ขอบคุณพระเจ้า พระองค์ทรงเป็นโล่กำบังที่เข้มแข็ง
โพสต์แล้ว: อาทิตย์ ก.ย. 30, 2012 8:39 pm
สวัสดีครับ สมาชิกนิวมานาทุกท่าน
วันนี้ ผมขออนุญาตใช้พื้นที่บอร์ดนิวมานาอันน้อยนิด
เพื่อประกาศพระคุณของพระเจ้า ที่ช่วยบ้านผมไว้ ด้วยฤทธานุภาพเกรียงไกร
"ทรงเป็นโล่กำบังที่เข้มแข็ง ทรงเป็นผู้เดียวที่ข้ารักเทิดทูน
ทรงเป็นความปรารถนาแห่งจิตใจข้าที่อยากสรรเสริญพระองค์"
เรื่องเกิดขึ้นดังต่อไปนี้
ปัจจุบันผมทำงานต่างจังหวัด
แต่ก็กลับไปช่วยงานบ้านและงานวัดประจำ อาทิตย์เว้นอาทิตย์เป็นประจำที่กรุงเทพฯ
เหตุผลเรื่องการที่ต้องดูแลความสะอาดบ้านและเรื่องอื่น ๆ เกี่ยวกับบ้านที่ต่างจังหวัด
เดือนนี้ ที่บ้านนัดกันสวดระลึกถึงบรรพบุรุษผู้ล่วงลับ เมื่อวันเสาร์ที่ 29 กันยายนที่ผ่านมา
ซึ่งตามตารางการกลับบ้านประจำ อาทิตย์นี้ต้องไม่กลับบ้าน
วันศุกร์ที่ 28 กันยายน ถึงบ้านกรุงเทพฯ แล้ว
ประมาณ 22:00 น. ข้างบ้านโทรมาด้วยน้ำเสียงตกใจว่า
ที่หมู่บ้านฟ้าลง (คือพายุเข้าและฟ้าแรง) ที่หน้าบ้านคุณไฟดับ
ไม่แน่ใจว่าบ้านคุณเป็นอะไรผรือไม่ เพราะว่าบ้านผมและเพื่อนบ้านข้างเคียงที่อยู่บ้าน
ทีวีและเครื่องใช้ไฟฟ้าเสียหมด
ผมยอมรับว่าตกใจมาก เพราะถ้าเสียหายขนาดนั้น
ผมต้องเสียอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย ผมจะทำยังไง สับสนมาก
แต่ก็บอกตัวเองว่า "ขอบคุณพระเจ้า พระองค์ทรงประสงค์สิ่งใด ได้โปรดทรงกระทำเถิด ลูกวางใจพระองค์"
ในใจเป็นห่วงบ้านมาก อยากจะกลับบ้านคืนนั้น
แต่ก็นึกอีกว่า ถ้าเรามาแล้วเกิดไฟฟ้าใช้ไม่ได้เลย เราก็อยู่บ้านไม่ได้อยู่ดี
ก็ได้แต่เป็นห่วง และฝากบ้านไว้กับพระองค์
วันนี้ วันอาทิตย์ หลังจากเสร็จเรื่องที่วัดและที่บ้าน และที่ขณะกำลังนั้งพิมพ์อยู่นี้
ผมกลับบ้านด้วยความกระวนกระวาย แต่ "พระเจ้าทรงช่วยผม"
เครื่องใช่ไฟฟ้าทุกชิ้นเสียหายแค่ โทรศัพท์ 1 เครื่อง
นอกนั้นยังคงใช้ได้เหมือนเดิม แต่ก็มีไฟฟ้ารั่วบางจุดเพราะปลั๊กใช้ไม่ได้
(น้ำตาคลอ) ใครเจอเรื่องนี้และได้พบเจอประสบการณ์แบบนี้
จะรู้ว่า "พระองค์ทรงยิ่งใหญ่เพียงใด พระองค์ทรงรักเรามากเพียงใด"
ถ้าอาทิตย์นี้ ผมไม่มีเรื่องเข้ากรุงเทพฯ
ผมคงอยู่บ้าน เปิดทีวี เปิดแอร์ โน้ตบุ๊ค ฯลฯ
และเมื่อฟ้าลง คงเกิดความเสียหายเกิดขึ้นมากมาย
ผมเชื่อว่า "พระเจ้าทรงช่วยผม พระองค์ทรงเป็นโล่กำบังที่เข้มแข็ง"
ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณพระมารดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์
ขอบคุณบรรพบุรุษที่เราได้สวดภาวนาเพื่อท่าน (และเชื่อว่าพวกท่านคงอ้อนวอนพระเจ้าเพื่อลูกหลานของท่านเช่นกัน)
ขอประกาศและเป็นพยานยืนยันถึงพระฤทธานุภาพของพระเจ้ามา ณ ที่นี้ครับ
ตอนนี้ ในหัวผมมีเพลงนี้วนเวียนทั้งวัน และตลอดไป....
