสองคน แต่...
ปีที่แล้วลูกสาวคนโต อายุ 7 ขวบ
เสียไปด้วยโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว
หรือ ลูคีเมีย ในวัยที่กำลังสดใสน่ารัก
ทุกคืนหัวใจของแม่ที่แตกสลาย
นอนร้องไห้หลับทั้งน้ำตาเป็นเวลานานแสนนาน
หัวอกคนเป็นแม่เฝ้าคิดถึงลูกสาวสุดหัวใจ
…
อยู่มาวันหนึ่งเธอมีเลือดไหลทางช่องคลอด
ไหลออกมาติดต่อกัน13วัน โดยไม่มีอาการเจ็บปวดใดใด
จึงอยากไปตรวจและพบแพทย์ แต่…
#ต้นทุนชีวิตของคนเรานั้นไม่เท่ากัน
เธอไม่เคยลางาน กลัวจะไม่ได้เบี้ยขยัน
ซึ่งอาจจะเป็นเงินที่ไม่มากสำหรับหลายๆคน
แต่สำหรับเธอเบี้ยขยันนั้นมีค่ากับเธอ
และลูกน้อยมากๆ
พวกเธอจะอิ่มไปได้หลายวันเลยครับ
คุณมาลัยพรจึงอดทนไม่ไปหาหมอ
รอให้ถึงวันหยุดงานค่อยไป วันเสาร์
วันหนึ่งคุณมาลัยพรได้ใช้วันหยุดงานมาโรงพยาบาล
ที่เธอมีประกันสังคม
คุณพยาบาลสอบถามอาการเบื้องต้น
แล้วส่งพบคุณหมอสูตินรี ก็คือ
หมออรัณนี่แหละครับ
ผมตรวจดูอย่างละเอียด
พบว่าที่ปากมดลูกของคนไข้มีแผลเล็กๆ
ที่ดูแทบจะไม่ออกหากไม่ใส่ใจให้รอบคอบ
แผลนั้นหน้าตาคล้ายๆผิวของบ๊อคเคอรี่
คล้ายผิวคางคกเลยครับ
มีเลือดซึมออกมาตลอดเวลา
ในช่วงเวลานั้นผมรู้ทันทีว่า นี่คือมะเร็ง
แต่ก็ขอเงียบไว้ก่อน แล้วบอกคนไข้ว่า
พบก้อนอะไรไม่รู้ที่ปากมดลูก
ขอตัดชิ้นเนื้อไปตรวจดูนะครับ
……
คนไข้บอกว่าได้ค่ะ
คุณหมอคะ หนูเป็นมะเร็งใช่ไหม ?
คุณหมอบอกมาเถอะ หนูรับได้
แม้เธอจะบอกว่า รับได้
แต่เมื่อผมมองเข้าไปในดวงตา
อันเป็นหน้าต่างแห่งดวงใจ
ผมมองเห็นวงกลมสีดำ
ที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ความเศร้า ความห่วงใยใครสักคน…🕷
ผมจึงไม่ตอบไปว่าคนไข้เป็นอะไร
แต่แนะนำให้เธอมาฟังผลตรวจในครั้งหน้าครับ
ผมได้สั่งยาฆ่าเชื้อ ยาหยุดเลือด
ยาแก้ปวดให้เธอไปทานก่อน
แล้วนัดมาพบกัน
…
คุณมาลัยพร รู้ตัวอยู่แล้วว่า
เธอน่าจะเป็นมะเร็งปากมดลูก
เพราะเมียเก่าของสามีเธอ
ก็เป็นมะเร็งปากมดลูกเสียชีวิตไปแล้ว 🕷
สามีของเธอเป็นคนเจ้าชู้
คงนำพาเชื้อไวรัสเฮชพีวี
สายพันธุ์ก่อนมะเร็งมาให้เธอเป็นแน่ …
คุณมาลัยพร นอนกอดลูกทุกคืน
นอนร้องเพลงให้ลูกฟัง …
…แม่จ๋า
หนูชองฟังแม่ร้องเพลง
แม่น้องร้องเพลงเพราะที่สุดในโลกเลย
…แม่จ๋า
แม่ร้องให้น้องลูกแก้วฟัง
จนน้องลูกแก้วตัวโตๆเลยได้ไหมจ๊ะ
