ลูกแกะที่หลงหาย - พระมารดากรุณานุเคราะห์

[teyteybboy]

โรบินสันวิลล์
(Robinsonville , USA 1859)

ในปี ค.ศ.1859 พระมารดาพระเจ้าได้ทรงประจักษ์มาหาเด็กสาววัย 18 ปี นาม “อาเดล บรีส” ในบริเวณที่เรียกกันว่า โรบินสันวิลล์ ซึ่งปัจจุบันถูกเปลี่ยนเป็น แชมเปียน ในรัฐวิสคอลซิน สหรัฐอเมริกา การประจักษ์สถานที่นี้เป็นที่รู้จักกันดีในนาม “พระมารดากรุณานุเคราะห์” และพึ่งได้รับการรับรองจากพระสังฆราชท้องถิ่นคือพระคุณเจ้าเดวิท ริคเก็น ในวันที่ 8 ธันวาคม ค.ศ.2010 จึงนับเป็นการประจักษ์ครั้งแรกในสหรัฐอเมริกาที่ได้รับการรับรอง

ฯพณฯ เดวิท ริคเก็น พระสังฆราชแห่งสังฆมณฑลกรีนเบย์

[teyteybboy]

ความเชื่อที่สูญหาย

ด้วยสภาพป่าและผืนดินอันย่ำแย่ในวิสคอนซิน สหรัฐอเมริกา ผิดกับบ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขาในเบลเยียม ทำให้ชุมชนชาวเบลเยียมในวิสคอนซินไม่อาจมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีได้ดั่งที่พวกเขาหวัง อาชีพเดียวของพวกเขาคือการรับจ้างตัดไม้ ซึ่งได้เงินเพียงน้อยนิด ทำให้ชุมชนกลายเป็นชุมชนยากไร้ หลายคนต้องล้มตายไปเพราะอากาศและความเจ็บป่วย

ผู้คนนับพันที่เหลือก็ต้องกัดฟันดิ้นสู้ชีวิต จนหลงลืมความสำคัญของศาสนา ยังดีที่มีวัด แต่ก็อยู่ห่างออกไป ทั้งเขตวัดมีพระสงฆ์ประจำอยู่องค์เดียวคือคุณพ่อแปร์โรแด็ง และยิ่งนับวันผู้อพยพก็ยิ่งไปตั้งที่ถิ่นฐานในสถานที่ที่ไม่มีผู้อภิบาลมากขึ้น สร้างความหนักใจให้คุณพ่อยิ่งนัก ท่านได้เขียนเล่าในจดหมายถึงเพื่อพระสงฆ์ด้วยกันว่า ผู้ใหญ่กลายเป็นไม่สนใจกับเรื่องความเชื่อและลูกๆของพวกเขาก็ถูกเลี้ยงดูให้โตขึ้นมาอย่างไร้ความเชื่อ

[teyteybboy]

มารี อาเดล

มารี อาเดล โยเซฟ บรีส เกิดเมื่อวันที่ 30 มกราคม ค.ศ.1831 ที่เมืองบราบ็องต์ ประเทศเบลเยี่ยม ในครอบครัวของนายลัมแบรต์ และนางคัธริน บรีส แต่อนิจจาในวัยเยาว์เธอก็เกิดอุบัติเหตุกับน้ำด่าง ทำให้ใบหน้าซีกขวาของเธอเสียโฉมและตาขวาของเธอบอดสนิท แต่กระนั้นการพิการนี้ก็ไม่มีผลต่ออาเดล เธอยังคงเป็นเด็กสาวใจบุญผู้รักพระรักแม่พระและรักทุกคนที่พบ

เธอได้รับการศึกษาระดับชั้นประถมจากโรงเรียนของคณะอุร์สุลิน และได้รับศีลมหาสนิทครั้งแรกที่นั่น ทั้งตั้งความตั้งใจพร้อมเพื่อนๆกับแม่พระว่าจะเข้าถวายตนเป็นซิสเตอร์ธรรมทูตเพื่อไปสอนเด็กๆในประเทศอื่นๆ แต่ครอบครัวของเธอตัดสินใจที่จะย้ายจากเบลเยียม เธอจึงได้นำเรื่องนี้ไปปรึกษาคุณพ่อเจ้าวัดและก็ได้รับคำแนะนำให้เชื่อฟังพ่อแม่ และหากเป็นน้ำพระทัยพระเจ้าเธอก็จะได้ถวายตนเป็นซิสเตอร์ที่อเมริกา

