++ไดอารี่ภาค.....หมาๆ!!!!...++

[พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ]

ติดตามงานไดอารี่ก่อนหน้านี้ได้ที่นี่

http://www.newmana.com/yabb/http://newm ... 16#msg1116

และ

http://www.newmana.com/yabb/http://newm ... 0#msg19500


เรียบเรียงโดย :: พระจิตเจ้าทรงนำ

ขออินโทรก่อนนะครับ คือว่าหมาบ้านผมมีหลายตัวครับผมจะยกตัวอย่างมา 4 ตัว ผมรักหมา 4 ตัวนี้มาก(ความจริงรักทุกตัวแต่ยกมา 4 ตัว) คือเป็นพัธุ์ดัลเม้ชี่ยน 1 ตัวชื่อแต้ม เป็นพันธุ์ร๊อตไวเลอร์อีก 1 ตัวชื่อลูกหมี เป็นพันธุ์ชเนาว์เซอร์ 1ตัวชื่อ โมโต เป็นพันธุ์ไทย 1 ตัวชื่อนิว


เริ่มจากเจ้าแต้มก่อนนะครับ เจ้าแต้มเป็นหมาตัวที่รักผมมากและผมก็รักมันมากกกกกกกกก
เจ้าแต้มมีนิสัยเป็นองครักษ์ของผมจริงๆแต่ทว่ามันเป้นหมาที่ใจร้อนฉุนเฉียวง่ายมีครั้งนึงตอนผมจับมันเพื่อนจะให้หมอฉีดยาเพื่อรักษามันให้หายดีแต่เจ้าแต้มเข้าใจผิดคิดว่าผมทำร้ายมัน มันเลยหันมากัดผมเลือดไหลเลย :-[ แต่ผมไม่โกรธมันหรอกครับผมรู้ว่ามันเข้าใจผมผิดผมก็รอให้มันหายตกใจและสุดท้ายมันก็เดินมาเลียแผลผมเองและทำท่าสำนึกผิด น่ารักจริงๆครับ :D และเวลาผมเดินออกมาดึกๆเพราะหิวน้ำเจ้าแต้มนี่ก็จะตื่นมาแล้วเดินมากับผมคอบปกป้องคุ้มครองไม่ห่างเลยครับ แล้วที่สำคัญเจ้าแต้มนี้มีลักษณะพิเศษอย่างหนึ่งคือเวลามันจะเดินมานั่งข้างๆผมมันจะนั่งหันหน้าออกจากตัวผมเพื่อเฝ้าคุ้มครอง และเวลาผมจะจับหน้ามันมามองตรงๆมันก็จะหลบตาเสมอและจะหมอบลงกับพื้นอ้าแขนอ้าขาราวกับว่ายอมสยบชีวิตมันให้ผมเลย ดูแล้วช่างน่ารักน่าเอ็นดูมากครับผมชอบกอดมันและหอมมัน แม้ว่าตัวมันจะเหม็นด้วยขี้ดินขี้ฝุ่นผมก็ไม่รังเกียจมันเลย ผมรู้ว่ามันรักผมแบะผมก็รักมันมากด้วย นี่แหละครับเจ้าแต้มของผม

ตัวต่อมาชื่อลูกหมี เจ้าลูกหมีนี้ด้วยว่ามันเป็นพันธุ์ร๊อตไวเลอร์จึงค่อนข้างดุและไม่ค่อยชอบวิ่งมาหาผมเท่าไหร่ถ้าไม่มีของกินละก็อย่าหวังว่ามันจะลากชีวิตมันจากที่นอนอันสบายของมันมาหาผมเลย แต่ก็ไม่ใว่ผมไม่รักมันนะผมก็รักมันแต่มันไม่ค่อยมาหาผมเท่าไหร่เลย และพอผมเดินเข้าไปใกล้ถ้ามันอารมณ์ดีมันก็จะยอมให้ผมลูบหัวมัน แต่ถ้ามันหงุดหงิดละก็มันจะขู่และมองด้วยตาขวางๆทำให้ผมเข้าไปใกล้ไม่ได้ ผมก็ได้เพียงแต่แอบวางอาหารวางใว้แล้วให้มันเดินมากินเองเท่านั้นดังนั้นผมกับเจ้าลูกหมีจึงไม่ค่อยมีความซี้กันเท่าไหร่ ก็เท่านี้แหละครับสำหรับผมและเจ้าลูกหมี

