จดหมายจากเพื่อนที่เป็นลูคิเมีย (อัพเดท)

[-Rei-]

วันนี้เรได้รับจดหมายจากสมาคมนักศึกษาคริสเตียนไทยซึ่งเรเป็นสมาชิกอยู่
ในซองได้มีจดหมาย 2 ฉบับจากพี่น้องคริสเตียนคนหนึ่งที่ป่วยด้วยโรคมะเร็งในเม็ดเลือด หรือ ลูคิเมีย
ซึ่งเพื่อนๆ ในสมาคมได้ช่วยกันอธิฐานเผื่ออยู่

คุณน้อยเขียนจดหมายขอบคุณพี่น้องทุกคนที่อธิษฐานเผื่อเธอ และเล่าเรื่องความเป็นไปของเธอ
จากการที่ได้อ่านจดหมายฉบับนี้ ทำให้เรรู้สึกว่าอยากจะเผยแพร่จดหมายของเธอให้คนอื่นๆด้วย
เพราะนอกจากมันจะให้ภาพที่แท้จริงเกี่ยวกับโรคลูคิเมีย ซึ่งนางเอกหนังเกาหลีมักจะเป็น แล้วก็ตายตอนจบแบบสวยๆ
แต่จริงๆ แล้วโรคนี้ไม่ได้สบายและสวยเหมือนในหนังเลยสักนิดโดยเฉพาะกับคนที่ต่อสู้เพื่อจะเอาชนะมันแบบคุณน้อย ไม่เหมือนหนังเกาหลีแน่นอน
นอกจากนี้ทุกถ้อยคำของคุณน้อยยังช่วยให้เราระลึกได้ว่า การที่เราได้มีชีวิตอย่างปกติสุขทุกวันนี้มันคือปาฏิหาริย์
เพราะชีวิตช่างเปราะบาง แต่เราก็มักจะยึดติดกับมันจนลืมไปว่าเราไม่อาจไว้ใจอะไรได้เลย แม้แต่ร่างกายของเราเองว่ามันจะทรยศเราเมื่่อไหร่

ลองอ่านดูนะคะ แล้วอย่าลืมอธิษฐาน/สวดมนต์เผื่อคุณน้อยด้วยค่ะ


สวัสดีึค่ะ

ขอบคุณพระเจ้าสำหรับทุกมือและหัวเข่าที่อธิฐานเผื่ออย่างต่อเนื่อง
เพราะการอธิษฐานของทุกท่านช่วยให้น้อยผ่านสิ่งต่างๆมาจนถึงวันนี้ได้
และหลายครั้งเป็นการช่วยกู้เร่งด่วน เช่น เมื่อวันก่อนที่ทั้งไข้ขึ้นสูง ปวดกระดูก ปวดมดลูก ท้องเสีย ท้องอืด พร้อมกัน
พี่น้องหลายคนช่วยกันอธิษฐาน อาการต่างๆทุเลาลงมาก อีกเรื่องที่เห็นชัดว่าพระเจ้าทรงตอบคำอธิษฐานของพี่น้องคือ
ไม่เกิดอาการอาเจียน(ผลจากยา) น้อยยังพยายามกินข้าวได้ แม้จะไม่อยากกิน เพราะถ้าต้องรับสารอาหารแบบขวดจะไม่ใช่แค่ลำบากกระเตงขวดไปด้วยทุกที่เท่านั้น ยังมีผลข้างเคียงอื่นๆ ตามมามีกเยอะขอบคุณพระเจ้าอย่างแรงที่ตอบคำอธิษฐานของพวกเราในเรื่องนี้
ขอบคุณพระเจ้าอย่างยิ่งด้วยสำหรับความรักที่แสดงออกเป็นการกระทำ ทั้งคำหนุนใจผ่าน SMS การ์ด
การมาเยี่ยม ช่วยดูแลลูก ทำอาหารมาให้กินทุกวัน ช่วยค่ารักษา ฯลฯ
ขอสารภาพว่าน้อยไม่เคยเห็นความรักของพระเจ้ามากเท่านี้มาก่อน
ความรักที่ส่งผ่านคนของพระองค์มาถึงน้อยอย่างเจาะจง น้อยรู้และเชื่อและเป็นคนนึงที่สอนในเรื่องนี้
แต่ในเหตุการณ์นี้น้อยกลับต้องมาเป็นนักเรียน พระเจ้าทรงสอนให้น้อยมีประสบการณ์ตรงกัีบพระองค์

การรักษาหลังจากให้ยาเคมึีสิ้นสุดลงไปเมื่อวันที่ 6 ม.ค. ก็จะเป็นช่วงให้ยาทำลายเซลล์ที่แบ่งตัวเร็ว
(พยาบาลเขาบอกว่าเป็นระเบิดปูพรมแบบล้างบางกันเลย) เป้าหมายหลักคือเซลล์เม็ดเลือดขาวตัวอ่อน
แต่เซลล์ดีทั้งหมดที่แบ่งตัวเร็วก็จะโดนทำลายไปด้วย เช่น เม็ดเลือดแดง เซลล์ผิวหนัง เซลล์เส้นผม เป็นต้น
ผลข้างเคียงจากยาที่เจอคือ ผิวที่แขนขาคล้ำเกรียม ผิวแตกแห้ง ปวดกระดูก เส้นผมยังอยู่(ไม่รู้ถึงเมื่อไหร่)
ส่วนท้องเสียและผื่นคันดีขึ้นบ้างแล้ว ขอบคุณพระเจ้าจริงๆ
ผลเลือดเช้านี้ (ต้องติดตามใกล้ชิดเหมือนคนเล่นหุ้นกันเลย) เม็ดเลือดขาว 420 / เลือดเข้มข้น 23.6/เกร็ดเลือด 27,000
(ค่าปกติจะอยู่ที่ เม็ดเลือดขาว 5,000 -10,000 / เข้มข้น 36 / เกร็ดเลือด 150,000 - 450,000 ตามลำดับ)
วันนี้หมอจึงต้องให้ทั้งเลือดและเกร็ดเลือดทั้งที่เพิ่งได้ไปเมื่อ 3 วันก่อนเองนะเนี่ย
หมอไม่อยากสั่งให้คนไข้เพราะมีโอกาสติดเชื้อจากเลือดถุงได้อยู่เหมือนกัน
ชีวิตเราทุกวันนี้อยู่บนความเสี่ยงตลอดเวลาทั้งในและนอกโรงพยาบาล ทั้งเวลาที่เรารู้และไม่รู้ตัว
น้อยต้องอธิษฐานก่อนรับเลือดว่าพระเจ้าจะดูแลให้มันปลอดภัย เคยเจอปฏิกิริยาแพ้เกร็ดเลือดไปทีนึง...เข็ดเลย