ดังนั้นในปี ค.ศ.1855 นายลัมแบรต์ก็ได้พาภรรยาพร้อมลูกสามทั้งสามอพยพมายังประเทศอเมริกา และได้ตั้งรกรากบริเวณพื้นดินขนาด 240 เอเคอร์ใกล้ๆแม่น้ำเรด ในเมืองวิสคอนซิน

[teyteybboy]

พบสตรีงาม

9 ตุลาคม ค.ศ.1859 อาเดลกำลังเอากระสอบข้าวสาลีไปโรงโม่แป้ง ขณะกำลังผ่านต้นเฮมล็อกกับต้นเมเปิ้ล เธอก็พลันเห็นสตรีคนหนึ่งยืนอยู่ระหว่างต้นไม้สองต้นนั้น เธอนั้นขาวไปทั่วทั้งตัว แต่ด้วยความกลัวอาเดลจึงไม่กล้าเข้าไปใกล้ ทำได้แต่สวดกระทั้งสตรีนั้นหายไป อาเดลจึงเดินต่อ กระทั้งกลับมาบ้านอาเดลก็รีบนำเรื่องนี้ไปเล่าให้บิดามารดาฟัง ฝ่ายบิดามาดราดาเมื่อทราบ ก็พากันคิดว่าสตรีนั่นคงเป็นวิญญาณมาขอให้ช่วยสวดให้

หลังจากนั้นในวันที่ 15 ตุลาคม อาเดลก็จำต้องผ่านจุดนี้อีกครั้ง เพราะ อยู่ระหว่างทางไปวัดพอดี แต่ในครั้งนี้อาเดลไม่ได้มาคนเดียว เพราะมาพร้อมกับน้องสาวชื่อ อิสซาเบล กับสตรีเพื่อนบ้านอีกคน ทั้งสามเดินมาจนถึงจุดนั้น อาเดลก็เห็นสตรีคนเดิมปรากฏมาอีกครั้ง แต่เป็นเพียงชั่วขณะ สตรีนั้นก็หายไปโดยไม่ได้พูดอะไร อาเดลจึงเดินทางต่อจนมาถึงวัดที่ตั้งอยู่ห่างของเธอไปราว 11 ไมล์

ที่วัดอาเดลก็ได้นำเรื่องการพบสตรีนี้ไปแจ้งแก่คุณพ่อเวร์ฮูฟ คุณพ่อเจ้าวัด คุณพ่อจึงแนะนำอาเดลว่าหากนี่เป็นสาส์นจากสวรรค์ สตรีนั้นจะปรากฏมาหาเธออีกครั้ง และในเวลานั้นให้เธอถามสตรีนั้นว่า “ในพระนามพระเจ้า ท่านเป็นใครและต้องการอะไร”

[teyteybboy]

เผยนาม ‘ราชินีสวรรค์’

หลังเลิกมิสซาในวันเดียวกัน อาเดลก็เดินทางกลับมาบ้านพร้อมพี่สาวและเพื่อนบ้าน จนมาถึงจุดเดิม อาเดลก็พบ “สตรีงาม สวมชุดสีขาวเป็นกระกาย มีผ้าคาดสีเหลืองรอบเอวของเธอ ชุดของเธอยาวจรดเท้ามีรอยพับที่สวยงาม เธอมีมงกุฎดาวอยู่รอบศีรษะ และมีผมหยักศกสีทองยาวปรกไหล่ของเธอ” ดังนั้นเธอจึงรีบคุกเข่าลงและถามตามที่คุณพ่อเจ้าวัดบอกว่า

อาเดล : ในพระนามพระเจ้า ท่านเป็นใครและต้องการอะไรหรือคะ

สตรีงาม : ฉันคือราชินีสวรรค์ ผู้สวดภาวนาเพื่อการกลับใจของคนบาป และฉันก็หวังว่าหนูจะทำเช่นเดียวกัน เช้าวันนี้หนูได้รับศีลมหาสนิท และนั่นก็เป็นสิ่งดี แต่หนูจะต้องทำมากกว่านี้ จงหมั่นไปแก้บาปและยกถวายการรับศีลเพื่อการกลับใจของคนบาป ด้วยหากพวกเขายังไม่กลับใจและทำพลีกรรม พระบุตรของฉันก็จำเป็นต้องลงโทษพวกเขาเสีย

