+ของซีซาร์ก็ถวายให้ซีซาร์ ของพระเจ้าก็ถวายให้พระเจ้า+

[พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ]

ชี้แจง :: หากผลงานที่ขาพเจ้าเขียนนั้นสร้างสรรค์ และหนุนใจพี่น้องได้ก็เป็นสิ่งที่ดี ที่มาจากพระพรของพระเป็นเจ้า มิใช่ความเก่งกาจของขาพเจ้าแม้แต่เพียงนิดเดียว จึงแจ้งมาให้ทราบโดยทั่วกัน :)

โลกทุกวันนี้มีอะไรบ้างที่เป็นของเรา...หากลองนึกดูดีๆแล้วก็จะพบว่าไม่มีเลย... แม้แต่อณูที่เล็กที่สุดอย่างวิญญาณเราก็มิใช่ของเรา ดังนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่เราคิดว่าเป็นของเรานั้นแท้จริงแล้วเป็นของพระเป็นเจ้าต่างหาก ดังนั้นเราก็สมควรที่จะถวายทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตนี้แด่พระองค์
ทุกอย่างในชีวิตที่เราได้รับมาไม่ว่าจะเป็นสิ่งของเครื่องใช้เงินทอง หรือแม้กระทั่งเพื่อนมนุษย์อย่างคุณพ่อคุณแม่น้องพี่ชายเพื่อนคนนั้นเพื่อนคนนี้ก็มาจากพระเป็นเจ้าทั้งสิ้น ดังนั้นหากพระองค์จะทรงรับคือหรือนำกลับคือนไป เราก็ไม่มีสิทธ์ต่อว่าพระองค์หรือเรียกร้องคืน สิ่งที่เรารู้อยู่แล้วทุกวันคือเราจะต้องวางใจในพระองค์เพราะพระองค์ไม่เคยส่งยาพิษให้ลูกของพระองค์เด็ดขาด หากพระองค์จะริบคืนพระองค์ก็จะต้องมีพระประสงค์ที่ดีในอนาคตที่เราๆไม่อาจล่วงรู้ได้รอเราอยุ่ นี่จึงเป็นเหตุผลที่เราทุกคนจะต้องวางใจในพระองค์ผู้ทรงรู้อนาคต

อ่านมาสักพักแล้วพี่น้องคงจะทราบดีว่าไม่มี ไม่มีเลยจริงๆ! อะไรที่เป็นของเรา... แต่พระองค์ก็ยังทรงให้สิ่งหนึ่งใว้กับเรานั่นก็คือ "อำเภอใจ" สิ่งนี้เท่านั้นที่จะเป็นของเราที่พระองค์ไม่สามารถนำไปจากเราได้(ความจริงจะนำไปก็ทรงทำได้ แต่พระองคืไม่ทำ) เพราะพระองค์อยากให้เราเลือกที่จะใช้สิ่งของต่างๆที่พระองค์ประทานมาให้เรานั้นกระทำโดยอาศัยอำเภอใจเพื่อเป็นกระจกสะท้อนจิตใจเราออกมาว่าเราเป็นแบบใด และถ้ามีสิ่งใดที่ไม่ดีเราก็จะได้แก้ใขมันซะ แต่เราจะรู้ได้อย่างไรว่าจะแก้ใขอย่างไรหรือทำอย่างไรที่จะเป็นที่พอพระทัยของพระเป็นเจ้า?
ในเมื่อเราได้ใช้อำเภอใจของเรากระทำการต่างๆโดยเราเป็นผู้นึกคิดวึ่งสามารถผิดพลาดได้ เราก็สามารถแก้ใขได้โดยถวายอำเภอใจของเราให้พระเป็นเจ้าซะเลยให้พระองค์เป็นผู้นำการตัดสินใจและการงานการกระทำต่างๆในชีวิตเรา... ทางที่ดีนั้นเราควรถวายทั้งกายและวิญญาณให้พระองค์ทั้งครบเลยจะดีที่สุด

[พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ]

เมื่อเราถวายสิ่งต่างๆรวมทั้งร่างกายของเราให้เป็นวิหารพระเป็นเจ้าแล้วเราก็จะต้องรักษาใว้ซึ่งความบริสุทธ์สะอาดนะครับ แบบบทกลอนนี้นะครับ :D

แถมบทกลอนให้ด้วย แต่งเองครับ :)


ตัวลูกนี้ ขอถวายแด่พระองค์
พระผู้ทรง ฤทธ์ทาจะหาไหน
ลูกขอมอบ ดวงวิญญาณอำเภอใจ
ขอทรงได้ ครอบครองลูก โดยครบครัน

ปากลูกนี้ขอเลิกซึ่งนินทา
จักหันมาสรรเสิญ ราชาสวรรค์
ตราบตลอด เป็นนิจ ทุกคืนวัน
มิแปรผัน ซื่อสัตย์ และมั่นคง

สองมือลูก เคยผลักไส ไล่ส่ง
ปฏิเสธ องค์ผู้สร้าง ให้ขื่นขม
บัดนี้แล้ว สองมือนี้คอยพนม
กราบบังคม จอมราชา เป็นอาจิณ

ตาของลูกเคยมองหาแต่ความสุข
บนความทุกข์ของผู้อื่น น่าเดียดฉันท์
ทุกวันนี้มองหาแต่ องค์ราชันย์
พบชีวัน สันติสุข อย่างแท้จริง

หัวใจลูกเคยรัก แต่ของโลก
อุปโลกว่าสำคัญ ไม่มีเหมือน
พระองค์ทรง เสกสูญ ให้ลบเลือน
ใจจึงเตือน ให้รักแต่ พระบิดา

ขาสองข้างเคยวิ่งหนีหน้าพระพักตร์
องค์ความรักต้องชอกช้ำ น่าอดสู
มาบัดนี้รู้จักคิด และตรองดู
สำนึกรู้ เดินกลับไป หาพระองค์

[Batholomew]

*no1 ครับ
อ่านแล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย

[New lamb]

อ่านแล้วได้ความรู้สึกดีมากๆเลยค่ะ โดยเฉพาะบทกลอน ขอบคุณค่ะ *no1

[Champkun]

อ่านแล้วดีครับ

ชอบกลอนจัง เพิ่งรู้ว่าเจ๊ทาทาแต่งกลอนเก่ง

[:+: seraphim :+:]

*no1 *no1 *no1 สำหรับเจ๊ฑา แทนคำขอบคุณ

[พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ]

ขอบคุงคับเขิลจัง *blushhappy

ถ้าผมจะอวดอะไรก็คงมีแต่จะอวดพระผู้เป็นเจ้าแหละครับ อิอิ (ซึ่งพระองค์ก็ทรงสถิตย์อยู่ในตัวทุกๆคน ;D)

[LL2]

เป็นบทความที่ดี เป็นกลอนที่เยี่ยม มากเลย คุณปรินเซส


แกะซึ้งมากเลย :'( :'(


ขอบคุณพระเจ้าที่ทรงดลจิต คุณปรินเซสมา เป็นพระพรแกะชีวิตแกะ

[-Rei-]

ถูกต้องนะคร้าบบบ ^^

[King Zadin]

ขอบคุณครับรู้สึกดีมากหลังจากได้อ่านใครทำได้เหมือนในกลอนบทนี้ก็ยินดีด้วยนะครับส่วนผมคงพยายามทำให้ดีที่สุดเท่าที่ตัวเองจะทำได้แล้วกันแต่หลายครั้งก็พลาดพลั้งไปบ้าง

[internazionale7]

ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุดครับ

[Junior Boy]

ไพเราะมากกกก