ภาคที่1 - บทที่ 55 ความเสื่อมโทรมของธรรมชาติและประสิทธิภาพของพระหรรษทาน
โพสต์แล้ว: พฤหัสฯ. เม.ย. 08, 2010 5:17 pm
บทที่ 55 ความเสื่อมโทรมของธรรมชาติและประสิทธิภาพของพระหรรษทาน
(ศิษย์รำพึง:) โอ้ พระเจ้าของข้าพเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า พระองค์ได้ทรงสร้างข้าพเจ้ามาตามพระฉายาลักษณ์ของพระองค์ โปรดประทานพระหรรษทานแก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด พระองค์เพิ่งได้ทรงไขแสดงให้เห็นว่า พระหรรษทานเป็นของยิ่งใหญ่และจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับความรอด เพื่อข้าพเจ้าจะได้เอาชนะต่อธรรมชาติอันเลวร้ายที่กำลังชักพาข้าพเจ้าไปสู่บาป ไปสู่หายนะ. ข้าพเจ้ารู้สึกว่าในเนื้อหนังมีกฎอย่างหนึ่งของบาป กำลังทำการสู้รบกับกฎของจิตใจ (รม. 7:23) มันจับข้าพเจ้าเป็นเชลย บังคับข้าพเจ้า ให้หลงไหลต่อความสุขทางโลกต่าง ๆ นานา ลำพังข้าพเจ้าเองจะไม่สามารถต่อสู้กับความใคร่ของมัน หากพระองค์ไม่ทรงช่วยหลั่งพระหรรษทานอันศักดิ์สิทธิ์ยิ่ง ซึ่งจะบันดาลให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์และใจเร่าร้อน
ข้าพเจ้าไม่อาจขาดพระหรรษทานของพระองค์ และด้วยพระหรรษทานยิ่งใหญ่เพื่อจะสามารถเอาชนะต่อธรรมชาติ ที่โอนเอนทางความชั่วนับแต่แรกเริ่มมา เพราะอาดัม มนุษย์คนแรก ธรรมชาติจึงได้ตกต่ำ และเสื่อมเสียเพราะบาป โทษของบาปอันนี้ยังแผ่ไปสู่มนุษย์ทั้งหลาย
แท้จริงธรรมชาตินั้น เมื่อพระองค์ทรงสร้างมา เป็นสิ่งดีและถูกต้อง แต่บัดนี้มันเสื่อมกลายเป็นความชั่วร้าย เป็นธรรมชาติที่บกพร่อง และตกต่ำลง เพราะหายนะดั่งกล่าวนี้.
ความเคลื่อนไหวที่มันยังมีอยู่นั้น ชักนำข้าพเจ้าไปทางชั่ว ทางต่ำช้า. จริงอยู่ มันอาจงมีกำลังเหลืออยู่แค่เล็กน้อย แต่ก็คล้ายกับสะเก็ดไฟใต้ขี้เถ้า. สะเก็ดไฟอันนี้ ก็คือเหตุผลทางธรรมชาตินั่นเอง มันแวดล้อมด้วยความมืดมน ยังคงรู้จักตัดสินเรื่องความดีความชั่ว ยังรู้จักแยกแยะความจริงความเท็จ แต่มันไม่มีกำลังจะปฏิบัติทุกสิ่งที่มันเห็นว่าดี มันไม่ได้รับแสงสว่างของความจริงอย่างเต็มที่ ทั้งความบริสุทธิ์ในความรักก็ไม่สมบูรณ์
เพราะเหตุนี้เอง พระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าในฐานะ “คนภายใน” จึงเห็นคล้อยตามพระบัญญัติ ข้าพเจ้าทราบว่าพระบัญญัติดี ยุติธรรมศักดิ์สิทธิ์ (รม ๗:๑๑) ข้าพเจ้ายังขอยืนยันว่า ต้องหลีกเลี่ยงความชั่วและบาปทุก ๆ ประการ แต่ทางด้านเนื้อหนัง ข้าพเจ้าก็เป็นทาสกฎของบาป โดยที่ข้าพเจ้าเชื่อฟังโลกียวิสัยมากกว่าเชื่อฟังเหตุผล. เพราะเหตุนี้เอง แม้ข้าพเจ้ามีน้ำใจอยากจะทำดี แต่ก็ไม่พบทางจะปฏิบัติตาม (รม ๗:๑๘). เพราะเหตุนี้เองหลาย ๆ ครั้งข้าพเจ้าตั้งใจจะทำดี แต่เพราะไม่มีพระหรรษทานคอยช่วยพยุงความอ่อนแอ พอถูกต้านทานเล็กน้อย ข้าพเจ้าก็ถอยหลังเลิกล้มความตั้งใจ. เพราะเหตุนี้เอง แม้ข้าพเจ้ารู้จักหนทางไปสู่ความดีพร้อม รู้แจ้งพอควรว่าข้าพเจ้าต้องปฎิบัติอย่างไร แต่เพราะถูกน้ำหนักความเสื่อมถมทับเอาข้าพเจ้าก็ไม่สามารถลุกขึ้นมุ่งไปสู่ความครบครันได้.
