18. ถูกโทษประหาร
โพสต์แล้ว: อังคาร เม.ย. 07, 2009 12:21 am
18. ถูกโทษประหาร (24 มี.ค1923)
ใคร่ครวญเถิด เมื่อนั้นความทุกข์ทรมานอัดอั้นตันใจสักเพียงไร ใจเราหรืออ่อนหวานละมุนละม่อม ประชาชนกลับละทิ้งเรา และเลือกบารับบัส เขาสบประมาทเราถึงเพียงนั้นแล้วยังไม่พอ ยังร้องตะโกนให้ประหารเราด้วย โอ.... ใจของเราเจ็บปวดรวดร้าวเหลือประมาณ เมื่อนั้นเราคิดถึงความรักของพระมารดา อันเป็น ความรักที่อ่อนโยน ประทับใจ ความรักที่แสดงออก เมื่อพระมารดามากอดเราแนบอก คิดถึงความเหนื่อยยากของบิดาเลี้ยงของเราที่สู้อดสู้ทนยอมเสียสละทุกอย่างเพราะความรักต่อเรา
เราทำคุณแก่ประชาชนเหลือหลาย คนตาบอดกลับแลเห็น คนป่วยไข้ได้หาย คนทุพพลภาพอ่อนเปลี้ยเสียขากลับเดินได้ตามปรกติ ฝูงชนที่หิวโหยเมื่อติดตามฟังคำสอนของเราในที่เปลี่ยว เราก็เลี้ยงจนอิ่มหนำสำราญ แม้คนตายเราก็ให้ฟื้นคืนชีพและเดี๋ยวนี้เขาเหล่านั้น สบประมาทเหยียดหยามเราทำทารุณ ทรมานเฆี่ยนตีเรา จนไม่เป็นร่างมนุษย์เขาเกลียดชังเราผู้มีพระคุณ ส่วนบารับบัสผู้ร้ายใจโหด เขาไม่เกลียด.... เขาทุบตีเราเสมือนว่าเราเป็นผู้ร้ายเลวทราม แล้วยังขอให้ประหารชีวิตเสียด้วยส่วนปิลาตก็อ่านคำตัดสินตามใจประชาชน ขอให้คิดดู ใจของเราระทมขมขื่นสักเพียงไร !
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ใคร่ครวญเถิด เมื่อนั้นความทุกข์ทรมานอัดอั้นตันใจสักเพียงไร ใจเราหรืออ่อนหวานละมุนละม่อม ประชาชนกลับละทิ้งเรา และเลือกบารับบัส เขาสบประมาทเราถึงเพียงนั้นแล้วยังไม่พอ ยังร้องตะโกนให้ประหารเราด้วย โอ.... ใจของเราเจ็บปวดรวดร้าวเหลือประมาณ เมื่อนั้นเราคิดถึงความรักของพระมารดา อันเป็น ความรักที่อ่อนโยน ประทับใจ ความรักที่แสดงออก เมื่อพระมารดามากอดเราแนบอก คิดถึงความเหนื่อยยากของบิดาเลี้ยงของเราที่สู้อดสู้ทนยอมเสียสละทุกอย่างเพราะความรักต่อเรา
เราทำคุณแก่ประชาชนเหลือหลาย คนตาบอดกลับแลเห็น คนป่วยไข้ได้หาย คนทุพพลภาพอ่อนเปลี้ยเสียขากลับเดินได้ตามปรกติ ฝูงชนที่หิวโหยเมื่อติดตามฟังคำสอนของเราในที่เปลี่ยว เราก็เลี้ยงจนอิ่มหนำสำราญ แม้คนตายเราก็ให้ฟื้นคืนชีพและเดี๋ยวนี้เขาเหล่านั้น สบประมาทเหยียดหยามเราทำทารุณ ทรมานเฆี่ยนตีเรา จนไม่เป็นร่างมนุษย์เขาเกลียดชังเราผู้มีพระคุณ ส่วนบารับบัสผู้ร้ายใจโหด เขาไม่เกลียด.... เขาทุบตีเราเสมือนว่าเราเป็นผู้ร้ายเลวทราม แล้วยังขอให้ประหารชีวิตเสียด้วยส่วนปิลาตก็อ่านคำตัดสินตามใจประชาชน ขอให้คิดดู ใจของเราระทมขมขื่นสักเพียงไร !
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++