วันนี้ผมมีเรื่องจะเล่า เนื่องจากมันคันไม้คันมืออยากพิมพ์เสียเหลือเกิน
เป็นเรื่องที่เกิดกับผมและแม่พระครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า ด้วยความที่แต่ก่อนผมเป็นคริสเตียนใช่มั้ยล่ะครับ แล้วคือเรื่องแม่พระนี่จะไม่มีเลย อ้อมีอยู่ แต่โดนว่าว่าเป็นงานที่ขัดต่อพระ(เขาไม่เข้าใจอ่ะนะ อภัยให้เขาด้วย) แต่ตอนนี้ผมตัดสินใจเรียนคำสอนของคาทอลิก อย่างที่เคยบอกผมเคยภาวนาร่วมกับแม่พระ ให้แม่ช่วยภาวนา แล้วผลคือพระเมตตามากเป็นพิเศษ แต่!! มันก็ควรจะจบใช่มั้ยฮะ? แต่ไม่อ่ะ ความสงสัยของผมมันน่ารำคาญจริงๆ เวลาผมคิดถึงแม่พระ ผมจะรู้สึกอึดอัดใจมากกก เนื่องจากอย่างที่บอกเคยชินกับการเป็นคริสเตียน ไม่เคยบอกแม่ ไม่เคยสวดบทถวายประเทศแก่แม่ แล้วมันก้อเลยรู้สึกตะงึดๆในใจ
ด้วยความอ่อนแอของผมจุดนี้ ซาตานมันคงเห็น มันก้อเริ่มเลย ทำให้ผมสับสน แม่พระช่วยเราได้นะ เป็นพระเลย มานะแม่นะลูก (ไม่ใช่แม่ตัวจริง) แต่ด้วยความที่ผมรักพระและก้อเคยมีประสบการณ์กับพระมากบ้าง เลยรู้ว่ายังไงๆพระก้อno1 พระเหนือทุกสิ่ง แต่!! ผมตกหลุมรักแม่พระแล้วสิ !! ทำงัยล่ะ ด้วยความฉลาดน้อย สมองเลยสับสน แยกแยะไม่ออก มาอ่านคำพูดของพี่ๆที่ดูแลบอร์ด อืมก้อดีขึ้น... แต่เวลาสวดวันทามารีอา ก้อ....จะคิด ทำไมอ่ะจะต้องผ่านแม่(ดูดู๋)
ตอนนั้นสับสนอ่ะ ไม่รู้จะทำไง เลยภาวนาอธิษฐาน สักพักผมก้อไปเปิดหนังสือแม่รักลูก(ที่พี่Holyส่งให้ ขอบคุณจริงๆนะครับ) แม่บอกว่า "ลูกรู้มั้ย ตลอดชีวิตของแม่ แม่ไว้ใจในพระเจ้ามาตลอด" ประโยคนี้แหละ ร้องไห้เลยยย คือ ทำไมเราถึงฉลาดน้อยอยู่แสนนาน เลยลองเปิดใจกับแม่ เปิดแบบไม่ปิด ให้แม่ช่วยนำลูก ความรักและสันติสุขมากมายเทลงมา และ ไม่แปลกแต่จริงด้วย ยิ่งเรารักแม่มากเท่าไร ดูเหมือนความรักที่เรารักพระมันดูมากขึ้น มันดูดีขึ้น คือแม่ช่วยจัดวิญญาณให้เรา จากประโยคทำให้เรารู้ว่า แม่คือมนุษย์ผู้หนึ่งที่แสนจะนบน้อมและสุภาพอ่อนโยนที่คอยภาวนาเพื่อเราตลอด คืนนั้นผมร้องไห้ร้องเรียกแม่ว่าต้องการแม่จริงๆให้แม่มาอยู่ด้วยเถอะ คืนนั้นผมรู้สึกได้เลยว่าแม่อยู่ตรงนั้น นั่งลูบหัวปลอบโยนเรา
ตอนนี้happy d-dayสุดๆ เราเปิดใจให้แม่ แม่นำเราไปจากพระเยซู รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยมากขึ้น ไม่รู้จะพูดอย่างไร ขอบคุณพระจริงๆที่ประทานแม่มาให้
หนุนใจพี่น้องว่า ให้เราเปิดใจรับแม่เถอะ แล้วแม่จะพาเราไปหาพระเองอย่างสง่างาม เปิดใจรับแม่แล้วคุณจะรักพระมากขึ้น
ถ้าเห็นว่าไร้สาระอะไรก้อลบได้เลยครับ อยากแบ่งปันอ่ะครับ มีความสุขอ่ะ
ป.ล. according to บทวันทามารีอา เนื่องจากไม่รู้ความหมายที่แท้จริงก่อนสวด หนุนใจอีกอย่างว่า ควรศึกษาให้ดีก่อนจะทำอะไร ไม่งั้นมันจะส่งผลเสียต่อวิญญาณของเราเอง อย่างที่ผมเคยเป็นนะครับ เพราะทุกสิ่งที่แม่สอนให้ทำ บทสวดของแม่ จุดมุ่งหมายคือสรรเสริญพระเจ้าครับ
... แต่เวลาแบ่งปันกับใคร ทุกคนจะพูดว่า แม่พระเป็นส่วนสำคัญในจิตวิญญาณเรา แต่เราก็ไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลย เห็นคนเค้ารักแม่พระกันมากๆ ก็อยากเป็นแบบนั้นเหมือนกัน แต่รู้ตัวว่า เราไม่ได้เป็นแบบนั้น ... คือ เหมือนไม่สนิทน่ะ บอกไม่ถูกเหมือนกัน คนอื่นเค้าจะสนิทกว่าเรา ... คนอาจงงเนอะว่า ทำไมเป็นแบบนี้ ดูท่าน่าจะเป็นแฟนพันธ์แท้แม่พระ คือ เป็นอ่ะค่ะ แต่ไม่สนิท แปลกมะ :huh:
รักแม่พระเหมือนกัน 