การรักษาจะถือว่าครบ 1 รอบโดยนับจากวันที่เริ่มให้ยาถึงวันที่เม็ดเลือดขาวถูกสร้างขึ้นได้จำนวนที่น่าพอใจ
ผลเลือดน้อยกับน้องชายเข้ากันไม่ได้ การปลูกถ่ายไขกระดูกจึงไม่ใช่แนวทางรักษาขั้นต่อไปตามที่เข้าใจ
น้อยคงต้องใช้เคมีบำบัดแบบนี้อีก 4 รอบ คิดดูแล้วมันช่างยาวนานเหลือเกิน แผนการรักษาที่ชัดเจนต้องรอดูผลจากการเจาะไขกระดูกไปตรวจเมื่อเสร็จการรักษาในรอบแรกก่อน

สุขภาพหลังให้ยาผ่านมา 4 วัน ภายนอกดูปกติธรรมดาแต่เริ่มมีไข้เพราะติดเชื้อมา 2 วันแล้ว
(ไม่มีคนไข้คนไหนไม่ติดเชื้อ เพียงแต่น้อยหรือมาก และเชื้อชนิดไหนเท่านั้น บางเชื้อยาฆ่าเชื้อแพงกว่าค่าเคมีบำบัดอีก...
พยาบาลที่นี่เขาพูดอะไรตร๊งตรง ฟังแต่ละอย่างแล้วใจหาย) หวังว่าน้อยจะไม่ติดเชื้อเพิ่มไปมากกว่านี้
เอาแค่ยาฆ่าเชื้อที่ฉีดทุก 6 ชั่วโมงนี้ก็พอ อย่าให้มากกว่านี้เลย (ต้องฉีดไปจนกว่าเม็ดเลือดขาวกลับขึ้นมาเป็นเกือบปกติ)
หลายคนบอกว่าน้อยดูปกติดี ไม่รู้ว่าป่วย อาจเป็นคำปลอบใจ หรือถ้าเห็นอย่างนั้นจริงๆก็ขอบคุณพระเจ้า
ใช่แล้ว... ทุกอย่างยังดูเป็นปกติ ยกเว้นส่วนที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า คือเม็ดเลือดต่างๆซึ่งจะทำให้เลือดออกง่ายแต่หยุดยาก
ไม่มีภูมิคุ้มกัน เวียนหัว ตาลาย เหนื่อยง่าย เพลียเกือบตลอดเวลา (เดี๋ยวนี้พูดเบา+นุ่มนวลขึ้นเยอะ)
จะอ่านหนังสือก็ได้แ่ไม่กี่หน้า ร้องเพลงสองเพลงก็เหนื่อยแ้ล้ว มันน่าหงุดหงิดที่แขนขาครบทุกอย่าง ดูปกติ แต่ใช้การไม่ได้เหมือนอย่างเคย

พูดถึงการเยี่ยมสักหน่อยน่าจะดี เนื่องจากคนไข้ลูคิเมียมีข้อควรปฏิบัติในการเข้าเยี่ยมแตกต่างจากคนไข้ทั่วไปบางอย่างคือ
1. เมื่อมาถึง ล้างมือและเช็ดให้แห้ง หรือ กดเจลฆ่าเชื้อที่ปลายเตียงถูกมือก่อนสัมผัสคนไข้
2. สวมผ้าปิดจมูกเพื่อไม่ให้ลมหายใจรดคนไข้ (ในกรณีนี้น้อยเป็นคนสวมเอง) ส่วนคนที่ไม่แน่ใจว่าแข็งแรงดีควรงดเยี่ยม
3. งดของเยี่ยมที่เป็นต้นไม้ ดอกไม้สด เพราะมีเชื้อราเชื้อโรคต่างๆ แฝงอยู่ งดผลไม้สดด้วย
น้อยกินได้แต่ผลไม้เปลือกหนา เช่น ส้มโอ ซึ่งต้องล้างให้สะอาดและปอกกินหมดในครั้งเดียว
(อาหารกินได้ืุกอย่างที่ทำสะอาด+สุก+ร้อนเท่านั้น อาหารที่ทิ้งไว้ค้างคืนก็ต้องงดด้วย...ยุ่งยากจังเลย)