[teyteybboy]

หนูกำลังทำอะไรอยู่

สตรีที่อยู่ในเหตุการณ์ เมื่อไม่เห็นอะไรจึงถามอาเดลพลางร้องไห้ว่า “อาเดล นั่นใครกัน ทำไมเราไม่เห็นเห็นเธอเหมือนเธอเห็นเลยละ” อาเดลก็ตอบกลับมาว่า “คุกเข่าลง สุภาพสตรีบอกว่าเธอคือราชินีสวรรค์” หลังจากนั้นพระมารดาพระเจ้าก็ทรงหันมามองพวกเขา ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเมตตา ก่อนตรัส

พระมารดาพระเจ้า : เป็นบุญของผู้ที่เชื่อแม้ไม่ได้เห็น หนูกำลังทำอะไรอยู่ที่นี่ในความเกียจคร้าน … ในขณะที่บรรดาสหายของหนูกำลังทำงานอยู่ในสวนองุ่นของพระบุตรของฉันหรือ

อาเดล : สุภาพสตรีคะ หนูสามารถทำอะไรได้มากกว่านี้บ้างคะ (อาเดลตอบสตรีงามทั้งน้ำตา)

พระมารดาพระเจ้า : จงไปรวบรวมบรรดาเด็กๆในแถบป่านี้มาและสอนพวกเขาถึงสิ่งที่พวกเขาควรจะรู้ไว้เพื่อความรอด

อาเดล : แต่หนูจะสอนพวกเขาที่มีความรู้น้อยด้วยตัวหนูเองได้อย่างไรกันคะ

พระมารดาพระเจ้า : จงสอนพวกเขาเถิด สอนให้พวกเขาน้อมตัวลงด้วยสำคัญมหากางเขน และสอนให้พวกเขาน้อมตัวเข้าใกล้ศีลศักดิ์สิทธิ์ นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการให้หนูทำ อย่ากลัวไปเลย ฉันจะช่วยหนูเอง

หลังจากนั้นพระมารดาพระเจ้า ก็ยกมือขึ้นทำท่าเหมือนจะอวยพร ก่อนจะหายไป

[teyteybboy]

ทำงานแลกสอนคำสอน

เมื่ออาเดลกลับถึงบ้านแล้ว เธอก็รีบเล่าทุกสิ่งที่ได้ยินจากพระมารดาให้ทุกๆคนที่พบฟัง ดังนั้นบัดนี้เธอจึงได้มอบถวายชีวิตทั้งครบเพื่อปฏิบัติตามคำขอขององค์ราชินีสวรรค์ให้เป็นจริง แม้เธอจะตระหนักดีว่าความรู้ของเธอไม่ได้เลิศเลออะไร แต่เธอก็ตระหนักได้ว่าเธอไม่ได้มีกระแสเรียกให้สอนด้วยความรู้ แต่มีกระแสเรียกให้สอนด้วยความรักของเธอต่อพระเจ้าและองค์ราชินี

อาเดลเริ่มจากการการเดินทางกว่าห้าสิบไมล์ตลอดเจ็ดปีไปตามบ้านต่างๆ หมู่บ้านแล้วหมู่บ้านเล่า ไม่ว่าสภาพอากาศไหน เพื่อขอทำงานบ้านแลกกับการได้สอนคำสอนลูกๆของพวกเขา แต่พระประสงค์ของพระมารดาเจ้าต่ออาเดลไม่ได้จบลงแต่เพียงการเที่ยวเคาะประตูนี้

[teyteybboy]

