อัครสาวกนิรนามแห่งความรัก ( 4 ตอน )
โพสต์แล้ว: ศุกร์ มี.ค. 11, 2022 9:46 pm
……อัครสาวนิรนามแห่งความรัก……
แปลและรวบรวมโดย : กอบกิจ ครุวรรณ ((4)ตอนจบ )
ตอนที่ (1):
โยอาคิม เหงียน ทัน วัน เกิดวันที่ 15 มีนาคม ค.ศ.1928 ที่หมู่บ้านงามเกียว ฮานอย
เวียดนามเหนือ และรับศีลล้างบาปในวันรุ่งขึ้น ครอบครัวของเขาเป็นคริสตังใจศรัทธา
"วัน" มีพี่ชายชื่อ "เลียต" และน้องสาวชื่อ "เล" พ่อบ้านชื่อโยอาคิม เตรียด เป็นช่างตัดเสื้อ
ส่วนแม่บ้านชื่อ "อันนา เมิง" เป็นชาวนาและเป็นหมอตำแยของหมู่บ้าน...
" วัน" มีใบหน้ารูปไข่ โหนกแก้มสูง ผมสั้น หูกาง และอมยิ้มอยู่เสมอ เขามีนัยน์ตาขี้เล่น
ที่มองตรงมายังตาของเราอย่างอ่อนโยนแสดงถึงความรักที่มุ่งมั่น เป็นนัยน์ตาที่หรี่เล็กคล้าย
เชิญชวนเราให้เข้าสู่พระรหัสธรรมแห่งความรัก อะไรคือเปลวเพลิงแห่งดวงวิญญาณที่ลุก
โชติช่วงอยู่เบื้องหลังนัยน์ตาดำคู่นี่หรือ?...
หนูน้อย "วัน" เป็นเด็กร่าเริง มีเหตุผล หัวแข็งและศรัทธาร้อนรน คุณแม่สอน "วัน"
ให้รู้จักคำว่า เยซู มารีย์ โยเซฟ ตั้งแต่เมื่อเขาเริ่มหัดพูด หนูน้อย "วัน" ไม่ยอมเข้านอนก่อน
การสาดพร้อมกันตอนคํ่า และขอให้คุณแม่ปลุกเพื่อสวดภาวนาด้วยกันทุกเช้า หนูน้อย "วัน"
รับศีลมหาสนิทครั้งแรกตั้งแต่อายุ 6ขวบ และเกือบจะถูกปฏิเสธเพราะตัวเล็กมาก หลังจากนั้น
เขาก็แสดงเจตจำนงให้ทุกคนทราบว่าเขาจะเป็นพระสงฆ์เมื่อโตขึ้น ผู้คนจึงตั้งสมญาเขาว่า
"นักบุญกระเป๋า"....
"วัน" และครอบครัวประสบเคราะห์กรรมครั้งแรกเมื่อ "เลียต" พี่ชายคนโตตาบอด ผู้เป็นพ่อ
รู้สึกผิดหวังมาก ๆ และไม่ยอมรับที่ลูกคนโตกลายเป็นคนพิการ จากนั้นก็ไม่เป็นอันทำมาหากิน
และหมกมุ่นอยู่แต่ในบ่อนการพนัน ตัวของ"วัน" เองก็ต้องออกจากโรงเรียนเมื่อป่วยหนักเพราะ
ถูกครูผู้สอนลงโทษอย่างไร้ความปราณี......