ทุกคนยังสบายดีใช่ไหมคะ อยู่ที่นี่ไม่สนุกเหืมอนไปเที่ยวตากอากาศหรือรีทรีท
มันเป็นอีกโลกหนึ่งที่ซ้อนอยู่ในโลกของคนไม่ป่วย ทุกคนพยายามยิ้มแย้มให้กำลังใจกัน
แต่ความสิ้นหวังมันแพลมออกมาให้เห็นในคำพูด ชีวิตมันไม่เที่ยงและหดหู่ น้อยก็รู้สึกไม่ต่างอะไรกับพวกเขา
บางทีดูแย่กว่าด้วยซ้ำ แต่ก็จะพยายามกลับมาที่ความหวังใจในพระเจ้าผู้ทรงสามารถกระทำได้ทุกสิ่ง
น้อยอยากกลับมากำหนดตารางชีวิตให้ตัวเองแบบเมือ่ก่อนได้อีก เลือดได้ว่าจะทำ-ไม่ทำอะไร กี่โมง วันไหน
ถ้าจะนึกดูมห้ดี วันนี้กับวันเก่าก็ไม่ต่างกัน เพราะพระเจ้าให้เราใช้ชีวิตได้ทีละวันเท่านั้น ไม่มีใครรับประกันว่าจะมีพรุ่งนี้
หรือพรุ่งนี้จะเหมือนเดิม อาจเป็นพราะมาอยู่ที่นี่ น้อยเลยยยิ่งตระหนักว่า เราไม่ได้ควบคุมชีวิตของเราเองได้ทั้งหมดอย่างที่เราคิด
พระเจ้าให้น้อยมาแค่ทีละวัน กับพระคุณความรักสำหรับวันนั้น ประโยคนี้อาจฟังดูไม่มีอะไร
แต่สำหรับน้อยมันเป็นความประจักษ์ชัดและยังต้องเรียนบทเรียนนี้ต่อไปอีกนาน
พระคุณความรักเฉพาะสำหรับวันี้ของน้อยก็เช่นกัน ยังมีลมหายใจ เดินได้ มองเห็นสิ่งต่างๆ รอบตัว
มีอาหารอร่อยตอนเที่ยง ไม่แพ้ยาฆ่าเชื้อ เส้นเลือดที่แทงไว้ยังใช้ได้ ฯลฯ

น้อยกลับมาซาบซึ้งคุณค่ามหาศาลของทุกเรื่องรอบๆตัวอีกครั้ง ทั้งเรื่องเล็กปะติ๋ว ทั้งเรื่องใหญ่เกินกำลังตัวเอง ทั้งเรื่องซ้ำๆ
ทั้งเรื่องใหม่ แล้วพระคุณความรักของพระเจ้าสำหรับวันนี้ของพี่น้องคืออะไรบ้างคะ

น้อย

31 ม.ค. 50

หัวข้ออธิษฐาน
1. ขอพระเจ้าป้องกันการติดเชื้อช่วงเม็ดเลือดขาวต่ำในอีก 2 อาทิตย์ที่กำลังมาถึง
2. แผลผ่าตัดคลอดจะแห้งสนิท(น้ำคาวปลาหมด) ตามธรรมดาหมอจะไม่ให้มีแผล-เลือดออกที่ไหนเลย
แผลผ่าคลอดจึงเป็นภาวะแทรกซ้อนในการรักษาที่หนักหนาพอสมควร
3. เส้นที่แทงค้างไว้ใต้ไหปลาร้าจะใช้การได้จนจบรอบและไม่เกิดอักเสบติดเชื้อที่แผล (เริ่มส่อเค้าไม่ค่อยดี)
น้อยยังต้องใช้เพื่อฉีดยาทุก 6 ชั่วโมงและดูดเลือดไปตรวจวันเว้นวัน
4. ไม่ต้องรับเลือดและเกร็ดเลือดบ่อยๆ เพราะเสี่ยงกับการแพ้และติดเชื้อ
5. ขอพระเจ้าให้สติปัญาผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการทำการรักษา (พอเปลี่ยนเดือนก็จะเปลี่ยนอาจารย์หมอ และหมอประจำบ้าน)
6. ขอพระเจ้าจัดเตรียมค่ารักษาทั้งหมด + แผนการรักษาต่อจากนี้ +สภาพอารมณ์ของน้อย


..........................................


อีกจดหมายฉบับพรุ่งนี้จะมาพิมพ์ให้้นะคะ ต้องไปทำธุระก่อนแล้วค่ะ


ขอบคุณพระเจ้าที่เรยังสบายดีและ ยังมีวันนี้ให้กับเรค่ะ
ถึงแม้วันนี้จะแพ้ยาฆ่าปลวกจนผื่นขึ้น และ เป็นแผลร้อนในในปากก็ตาม
แต่เทียบไม่ได้กับความทุกข์ของคุณน้อยเลย...

[Jeab Agape]

ขอบคุณพี่เร ที่เผยแพร่ พี่น้อยเป็นเจ้าหน้าที่ นกท. เป็นมะเร็งอย่างฉับพลัน รู้เมื่อคลอดลูก

ขอบคุณพระเจ้าที่มีเพื่อนช่วยเลี้ยงลูกอ่อนให้ มีคนอธิษฐานให้เป็นหมื่นๆ พ่อ เป็นศาสนาจารย์
รับใช้พระเจ้า สังกัดเดียวกับ น้องเจี๊ยบ    ค่ารักษาแพงมากๆ หลักล้าน คร้าบ

อย่างไรก็ตามเราได้เห็นค่าของชีวิตนั้นสูงจริงๆ ดังเช่นที่พระเยซูคริสต์ ได้ให้ทั้งชีวิต เพื่อจ่ายค่าจ้างของความบาปแก่เราทุกคน

[amour]

พระเจ้าอวยพรคุณน้อยครับ..... ขอให้คุณน้อยเข็มแข็งฮะ

[Holy]

รม 8:28
เรารู้ว่า พระเจ้าทรงบันดาลให้ทุกสิ่งกลับเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่รักพระองค์

[Dis volentibus]