ก่อตั้งคณะ

ด้วยความประทับใจต่อกิจการของอาเดล คุณพ่อฟิลิบ ครูด คุณพ่อเจ้าวัดองค์ใหม่ของอาณานิคมชาวเบลเยียมจึงได้สนับสนุนให้อาเดลตั้งคณะนักบวชหญิงขึ้นเพื่อปฏิบัติตามพระประสงค์ขององค์ราชินีสวรรค์ ดังนั้นผ่านจดหมายเชิญชวนและชมเชยกิจการของเธอของท่าน อาเดลและเพื่อนจึงได้เริ่มรวมกลุ่มกันทำงาน กระทั้งมีสตรีหลายๆคนสนใจมารวมด้วย อาเดลจึงได้จัดตั้งคณะนักบวชขั้นสามขึ้นในนาม คณะภคินีแห่งนักบุญฟรังซิส แห่ง อัสซีซี แต่คนทั่วไปมักเรียกว่า คณะซิสเตอร์แห่งสุขภาพดี(มาจากเหนือวัดของโรงเรียนซิสเตอร์อาเดลได้สั่งให้เขียนว่า ข้าแต่พระมารดากรุณานุเคราะห์ ช่วยวิงวอนเทอญ ในภาษาฝรั่งเศส และเนื่องจำคำว่าการช่วยเหลือในภาษาฝรั่งเศสแปลว่าสุขภาพได้ จึงมีคนเรียกคณะนี้ว่าคณะซิสแห่งสุขภาพดี)

แต่สืบเนื่องจากคณะไม่ได้มีพิธีปฏิญาณตนอย่างเป็นทางการ สมาชิกทุกคนจึงมีสิทธิ์ที่จะออกจากคณะได้เสมอตามต้องการ กระนั้นก็เถอะ คณะก็เป็นที่ยอมรับจากสังมณฑลกรีนเบย์ ทำให้สมาชิกได้สวมชุดนักบวชและได้รับคำเรียกว่า ซิสเตอร์ จึงไม่แปลกที่เราจะเห็นว่าในหนังสือถึงอาเดลหรืองานของเธอ ท่านสังฆราชมักจะเรียกอาเดลว่า “ซิสเตอร์อาเดล” เสมอ

ภาพอาเดลในชุดนักบวช

[teyteybboy]

การสร้างวัด

วัดหลังแรกมีขนาดเล็ก สร้างจากไม้โดยบิดาของอาเดลในปีเดียวกันกับที่พระมารดาทรงประจักษ์มา ในสถานที่ใกล้ๆกับจุดประจักษ์ มีลักษณะเป็นเพียงคล้ายๆศาลเพียงตา มีขนาดเพียง 10x12 ฟุต ภายในมีภาพดวงหฤทัยนิมลเล็กๆประดับไว้

หลังจากนั้นนางอิซาเบลลา โดเยน ก็ได้บริจาคผืนดินขนาด 5 ไร่รอบบริเวณนั้น ดังนั้นในปี ค.ศ.1861 วัดหลังใหญ่จึงถูกสร้างขึ้นจากไม้ ซึ่งในการสร้างวัดหลังนี้ซิสเตอร์อาเดลได้สั่งให้แกะคำว่า “ข้าแต่พระมารดากรุณานุเคราะห์ ช่วยวิงวอนเทอญ” ด้วยภาษาฝรั่งเศสไว้ที่ประตูทางเข้าวัด ไม่นานหลังจากนั้นวัดน้อยหลังนี้ก็กลายเป็นสถานที่แสวงบุญยอดนิยมในอเมริกา

วัดหลังที่สามจึงถูกสร้างขึ้นในปี ค.ศ.1885 โดยใช้วัสดุเป็นอิฐและให้มีขนาดใหญ่ขึ้น ตาคำร้องขอของซิสเตอร์อาเดล กระทั้งแล้วเสร็จดีพระคุณเจ้าฟรังซิส เซเวียร์ เคราท์เบาเวอร์ ประมุขลำดับที่สองของสังฆมณฑลกรีนเบย์จึงได้ประกอบพิธีเสกวัดน้อยนี้

[teyteybboy]