…ถ้าน้องลูกแก้วโตจะ ร้องเพลงให้แม่ฟังบ้าง
เวลาแม่แก่นะ
แล้วเด็กน้อยก็หลับไปด้วยความไร้เดียงสา
คุณมาลัยพรนอนกอดลูกสาว
น้ำตาไหลออกมาแบบกลั้นไว้ไม่อยู่จริงๆ
ในใจของเธอได้เพียงสวดมนต์อ้อนวอนขอพรจากฟ้า
ขอให้เธอมีชีวิตที่ยืนยาว
เฝ้าดูลูกสาวสุดที่รักเติบโตในทุกๆวัน
หากเธอจะจากโลกนี้ไป
ก็ขอให้ลูกสาวโตกว่านี้
โตจนดูแลตัวเองได้ก่อน
จากนั้นเธอจะยอมจากโลกนี้ไปแต่โดยดี …
แต่ใครหล่ะจะฝืนชะตาฟ้ากำหนดได้
จริงไหมครับ
สุดท้ายเรื่องราวที่เศร้าที่สุดก็เกิดขึ้น
…
ครบกำหนดนัดฟังผลชิ้นเนื้อ
คุณมาลัยพร อุ้มน้องลูกแก้วมาด้วย
ผมเห็นแล้วก็รู้สึกสงสาร เธอและลูกเหลือเกิน
ไม่รู้จะเริ่มการบอกข่าวร้ายกับเธอว่าอย่างไร
หลังจากแจ้งผลว่าเธอเป็นมะเร็งปากมดลูกระยะที่1
การรักษาคงต้องรีบผ่าตัดโดยเร็วครับ
เพื่อให้มีโอกาสหาย
แต่การผ่าตัดต้องใช้เงินมาก ระหว่างการรักษา
บังเอิญ คุณมาลัยพรมีสิทธิ์ประกันสังคม
อยู่กับโรงพยาบาลที่คุณหมออรัณทำงานวันเสาร์พอดี
จึงไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดใด
อาจจะต้องมีค่าเดินทาง ค่ายายอกบัญชีบ้างนิดหน่อย
ระหว่างที่ผมกำลังอธิบายให้คนไข้ฟังอยู่นั้น
น้ำตาของคนไข้ก็ไหลนิดๆน้ำตาซึม
ผมเห็นเธอกอดลูกสาวแน่นกว่าเดิม แล้วจ้องตากัน
…
แล้วคุณมาลัยพรก็ยิ้มให้กับลูกสาวของเธอ
เป็นการส่งสัญญานว่า
…ไม่เป็นไรนะลูก แม่สบายดี
ผมหยุดอธิบายแป๊บนึง
เพื่อให้คนไข้ได้พักใจ
และเข้าใจว่าเธอคงกำลังทุ่มเทสมาธิ
อยู่กับน้องลูกแก้ว
อธิบายมากไปอาจจะไม่เข้าใจในตอนนี้
ผมจึงหันไปคุยเล่นกับน้องลูกแก้ว
เพื่อให้บรรยากาศบรรเทาลง
…
ตัวเล็ก กี่ขวบแล้วคะ
มีอะไรจะบอกคุณหมอหรือคุณแม่มั๊ยะครับ?
ถ้าหนูไม่มีเงินให้หมอสักบาท หมอจะรักษาให้มั๊ยะ?
เสียงใสใสของน้องลูกแก้ว
เด็กหญิงอายุ 4 ขวบ
ที่ผมเข้าใจว่าเธอนั่งอยู่กับแม่ไปงั้นๆ
คงไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง
แท้จริงแล้ว
เด็กนั่งฟังและเข้าใจในทุกอย่างที่ผมพูด
เธอรู้ว่าคุณแม่ที่รักคนเดียวของเธอ
ไม่สบาย ต้องผ่าตัด
คุณแม่อาจจะเสียชีวิต และ ต้องใช้เงิน
นี่คงเป็นประโยคคำถามที่ จริงใจที่สุด
และมันก็ทำให้ข้าพเจ้า คนที่ได้ฟังรู้สึก…เจ็บปวดที่สุด …
ถ้าหนูไม่มีเงินให้หมอสักบาท หมอจะรักษาให้มั๊ยะ?