ขอเพียงพี่น้อยอยู่ในศีลในพรของพระเจ้า ก็ไม่ต้องกลัวอ่ะไรอีกต่อไป 

[-Rei-]

โดนลากไปโน่นมาน่ ยังไม่มีเวลาพิมพ์อีกฉบับเลย 
เจี๊ยบมีอยู่มั๊ยคะ

ยังไงพรุ่งนี้จะพิมพ์ให้นะคะ

[KathaRoS]

ขอพระเจ้าทรงบรรเทา บำบัด เยียวยา รักษา พี่น้อยด้วยเถิด
พระเยซูเจ้าลูกวางใจในพระองค์
ขอให้พี่น้อยอยู่ในศีลในพรของพระนะคะ

[KathaRoS]

ลืมถามว่า..อยู่ร.พ.ไหนค่ะ ตึกไหน ห้องไหน แล้วชื่อจริงชื่อไรค่ะ
เราอยากไปเยี่ยมจังเลย...จะได้ไปร่วมอธิษฐานภาวนาด้วยกัน
จะเป็นกำลังใจให้พี่น้อยต่อสู้กะโรคร้ายนะค่ะ
จะพยายามสวดให้บ่อยๆค่ะ

[Batholomew]

ขอพระเจ้าทรงเมตาครับ จะช่วยสวดให้ครับ

[อันตน]

ข้าแด่พระบิดา
ขอพระเจ้าทรงเมตตาคุณน้อย
ขอพระจิตส่องสว่างคณะผู้รักษาทุกท่าน
ขอพระองค์ช่วยตะเตรียมทุกสิ่งที่พระองค์ทรงเห็นควรสำหรับเธอ
ขอให้คุณน้อยเข้มแข็งและเข้าใจในการร่วมกางเขนกับพระเยซู
เตชะพระนามพระเยซูเจ้า พระสวามีที่รักของเรา อาแมน

ขอพระแม่มารีย์ช่วยวิงวอนเทอญ ขอนักบุญและชาวสวรรค์ทั้งหลายช่วยวิงวอนเทอญ

[-Rei-]

มาเพิ่มจดหมายฉบับที่ 2 ให้นะคะ
และถ้าได้ข่าวคืบหน้าจะมาอัพเดทให้ค่ะ

--------------------------------------------

สวัสดีค่ะ

ฉบับนี้จะแจ้งผลการรักษาของการให้เคมีบำบัดรอบแรกให้ทุกท่านที่ร่วมกันอธิษฐานเผื่อได้รับทราบค่ะ
หมอบอกว่ายังพบตัวอ่อนเม็ดเลอดขาวอีกประมาณ 6% ในตอนแรกหมอคาดว่าน่าจะเหลือต่ำกว่า5 % หรือไม่พบเลย
(หมายความว่าไม่สามารถนับด้วยตาเปล่าได้ แต่จริงๆ อาจยังมีเหลืออยู่แต่น้อยมากๆ )  พอฟังผลก็น้ำตาตก
กรณีของน้อยก็ถือว่าไม่ประสบความสำเร็จ พยาบาลอวุโสก็มาปลอบใจน้อยว่า ไม่ถือว่าล้มเหลวนะ
เกินมาแค่ 1% เอง หัวหน้าตึกที่นี่ดีมาก เข้าใจความรู้สึกคนไข้จะคอยมาให้กำลังใจ ถามไถ่ แนะนำการปฏิบัติตัวต่างๆ

ในช่วงพักฟื้นหลังให้เคมีบำบัด ซึ่งเป็นช่วงที่เม็ดเลือดขาวถูกกดให้ต่ำ ไข้ขึ้นสูงทุกวันเป็นอาทิตย์
ต้องฉีดยาฆ่าเชื้อ ยาโน่นยานี่ ฉีดจนรู้สึกมึนไปหมด (เพราะฤทธิ์ยาและจำนวนชนิดยา) ซ้ำยังติดเชื้อราในปอดด้วย
การติดเชื้อนี่ทำให้ไอจนเจ็บหน้าอกไปหมด โดยเฉพาะช่วงกลางคืน หายใจลำบาก จะหายใจเข้าออกสั้นๆ ได้
แต่พอหายใจยาวๆ จะเจ็บมาก และผ่อนลมหายใจออกให้ต่อเนื่องยาวๆ ไม่ได้ มันจะขาดเป็นช่วงๆ
สิ่งนี้ทำให้น้อยตระหนักจริงๆ ว่าการหายใจสบายๆ มันวิเสษขนาดไหน
เวลาจะพูดบางทีก็จะลำบากมาก เพราะพูดคำในประโยคให้ต่อเนื่องไม่ได้ เพราะเวลาพูดเราจะต้องค่อยๆ ผ่อนลมออกมาจากปอด
(ขอไม่พูดถึงการทำงานของอวัยวะที่ก่อให้เกิดเสียงอื่นๆ นะ) ลองพูดขณะที่หายใจเข้าดูสิ...มันไม่ได้
มันผิดจากที่พระเจ้าออกแบบไว้ ทีนี้อาจจะลองพูดขณะที่หายใจออกเป็นช่วงๆ ดู ก็จะเห็นว่ามันพูดได้ไม่ต่อเนื่อง
เอาเป็นว่าเราทุกคนสามารถขอบคุณพระเจ้าที่ปอดของเราแข็งแรงดี ไม่ต้องพบกับความยากลำบากในการหายใจและพูดออกเสียง
น้อยว่าเราทุกคนทำสิ่งเหล่านี้โดยไม่ได้ใช้ความคิดอะไรกับมันเลยด้วยซ้ำ เหมือนว่าเป็น Auto Mode ปกติของร่างกาย
ถ้าเทียบกับที่เล่าให้ฟังไปข้างต้น การพูดการหายใจเข้าออกอย่างปกติของเราก็นับได้ว่าเป็น Miracle ประจำวันอีกอย่างหนึ่ง
ที่ทุกคนได้รับเป็นของขวัญจากพระผู้สร้าง