งานคณะ

ในปลายปี ค.ศ.1860 คณะของอาเดลก็ได้เริ่มมาพักอยู่ที่บ้านใกล้ๆกับวัดน้อย หลังจากนั้นจึงค่อยๆพัฒนามาเรื่อยจนปี ค.ศ.1869 คณะก็ได้ตั้งโรงเรียนเซนต์แมรี่ขึ้นในบริเวณใกล้ๆกับวัดน้อย นับเป็นโรงเรียนหลังที่สองของสังฆมณฑล ที่นี่บรรดาซิสเตอร์จะสอนทั้งภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศส โดยมีซิสเตอร์อาเดลทำหน้าที่รับผิดชอบงานสอนด้านศาสนาแก่นักเรียน ซึ่งมีทั้งเด็กกำพร้าอันเป็นส่วนใหญ่และเด็กที่ถูกส่งมาเพื่อให้มีชีวิตที่ดีขึ้น

ทั้งนี้เราอาจจะกล่าวได้เลยว่า รากฐานของโรงเรียนนี้ได้เป็นประจักษ์พยานถึงความวางใจของบรรดาซิสเตอร์ต่อพระญาณสอดส่องของพระเจ้า โรงเรียนต้องรอบรับเด็กมากกว่าหนึ่งร้อยคน โดยมีอัตตราค่าเล่าเรียนเพียงหนึ่งดอลลาร์ต่อสัปดาห์

ด้วยซิสเตอร์อาเดลปรารถนาให้ค่าเล่าเรียนนั้นไม่แพงเกินไป และไม่ปรารถนาหันหนีจากผู้ยากไร้ แน่นอนว่าค่าเรียนเพียงน้อยนิดนี้ไม่อาจจุนเจือบรรดาซิสเตอร์ในเรื่องต่างๆได้ทั้งเรื่องอาหาร เรื่องของจำเป็นอื่นๆ จนครั้งหนึ่งก็มีข่าวลืออันไม่มีเค้ามูลความจริงกันว่าซิสเตอร์อาเดลอนุญาตให้ขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้

ฝ่ายพระสังฆราชเมื่อทราบเรื่องข่าวลือนี้ ท่านก็สั่งให้ซิสเตอร์อาเดลส่งนักเรียนกลับบ้าน และให้นำกุญแจโรงเรียนมามอบให้ท่าน ฉะนั้นด้วยความนบนอบซิสเตอร์จึงนำกุญแจมามอบแด่พระสังฆราช พร้อมเตือนท่านว่าท่านจะต้องรับผิดชอบต่อการสูญเสียวิญญาณครั้งนี้ ฝั่งพระสังฆราชเมื่อได้ฟังดังนั้นท่านก็เกิดความประทับใจในความจริงใจและกิจการของเธอ ท่านจึงคืนกุญแจให้ซิสเตอร์พร้อมอนุญาตให้เปิดโรงเรียนต่อไป

[teyteybboy]

อัศจรรย์เหนืออัคคี

ในวันครบรอบสิบสองปีการประจักษ์ เหตุการณ์อันน่ากลัวก็ได้เกิดขึ้นไปทั่วภาคตะวันออกเฉียงเหนือของวิสคอนซิน เริ่มจากไม้เล็กๆในหมู่บ้านเปชตีโกติดไฟ ก่อนค่อยๆลุกลามไปจนถึงบ้านเรือน โรงงาน จนเกิดเป็นเพลิงไหม้ครั้งใหญ่เช่นครั้งที่เกิดที่เมืองชิคาโก และกลายเป็นเหตุไฟไหม้ที่รุนแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ประเทศอเมริกา

คุณพ่อปีเตอร์ แปร์นิน พยานผู้เห็นการณ์ที่หมู่บ้านเปชตีโกในวันที่ 8 ตุลาคม ค.ศ.1871 เล่าว่าวิธีการที่ทำให้บางคนรอดชีวิตได้ก็คือการหนีลงไปในแม่น้ำเปชตีโกและยกจิตใจขึ้นหาสวรรค์เท่านั้น ซึ่งทีละนิดในเวลาต่อมาทอนาร์โดไฟก็เริ่มก่อตัวขึ้นในหมู่บ้านเปชตีโก ก่อนค่อยเคลื่อนตัวข้ามอ่าว และบริเวณที่เรียกกันว่าปากมหาสมุทร ไปทางโรบินสันวิลล์ ซึ่งโรงเรียนของซิสเตอร์อาเดลและวัดแม่พระก็อยู่ในทางนั้น

