ความหลอกลวงที่เจอกับตัว

[manhide]

ผมเป็นนศ.มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งซึ่งผมเองก็เป็นถึงรุ่นพี่แล้วซึ่งผมเห็นรุ่นน้องผมเองมีแต่ความแตกแยกและหลอกลวงกันในฐานะรุ่นพี่ ผมมีความทุกข์ใจที่ว่า ทุกครั้งที่น้องสวัสดีผมรู้สึกว่าเขาไม่จริงใจและสวัสดีแบบเสียไม่ได้ ทุกครั้งที่ผมคุยเหมือนเขาไม่รู้สึกอยากคุยกับผมแม้แต่น้อย

[Alphonse]

อืม...
ไปทำอะไรไว้ให้เขาไม่พอใจหรือเปล่า
หรือเพราะเพียง "รุ่นน้อง" กับ "รุ่นพี่"
"รุ่นน้อง" เลยต้องยกมือไหว้ "รุ่นพี่" ด้วยความจริงใจ

ถ้าอย่างนั้นข้าพเจ้าว่าไม่ยุติธรรมเลยสำหรับคนที่เกิดทีหลังไม่กี่ปี (หรืออาจไม่กี่เดือน)
สำหรับข้าพเจ้าเอง
รุ่นน้องข้าพเจ้าที่โต๊ะ และอีกหลายๆ คน
ข้าพเจ้าจะโกรธมากถ้าเขายกมือไหว้ และพูด "ผม" กับ "พี่"
ทั้งๆ ที่ข้าพเจ้าไม่ได้ทำตัวดีขนาดที่คนจะมาเคารพ

ข้าพเจ้าบอกว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่า...คุยกันได้ทุกเรื่องเลย
และหลายๆ คนก็แปลกใจที่มีเขาเหล่านั้นคุยกับข้าพเจ้า ด้วยภาษาพ่อขุนหรือ "แกกับเรา"
ข้าพเจ้ารู้สึกว่ามันเท่าเทียมกันมากกว่า..และข้าพเจ้า(ปีสาม)ก็เกิดก่อนเขา(ปีหนึ่ง)ไม่กี่เดือนเอง

อีกอย่างข้าพเจ้ารู้สึกว่าไม่ต้องยกมือไหว้ และพูดจาแบบพี่น้อง แต่ทักทายแบบเป็นกันเอง
ดูจริงใจกว่ามากมาย สนิทกันกว่าด้วย

คงแล้วแต่ใจคนจะมอง ต่างคมต่างมุม ต่างความคิด


ด้วยจิตสมานฉันท์

[Rakkypoko!]

อืมใช่ไปทำอะไรไว้หรือป่าว แต่ก็อาจจะคิดคิดไปเองก๊ช็ได้ คนเราไม่เหมือนกันน่ะ ต่างคนต่างความคิดแบบเอช บอกนั่นแหละ

[~@Little lamb@~]

นั่นสิ  เราทำอะไรให้รุ่นน้องไม่ชอบรึเปล่า

แต่สมมุติว่าไม่ได้ทำ 

ก็ไม่จำเป็นว่า รุ่นน้องจะต้องเคารพเราทุกคนนะคับ

เราเองก็ยังไม่ได้สนิทกับรุ่นพี่ทุกคน
จะให้รุ่นน้องทุกคน  ปฏิบัติกับเรา อย่างที่เราอยากได้ ไม่ได้หรอกนะจ๊ะ

เราไหว้ เขาทักเราก็ดีแล้ว
ดีกว่าเห็นเราเป็นหัวหลักหัวตอ  เจอหน้าจัง ๆ แล้วมองเฉย ๆ ไม่ไหว้นะคับ

[Batholomew]

อย่าคิดมากครับ หน้าที่ตอนนี้ของคุณคือ "เรียน" ครับ

[Like a Heaven]

อื้ม.......ครับ....

ผมเข้าใจครับ...ผมเองก้อปีสามแล้วครับ อาวุโสพอสมควร

ผมไม่รุนะว่ามหาวิทยาลัยคุณเปนอย่างไร แต่ที่มหาวิทยาลัยของผมสอนไว้อย่างนี้


"ไม่ได้เคารพที่ตัวเลขอายุ...แต่เคารพกันที่ตัวเลขชั้นปี"   ครับผม


ปีหนึ่งอายุแก่กว่าผมปีนึง(ประมาณว่าซิ่วมาสามรอบ)...ผมไม่สนนะครับว่าเค้าเปนใคร แต่ถ้าอยู่ในมหาวิทยาลัยถ้าไม่ให้เกียรติผม อย่าหวังว่าจะได้รับการเอ็นดูครับ

แต่ถ้าให้เกียรติกัน...ก้อจะได้รับการดูแลอย่างสมฐานูรูปของแต่ละคนครับผม พี่ดูแลน้อง น้องช่วยเหลือพี่ แฮปปี้ทั้งคู่