พระเจ้าข้า ข้าพเจ้าต้องการพระหรรษทานมากจริง ๆ ทั้งสำหรับเริ่มต้น สำหรับทำต่อ และสำหรับทำจนสำเร็จ. หากไม่มีพระหรรษทานข้าพเจ้าก็ทำอะไรไม่ได้เลย แต่เมื่อมีพระหรรษทาน ข้าพเจ้าทำได้ทุกสิ่งด้วยอาศัยพระองค์. (ฟป 4:13)
โอ้พระหรรษทานเป็นสมบัติสวรรค์โดยแท้ ปราศจากพระหรรษทาน เราก็ไม่มีบุญกุศลในตัวเอง พรสวรรค์ทางธรรมชาติก็ไร้ค่าทั้งสิ้น. ศิลปะ ทรัพย์สมบัติ ความงาม พละกำลัง สติปัญญา วาทศิลป์ ทั้งหลายนี้ หากขาดพระหรรษทาน เฉพาะพระพักตร์พระองค์ ก็ไร้ค่าทั้งนั้น พระเจ้าข้า. เพราะว่าพรสวรรค์ตามธรรมชาติเป็นของทั่วไป ทั้งสำหรับคนดี ทั้งสำหรับคนชั่ว แต่พระหรรษทาน หรือ ความรักจากสวรรค์ เป็นของประทานเฉพาะสำหรับผู้ถูกเลือกสรร ผู้ใดมีตราอันนี้ประทับไว้ ผู้นั้นนับว่าควรได้ชีวิต นิรันดร. พระหรรษทานนี้มีค่าสูง จนแม้ของประทานการทำนาย การทำอัศจรรย์ ตลอดจนการเพ่งฌาน หากขาดพระหรรษทาน ก็ไม่มีค่าอันใดเลย. กว่านั้นอีกทั้งความเชื่อ ทั้งความไว้ใจ ทั้งคุณธรรมอื่นทั้งหลาย จะไม่เป็นที่สบพระทัยเลย ในเมื่อขาดความรัก และ พระหรรษทาน.
(ศิษย์รำพึง:) โอ้ พระเจ้าของข้าพเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า พระองค์ได้ทรงสร้างข้าพเจ้ามาตามพระฉายาลักษณ์ของพระองค์ โปรดประทานพระหรรษทานแก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด พระองค์เพิ่งได้ทรงไขแสดงให้เห็นว่า พระหรรษทานเป็นของยิ่งใหญ่และจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับความรอด เพื่อข้าพเจ้าจะได้เอาชนะต่อธรรมชาติอันเลวร้ายที่กำลังชักพาข้าพเจ้าไปสู่บาป ไปสู่หายนะ. ข้าพเจ้ารู้สึกว่าในเนื้อหนังมีกฎอย่างหนึ่งของบาป กำลังทำการสู้รบกับกฎของจิตใจ (รม. 7:23) มันจับข้าพเจ้าเป็นเชลย บังคับข้าพเจ้า ให้หลงไหลต่อความสุขทางโลกต่าง ๆ นานา ลำพังข้าพเจ้าเองจะไม่สามารถต่อสู้กับความใคร่ของมัน หากพระองค์ไม่ทรงช่วยหลั่งพระหรรษทานอันศักดิ์สิทธิ์ยิ่ง ซึ่งจะบันดาลให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์และใจเร่าร้อน
ข้าพเจ้าไม่อาจขาดพระหรรษทานของพระองค์ และด้วยพระหรรษทานยิ่งใหญ่เพื่อจะสามารถเอาชนะต่อธรรมชาติ ที่โอนเอนทางความชั่วนับแต่แรกเริ่มมา เพราะอาดัม มนุษย์คนแรก ธรรมชาติจึงได้ตกต่ำ และเสื่อมเสียเพราะบาป โทษของบาปอันนี้ยังแผ่ไปสู่มนุษย์ทั้งหลาย
แท้จริงธรรมชาตินั้น เมื่อพระองค์ทรงสร้างมา เป็นสิ่งดีและถูกต้อง แต่บัดนี้มันเสื่อมกลายเป็นความชั่วร้าย เป็นธรรมชาติที่บกพร่อง และตกต่ำลง เพราะหายนะดั่งกล่าวนี้.