แต่ขณะนั้นไม่มีคนในแถบนั้นล่วงรู้เลยว่าเกิดเหตุเพลิงไหม้ที่หมู่บ้านเปชตีโก ดังนั้นทันทีที่ทอร์นาโดไฟมาถึงในคืนวันที่ 8 ตุลาคม ทุกคนก็ต่างคิดกันทันว่านี่คือการพิพากษาจากพระเจ้า ทุกคนในพื้นที่ต่างเห็นการความตายอยู่แค่เอื้อม หลายคนได้ตัดสินใจหลบเข้าไปในวัดน้อยแม่พระกรุณานุเคราะห์ พร้อมความวางใจในการช่วยเหลือจากพระแม่ ผู้ทรงสัญญาว่าจะทรงช่วยอาเดล

ฝ่ายซิสเตอร์อาเดลเองก็ตัดสินใจจะไม่ทิ้งวัดน้อย ทิ้งเด็กๆ ทิ้งซิสเตอร์ หรือทิ้งชาวบ้านที่หลบอยู่ในวัด ซิสเตอร์รีบวิ่งนำทุกคนตรงไปที่วัดน้อย ทำให้เวลานั้นวัดน้อยจึงแน่นไปด้วยชาวบ้านที่หวาดกลัวที่พากันมาอ้อนวอนพระมารดาเจ้าให้ปกป้องพวกเขา หลายๆคนถึงขั้นร้องไห้ฟูมฟายออกมาเป็นบ้านเป็นหลังด้วยความกลัว และด้วยความเชื่อทุกคนจึงตัดสินใจ นำพระรูปออกมาแห่ไปรอบๆวัด เท่าที่ทำได้ แม้ไฟจะโหมหนักแค่ไหนทุกคนยังมีความหวังและยังคงสวดภาวนา สวดสายประคำกันอย่างไม่หยุดหย่อน

[teyteybboy]

การสัมผัสของพระเจ้า

การสวดภาวนาดำเนินต่อไปหลายชั่วโมงแม้ด้านนอกวัด จนถึงวันที่ 9 ตุลาคม วันที่อาเดลได้รับสาส์น ก็ปรากฏมีฝนตกมาดับไฟเหล่านี้จนดับสิ้น และผลปรากฏว่าบริเวณโดยรอบที่ดินของโรงเรียนถูกไฟไหม้หมด ยกเว้นแต่ที่ดินของโรงเรียนทั้งๆที่เป็นวัสดุติดไฟง่ายทั้งนั้น ทำให้ข่าวการอัศจรรย์นี้แพร่ไปทั่ว จนไปถึงหูของคุณพ่อแปร์นิน ท่านก็รีบรุดมาดูสถานที่และได้บรรยายไว้ว่า

“ช่างเป็นการสัมผัสของพระเจ้าโดยแท้ บ้านทุกหลังและรั่วทุกอันในบริเวณโดยรอบถูกเผาสิ้น เว้นเสียแต่โรงเรียน วัดน้อย และรั่วล้อมพื้นดินขนาดหกไร่ที่ถวายแด่พระนางมารีย์ …(สถานที่)ที่ถูกทำให้ศักดิ์สิทธิ์ผ่านการสำแดงพระองค์ของพระมารดาพระเจ้าบัดนี้ได้ฉายแสงออกมาดุจดั่งเกาะมรกรตท่ามกลางทะเลขี้เถ้า”

เหตุการณ์ในวันนั้นมีผู้เสียชีวิตในทันที 2,000 คน และกินพื้นเป็นบริเวณถึง 4200 ตร.กม.

พิพิธภัณฑ์ระลึกถึงเหตุการณ์เพลิงไหม้ครั้งใหญ่

[teyteybboy]

ภัยฝ่ายจิต

ภายหลังจากเหตุการณ์อันน่าเศร้าผ่านไป ภัยร้ายฝ่ายจิตกเข้ามาคุกคามสังฆมณฑลกรีนเบย์อีกครั้ง คราวนี้มันมาพร้อมกับโจเซฟ เรอเนอ วิลาตต์ คริสตังยืน ผู้ภายหลังได้ไปบวชเป็นพระสงฆ์ในนิกายคาทอลิกจารีตเดิมและได้ตัดสินใจเดินทางมายังอาณานิคมชาวเบลเยี่ยมเพื่อทำให้ชาวบ้านคาทอลิกกลับใจมาเป็นคาทอลิกจารีตเดิม อันเป็นกลุ่มที่ตั้งขึ้นในปลายปี ค.ศ.1800 จากกลุ่มของผู้ที่ไม่ยอมรับข้อที่ว่าพระสันตะปาปาไม่เคยผิดพลาด