พูดถึงเชื้อราที่หมอกลัวนักกลัวหนาจนห้ามนำดอกไม้สดมาบนตึก ห้ามคนไข้กินผักสด ผลไม้ อาหารและขนมหลายชนิด
เพราะถ้าติดเชื้อราแล้วต้องใช้เวลารักษานานมาก ค่ายาแพงสุดๆ และสปอร์ของมันแม้จะต้มเดือดๆ แล้วก็ยังไม่ตาย
มีพยาบาลที่ป่วยเป็นโรคเดียวกับน้อยแนะนำว่า ถ้าที่บ้านมีอาหารขึ้นราให้ทิ้งเลยอย่าเสียดาย เช่น ถ้ากุ้งแห้งขึ้นราไปส่วนหนึ่ง
เราอาจคิดวา ทิ้งส่วนที่เป็นเชื้อราไป ส่วนอื่นกินได้ แต่เรามองไม่เห็นสปอร์ของมันที่อาจลามไปทั่วทั้งถุงแล้ว
นอกจากนี้ พวกสมุนไพรรากไม้ต่างๆ ก็เช่นกัน ถ้าตากแห้งก็ดีไป แต่ถ้ามีเชื้อราเพราะความชื้น แทนที่จะกินไปช่วยบำรุงร่างกาย
ก็อาจเป็นโทษสาหัสแทนได้เหมือนกัน แม้พี่น้องทุกท่านไม่ต้องระวังมากเท่าน้อย เพราะพระเจ้าให้ภูมิคุ้มกันที่ดี
แต่น้อยคิดว่า เราก็ควรระมัดระวังที่จะดูแลสุขภาพร่างกายของเราอย่างดีในขณะที่ไม่เจ็บป่วยด้วยเช่นกัน

มองย้อนกลับไปสามสิบกว่าวันที่อยู่ในโรงพยาบาล น้อยขอบคุณพระเจ้าที่ประทานพระคุณสำหรับแต่ละวัน
และผ่านพ้นวันเหล่านั้นมาได้ ไม่ใช่ด้วยกำลังของตัวเองแน่ๆ เชื้อว่าคำอธิษฐานของพี่น้องก็เป็นเหมือนไม้ค้ำยันน้อย
ให้เดินผ่านสิ่งเลห่านั้นมาได้ น้อยยอมรับอย่างไม่อายว่าน้อยอ่อนปวกเปียกมาก
นี่คงเป็นเหตุนึงที่พระเจ้าเรียกให้มีคนอธิษฐานเผื่อน้อยเป็นจำนวนมาก

หมอจะให้เคมีรอบที่สองต่อหลังจากให้กลับบ้านไปเยี่ยมลูกสัก 3- 4 วัน แม้ว่าจะมีผลเลือดไม่ปกตินัก และยังติดเชื้อราในปอดไม่หายขาด
ตอนนี้น้อยได้เจอหน้าลูกแล้ว ต้องทำความรู้จักกันหลังจากไม่เจอกันเป็นเดือน ขอบคุณพระเจ้าที่เขาโตวันโตคืน
และมีพี่ๆ หลายคนที่ช่วยเลี้ยงดูเขาเป็นอย่างดี

สำหรับการให้เคมีบำบัดรอบที่สอง มีปัจจัยแทรกซ้อนที่สร้างความกังวลให้ให้น้อยพอสมควร
(พระเจ้าบอกว่าจงละความพระวนกระวายของเราไว้กับพระเจ้า เพราะพระองค์ทรงห่วงใย
น้อยขอคิดเข้าข้างตัวเองว่า พระเจ้ารู้ว่ามนุษย์จะกระวนกระวายในหลายสิ่ง พระองค์จึงต้องเตือน
ถ้ามนุษย์ไม่มีปัญหาเรื่องความกระวนกระวาย พระเจ้าคงไม่ต้องพูดเรื่องนี้กับเรา)
ทั้งเรื่องแผลผ่าตัดที่ยังมีเลือดออกจากช่องคลอดอยู่ (หมอคิดว่าไม่ใช่น้ำคาวปลา น่าจะเป็นเพราะแผลไม่หายมากกว่า)
ทั้งเรื่องเชื้อราในปอดอีก พูดง่ายๆว่า น้อยจะต้องรับยาจนมึนกว่าเดิมอีกในรอบนี้

น้อยเชื่อว่าพระเจ้าได้ยินคำอธิษฐานของเราทุกคน เพราะพระองค์ทรงพระชนม์อยู่และไม่ได้ถูกส้รางขึ้นด้วยมือมนุษย์
เป็นอิฐ ไม้เงิน หรือ ทองคำ พระเจ้าของเรามีพระกรรณที่ได้ยิน มีพระหัตถ์ทรงฤทธิ์ แม้มีหลายอย่างที่เราร่วมกัน
เฝ้าอ้อนวอนขอและยังไม่ได้รับ น้อยหวังว่าพี่น้องทุกคนจะยังอธิษฐานเผื่อน้อยต่อไป
เพราะพระองค์ก็ตอบอีกหลายคำอธิษฐานซึ่งสำคัญกับน้อยมาก เช่น การไม่แพ้เคมีจนอาเจียน ยังกินข้าวได้
(แม้จะต้องใช้ความพยายามมากก็ตาม) ไม่ถึงกับลุกไปเข้าห้องน้ำเองไม่ไหว
และยังไม่เคยวูบจนล้มแบบคนอื่น และผ่านช่วงเวลาโหดๆ มาจนได้ เป็นต้น