ช่วงเปิดเทอมใหม่ๆเนี่ย...ผมเปนหนึ่งในทีมพี่วินัย(ว้ากเกอร์)ของคณะ 

ไม่ใช่ใครก้อเปนได้นะครับ...ตัวว้ากเกอร์เองต้องมีวินัยพอสมควร ต้องแต่งกายให้ถูกระเบียบใส่เชิ้ตแขนยาว ใส่ไทค์ตลอดเวลาถ้าอยู่นอกหอพัก สำรวมกริยามารยาท สร้างบุคคลิกให้สุขุมและเคร่งขรึม เปนสุภาพบุรุษ และเปนตัวอย่างที่ดีของเพื่อนๆและน้องๆครับ 

ผมเองก้อเปนหนึ่งในพี่ว้ากที่ดุที่สุด เข้มที่สุด โหดที่สุดและเคร่งครัดระเบียบวินัยนิสิตที่สุดครับ  ช่วงเปิดเทอมใหม่ๆน้องปีหนึ่งเดินเจอผมในคณะไม่กล้ามองหน้าเลยครับ ไม่กล้าเดินสวนด้วยครับ เรื่องพูดคุยนี่คงไม่ต้องพูดครับ แค่ผมเหลียวตาไปมอง...ก้อหลบหน้าเปนแถวแล้วครับ  เหนผมเดินมาน้องๆก้อรีบสำรวจเครื่องแต่งกายเลยครับ....

แต่พอจบรับน้อง...เมื่อคราบว้ากเกอร์หลุดไป สิ่งนี้แหละครับที่น้องๆจะประทับใจในตัวเรา ความเปนสุภาพบุรุษ ความมีวินัย ความเสียสละที่เราฝึกฝนตัวเองไว้ ทุกอย่างที่เราได้ทุ่มเทลงไปเพื่อให้น้องได้เหนในช่วงแรกมันจะทำให้เราเปนผู้มีอาวุโสและน่าเคารพยำเกรงเองครับ....ไม่ต้องไปบังคับฝืนใจ ให้เค้ามาเคารพ

เพราะสิ่งเหล่านี้เปนสิ่งที่พึงมีพึงปฏิบัติกันอยู่แล้วครับ ในการอยู่ร่วมกันในสังคมครับผม

[Like a Heaven]

คอมมอนเซนส์นะครับ....น้องจะเคารพเราหรือไม่..อยู่ที่เราทำตัวครับ ถ้าเราสร้าง first impression ได้ ความประทับใจนี้จะตราตรึงในใจเค้าตลอดไปครับ...ตรงข้าม ถ้าในครั้งแรกเราทำตัวแย่ๆให้เค้าเหน..อย่าหวังเลยครับว่าน้องจะเคารพเรา....


อิๆ...มาถึงจุดนี้หลายคนคงคิดว่า..."ทำไมมหาลัยเธอหัวโบราณจัง ถืออาวุโส ต้องข่มขู่ เคี่ยวเข็ญกันด้วย"

อิๆ....ขอตอบเลยครับ เพราะความ"หัวโบราณ" นี่แหละครับที่ทำให้ผมเลือกที่จะมาเรียนที่นี่

สังคมไทย ไม่ว่าอดีตหรือปัจจุบันคือสังคมแห่งศักดินาครับ ใครมีอาวุโส ใครมีเส้นสาย ใครมีพวกมาก จะเจริญก้าวหน้าครับ ... และมันจะเปนอย่างนี้ตลอดไปครับ ไมนเปลี่ยนไม่ได้และมันจะม่เปลี่ยนแปลงด้วยครับเพราะที่นี่คือ.....ประเทศไทย....

ผมเองขอเลือกที่จะเปนผู้น้อยที่ดีในตอนแรกๆ...เพื่อกรุยทางไปเปนผู้อาวุโสที่น่ายำเกรงในอนาคตอีกไม่นานดีกว่า..คุ้มกว่ากันเยอะ 

ผมเองปีหน้ารุ่นพี่ฝากเข้างานบริษัทใหญ่ๆแล้วครับ..ฝากไว้ให้ผมเลือกสามบริษัท สบายๆ ไม่ต้องดิ้นรน

[SaintofAmara]

ชีวิตในมหาวิทยาลัยก็เสมือนการจำลองชีวิตจริงๆของทุกๆคน

เข้าไปอยู่ด้วยกันแหละครับ เหมือนกับเป็นชุมชนจริงๆชุมชนหนึ่ง

แต่ทว่ามีจำกัดแค่คนอายุในวัยรุ่นและมีกิจกรรมคล้ายๆกัน


เป็นแค่เศษเสี้ยวหนึ่งของสังคมเท่านั้นครับ

อนึ่งเวลบารุ่นน้องไหว้อย่างไม่เต็มใจ เราจะต้องคอยตักเตือนเขาบ่อยๆแหละครับ แต่ทว่าถ้าเกิดไม่สนิทหรือไม่จำเป็นต้องเจอกันทุกวัน

