แล้วก็พบว่า... บัตรจอดรถหายไปแล้ว !!!
เนื่องจากตึกที่เรไปทำงานอยู่เป็นตึกเช่า การที่บัตรจอดรถหายถือเป็นความซวยมหาศาล
เพราะจะเอารถออกไม่ได้ แล้วก็จะต้องเดินไปอีกตึกนึงเพื่อไปกรอกแบบฟอร์มขอเอารถออก
และจ่ายค่าปรับ รวมทั้งค่าจอดรถเป็นรายชม.ที่ชั้น 20 ก่อนจะเอาเอกสารทั้งหมดไปยื่นให้รปภ. ถึงจะเอารถออกได้
เรก็ค้นๆๆ ในกระเป๋า ก็ไม่มี
ลงไปหาที่ในรถ ข้างรถ ซอกรถ ใต้เก้าอีก ใต้ท้องรถ ก็ไม่มี
เลยเดินกลับขึ้นไปบนออฟฟิศ เกณฑ์ญาติพี่น้อง เจ้านาย และ ผู้จัดการแผนกข้างๆมาช่วยกันพลิกแผ่นดินหา
ก็ไม่มีอีก.... พี่ผู้จัดการฝ่ายอาคารก็โทรลงไปที่เคาน์เตอร์รปภ.ถามให้ว่ามีใครเก็บบัตรจอดรถได้หรือเปล่า ก็ไม่มี
เอาละซี่ ซวยแล้วๆๆๆ และก่อนหน้านั้น เรเพิ่งซื้อไอศกรีมใส่กล่องโฟมจะเอาไปเลี้ยงน้องๆที่วงประสานเสียง
ทุกนาทีที่เสียไปคือ ไอศกรีมที่ค่อยๆละลาย
โอ๊ยย จะทำยังไงดี เรก็อธิษฐาน ขอพระเจ้าช่วยเรหาด้วยเถอะค่ะ
หาไปอธิษฐานไป แต่หายังไงก็ไม่เจอ
บัตรจอดรถเป็นสสารที่ไม่สูญสลาย แต่ย้ายที่ไปได้ยังไงเนี่ย
พี่ข้างๆก็บอกให้เรไปไหว้พระ ไหว้เจ้าที่ เรก็ไม่ยอมไป
พี่อีกคนบอกว่าจะบนเทพอะไรสักอย่างให้
เพราะว่าคราวที่แล้วมีคนทำกุญแจรถหาย แล้วบนกับเทพองค์นี้แล้วหาเจอทันที
เรก็ไม่ยอม บอกว่า ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยๆหาไปคงจะเจอ
เรเป็นคริสต์ ยังไงก็มีพระเจ้าองค์เดียว จะไม่พึ่งพาเทพอื่น
หาไปก็จะร้องไห้ไป คือคนรอบๆตัวเสนอให้เรไปหันไปพึ่งพาเทพอื่นๆทั้งนั้น
แล้วก็ประมาณว่า ไม่ยอมบนเห็นมั๊ย ก็เลยหาไม่เจอ
เรก็ดื้อๆๆ ในใจคิดแต่ว่า ต่อให้หาไม่เจอแล้วต้องเดินไปเสียค่าปรับที่ชั้น 20 อีกตึกนึงจริงๆ
เรก็จะยอม เพราะเรมีพระเจ้าองค์เดียวเท่านั้น เรจะพึ่งพาพระองค์สุดจิตสุดใจ
ไม่ว่าจะหาเจอหรือไม่ก็เป็นน้ำพระทัยที่เรจะน้อมรับ
หามาชม.นึง ไม่เจอ ไม่ไหวละ ไอศกรีมในกล่องโฟมมีอันเป็นไปแน่ๆ
ก็เลยขอบคุณทุกคนแล้วเดินไปอีกตึก
ในใจแอบคิดนิดๆว่า นี่คือการทดสอบหรือเปล่า
แล้วในเมื่อเรไม่ยอมกราบไหว้เทพอื่นๆ พระองค์จะไม่ทรงช่วยเรหาหน่อยเหรอคะ
เค้าก็ให้เรไปหาคนเสื้อเหลือง (ที่บ่นไว้ในอีกกระทู้)
ไปซีรอคเอกสารบัตรประชาชน กรอกแบบฟอร์ม แล้วก็ซักถามข้อมูลนิดหน่อย
ก่อนจะคิดค่าปรับ 300 และ ค่าจอดรถที่จะต้องชำระ
พี่เค้าก็โทรลงไปที่รปภ.ข้างล่างว่า รถของเรทะเบียนนี้ เข้ามาตอนกี่โมง (คิดค่าจอดเป็นชม.)
ปาฏิหาริย์บังเกิดค่ะ รปภ.ตอบว่า เมื่อสักครู่ เพิ่งมีคนเก็บบัตรจอดรถทะเบียนตรงกับรถของเรมา
ส่งให้ที่รปภ. ชั้น B3 !!!
สรุปว่า เรก็เลยไม่ต้องเสียเงินสักบาทเดียว
บัตรจอดรถที่เป็นบัตรอ่อน คืนมาถึงเรในสภาพเรียบร้อย ไม่มีพับเลยสักรอย
แต่ที่แปลกก็คือ เรจอดรถชั้น B2
แล้วบัตรจอดรถเร ไปถูกพบที่ชั้น B3 ได้อย่างไร ทั้งๆที่เรไม่ได้ลงไปเลย
แต่ยังไงก็ขอบคุณพระเจ้าค่ะ พระองค์ไม่เคยทรงทอดทิ้งเรจริงๆ
แล้วจากนั้น เรก็ขับรถฝ่าฝน จากแยกรัชโยธินไปถึงถนนเพลิตจิตได้ในเวลาครึ่งชม.
ไม่น่าเชื่อเลยว่า ไอศกรีมของเรยังอยู่ดีทุกประการค่ะ
นอกจากพระบิดาเจ้าจะทรงช่วยเรหาบัตรจอดรถ แล้วยังทรงพาเรฝ่าฝนไปส่งได้ทันก่อนที่ไอศกรีมจะละลายหมดด้วย
ทั้งๆที่ปกติแล้ว การจะวิ่งจากรัชโยธินไปถึงเพลินจิต ต่อให้ขึ้นทางด่วนยังไง ก็ใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 1 ชม.
แต่นี่ออกจากออฟฟิศ 6 โมงครึ่ง ไปถึง 1 ทุ่มพอดีทั้งๆที่ฝนตกตลอดทาง
แล้วก็พอดีจะต้องมีที่จอดรถว่างอยู่ ตรงหน้าประตูตึกที่เรจะไปพอดีเลย ไม่ต้องวนหาที่จอดอีกต่างหาก
ขอบคุณพระเจ้าค่ะ ทรงน่ารักที่สุดเลย
เซ็งเลย หาตั้งแต่เช้า