น้อย

26 ก.พ. 50


หัวข้ออธิษฐาน
1. สภาพร่างกาย + จิตใจจะพร้อมสำหรับเคมีบำบัดในรอบที่สอง ไม่แพ้เคมีบำบัดและกินข้าวได้ (เข้าโรงพยาบาลอีกครั้งวันที่ 27 ก.พ. ค่ะ)
2. แผลผ่าตัดในมดลูกจะแห้งสนิท ไม่มีเลือดออกอีก รวมทั้งหายจากการติดเชื้อราในปอด
3. สุขภาพของทุกคนที่ช่วยเลี้ยงลูกและผู้มีส่วนทำอาหารมาให้กินที่โรงพยาบาล

-----------------------------------------------------

ข้อความเพิ่มเติมจาก สมาคมนักศึกษาคริสเตียนไทยนะคะ

หากท่านประสงค์จะร่วมช่วยเหลือค่าใช้จ่ายในการรักษาของน้อย ท่านสามารถโอนเงินเข้าบัญชีโดยตรงที่
ธนาคารกสิกรไทย สาขาย่อนดินแดง บัญชีออมทรัพย์เลขที่ 703-2-39733-0
ชื่อบัญชี "นายสุชาย วิเชียรชาญ และน.ส.นพมาศ แซ่เสี้ยว และนางกอบกาญจน์ ลี และ นางวิลาวัณย์ หาศทวีวงศา"

[-Rei-]

อัพเดทเพิ่มเติมนะคะ
ชื่อจริงของคุณน้อยคือ ประณีต ประทีปทองคำ ขณะนี้รักษาตัวอยู่ที่อยู่โรงพยาบาลจุฬาฯ ค่ะ

[~@Little lamb@~]

ขอพระเจ้าทรงเมตตาและเป็นกำลังใจให้คุณน้อยให้มีความเข็มแข็งในการต่อสู้กับโรคร้ายนะคะ

[demon of east]

ขอวิงวอนต่อพระเจ้า ขอพระองค์ช่วยสดับฟังลูกด้วย
โปรดช่วยให้เธอผู้นี้หายป่วยด้วยเถิด พระเจ้าข้า

[-Rei-]

มาอัพเดทจดหมายอีกฉบับนะคะ
ตั้งใจจะพิมพ์ให้ตั้งนานแล้ว แล้วก็ลืมไปซะได้ ขอโทษจริงๆ

.............................................................................................

สวัสดีค่ะ

มีหลายคนบอกว่าจดหมายที่เขียนไปหลายฉบับนั้นดูเหมือนน้อยเข้มแข็งและมีกำลังใจดี
นั่นคงเป็นช่วงที่น้อยมีกำลังขึ้นพอจะลุกมาเขียนบอกเล่าข่าวคราวได้ ยังมีช่วงเวลาที่น้อยต่อสู้กับสภาพอารมณ์ที่ตกต่ำอย่างหนักของตัวเอง
ช่วงเวลาที่จะทำความเข้าใจเรื่องฝ่ายวิญญาณ น้อยอาจไม่ได้ร้องไห้ให้ทุกคนเห็น ความจริงคือน้อยร้องไห้ทุกวันตลอดการรักษารอบแรก
น้อยจะเล่าความคิด ความรู้สึกในวันแรกๆ ของการรักษาตัวรอบที่ 2 เผื่อว่าทุกคนจะได้รู้จักน้อยในอีกมุมนึง
รอบนี้น้อยเข้าโรงพยาบาลตั้งแต่ 27 ก.พ. ซึ่งต้องเจาะเลือดที่ตึกรปภ. เหมือนคนไข้ทุกคน
น้อยขอร้องพระเจ้าให้ไม่ต้องโดนเจาะหลายที สุดท้ายก็โดนไป 2 ทีกว่าจะได้เลือด เส้นเลือดตรงที่มีเข็มถูกคลึงจนระบบไปหมด
พอขึ้นไปที่ตึกวชิราวุธก็ได้รู้ว่าผลเลือดมันแปลก ต้องเจาะใหม่อีก โดนไปอีก 2 ทีกว่าจะได้เลือด
แค่วันแรกที่เข้ามาเจอแบบนี้ สำหรับน้อยถือว่าหนักทีเดียว เจ็บตัวด้วยไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมพระเจ้าไม่ตอบ

ในวันที่ 1 มี.ค. ต้องเจาะไขกระดูกเพื่อเก็บไว้เปรียบเทียบหลังให้ยารอบ 2 นี้ อีกครั้งที่น้อยวิงวอนขอให้เกิดความเจ็บปวดน้อยที่สุด
ให้หมอทำได้แม่นยำที่สุด ผลคือกว่าหมดจะเจาะๆ ขูดๆ เสร็จ (ตรงส่วนนี้น้อยบอกรายละเอียดไม่ได้และไม่อยากรู้ด้วย
แค่นี้ก็ปอดแหกไปถึงไหนๆแล้ว) น้อยทิ้งความอายร้องไห้เป็นเด็กๆ คาเตียงเลย อีกเหมือนเดิมที่อดถามพระเจ้าทั้งน้ำตาไม่ได้ว่า
ไหนบอกว่าจะอยู่ด้วย จะช่วยในยามยากลำบาก ทำไมครั้งนี้เจ็บกว่า 2 ครั้งแรกหลายเท่า

ไม่รู้ว่ามีใครเคยมีคำถามหรือเจอสถานการณ์ลักษณะนี้บ้างไหม น้อยอยากเข้าใจจริงๆว่าทำไมถึงเป็นอย่างนี้
แต่ถ้าพระเจ้าไม่บอก สมองน้อยๆของเราก็คงไม่มีทางรู้ได้