ทำให้กลุ่มนี้ไม่ยอมรับข้อความเชื่อแม่พระทรงปฏิสนธินิรมล การสารภาพบาป และพระคุณการุณย์ ทั้งนี้กลุ่มนี้ยังมองว่าการถือโสดของพระสงฆ์เป็นทางเลือกไม่ใช่ข้อบังคับ และจะประกอบพิธีมิสซาตามภาษาท้องถิ่น(สมัยนั้นยังต้องใช้ละตินอยู่ ผู้แปลคิดว่าตรงนี้เป็นเรื่องดีของกลุ่มนี้)

กลับมาที่วิลาตต์ เขาได้มาอาศัยอยู่ที่วัดคาทอลิกจารีตเดิมพระนางมารีย์เมืองดูวัลล์ ซึ่งที่เขาได้สร้างขึ้นระหว่างวัดคาทอลิกสองหลัง ที่นั่นมีผู้คนจำนวนมากได้หลั่งไหลมาหาเขา ยังความกังวลแก่ซิสเตอร์อาเดลเป็นยิ่งนัก ทุกวันซิสเตอร์จึงได้แต่เฝ้าสวดให้เขาอย่าได้ทำอะไรไปมากกว่านี้และขอให้เขาได้กลับใจ

[teyteybboy]

ชัยชนะของพระมารดา

คุณพ่อเปนนิงส์

ฝ่ายพระคุณเจ้าเมสส์เมอร์ก็ตระหนักถึงภัยนี้ดี ท่านจึงได้เชิญคุณพ่อเปนนิงส์ พร้อมคณะนอร์แบร์ติเนส จากอารามเบิร์น ประเทศเนเธอร์แลนด์ ให้เข้ามาช่วยงานนี้ คณะได้เดินทางมาถึงอเมริกาในปี ค.ศ.1893 และในปี ค.ศ.1895 คุณพ่อเปนนิงส์ก็ได้จัดให้มีประเพณีแสวงบุญไปยังวัดน้อยแม่พระกรุณานุเคราะห์ขึ้น เพื่อ “วอนขอความช่วยเหลือจากแม่พระในการต่อกรกับงานของปีศาจและอิทธิพลของวิลาตต์” และจัดให้มีการสอนคำสอนชาวบ้าน

กระทั้งที่สุดแล้ว ศาสนจักรคาทอลิกจารีตเดิมก็ไม่อาจหยั่งรากลงไปได้ในดินแดนนั้น เพราะบรรดาชาวบ้านต่างไม่เต็มใจกับการปฏิรูปเหล่านั้น โดยเฉพาะในเรื่องการสารภาพบาป และการยกเลิกกิจศรัทธาต่อแม่พระ จึงกลายเป็นความล้มเหลวของวิลาตต์ที่จะทำให้คนวิสคอนซินกลับใจมาเป็นคาทอลิกจารีตเดิม เขาจึงออกเดินทางไปที่อื่นๆต่อ บัดนี้แม่พระจึงทรงมีชัยเหนือกิจการร้ายนี้

วิลาตต์เดินทางไปประกาศอยู่เรื่อยๆ กระทั้งช่วงบั้นปลายชีวิต เขาก็กลับใจและได้กลับสู่พระศาสนจักรอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจไปเจริญชีวิตพลีกรรมอยู่ในอารามของคณะซิสเตอร์เซียนที่ปง กอลแบรต์ และได้สิ้นใจ ณ ที่นั่นในฐานะฆราวาส

[teyteybboy]

ปัจจุบัน

ภายหลังจากสามสิบเจ็ดปีแห่งการอุทิศตนเพื่อประกาศข่าวดี และนำวิญญาณจำนวนมากกลับมาสู่พระศาสนจักร ในวันที่ 5 กรกฎาคม ค.ศ.1896 ด้วยอายุ 65 ปี ซิสเตอร์อาเดลก็ถึงแก่มรณกรรมอย่างสงบพร้อมคำพูดสุดท้ายว่า “ลูกมีความยินดีในสิ่งที่ได้ตรัสกับลูก พวกเราจะเข้าไปบ้านของพระเจ้าพร้อมกัน”