"จิตวิญญาณข้ากระหาย พระเจ้าดุจดังกวางน้อยกระหายหาน้ำ
ทรงเป็นความปรารถนาแห่งจิตใจข้าที่อยากสรรเสริญพระองค์
ทรงเป็นโล่กำบังที่เข้มแข็ง ทรงเป็นผู้เดียวที่ข้ารักเทิดทูน
ทรงเป็นความปรารถนาแห่งจิตใจข้าที่อยากสรรเสริญพระองค์"
วันนี้ ผมขออนุญาตใช้พื้นที่บอร์ดนิวมานาอันน้อยนิด
เพื่อประกาศพระคุณของพระเจ้า ที่ช่วยบ้านผมไว้ ด้วยฤทธานุภาพเกรียงไกร
"ทรงเป็นโล่กำบังที่เข้มแข็ง ทรงเป็นผู้เดียวที่ข้ารักเทิดทูน
ทรงเป็นความปรารถนาแห่งจิตใจข้าที่อยากสรรเสริญพระองค์"
เรื่องเกิดขึ้นดังต่อไปนี้
ปัจจุบันผมทำงานต่างจังหวัด
แต่ก็กลับไปช่วยงานบ้านและงานวัดประจำ อาทิตย์เว้นอาทิตย์เป็นประจำที่กรุงเทพฯ
เหตุผลเรื่องการที่ต้องดูแลความสะอาดบ้านและเรื่องอื่น ๆ เกี่ยวกับบ้านที่ต่างจังหวัด
เดือนนี้ ที่บ้านนัดกันสวดระลึกถึงบรรพบุรุษผู้ล่วงลับ เมื่อวันเสาร์ที่ 29 กันยายนที่ผ่านมา
ซึ่งตามตารางการกลับบ้านประจำ อาทิตย์นี้ต้องไม่กลับบ้าน
วันศุกร์ที่ 28 กันยายน ถึงบ้านกรุงเทพฯ แล้ว
ประมาณ 22:00 น. ข้างบ้านโทรมาด้วยน้ำเสียงตกใจว่า
ที่หมู่บ้านฟ้าลง (คือพายุเข้าและฟ้าแรง) ที่หน้าบ้านคุณไฟดับ
ไม่แน่ใจว่าบ้านคุณเป็นอะไรผรือไม่ เพราะว่าบ้านผมและเพื่อนบ้านข้างเคียงที่อยู่บ้าน
ทีวีและเครื่องใช้ไฟฟ้าเสียหมด
ผมยอมรับว่าตกใจมาก เพราะถ้าเสียหายขนาดนั้น
ผมต้องเสียอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย ผมจะทำยังไง สับสนมาก
แต่ก็บอกตัวเองว่า "ขอบคุณพระเจ้า พระองค์ทรงประสงค์สิ่งใด ได้โปรดทรงกระทำเถิด ลูกวางใจพระองค์"
ในใจเป็นห่วงบ้านมาก อยากจะกลับบ้านคืนนั้น
แต่ก็นึกอีกว่า ถ้าเรามาแล้วเกิดไฟฟ้าใช้ไม่ได้เลย เราก็อยู่บ้านไม่ได้อยู่ดี
ก็ได้แต่เป็นห่วง และฝากบ้านไว้กับพระองค์
วันนี้ วันอาทิตย์ หลังจากเสร็จเรื่องที่วัดและที่บ้าน และที่ขณะกำลังนั้งพิมพ์อยู่นี้
ผมกลับบ้านด้วยความกระวนกระวาย แต่ "พระเจ้าทรงช่วยผม"
เครื่องใช่ไฟฟ้าทุกชิ้นเสียหายแค่ โทรศัพท์ 1 เครื่อง
นอกนั้นยังคงใช้ได้เหมือนเดิม แต่ก็มีไฟฟ้ารั่วบางจุดเพราะปลั๊กใช้ไม่ได้
(น้ำตาคลอ) ใครเจอเรื่องนี้และได้พบเจอประสบการณ์แบบนี้
จะรู้ว่า "พระองค์ทรงยิ่งใหญ่เพียงใด พระองค์ทรงรักเรามากเพียงใด"
ถ้าอาทิตย์นี้ ผมไม่มีเรื่องเข้ากรุงเทพฯ
ผมคงอยู่บ้าน เปิดทีวี เปิดแอร์ โน้ตบุ๊ค ฯลฯ
และเมื่อฟ้าลง คงเกิดความเสียหายเกิดขึ้นมากมาย
ผมเชื่อว่า "พระเจ้าทรงช่วยผม พระองค์ทรงเป็นโล่กำบังที่เข้มแข็ง"
ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณพระมารดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์
ขอบคุณบรรพบุรุษที่เราได้สวดภาวนาเพื่อท่าน (และเชื่อว่าพวกท่านคงอ้อนวอนพระเจ้าเพื่อลูกหลานของท่านเช่นกัน)
ขอประกาศและเป็นพยานยืนยันถึงพระฤทธานุภาพของพระเจ้ามา ณ ที่นี้ครับ
ตอนนี้ ในหัวผมมีเพลงนี้วนเวียนทั้งวัน และตลอดไป....
"จิตวิญญาณข้ากระหาย พระเจ้าดุจดังกวางน้อยกระหายหาน้ำ
ทรงเป็นความปรารถนาแห่งจิตใจข้าที่อยากสรรเสริญพระองค์
ทรงเป็นโล่กำบังที่เข้มแข็ง ทรงเป็นผู้เดียวที่ข้ารักเทิดทูน
ทรงเป็นความปรารถนาแห่งจิตใจข้าที่อยากสรรเสริญพระองค์"