น้อยเจออะไรแบบนี้เป็นระยะๆ โดยเฉพาะช่วงที่อยู่ในโรงพยาบาล น้อยถือว่ามันเป็นการดิ้นรนต่อสู้ในฝ่ายวิญญาณอย่างหนึ่งด้วย
ซาตานมันชอบฉวยโอกาสถามว่าเห็นไหนพระเจ้าไม่เห็นตอบเลย พระเจ้าของเธออย่ที่ไหน
ทำไมพระเจ้าไม่ทำตามที่เธอขอล่ะ ในเมื่อพระองค์ทำได้ทุกอย่าง ทำไมพระองค์ให้เธอเป็นโรคนี้ล่ะ โรคนี้รักษาไม่หายนะ
แค่สงบแล้วก็กลับเป็นซ้ำอีก คอยดูสิมีคนอธิษฐานเผื่อเธอเยอะแยะขนาดนี้ ทำไมเธอไม่หายอย่างอัศจรรย์ล่ะ ฯลฯ
สารพัดที่มันจะหยอดความคิดเข้ามาในหัวน้อย ถ้ารวมคำพูดของมันกับสิ่งที่น้อยเจอ คำพูดของมันดูน่าจะถูกต้องเสียจริงๆ
แต่เพราะมารซาตานไม่เคยจริงใจหรือปรารถนาดีต่อคริสเตียน เป้าหมายของมันคือทำทุกวิถึทางเพื่อทำลายเรา ทำลายความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้า
คำพูดทุกคำของมันไม่ว่าจหวานแค่ไหน หรือดูน่าเชื่อถือแค่ไหนก็ล้วนแต่หลอกลวง

น้อยเชื่อว่าความสัมพันธ์ที่พระเจ้ามีต่อน้อยไม่มีอะไรผิดปกติแน่นอน แต่อาจเป็นความสัมพันธ์ที่น้อยมีต่อพระเจ้าหรือเปล่าที่มีอะไรผิดปกติ
ไม่ว่ามันจะเป็นยังไงก็ตาม น้อยก็ได้เป็นลูกสาวที่รักของพระองค์โดยทางพระเยซูคริสต์อยู่ดี (อฟ 1:3-4)
และไม่มีอะไรทำให้น้อยขาดจากความรักของพระเจ้าได้ (รม. 8:28-39) ถึงน้อยรู้แบบนี้มันก็ยังยากที่จะให้ความจริงของพระเจ้า
ปรากฏอยู่ในทุกลมหายใจขณะรักษาตัวอยู่ที่นี่ มีพี่คนหนึ่งบอกว่า ถ้าเรามีกำลังจากภายใน เราจะนั่งสงบต่อทุกสถานการณ์
ณ เวลานี้ น้อยยังทำไม่ได้ค่ะ คงต้องใช้เวลาอีกมากท่จะเรียนรู้ใหม่อีกครั้ง ทั้งที่เมื่อก่อนน้อยเคยทำได้และเคยหนุนในน้องๆด้วย
ตอนนี้กลับต้องมาเป็นนักเรียนใหม่อีกรอบ

สำหรับหัวข้ออธิษฐานเผื่อ ไม่น่าต่างอะไรกับจดหมายฉบับแรก เพราะการรักษาด้วยเคมีก็ยาตัวเดิม
เริ่มวันที่ 1 ม.ค. 14.00 น. ให้ไปจนครบ 7 วัน กระบวนการขั้นตอนก็ดำเนินไปเหมือนครั้งแรก

ขอบคุณพี่องทุกคนที่ยังอธิษฐานเผื่ออย่างไม่หยุดยั้ง ขออธิษฐานเผื่อการยึดมั่นในความเชื่อแม้ไม่เข้าใจอะไรๆ อีกหลายอย่าง
และให้น้อยจะไม่หยุดรักพระเจ้าไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น

สุดท้ายนี้อยากเชิญชวนทุกคนไปบริจาคโลหิตกัน เพระเลือดไม่ใช่จำเป็นมากสำหรับผู้ป่วยตึกน้อยเท่านั้น
มันสำคัญมากสำหรับผู้ป่วยทุกคน ทุกโรงพยาบาลต้องการใช้ น้อยเชื่อว่าเลือดคริสเตียน (รวมถึงเพื่อนๆคริสตังด้วย) น่าจะปลอดภัยกว่าเลือดคนทั่วไปนะ
เวลาที่ไปบริจาคเลือดก็ให้แจ้งความจำนงของการบริจาค stem cell ไปด้วยเลย เขาจะเอาเลือดเพิ่มอีกนิดหน่อย
ไปฐานข้อมูลเก็บไว้สำหรับผู้ที่ต้องการปลูกถ่ายไขกระดูก ใครจะรู้ว่าอาจได้ต่อชีวิตให้คนอื่นก็เป็นได้นะ การเตรียมตัวไปบริจาคเลือด
ก็ไม่ยากอะไร แค่นินเกิน 8 ชั่วโมง ไม่ได้กินยาปฏิชีวนะอะไรก่อนหน้านี้

น้อย

2 ม.ค. 50

......................................................