ความเคลื่อนไหวที่มันยังมีอยู่นั้น ชักนำข้าพเจ้าไปทางชั่ว ทางต่ำช้า. จริงอยู่ มันอาจงมีกำลังเหลืออยู่แค่เล็กน้อย แต่ก็คล้ายกับสะเก็ดไฟใต้ขี้เถ้า. สะเก็ดไฟอันนี้ ก็คือเหตุผลทางธรรมชาตินั่นเอง มันแวดล้อมด้วยความมืดมน ยังคงรู้จักตัดสินเรื่องความดีความชั่ว ยังรู้จักแยกแยะความจริงความเท็จ แต่มันไม่มีกำลังจะปฏิบัติทุกสิ่งที่มันเห็นว่าดี มันไม่ได้รับแสงสว่างของความจริงอย่างเต็มที่ ทั้งความบริสุทธิ์ในความรักก็ไม่สมบูรณ์
เพราะเหตุนี้เอง พระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าในฐานะ “คนภายใน” จึงเห็นคล้อยตามพระบัญญัติ ข้าพเจ้าทราบว่าพระบัญญัติดี ยุติธรรมศักดิ์สิทธิ์ (รม ๗:๑๑) ข้าพเจ้ายังขอยืนยันว่า ต้องหลีกเลี่ยงความชั่วและบาปทุก ๆ ประการ แต่ทางด้านเนื้อหนัง ข้าพเจ้าก็เป็นทาสกฎของบาป โดยที่ข้าพเจ้าเชื่อฟังโลกียวิสัยมากกว่าเชื่อฟังเหตุผล. เพราะเหตุนี้เอง แม้ข้าพเจ้ามีน้ำใจอยากจะทำดี แต่ก็ไม่พบทางจะปฏิบัติตาม (รม ๗:๑๘). เพราะเหตุนี้เองหลาย ๆ ครั้งข้าพเจ้าตั้งใจจะทำดี แต่เพราะไม่มีพระหรรษทานคอยช่วยพยุงความอ่อนแอ พอถูกต้านทานเล็กน้อย ข้าพเจ้าก็ถอยหลังเลิกล้มความตั้งใจ. เพราะเหตุนี้เอง แม้ข้าพเจ้ารู้จักหนทางไปสู่ความดีพร้อม รู้แจ้งพอควรว่าข้าพเจ้าต้องปฎิบัติอย่างไร แต่เพราะถูกน้ำหนักความเสื่อมถมทับเอาข้าพเจ้าก็ไม่สามารถลุกขึ้นมุ่งไปสู่ความครบครันได้.
พระเจ้าข้า ข้าพเจ้าต้องการพระหรรษทานมากจริง ๆ ทั้งสำหรับเริ่มต้น สำหรับทำต่อ และสำหรับทำจนสำเร็จ. หากไม่มีพระหรรษทานข้าพเจ้าก็ทำอะไรไม่ได้เลย แต่เมื่อมีพระหรรษทาน ข้าพเจ้าทำได้ทุกสิ่งด้วยอาศัยพระองค์. (ฟป 4:13)
โอ้พระหรรษทานเป็นสมบัติสวรรค์โดยแท้ ปราศจากพระหรรษทาน เราก็ไม่มีบุญกุศลในตัวเอง พรสวรรค์ทางธรรมชาติก็ไร้ค่าทั้งสิ้น. ศิลปะ ทรัพย์สมบัติ ความงาม พละกำลัง สติปัญญา วาทศิลป์ ทั้งหลายนี้ หากขาดพระหรรษทาน เฉพาะพระพักตร์พระองค์ ก็ไร้ค่าทั้งนั้น พระเจ้าข้า. เพราะว่าพรสวรรค์ตามธรรมชาติเป็นของทั่วไป ทั้งสำหรับคนดี ทั้งสำหรับคนชั่ว แต่พระหรรษทาน หรือ ความรักจากสวรรค์ เป็นของประทานเฉพาะสำหรับผู้ถูกเลือกสรร ผู้ใดมีตราอันนี้ประทับไว้ ผู้นั้นนับว่าควรได้ชีวิต นิรันดร. พระหรรษทานนี้มีค่าสูง จนแม้ของประทานการทำนาย การทำอัศจรรย์ ตลอดจนการเพ่งฌาน หากขาดพระหรรษทาน ก็ไม่มีค่าอันใดเลย. กว่านั้นอีกทั้งความเชื่อ ทั้งความไว้ใจ ทั้งคุณธรรมอื่นทั้งหลาย จะไม่เป็นที่สบพระทัยเลย ในเมื่อขาดความรัก และ พระหรรษทาน.