แต่หนูร้องเพลงได้นะ
เดี๋ยวหนูร้องเพลงให้คุณหมอฟัง
แทนให้เงินได้ไหมคะ
ผมรีบดึงสติออกมาจากความสงสารแล้วตอบว่า
ไม่เป็นไรลูก ไม่เก็บเงินนะครับ
หนูเก็บไว้กินขนมเถอะ
เออ แล้วถ้าลุงอยากฟังเพลง
หนูจะร้องเพลงให้ฟังจริงๆเหรอ
…
น้องลูกแก้ว ยิ้มกว้าง
หลังจากได้ยินว่าลุงหมอจะผ่าตัด
ให้แม่ของเธอแบบไม่เก็บตังค์
เธอเลิกกอดกับแม่
ลงจากตัก
แล้วลงมายืนที่ขอบโต๊ะ
แล้วร้องเพลงให้ผมได้ฟังในทันที
… แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
แม่เราเฝ้าโอละเห่
กล่อมลูกน้อยนอนเปล
ไม่ห่างหันเหไปจนไกล…
แต่เล็กจนโตโอ้แม่ถนอม
แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ
เติบโตโอ้เล็กจนใหญ่
นี่แหละหนาอาลัยมิใช่ใดหนา
เพราะค่าน้ำนม…
…
ทุกคนในห้องตรวจ เงียบ นิ่งสนิท
คุณมาลัยพร คว้าน้องลูกแก้วไปกอดแน่น
พอแล้วลูกไม่ต้องร้องเพลงแล้วค่ะ
เดี๋ยวแม่ก็หายแล้วลูก…
…
ผมบรรยายไม่ถูกจริงๆครับ
ไม่รู้จะใช้อักษร หรือคำว่าอะไร
มาบรรยายในความรู้สึกดีครับ
คิดถึงแม่ตัวเองเหลือเกิน
คุณพยาบาลที่คอยช่วยกันอยู่ข้างๆ
จากเดิมที่คอยยืนเชียร์ ก็ยืนเช็ดน้ำตาเบาๆ
บอกว่ามีลูกสาวเหมือนกัน
ฉันเข้าใจเธอ
ผมไม่ได้ร้องไห้ด้วยครับ
แต่ก็ไม่แน่ใจว่า
นัยตาออกแดงๆไหมนะ
…
ด้วยพลังจิตที่น้องลูกแก้วถ่ายทอดเป็นเสียงเพลงออกมา
ผมทิ้งงานไป หนึ่งวัน เพื่อเอาเวลาว่าง
มาทำผ่าตัดให้คุณมาลัยพรเป็นกรณีพิเศษ
เอ็นดูน้องลูกแก้วเหลือเกิน
เกินต้านมากครับ
…
การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี
คนไข้นอนโรงพยาบาล7 วัน
เนื่องจากเป็นโรคมะเร็งการผ่าตัดซับซ้อน
ระหว่างนอนในโรงพยาบาล
เพื่อนๆและผู้จัดการโรงงาน ก็มาเยี่ยมคนไข้ทุกวัน
ทำให้ผมได้รู้ว่า คุณมาลัยพรเป็นคนดีมีแต่คนรัก
เถ้าแก่เจ้าของโรงงานก็ให้เลขานำเงินมาให้
ใส่ซองสีขาว เอาไว้ใช้จ่ายระหว่างไม่สบาย
ส่วนน้องลูกแก้วก็ฝากไว้กับยายที่พักอยู่ห้องข้างๆ
เมื่อคุณมาลัยพรหายดีกลับบ้านจึงไปรับลูกสาว
นี่คือ น้ำใจคนไทยครับ
บ้านใกล้เรือนเคียง
ผลชิ้นเนื้อออกมาว่าเป็นมะเร็งปากมดลูก
การผ่าตัด Free margin _
