+ของซีซาร์ก็ถวายให้ซีซาร์ ของพระเจ้าก็ถวายให้พระเจ้า+
โพสต์แล้ว: อังคาร ก.ย. 13, 2005 2:54 pm
ชี้แจง :: หากผลงานที่ขาพเจ้าเขียนนั้นสร้างสรรค์ และหนุนใจพี่น้องได้ก็เป็นสิ่งที่ดี ที่มาจากพระพรของพระเป็นเจ้า มิใช่ความเก่งกาจของขาพเจ้าแม้แต่เพียงนิดเดียว จึงแจ้งมาให้ทราบโดยทั่วกัน :)
โลกทุกวันนี้มีอะไรบ้างที่เป็นของเรา...หากลองนึกดูดีๆแล้วก็จะพบว่าไม่มีเลย... แม้แต่อณูที่เล็กที่สุดอย่างวิญญาณเราก็มิใช่ของเรา ดังนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่เราคิดว่าเป็นของเรานั้นแท้จริงแล้วเป็นของพระเป็นเจ้าต่างหาก ดังนั้นเราก็สมควรที่จะถวายทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตนี้แด่พระองค์
ทุกอย่างในชีวิตที่เราได้รับมาไม่ว่าจะเป็นสิ่งของเครื่องใช้เงินทอง หรือแม้กระทั่งเพื่อนมนุษย์อย่างคุณพ่อคุณแม่น้องพี่ชายเพื่อนคนนั้นเพื่อนคนนี้ก็มาจากพระเป็นเจ้าทั้งสิ้น ดังนั้นหากพระองค์จะทรงรับคือหรือนำกลับคือนไป เราก็ไม่มีสิทธ์ต่อว่าพระองค์หรือเรียกร้องคืน สิ่งที่เรารู้อยู่แล้วทุกวันคือเราจะต้องวางใจในพระองค์เพราะพระองค์ไม่เคยส่งยาพิษให้ลูกของพระองค์เด็ดขาด หากพระองค์จะริบคืนพระองค์ก็จะต้องมีพระประสงค์ที่ดีในอนาคตที่เราๆไม่อาจล่วงรู้ได้รอเราอยุ่ นี่จึงเป็นเหตุผลที่เราทุกคนจะต้องวางใจในพระองค์ผู้ทรงรู้อนาคต
อ่านมาสักพักแล้วพี่น้องคงจะทราบดีว่าไม่มี ไม่มีเลยจริงๆ! อะไรที่เป็นของเรา... แต่พระองค์ก็ยังทรงให้สิ่งหนึ่งใว้กับเรานั่นก็คือ "อำเภอใจ" สิ่งนี้เท่านั้นที่จะเป็นของเราที่พระองค์ไม่สามารถนำไปจากเราได้(ความจริงจะนำไปก็ทรงทำได้ แต่พระองคืไม่ทำ) เพราะพระองค์อยากให้เราเลือกที่จะใช้สิ่งของต่างๆที่พระองค์ประทานมาให้เรานั้นกระทำโดยอาศัยอำเภอใจเพื่อเป็นกระจกสะท้อนจิตใจเราออกมาว่าเราเป็นแบบใด และถ้ามีสิ่งใดที่ไม่ดีเราก็จะได้แก้ใขมันซะ แต่เราจะรู้ได้อย่างไรว่าจะแก้ใขอย่างไรหรือทำอย่างไรที่จะเป็นที่พอพระทัยของพระเป็นเจ้า?
ในเมื่อเราได้ใช้อำเภอใจของเรากระทำการต่างๆโดยเราเป็นผู้นึกคิดวึ่งสามารถผิดพลาดได้ เราก็สามารถแก้ใขได้โดยถวายอำเภอใจของเราให้พระเป็นเจ้าซะเลยให้พระองค์เป็นผู้นำการตัดสินใจและการงานการกระทำต่างๆในชีวิตเรา... ทางที่ดีนั้นเราควรถวายทั้งกายและวิญญาณให้พระองค์ทั้งครบเลยจะดีที่สุด
โลกทุกวันนี้มีอะไรบ้างที่เป็นของเรา...หากลองนึกดูดีๆแล้วก็จะพบว่าไม่มีเลย... แม้แต่อณูที่เล็กที่สุดอย่างวิญญาณเราก็มิใช่ของเรา ดังนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่เราคิดว่าเป็นของเรานั้นแท้จริงแล้วเป็นของพระเป็นเจ้าต่างหาก ดังนั้นเราก็สมควรที่จะถวายทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตนี้แด่พระองค์
ทุกอย่างในชีวิตที่เราได้รับมาไม่ว่าจะเป็นสิ่งของเครื่องใช้เงินทอง หรือแม้กระทั่งเพื่อนมนุษย์อย่างคุณพ่อคุณแม่น้องพี่ชายเพื่อนคนนั้นเพื่อนคนนี้ก็มาจากพระเป็นเจ้าทั้งสิ้น ดังนั้นหากพระองค์จะทรงรับคือหรือนำกลับคือนไป เราก็ไม่มีสิทธ์ต่อว่าพระองค์หรือเรียกร้องคืน สิ่งที่เรารู้อยู่แล้วทุกวันคือเราจะต้องวางใจในพระองค์เพราะพระองค์ไม่เคยส่งยาพิษให้ลูกของพระองค์เด็ดขาด หากพระองค์จะริบคืนพระองค์ก็จะต้องมีพระประสงค์ที่ดีในอนาคตที่เราๆไม่อาจล่วงรู้ได้รอเราอยุ่ นี่จึงเป็นเหตุผลที่เราทุกคนจะต้องวางใจในพระองค์ผู้ทรงรู้อนาคต
อ่านมาสักพักแล้วพี่น้องคงจะทราบดีว่าไม่มี ไม่มีเลยจริงๆ! อะไรที่เป็นของเรา... แต่พระองค์ก็ยังทรงให้สิ่งหนึ่งใว้กับเรานั่นก็คือ "อำเภอใจ" สิ่งนี้เท่านั้นที่จะเป็นของเราที่พระองค์ไม่สามารถนำไปจากเราได้(ความจริงจะนำไปก็ทรงทำได้ แต่พระองคืไม่ทำ) เพราะพระองค์อยากให้เราเลือกที่จะใช้สิ่งของต่างๆที่พระองค์ประทานมาให้เรานั้นกระทำโดยอาศัยอำเภอใจเพื่อเป็นกระจกสะท้อนจิตใจเราออกมาว่าเราเป็นแบบใด และถ้ามีสิ่งใดที่ไม่ดีเราก็จะได้แก้ใขมันซะ แต่เราจะรู้ได้อย่างไรว่าจะแก้ใขอย่างไรหรือทำอย่างไรที่จะเป็นที่พอพระทัยของพระเป็นเจ้า?
ในเมื่อเราได้ใช้อำเภอใจของเรากระทำการต่างๆโดยเราเป็นผู้นึกคิดวึ่งสามารถผิดพลาดได้ เราก็สามารถแก้ใขได้โดยถวายอำเภอใจของเราให้พระเป็นเจ้าซะเลยให้พระองค์เป็นผู้นำการตัดสินใจและการงานการกระทำต่างๆในชีวิตเรา... ทางที่ดีนั้นเราควรถวายทั้งกายและวิญญาณให้พระองค์ทั้งครบเลยจะดีที่สุด