พฤษภาคม 1935 ขณะที่"วัน"มีอายุย่างเข้า 7 ขวบ คุณแม่ซึ่งสังเกตเห็นความปรารถนาอย่าง
แรงกล้าที่จะเป็นพระสงฆ์ของเขา จึงตัดสินใจส่ง"วัน"ไปอยู่กับคุณพ่อโยเซฟ นัง ซึ่งเป็นคุณพ่อเจ้าวัด
ในเขตฮูบัง ห่างจากฮานอยทางเหนือประมาณ 50 กม. และจากนั้นชีวิตวัยเด็กของ"วัน"ก็ปิดฉากลง
ทั้งนี้เพราะเพื่อน ๆ อิจฉาเขาเมื่อคุณพ่อเจ้าวัดเรียกเขาว่า เบ็นจามิน และให้เพื่อน ๆ ดูเขาเป็นตัวอย่าง
ในด้านคุณธรรม นอกจากนั้นครูสอนคำสอนก็เกลียดเขาและหาเรื่องตีเขาทุกวัน บางวันก็ให้อดข้าว
และห้ามรับศีลมหาสนิท และยึดสายประคำส่วนตัวซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่เขามีอยู่....
" ผมได้รับของขวัญแห่งความรัก"
ต่อมาเกิดข้าวยากหมากแพงพ่อ แม่ของ"วัน"ไม่สามารถส่งเสียเขาได้อีกต่อไป เขาถูกคุณพ่อ
เจ้าวัดใช้งานอย่างหนักและให้อยู่ในความดูแลของกลุ่มครูคำสอนที่โหดร้ายจนเขา มีสภาพเหมือนทาษ
เมื่อทนไม่ไหวจริง ๆ เขาจึงหนีกลับบ้าน แต่พ่อและแม่ของเขาไม่เชื่อว่าเขาถูกทารุณฯ พ่อและแม่ส่งเขา
กลับไปยังแดนนรกที่ฮูบังอีก "วัน"ตัดสินใจหนีอีกครั้งและหาเลี้ยงชีพด้วยการให้บริการเล็ก ๆ น้อย ๆ
แก่ผู้คนตามท้องถนน และกลายเป็นขอทานตามถนนที่ บัก นินท์ พ่อแม่และเครือญาติตัดหางปล่อยวัดเขา
เมื่อคำพูดให้ร้ายของคุณพ่อเจ้าวัดรู้กันไปทั่วหมู่บ้าน อย่างไรก็ตามท่ามกลางชีวิตที่มืดมิดนั้นเองก็ปรากฏ
มีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์......
พักเบรคตอนที่(1) พรุ่งนี้ติดตามต่อตอนที่ (2) (ไว้เจอกันใหม่)
แปลและรวบรวมโดย : กอบกิจ ครุวรรณ ((4)ตอนจบ )
ตอนที่ (1):
โยอาคิม เหงียน ทัน วัน เกิดวันที่ 15 มีนาคม ค.ศ.1928 ที่หมู่บ้านงามเกียว ฮานอย
เวียดนามเหนือ และรับศีลล้างบาปในวันรุ่งขึ้น ครอบครัวของเขาเป็นคริสตังใจศรัทธา
"วัน" มีพี่ชายชื่อ "เลียต" และน้องสาวชื่อ "เล" พ่อบ้านชื่อโยอาคิม เตรียด เป็นช่างตัดเสื้อ
ส่วนแม่บ้านชื่อ "อันนา เมิง" เป็นชาวนาและเป็นหมอตำแยของหมู่บ้าน...
" วัน" มีใบหน้ารูปไข่ โหนกแก้มสูง ผมสั้น หูกาง และอมยิ้มอยู่เสมอ เขามีนัยน์ตาขี้เล่น
ที่มองตรงมายังตาของเราอย่างอ่อนโยนแสดงถึงความรักที่มุ่งมั่น เป็นนัยน์ตาที่หรี่เล็กคล้าย
เชิญชวนเราให้เข้าสู่พระรหัสธรรมแห่งความรัก อะไรคือเปลวเพลิงแห่งดวงวิญญาณที่ลุก
โชติช่วงอยู่เบื้องหลังนัยน์ตาดำคู่นี่หรือ?...