แปลง่ายๆว่า ตัดมะเร็งออกมาหมดครับ
จึงไม่ต้องฉายรังสี ไม่ต้องรับเคโมเลย
…
วันที่กลับบ้าน ยายบ้านข้างๆ
พาน้องลูกแก้วมารับแม่ที่โรงพยาบาล
ผมบังเอิญเดินสวนกับเจ้าตัวเล็กที่ห้องจ่ายยาพอดี
เสียงใสใสที่คุ้นหูตะโกนเรียก…
คุณหมอจ๋าาา
หนูมารับแม่กลับบ้าน
หนูไม่มาหาหมอแล้วนะจ๊ะ
เธอวิ่งเข้ามาเหมือนจะกอดขา
แต่ผมหยุดเธอเอาไว้ก่อนกลัวจะเอาเชื้อโรค
ไปติดเด็กเพราะผมเพิ่งตรวจคนไข้โรคติดเชื้อมาครับ
น้องลูกแก้วยื่นซองสีขาวมาให้
เถ้าแก่เจ้าของโรงงานให้จดหมายแม่หนู
แม่บอกให้หนูเอามาให้คุณหมอจร๊ะ
ผมรับซองจดหมายของเจ้าตัวเล็กมาเปิดอ่าน
อ้าว นี่ไม่ใช่ซองจดหมาย
ข้างในมันมีแบงค์พัน 8 ใบครับ
…
ผมพับซองกลับไป
แล้วยืนให้น้องลูกแก้ว
ลุงอ่านแล้วลูก ขอบคุณนะ
หนูเอาซองจดหมายนี้ไปให้แม่นะลูก
ฝากบอกแม่ว่า
ลุงหมอสั่งให้เก็บไว้นะครับ
ฝากแม่ของหนูเก็บไว้นะ…
รอให้หนูขึ้นโรงเรียน_อ่านหนังสือออก
ก็ให้จดหมายนี้กับลูกแก้วนะครับ
ลุงหมอขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆนะครับ
ถ้าหนูไม่มีเงินให้หมอสักบาท หมอจะรักษาให้มั๊ยะ?
และนี่ก็คือคำตอบทั้งหมด
ที่ลุงหมออยากจะตอบหนู
ต้นทุนชีวิตคนเราไม่เท่ากันก็จริง
แต่สิ่งที่คุณมาลัยพรมีอยู่
มีค่ามากกว่าเงินทองเยอะเลยครับ
นั่นคือแก้วตาดวงใจของแม่นั่นเอง
ขอให้หายไวไว มีสุขภาพที่แข็งแรง
มีชีวิตอยู่ยืนยาว ดูน้องลูกแก้วเติบโตในทุกวันนะครับ
ขอจบการเล่าเรื่องราวนี้ไปด้วยบทเพลง
จากน้องลูกแก้วนะครับ
… แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
แม่เราเฝ้าโอละเห่ กล่อมลูกน้อยนอนเปล
ไม่ห่างหันเหไปจนไกล…
แต่เล็กจนโตโอ้แม่ถนอม
แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ
เติบโตโอ้เล็กจนใหญ่
นี่แหละหนาอาลัยมิใช่ใดหนา
เพราะค่าน้ำนม…
หากวันนี้เรากำลังท้อแท้ใจ
ลองคิดถึงแม่ในวันวานนะครับ
แม่คงอยากเห็นเราเข้มแข็งนะ
ร้องไห้ให้ใจเบา กับไปกอดแม่เราที่บ้านกัน
...
สุขสันต์วันแม่นะครับเพื่อนๆที่รักทุกท่าน
ขอบคุณที่ติดตามเพจนะครับ เป็นกำลังใจให้กันนะ
หมอคะหนูกำลังจะตายใช่มั๊ยะ?