อาการและความคืบหน้า

ขณะนี้น้อยยังมีการติดเชื้อราในปอดอยู่ ทำให้ไอมากและเจ็บหน้าอกจนนอนหลับพักผ่อนไม่ค่อยได้
ส่วนแผลผ่าตัดจากการคลอดยังไม่หาย ยังมีเลือดออกอยู่เรื่อยๆ
ในด้านการรักษามะเร็งเม็ดเลือดขาว จากผลตรวจเลือดการทำเคมีบำบัดครั้งที่ 2 ไม่ประสบผลสำเร็จ
น้อยจะต้องรับเคมีบำบัดครั้งที่ 3 ซึ่งจะเริ่มประมาณวันที่ 6 - 7 เม.ย.
คุณหมออนุญาตให้น้อยกลับไปพักที่บ้านได้ 2 สัปดาห์ แล้วจึงกลับมารับเคมีบำบัด

[Champkun]

อ่านแล้วทำให้ปัญหาที่ผมเผชิญอยู่ กลายเป็นเรื่องเด็กๆไปเลย
ลูกขอขอบคุณพระเจ้า ในความรักในทุกๆวันของพระองค์
ขอพระองค์ทรงหนุนจิตใจของผู้ที่เชื่อในพระองค์
ขอพระองค์ทรงบรรเทา และปลอบประโลมใจแด่ผู้ที่เชื่อมั่นในพระองค์
ขอพระองค์ทรงรักษา บรรเทา และเยียวยา ผู้ที่ไว้วางใจในพระองค์

ขอนักบุญ นิกรเทวดา และชาวสวรรค์วิงวอน เพื่อผู้ที่รักในพระองค์ พระผู้เป็นเจ้าหนึ่งเดียวของข้าพเจ้าทั้งหลายด้วยเถิด
อาเมน

[Dis volentibus]

โอ้ๆๆๆ อ่านเเล้วรู้สึก.... ไม่พูดดีกว่า
จดหมายฉบับนี้ยืนยันถึงความเชื่ออันหนักเเน่นในพระเจ้า
สิ่งนี้เเหล่ะที่จะช่วยพี่น้อยทางด้านจิตวิญญาน
เป็นกำลังให้เข้มเเข็งต่อสู้กับโรคร้ายต่อไป
พระเจ้าจะไม่ทรงทอดทิ้งพี่น้อยอย่างเเน่นอน


ขอพระเจ้าผู้ทรงเป็น เเพทย์อันประเสริฐ โปรดเมตตารักษาพี่น้อย ลูกเเกะของพระองค์ ด้วยเถิด
นักบุญคอสมา และนักบุญดาเมียน ช่วยวิงวอนเทอญ

ทั้งนี้ขอพึ่งพระบารมีพระคริสตเจ้าพระเจ้าของข้าพเจ้าทั้งหลาย อาเเมน

[KathaRoS]

อ่านแล้วจะร้องไห้ ..ความเชื่อของเจ้าได้ช่วยให้เจ้ารอด
จงวางใจในพระเจ้า  อย่ากังวลเลย  อย่ากลัวเลย  .....
เป็นคำพูดที่เวลาเรารู้สึกว่าเราท้อ..เราก็จะระลึกถึงคำๆนี้เสมอ
ทำให้เรามีความหวัง และรู้สึกอบอุ่นใจ ว่าพระไม่ได้ไปไหน
แต่อยู่ข้างๆเราตลอดดด...

[แบกะดิน]

อ่านแล้วขนลุก....
จงวางใจในพระเจ้า แล้วพระจะช่วยเราเอง

สิ่งที่ร่ำรวยที่สุดคือการมีสุขภาพที่ดีไม่มีโรคภัยต่างๆ

[Jeab Agape]

ยังส่งคำภาวนา และกำลังใจให้กันต่อไป

[Batholomew]

ยังสวดให้นะครับ

[-Rei-]

อัพเดทล่าสุดนะคะ
ข่าวจากสมาคมนักศึกษาคริสเตีนยไทยแจ้งมาว่า
การรักษาของคุณน้อยการให้เคมีบำบัดครั้งที่ 2 ได้ผลเป็นที่น่าพอใจค่ะ
แต่ยังต้องไปรับเคมีบำบัดครั้งที่ 3 - 4 -5 ไปเรื่อยๆ นะคะ
คุณหมอให้คุณน้อยกลับบ้านได้ตั้งแต่หลังสงกรานต์เป็นเวลา 21 วันค่ะ
ขณะนี้น่าจะอยู่ระหว่างรอผลการให้เคมีบำบัดรอบที่ 3 และ กลับเข้าโรงพยาบาลไปรับยาเคมีบำบัดรอบที่ 4 ค่ะ
(จะเข้าโรงพยาบาล 1 - 2 อาทิตย์แล้วกลับบ้าน สลับไปเรื่อยๆค่ะ)

คุณน้อยแข็งแรงขึ้นนิดหน่อยสามารถไปโบสถ์ได้บ้างแล้ว แผลผ่าตัดในมดลูกเลือดหยุดไป 2 อาทิตย์และกลับมาไหลอีกแล้ว
และตอนนี้เป็นแผลอย่างหนักที่ทวารหนักค่ะ เจ็บจนนอนไม่ได้เลยทีเดียว และยังเป็นเชื้อราที่ปอดเหมือนเดิม
ยังขอให้เพื่อนๆ อธิษฐานเผื่ออย่างต่อเนื่องค่ะ

แต่ขอหยุดการรับเงินช่วยเหลือค่าใช้จ่ายในการักษาคุณน้อยไว้ก่อนนะคะ เนื่องจากคุณน้อยเองเห็นว่าเงินกองทุนในขณะนี้ได้รับมาจำนวนมาก
พอที่จะใช้รักษาไปได้อีกระยะหนึ่งแล้ว (น่ารักจริงๆ เลย)

ถ้าทราบอะไรเพิ่มเติมจะแจ้งให้ทราบค่ะ

[Batholomew]

ขอบพระคุณพระเจ้าครับ

[แบกะดิน]

เปนกำลังใจให้ ; )  สู้ต่อไป 55

พระเจ้าคุ้มครอง*