ภายหลังการสิ้นใจของเธอ ในปี ค.ศ.1902 ซิสเตอร์สองคนสุดท้ายของคณะก็สมัครเข้าคณะภคินีแห่งนักบุญฟรังซิสแห่งไม้กางเขน ซึ่งเข้ามาสานงานต่อคณะที่ซิสเตอร์อาเดลได้ตั้งขึ้น จึงเป็นอันว่าคณะของซิสเตอร์ได้ยุบไปในที่สุด หลังจากนั้นในปี ค.ศ.1929 สังฆมณฑลก็ปิดโรงเรียน แต่ซิสเตอร์คณะฟรังซิสยังอยู่ หลังจากนั้นต่อมาในปี ค.ศ.1933 โรงเรียนและอารามก็ถูกปรับเป็นบ้านพักเด็กพิการ

กระทั้งถูกปิดลงในปี ค.ศ.1953 และถูกเปลี่ยนเป็นวกสถานของคณะในอัตตาค่าเช่าอาคารปีละ 1 ดอลลาร์ กระทังขาดกระแสเรียกในปี ค.ศ.1968 นวกสถานจึงถูกปิด คณะย้ายไปทำงานที่โรงพยาบาลในพื้นที่ พระสงฆ์เบเนดิ๊กตินสามท่านจึงเข้ามาประจำ แต่ก็อยู่เพียงแค่หนึ่งปีพวกท่านทั้งสามก็ไป

หลังจากนั้นในปี ค.ศ.1992 ซิสเตอร์คาร์เมไลท์จากแกรนด์แรพิดส์ ก็มาประจำและอยู่ดูแลจนถึงปี ค.ศ.2002 คณะจึงได้ย้ายไป วัดและสัการสถานจึงตกอยู่ในความดูแลของสังฆมณฑลมาจนถึงทุกวันนี้

[teyteybboy]

วัดหลังปัจจุบัน

วัดหลังที่สี่หรือวัดหลังปัจจุบันถูกสร้างขึ้งเมื่อปี ค.ศ.1942 ตามการสนับสนุนของพระคุณเจ้าปอล ปีเตอร์ โรด เป็นอาคารก่ออิฐทรงทิวดอร์โกธิคที่สามารถรองรับผู้แสวงบุญได้ถึง 300 คน ซึ่งในระหว่างการสร้างครั้งนี้ก็มีการค้นพบตอของต้นไม้ทั้งสองต้นที่แม่พระทรงประจักษ์มาระหว่างมัน จึงได้มีการสร้างห้องใต้ดินขึ้นและสร้างแท่นตรงนั้น พร้อมตั้งพระรูปแม่พระไว้ระหว่างตอทั้งสอง

สถานที่ประจักษ์ในปัจจุบัน

[teyteybboy]

รูปภาพ

ภาพผู้ศรัทธาที่หลั่งไหลมาแสวงบุญ

ภายในวัดหลังที่สาม

วัดและอดีตโรงเรียนปัจจุบัน

ภายในวัดหลังปัจจุบัน

ขบวนแห่แม่พระ

ไม้จากต้นไม้ที่แม่พระประจักษ์

[teyteybboy]

ข้าแต่พระมารดากรุณานุเคราะห์ ช่วยวิงวอนเทอญ

บทความเรื่องของการประจักษ์อีกอันจบลงแล้ว หากมีข้อผิดพลาดใดก็สามารถแจ้งมาได้ ขอบคุณที่สะลเวลาอ่านบทความครับ ขอพระอวยพร

คนส่งจดหมาย

[rosa-lee]

ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณพระแม่มารีย์.....
และขอบคุณ น้อง teyteybboy ที่เอาบทความดีๆ
เรื่องราวการประจักษ์ของแม่พระมาแบ่งปัน ขอแม่พระ แม่อันเป็นที่รักยิ่ง
ของชาวเรา ได้อวยพรน้อง teyteybboy และครอบครัว ให้อยู่ในพระพรเสมอค่ะ

[poloplow]

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ครับ

[rosa-lee]