เสียงพูดเบาๆ จากผู้หญิงตัวเล็กๆ
ในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยวสิ่งเดียวที่เธอห่วงไม่ใช่ ชีวิต
แต่ คือ ลูกสาววัย 4 ขวบ
…
ย้อนหลังไปปีกว่าๆ
ช่วงที่ไวรัสโควิด19 ระบาดได้ไม่นาน
มีสาวโรงงานมากมาย เสียงานของเธอไป
จากเศรษฐกิจที่ไม่ปกติ
ในขณะที่ปากท้องยังต้องกินต้องใช้
คุณมาลัยพร
ก็เป็นคนหนึ่งที่ได้รับผลกระทบนั้น
พูดง่ายๆให้ชัดเจนก็คือ …
ตกงาน โรงงานปิดกระทันหัน
เธออายุ 34 ปี มีลูกสาววัย4 ขวบ
เป็นยอดดวงใจหนึ่งเดียว
เธอแยกทางกับสามีหลังเขาไปมีคนใหม่
เดิมทำงานโรงงานกับสามีที่ พนมสารคาม
หลังแยกย้ายกันเพราะสามีมีผู้หญิงคนใหม่
เธอจึงย้ายตัวเองมาสมัครงานใหม่
ได้งานเป็นสาวโรงงาน ในเขตบางพลีเมืองใหม่
จริงๆแล้วเธอมีลูกสาวสองคน แต่...
ปีที่แล้วลูกสาวคนโต อายุ 7 ขวบ
เสียไปด้วยโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว
หรือ ลูคีเมีย ในวัยที่กำลังสดใสน่ารัก
ทุกคืนหัวใจของแม่ที่แตกสลาย
นอนร้องไห้หลับทั้งน้ำตาเป็นเวลานานแสนนาน
หัวอกคนเป็นแม่เฝ้าคิดถึงลูกสาวสุดหัวใจ
…
อยู่มาวันหนึ่งเธอมีเลือดไหลทางช่องคลอด
ไหลออกมาติดต่อกัน13วัน โดยไม่มีอาการเจ็บปวดใดใด
จึงอยากไปตรวจและพบแพทย์ แต่…
#ต้นทุนชีวิตของคนเรานั้นไม่เท่ากัน
เธอไม่เคยลางาน กลัวจะไม่ได้เบี้ยขยัน
ซึ่งอาจจะเป็นเงินที่ไม่มากสำหรับหลายๆคน
แต่สำหรับเธอเบี้ยขยันนั้นมีค่ากับเธอ
และลูกน้อยมากๆ
พวกเธอจะอิ่มไปได้หลายวันเลยครับ
คุณมาลัยพรจึงอดทนไม่ไปหาหมอ
รอให้ถึงวันหยุดงานค่อยไป วันเสาร์
วันหนึ่งคุณมาลัยพรได้ใช้วันหยุดงานมาโรงพยาบาล
ที่เธอมีประกันสังคม
คุณพยาบาลสอบถามอาการเบื้องต้น
แล้วส่งพบคุณหมอสูตินรี ก็คือ
หมออรัณนี่แหละครับ
ผมตรวจดูอย่างละเอียด
พบว่าที่ปากมดลูกของคนไข้มีแผลเล็กๆ
ที่ดูแทบจะไม่ออกหากไม่ใส่ใจให้รอบคอบ
แผลนั้นหน้าตาคล้ายๆผิวของบ๊อคเคอรี่
คล้ายผิวคางคกเลยครับ
มีเลือดซึมออกมาตลอดเวลา
ในช่วงเวลานั้นผมรู้ทันทีว่า นี่คือมะเร็ง
แต่ก็ขอเงียบไว้ก่อน แล้วบอกคนไข้ว่า
พบก้อนอะไรไม่รู้ที่ปากมดลูก
ขอตัดชิ้นเนื้อไปตรวจดูนะครับ
……
คนไข้บอกว่าได้ค่ะ
คุณหมอคะ หนูเป็นมะเร็งใช่ไหม ?