หนูน้อย "วัน" เป็นเด็กร่าเริง มีเหตุผล หัวแข็งและศรัทธาร้อนรน คุณแม่สอน "วัน"
ให้รู้จักคำว่า เยซู มารีย์ โยเซฟ ตั้งแต่เมื่อเขาเริ่มหัดพูด หนูน้อย "วัน" ไม่ยอมเข้านอนก่อน
การสาดพร้อมกันตอนคํ่า และขอให้คุณแม่ปลุกเพื่อสวดภาวนาด้วยกันทุกเช้า หนูน้อย "วัน"
รับศีลมหาสนิทครั้งแรกตั้งแต่อายุ 6ขวบ และเกือบจะถูกปฏิเสธเพราะตัวเล็กมาก หลังจากนั้น
เขาก็แสดงเจตจำนงให้ทุกคนทราบว่าเขาจะเป็นพระสงฆ์เมื่อโตขึ้น ผู้คนจึงตั้งสมญาเขาว่า
"นักบุญกระเป๋า"....
"วัน" และครอบครัวประสบเคราะห์กรรมครั้งแรกเมื่อ "เลียต" พี่ชายคนโตตาบอด ผู้เป็นพ่อ
รู้สึกผิดหวังมาก ๆ และไม่ยอมรับที่ลูกคนโตกลายเป็นคนพิการ จากนั้นก็ไม่เป็นอันทำมาหากิน
และหมกมุ่นอยู่แต่ในบ่อนการพนัน ตัวของ"วัน" เองก็ต้องออกจากโรงเรียนเมื่อป่วยหนักเพราะ
ถูกครูผู้สอนลงโทษอย่างไร้ความปราณี......
พฤษภาคม 1935 ขณะที่"วัน"มีอายุย่างเข้า 7 ขวบ คุณแม่ซึ่งสังเกตเห็นความปรารถนาอย่าง
แรงกล้าที่จะเป็นพระสงฆ์ของเขา จึงตัดสินใจส่ง"วัน"ไปอยู่กับคุณพ่อโยเซฟ นัง ซึ่งเป็นคุณพ่อเจ้าวัด
ในเขตฮูบัง ห่างจากฮานอยทางเหนือประมาณ 50 กม. และจากนั้นชีวิตวัยเด็กของ"วัน"ก็ปิดฉากลง
ทั้งนี้เพราะเพื่อน ๆ อิจฉาเขาเมื่อคุณพ่อเจ้าวัดเรียกเขาว่า เบ็นจามิน และให้เพื่อน ๆ ดูเขาเป็นตัวอย่าง
ในด้านคุณธรรม นอกจากนั้นครูสอนคำสอนก็เกลียดเขาและหาเรื่องตีเขาทุกวัน บางวันก็ให้อดข้าว
และห้ามรับศีลมหาสนิท และยึดสายประคำส่วนตัวซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่เขามีอยู่....
" ผมได้รับของขวัญแห่งความรัก"
ต่อมาเกิดข้าวยากหมากแพงพ่อ แม่ของ"วัน"ไม่สามารถส่งเสียเขาได้อีกต่อไป เขาถูกคุณพ่อ
เจ้าวัดใช้งานอย่างหนักและให้อยู่ในความดูแลของกลุ่มครูคำสอนที่โหดร้ายจนเขา มีสภาพเหมือนทาษ
เมื่อทนไม่ไหวจริง ๆ เขาจึงหนีกลับบ้าน แต่พ่อและแม่ของเขาไม่เชื่อว่าเขาถูกทารุณฯ พ่อและแม่ส่งเขา
กลับไปยังแดนนรกที่ฮูบังอีก "วัน"ตัดสินใจหนีอีกครั้งและหาเลี้ยงชีพด้วยการให้บริการเล็ก ๆ น้อย ๆ
แก่ผู้คนตามท้องถนน และกลายเป็นขอทานตามถนนที่ บัก นินท์ พ่อแม่และเครือญาติตัดหางปล่อยวัดเขา
เมื่อคำพูดให้ร้ายของคุณพ่อเจ้าวัดรู้กันไปทั่วหมู่บ้าน อย่างไรก็ตามท่ามกลางชีวิตที่มืดมิดนั้นเองก็ปรากฏ
มีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์......
พักเบรคตอนที่(1) พรุ่งนี้ติดตามต่อตอนที่ (2) (ไว้เจอกันใหม่)