ตัวต่อมาชื่อโมโต เจ้าตัวนี้เป็นหมาที่ฉลาดมากและขี้กลัวมากๆๆ มากๆๆๆๆจริงๆ ไม่เชื่อถามน้องผมและคุณแม่ผมได้เลย :D มันจะหมอบทุกครั้งที่ผมเดินผ่านและจะพยายามวิ่งหนีเพราะความกลัวว ผมก็ได้แต่เรียกชื่อมัน"โมโตๆๆ.....กลัวทำไม ฉันจะกอดแกนะเนี๊ยะ" ก็คิดในใจ *ฉันรักแกจะตายกลัวฉันทำไม(ว่ะ ???)* พอผมลูบหัวมันมันก็มีความสุขส่งครางหงิ๋งๆท่าทางมีความสุขทีเดียว :D แต่พอปล่อยมือมันก็จะคิดว่าผมต้องตีมันแน่ๆเลยก็พยายามจะวิ่งหนีอีก แต่ผมก็เอามือจับมันใว้และลูปหัวอีก เป็นแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเดี๋ยวนี้มันค่อยไม่กลัวผมและใว้วางใจผมมากขึ้นว่าผมจะไม่ทำร้ายมัน :) แต่มันก็ยังกลัวผมอยุ่ดี - - จะกลัวทำม๊ายยยยฉันรักแกนะเฟ่ยยยยยยย..... แต่มันก็ยังกลัวอยู่ดี :P


มาตัวสุดท้ายชื่อหมานิว เจ้านิวนี่เป็นหมาพันธุ์ไทยอิสตรีผู้ทรนง เป็นหมาแห่งอิสระเสรีไม่มีใครบังคับชีวิตมันได้มันจะไปที่ไหนจะผจญภัยที่ไหนจะเจอภัยอันตรายใดๆมันก็เอาตัวรอดด้วยตัวเองมาตลอดทั้งนั้น มีอยู่ครั้งหนึ่งมันไปเที่ยวไกลหน่อยเลยโดนเจ้าถิ่นแถวนั้นรุมยำโทรม พวกผมกับคุณแม่ก็รีบเอามันไปหาหมอมันก็ไมได้ขัดขวางอะไรเพระมันรู้แล้วว่ามันทำเองไม่ได้ ผมก็คิดในใจ เอ้อดีนะที่ว่าง่าย และก็มีอีกครั้งนึงมันเดินก้มๆหน้ามาผมก็เดินเข้าไปใกล้เพื่อจะดูว่าเกิดอะไรขึ้น ปรากฏว่ามันขู่ผม ผมก็เลยเห็นว่าหน้ามันบวมเต่ง คาดการ์ณว่าคงไปงับเอาคางคกมาพิษคางคงเลยทำให้หน้าบสมเต่งเช่นนั้น แต่ก็โอเคมันรักษาตัวเองได้ แต่เจ้านิวเนี๊ยะดีอย่าง ด้วยความที่ว่ามันรักอิสระและรักตัวเองมากมันเลยสามารถเข้าออกนอกบ้านได้โดยตามใจมัน เวลาผมกลับดึกๆก็มีมันนี่แหละทำหน้าที่คอยมาดูแลผม และเวลามีใครเดินผ่านมาก็มีมันนี่แหละคอยเห่าและคอยระวัง........แต่ว่ามันไม่เป็นเช่นนั้น!!!! มันประจบผม เหลือเชื่อที่สุดว่าหมาจะทำเช่นนี้ได้ คือว่าเมื่อต่อหน้าผมมันก็จำเป็นโชว์ แต่พอลับหลังมันก็ไม่ได้ทำอะไรมากมายขนาดนั้น แต่ผมก็รักมันนะเพราะว่าบางทีมันหายหน้าไปนานๆมันก็จะกลับมาแล้วก็เดินมาหาผมให้ผมลูบหัวมันก็น่ารักดี


สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด หมาตัวที่ 5 ตัวที่พิเศษสุด ตัวที่น่าเอ้นดูและน่าสงสารที่สุด ตัวนี้ชื่อโชคชัย เป็นหมาพันธุ์ไทย ที่ชื่อโชคชัยเพราะว่าเก็บได้จากข้างทางมันดดนรถชนทำให้กระดูกสันหลังหักช่วงตั้งแต่หลังลงไปใช้การไม่ได้ทำให้มันต้องใช้ขาหน้าสองข้างเดิน และลากขาหลังไปกับพื้นทำให้ขาหลังมันเป็นแผลอักเสบ(ภายหลังได้หาลูกล้อไปติดกับขาเพื่อให้ลากได้ดวก) เจ้าโชคชัยนี้จึงเป็นที่เอ็นดดูเป็นพิเศษจากผมและญาติพี่น้อง จึงเป็นหมาผู้เป็นที่อิจฉาของหมาตัวอื่น เวลาผมเข้ามาให้อาหารดูแลมันเป็นพิเศษก็จะมีหมาตัวอื่นตามมาเป้นขโยงและมาแย่งอาหารมันทำให้มันกินอาหารไม่ทันชาวบ้านเค้า พอมันจะไปกินของตัวอื่นก็มักจะโดนกัดและไล่ออกมาอยุ่เสมอผมเลยต้องหาอาหารมาให้มันเป็นมือพิเศษและคอยระวังไม่ให้โดนแย่ง แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นที่หมั่นใส้ของหมาตัวอื่น(เพราะหมาตัวอื่นคิดว่าผมรักมันมากกว่า เพราะเอาใจใส่เป็นพิเศษ แต่ที่ไหนได้เพราะเจ้าโชคชัยนี่ช่วยตัวเองไม่ได้ต่างหากผมเลยต้องช่วยเอาใจใส่มาก) มันก็ยังมีเจ้านิวคอยเป็นเพื่อนเสมอมันซี้กับเจ้านิวมากไหไหนไปด้วยกันถึงแม้จะไปอย่างกะเผกๆก็เถอะ มีอยู่ครั้งหนึงเจ้าโชคชัยหายไปทั้งวัน ไอ้พวกเรากฌออกตามหากันซะนาน สุดท้ายปรากฏว่าไปตกอยุในท่อระบายน้ำ!! ก็เลยรีบช่วยมันขึ้นมาทำความสะอาดร่างกายและแผล

....เพื่อนๆพี่น้องครับ ผมรักหมาเหล่านี้ ผมกล้าที่จะกอดมันและอุ้มมันโดยไม่สนใจความเหม็นอันร้ายกาจ(โดยเฉพาะ โมโต)ของพวกมัน พวกมันเป็นหมาในบ้านและนอกบ้านแต่ก็มีกลิ่นเหม็นเหมือนกัน เจ้าโมโต้นี่เหม้นเปรี้ยว เจ้าโชคชัยนี่เหม็นเน่าเพราะไม่ชอบอาบน้ำกันจับอาบทีไรก็วิ่งออกไปคลุกโคลนเหมือนเดิม ผมอยากจะเน้นว่า ผมรักหมาพวกนี้และกล้าที่จะกอดจูบมัน โดยไม่คำนึงถึงความเหม็นของมัน และเจ้าโชคชัย...ความรักของผมที่ให้มันเท่าขี้ฝุ่น ยังออกตามหามันซะนาน แต่ถ้าหากเป็นความรักอันนิรันดร์เล่า?

ผมก็มาคิดว่า..มีคนหนึ่ง ที่รักผมมากกว่าผมที่รักหมาของผม ร้อยเท่าพันทวี ผมเข้าใจความรักและความรู้สึกของคนๆนั้นจนบางทีก็ร้องให้ออกมาขณะกอดโมโต...เจ้าโมโตน้อย ...เจ้ากลัวอะไร? เราอยู่นี่ เจ้ากลัวเราทำไมเรากอดเจ้าอยู่


เอามาจากเรื่องจริงของผม และหมาของผมโดยมิได้มีการเสริมแต่งเรื่องราวอะไรทั้งสิ้นครับ :)

[~@Little lamb@~]

ขอบใจจ๊ะเจ๊ทา
มองเห็นภาพความรักของพระเจ้าชัดเลย

ต่อให้เราเป็นหมาเน่าแค่ไหน
พระเจ้าก็รักเราอยู่ดี *no1

[New lamb]

อ่านแล้วนึกภาพออกเลยค่ะ น้องเป็นคนมีพรสวรรค์ในการเขียนจริงๆค่ะ มองเห็นภาพความรักของพระเจ้าใด้อย่างเด่นชัดเลย ขอบคุณค่ะ *no1

[พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ]

อ่านกานเยอะๆน้า....จาได้เข้าใจพระมากขึ้นนนน ;)

[Buddy.]

It reminds me of a book '10 days relationship of a cat and a catholic seminarian'...... :)