คุณหมอบอกมาเถอะ หนูรับได้
แม้เธอจะบอกว่า รับได้
แต่เมื่อผมมองเข้าไปในดวงตา
อันเป็นหน้าต่างแห่งดวงใจ
ผมมองเห็นวงกลมสีดำ
ที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ความเศร้า ความห่วงใยใครสักคน…🕷
ผมจึงไม่ตอบไปว่าคนไข้เป็นอะไร
แต่แนะนำให้เธอมาฟังผลตรวจในครั้งหน้าครับ
ผมได้สั่งยาฆ่าเชื้อ ยาหยุดเลือด
ยาแก้ปวดให้เธอไปทานก่อน
แล้วนัดมาพบกัน
…
คุณมาลัยพร รู้ตัวอยู่แล้วว่า
เธอน่าจะเป็นมะเร็งปากมดลูก
เพราะเมียเก่าของสามีเธอ
ก็เป็นมะเร็งปากมดลูกเสียชีวิตไปแล้ว 🕷
สามีของเธอเป็นคนเจ้าชู้
คงนำพาเชื้อไวรัสเฮชพีวี
สายพันธุ์ก่อนมะเร็งมาให้เธอเป็นแน่ …
คุณมาลัยพร นอนกอดลูกทุกคืน
นอนร้องเพลงให้ลูกฟัง …
…แม่จ๋า
หนูชองฟังแม่ร้องเพลง
แม่น้องร้องเพลงเพราะที่สุดในโลกเลย
…แม่จ๋า
แม่ร้องให้น้องลูกแก้วฟัง
จนน้องลูกแก้วตัวโตๆเลยได้ไหมจ๊ะ
…ถ้าน้องลูกแก้วโตจะ ร้องเพลงให้แม่ฟังบ้าง
เวลาแม่แก่นะ
แล้วเด็กน้อยก็หลับไปด้วยความไร้เดียงสา
คุณมาลัยพรนอนกอดลูกสาว
น้ำตาไหลออกมาแบบกลั้นไว้ไม่อยู่จริงๆ
ในใจของเธอได้เพียงสวดมนต์อ้อนวอนขอพรจากฟ้า
ขอให้เธอมีชีวิตที่ยืนยาว
เฝ้าดูลูกสาวสุดที่รักเติบโตในทุกๆวัน
หากเธอจะจากโลกนี้ไป
ก็ขอให้ลูกสาวโตกว่านี้
โตจนดูแลตัวเองได้ก่อน
จากนั้นเธอจะยอมจากโลกนี้ไปแต่โดยดี …
แต่ใครหล่ะจะฝืนชะตาฟ้ากำหนดได้
จริงไหมครับ
สุดท้ายเรื่องราวที่เศร้าที่สุดก็เกิดขึ้น
…
ครบกำหนดนัดฟังผลชิ้นเนื้อ
คุณมาลัยพร อุ้มน้องลูกแก้วมาด้วย
ผมเห็นแล้วก็รู้สึกสงสาร เธอและลูกเหลือเกิน
ไม่รู้จะเริ่มการบอกข่าวร้ายกับเธอว่าอย่างไร
หลังจากแจ้งผลว่าเธอเป็นมะเร็งปากมดลูกระยะที่1
การรักษาคงต้องรีบผ่าตัดโดยเร็วครับ
เพื่อให้มีโอกาสหาย
แต่การผ่าตัดต้องใช้เงินมาก ระหว่างการรักษา
บังเอิญ คุณมาลัยพรมีสิทธิ์ประกันสังคม
อยู่กับโรงพยาบาลที่คุณหมออรัณทำงานวันเสาร์พอดี
จึงไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดใด
อาจจะต้องมีค่าเดินทาง ค่ายายอกบัญชีบ้างนิดหน่อย
ระหว่างที่ผมกำลังอธิบายให้คนไข้ฟังอยู่นั้น
น้ำตาของคนไข้ก็ไหลนิดๆน้ำตาซึม
ผมเห็นเธอกอดลูกสาวแน่นกว่าเดิม แล้วจ้องตากัน
…
แล้วคุณมาลัยพรก็ยิ้มให้กับลูกสาวของเธอ
เป็นการส่งสัญญานว่า
…ไม่เป็นไรนะลูก แม่สบายดี
ผมหยุดอธิบายแป๊บนึง
เพื่อให้คนไข้ได้พักใจ
และเข้าใจว่าเธอคงกำลังทุ่มเทสมาธิ
อยู่กับน้องลูกแก้ว
อธิบายมากไปอาจจะไม่เข้าใจในตอนนี้
ผมจึงหันไปคุยเล่นกับน้องลูกแก้ว
เพื่อให้บรรยากาศบรรเทาลง
…
ตัวเล็ก กี่ขวบแล้วคะ
มีอะไรจะบอกคุณหมอหรือคุณแม่มั๊ยะครับ?
ถ้าหนูไม่มีเงินให้หมอสักบาท หมอจะรักษาให้มั๊ยะ?