เราก็ไม่ต้องสนก็ได้ครับ ^^

[Alphonse]

ไม่น่าเชื่อว่านี่จะเป็นกิจกรรมของคนที่เรียกตัวเองว่า "ปัญญาชน"
ในประเทศที่ปกครองในระบอบประชาธิปไตย
และโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีรัฐธรรมนูญบัญญัติเรื่องสิทธิเสรีภาพและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์

ที่ผ่านมา "มหาวิทยาลัยบางแห่ง"
ไม่เคยส่งเสริมความเสมอภาคในหมู่นักศึกษาและอาจารย์
กลับส่งเสริมระบบอภิสิทธิชนและศักดินา โดยใช้ระบบทวิมาตรฐาน
น้องใหม่ต้องแต่งกายถูกระเบียบของมหาวิทยาลัย
บางคณะบังคับให้รุ่นน้องต้องไหว้รุ่นพี่ หากไม่ทำตามจะถูกลงโทษ
แต่กับอาจารย์แล้วกลับไม่มีคำสั่งใดๆจากรุ่นพี่

มหาวิทยาลัยเป็นแหล่งรวมสรรพวิทยาความรู้อันยิ่งใหญ่
มีภารกิจที่จะสร้างบัณฑิตให้มีความรู้ความคิดเพื่อออกไปทำหน้าที่รับใช้สังคม
แต่กิจกรรมประชุมเชียร์-ว้ากเกอร์ กลับบั่นทอนและบีบกดสติปัญญาที่ควรจะงอกงาม
ทำลายทัศนะการเคารพสิทธิเสรีภาพที่เท่าเทียมกันของคนเราตามสิทธิธรรมชาติจนหมดสิ้น
คุณค่าของบัณฑิตยังจะเหลืออยู่อีกเท่าไร แล้ว
ยังควรจะเรียกสถานที่เช่นนั้นว่ามหาวิทยาลัยอยู่อีกหรือ


ถูกต้องที่ว่าต่างคนต่างมีเหตุผล ประเด็นก็คือสิ่งที่อ้างกันนั้นควรเรียกว่าเหตุผลหรือไม่
อะไรคือสิ่งที่ได้เอาไปใช้ในชีวิตจริง
ใช่เหตุผลที่ว่า ในอนาคตวันนึงน้องๆจะได้รับการช่วยเหลือจากรุ่นพี่ทั้งเรื่องการเรียนและหน้าที่การงานหรือเปล่า
ด้วยการ

[Like a Heaven]

^
^
^

จะคิดอย่างนั้นมันก้อเปนสิทธิ์ของคุณนะ 


ชาร้อนๆสักแก้วดีมั้ย?..อิๆ เพื่อใจร่มเย็น

[Alphonse]

^
^
^

จะคิดอย่างนั้นมันก้อเปนสิทธิ์ของคุณนะ 


ชาร้อนๆสักแก้วดีมั้ย?..อิๆ เพื่อใจร่มเย็น

กำลังจิบโกโก้อยู่ และก็สบายอารมณ์มากมาย
แค่งงๆ นิด จนขำๆ ที่ไม่สะทกสะท้านเลย

[mapisit]

พูดยากครับ เรื่อง ความเคารพ

การเคารพ ไม่ใช่แค่ยกมือไหว้ หรือก้มหัวให้

การเคารพ ต้องเคารพด้วยใจ ถ้าใจเขารู้สึกว่าต้องเคารพ แล้วเขาก็จะแสดงออกซึ่งความเคารพเราเอง

อาจจะไม่ใช่การไหว้ อาจไม่ใช่การกราบกราน  แต่มันจะรู้สึกได้ว่าน้องๆ เขาเกรงใจ ให้ความนับถือเรา

คนที่คนอื่นจะเคารพ คือคนที่ทำตัวได้น่านับถือ  ไม่ใช่เพียงเพราะคุณเกิดก่อน อายุมากกว่า หรือเข้าเรียนก่อน

แต่อยู่ที่คุณวางตัวยังไง


ผมในฐานะของคนที่จบมหาวิทยาลัยมานานแล้ว  อยากจะบอกว่า ถ้าแค่ในมหาวิทยาลัยคุณยังสร้างคุณค่า หรือระแวงว่าจะไม่มีใครเคารพคุณ

เมื่อถึงเวลาทำงาน คุณจะลำบากมาก เพราะคนอื่นเขาไม่ใช่รุ่นน้องที่คุณจะบังคับ หรือสั่งให้ทำอะไรๆ ได้

ลองหาวิธีสร้างค่าให้ตัวเอง  ถึงรุ่นน้องไม่เคารพ อย่างน้อยคุณก็ยังเคารพตัวเองได้โดยไม่อาย  

ถ้าทำอย่างนี้ ได้แล้ว  ก็ไม่ต้องไปสนใจรุ่นน้องมัน  ถ้ามันยังไม่เคารพอยู่ ก็ถือว่า มันปีนเกลียว ค่อยหาทางตบเกลียวให้เข้าที่