เสียงใสใสของน้องลูกแก้ว
เด็กหญิงอายุ 4 ขวบ
ที่ผมเข้าใจว่าเธอนั่งอยู่กับแม่ไปงั้นๆ
คงไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง
แท้จริงแล้ว
เด็กนั่งฟังและเข้าใจในทุกอย่างที่ผมพูด
เธอรู้ว่าคุณแม่ที่รักคนเดียวของเธอ
ไม่สบาย ต้องผ่าตัด
คุณแม่อาจจะเสียชีวิต และ ต้องใช้เงิน
นี่คงเป็นประโยคคำถามที่ จริงใจที่สุด
และมันก็ทำให้ข้าพเจ้า คนที่ได้ฟังรู้สึก…เจ็บปวดที่สุด …
ถ้าหนูไม่มีเงินให้หมอสักบาท หมอจะรักษาให้มั๊ยะ?
แต่หนูร้องเพลงได้นะ
เดี๋ยวหนูร้องเพลงให้คุณหมอฟัง
แทนให้เงินได้ไหมคะ
ผมรีบดึงสติออกมาจากความสงสารแล้วตอบว่า
ไม่เป็นไรลูก ไม่เก็บเงินนะครับ
หนูเก็บไว้กินขนมเถอะ
เออ แล้วถ้าลุงอยากฟังเพลง
หนูจะร้องเพลงให้ฟังจริงๆเหรอ
…
น้องลูกแก้ว ยิ้มกว้าง
หลังจากได้ยินว่าลุงหมอจะผ่าตัด
ให้แม่ของเธอแบบไม่เก็บตังค์
เธอเลิกกอดกับแม่
ลงจากตัก
แล้วลงมายืนที่ขอบโต๊ะ
แล้วร้องเพลงให้ผมได้ฟังในทันที
… แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
แม่เราเฝ้าโอละเห่
กล่อมลูกน้อยนอนเปล
ไม่ห่างหันเหไปจนไกล…
แต่เล็กจนโตโอ้แม่ถนอม
แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ
เติบโตโอ้เล็กจนใหญ่
นี่แหละหนาอาลัยมิใช่ใดหนา
เพราะค่าน้ำนม…
…
ทุกคนในห้องตรวจ เงียบ นิ่งสนิท
คุณมาลัยพร คว้าน้องลูกแก้วไปกอดแน่น
พอแล้วลูกไม่ต้องร้องเพลงแล้วค่ะ
เดี๋ยวแม่ก็หายแล้วลูก…
…
ผมบรรยายไม่ถูกจริงๆครับ
ไม่รู้จะใช้อักษร หรือคำว่าอะไร
มาบรรยายในความรู้สึกดีครับ
คิดถึงแม่ตัวเองเหลือเกิน
คุณพยาบาลที่คอยช่วยกันอยู่ข้างๆ
จากเดิมที่คอยยืนเชียร์ ก็ยืนเช็ดน้ำตาเบาๆ
บอกว่ามีลูกสาวเหมือนกัน
ฉันเข้าใจเธอ
ผมไม่ได้ร้องไห้ด้วยครับ
แต่ก็ไม่แน่ใจว่า
นัยตาออกแดงๆไหมนะ
…
ด้วยพลังจิตที่น้องลูกแก้วถ่ายทอดเป็นเสียงเพลงออกมา
ผมทิ้งงานไป หนึ่งวัน เพื่อเอาเวลาว่าง
มาทำผ่าตัดให้คุณมาลัยพรเป็นกรณีพิเศษ
เอ็นดูน้องลูกแก้วเหลือเกิน
เกินต้านมากครับ
…
การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี
คนไข้นอนโรงพยาบาล7 วัน
เนื่องจากเป็นโรคมะเร็งการผ่าตัดซับซ้อน
ระหว่างนอนในโรงพยาบาล
เพื่อนๆและผู้จัดการโรงงาน ก็มาเยี่ยมคนไข้ทุกวัน
ทำให้ผมได้รู้ว่า คุณมาลัยพรเป็นคนดีมีแต่คนรัก
เถ้าแก่เจ้าของโรงงานก็ให้เลขานำเงินมาให้
ใส่ซองสีขาว เอาไว้ใช้จ่ายระหว่างไม่สบาย
ส่วนน้องลูกแก้วก็ฝากไว้กับยายที่พักอยู่ห้องข้างๆ
เมื่อคุณมาลัยพรหายดีกลับบ้านจึงไปรับลูกสาว
นี่คือ น้ำใจคนไทยครับ
บ้านใกล้เรือนเคียง
ผลชิ้นเนื้อออกมาว่าเป็นมะเร็งปากมดลูก
การผ่าตัด Free margin _
แปลง่ายๆว่า ตัดมะเร็งออกมาหมดครับ
จึงไม่ต้องฉายรังสี ไม่ต้องรับเคโมเลย
…
วันที่กลับบ้าน ยายบ้านข้างๆ
พาน้องลูกแก้วมารับแม่ที่โรงพยาบาล
ผมบังเอิญเดินสวนกับเจ้าตัวเล็กที่ห้องจ่ายยาพอดี
เสียงใสใสที่คุ้นหูตะโกนเรียก…
คุณหมอจ๋าาา
หนูมารับแม่กลับบ้าน
หนูไม่มาหาหมอแล้วนะจ๊ะ
เธอวิ่งเข้ามาเหมือนจะกอดขา
แต่ผมหยุดเธอเอาไว้ก่อนกลัวจะเอาเชื้อโรค
ไปติดเด็กเพราะผมเพิ่งตรวจคนไข้โรคติดเชื้อมาครับ
น้องลูกแก้วยื่นซองสีขาวมาให้
เถ้าแก่เจ้าของโรงงานให้จดหมายแม่หนู
แม่บอกให้หนูเอามาให้คุณหมอจร๊ะ
ผมรับซองจดหมายของเจ้าตัวเล็กมาเปิดอ่าน
อ้าว นี่ไม่ใช่ซองจดหมาย
ข้างในมันมีแบงค์พัน 8 ใบครับ
…
ผมพับซองกลับไป
แล้วยืนให้น้องลูกแก้ว
ลุงอ่านแล้วลูก ขอบคุณนะ
หนูเอาซองจดหมายนี้ไปให้แม่นะลูก
ฝากบอกแม่ว่า
ลุงหมอสั่งให้เก็บไว้นะครับ
ฝากแม่ของหนูเก็บไว้นะ…
รอให้หนูขึ้นโรงเรียน_อ่านหนังสือออก
ก็ให้จดหมายนี้กับลูกแก้วนะครับ
ลุงหมอขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆนะครับ
ถ้าหนูไม่มีเงินให้หมอสักบาท หมอจะรักษาให้มั๊ยะ?
และนี่ก็คือคำตอบทั้งหมด
ที่ลุงหมออยากจะตอบหนู
ต้นทุนชีวิตคนเราไม่เท่ากันก็จริง
แต่สิ่งที่คุณมาลัยพรมีอยู่
มีค่ามากกว่าเงินทองเยอะเลยครับ
นั่นคือแก้วตาดวงใจของแม่นั่นเอง
ขอให้หายไวไว มีสุขภาพที่แข็งแรง
มีชีวิตอยู่ยืนยาว ดูน้องลูกแก้วเติบโตในทุกวันนะครับ
ขอจบการเล่าเรื่องราวนี้ไปด้วยบทเพลง
จากน้องลูกแก้วนะครับ
… แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
แม่เราเฝ้าโอละเห่ กล่อมลูกน้อยนอนเปล
ไม่ห่างหันเหไปจนไกล…
แต่เล็กจนโตโอ้แม่ถนอม
แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ
เติบโตโอ้เล็กจนใหญ่
นี่แหละหนาอาลัยมิใช่ใดหนา
เพราะค่าน้ำนม…
หากวันนี้เรากำลังท้อแท้ใจ
ลองคิดถึงแม่ในวันวานนะครับ
แม่คงอยากเห็นเราเข้มแข็งนะ
ร้องไห้ให้ใจเบา กับไปกอดแม่เราที่บ้านกัน
...
สุขสันต์วันแม่นะครับเพื่อนๆที่รักทุกท่าน
ขอบคุณที่ติดตามเพจนะครับ เป็นกำลังใจให้กันนะ