คณะผู้รับใช้ผู้ป่วย
Ordo Clericorum Regularium Ministrantium Infirmis
Order of the Ministers of the Sick
หรือ คณะนักบุญคามิลโล (Order of St. Camillus)
อักษรย่อ M.I.
เว็บไซต์ http://camillians.org
แต่โดยรวมเราจะรู้จักในนาม คณะคามิลเลียน (Camillians) เป็นคณะนักบวชที่มี นักบุญ คามิลโล เด แลลิส เป็นผู้ก่อตั้งคณะนี้ขึ้น โดยมีพันธกิจที่เน้นในการดูแลรักษาผู้ป่วยประวัติ
เมื่อระหว่างนักบุญคามิลโลมาพํานักรักษาอาการข้อเท้าติดเชื้อที่ โรงพยาบาล ซานยาโกเม ท่านได้พยายามทุกวิธีทางที่จะปรนนิบัติผู้เจ็บป่วยด้วยความรักและจริงใจ ให้ความอบอุ่นต่อบรรดาผู้ทุกข์ทรมานที่น่าสงสาร แต่เนื่องจากพนักงานเหล่านั้นเปลี่ยนหน้าอยู่เสมอ และการให้บริการของพวกเขาโดยทั่วไปก็หวังผลประโยชน์มากกว่าที่จะออกจริงใจ เป็นผลที่ทำให้บกพร่องต่อหน้าที่บ่อยๆ หากครั้งใดที่ผู้ป่วยได้รับการทอดทิ้งจากศาสนบริกรในวาระสุดท้ายหรือในขณะที่ต้องทรมานท่านถือว่าเป็นทารุณกรรมที่ร้ายกาจอาจนำความเสื่อมเสียให้แก่คริสต์ศาสนาได้ ท่านพยายามแก้ไขข้อบกพร่องเหล่านี้ไว้โดยอาศัยพระเมตตาของพระเจ้าต่อมา ท่านจึงได้จัดตั้งกลุ่มบุรุษใจศรัทธาขึ้นมา ซึ่งมารับใช้ผู้ป่วยโดยไม่หวังผลประโยชน์เหมือนอย่างพระสงฆ์รับจ้าง แต่เพราะความรักของพระเจ้าเพียงอย่างเดียว โดยเอาใจใส่ผู้ป่วยเยี่ยงมารดาที่มีบุตรคนเดียวของนางที่กำลังเจ็บป่วยอยู่ แล้วก็ควรแยกพวกเขาให้เห็นชัดโดยมีมีกางเขนที่ติดเสื้อผ้าเป็นสำคัญ เมื่อได้แนวความคิดซึ่งน่าจะเรียกว่าเป็นการดลใจจากพระเจ้า ท่านก็ตั้งใจดำเนินการตามความคิดนี้และใช้ความสามารถทั้งหมดที่มีอยู่เพื่อให้กิจการนี้สำเร็จ จนทำให้ “กลุ่มรับใช้ผู้ป่วย” เล็กๆ นี้เกิดขึ้นได้ เมื่อท่านพบปัญหาต่างๆ ท่านจะได้รับการบรรเทาจากองค์พระเยซูเจ้าบนกางเขนเสมอ พระองค์ทรงตรัสกับท่านว่า “อย่าไปกลัวเลยเจ้าผู้ขลาด เดินหน้าต่อไป เราจะช่วยเจ้า และจะอยู่กับเจ้า นี่เป็นกิจกรรมของเรา มิใช่ของเจ้า”
ในวันที่ 18 มีนาคม ค.ศ.1568 และพระสันตปาปาเกรโกรีที่ 14 ได้รับรองให้กลุ่มผู้ใช้ผู้ป่วยเป็นคณะนักบวช อย่างเป็นทางการเมื่อปี ค.ศ.1591 โดยให้ชื่อว่า “คณะผู้รับใช้ผู้ป่วย” หรือ “Order of the Ministers of the Sick”
“คณะคามิลเลียน” ในประเทศไทย
นักบวชคณะคามิลเลียนมาถึงประเทศไทยครั้งแรกเมื่อวันที่ 21 มกราคม ค.ศ. 1952 แล้วเริ่มปฏิบัติหน้าที่ในเขตสังฆมณฑลราชบุรี โดยได้รับมอบสถานพยาบาลขนาดเล็กของหลวงสิทธิเทพการ (กิมเลี้ยง วังตาล) มาปรับเป็นบ้านพักนักบวชของคณะในชื่อบ้านนักบุญยอแซฟ และเปิดเป็นโรงพยาบาลซานคามิลโลเมื่อวันที่ 8 สิงหาคม ค.ศ. 1953 โดยอาศัยความช่วยเหลือของนายแพทย์เลิศ ศรีจันทร์ จากกรุงเทพฯ ดำเนินการขออนุญาตจัดตั้งโรงพยาบาล ให้เป็นการถูกต้องตามระเบียบของทางราชการ จนได้รับอนุญาตจากกระทรวงสาธารณสุขเป็นที่เรียบร้อยปัจจุบันนี้ มูลนิธินักบุญคามิลโลปฏิบัติหน้าเกี่ยวข้องกับสาธารณสุขและชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชน ทั้งนี้มูลนิธิได้เข้าร่วมกับพุทธสมาคม 12 แห่งในประเทศไทย และเชื่อมโยงไปยังโครงการกว่าหนึ่งร้อยโครงการ
ได้แก่
-โรงพยาบาล 2 แห่ง ได้แก่ โรงพยาบาลซานคามิลโล โรงพยาบาลคามิลเลียน
-บ้านผู้สูงอายุ 5 แห่งในจังหวัดปราจีนบุรี พัฒนาการ-กรุงเทพ อำเภอสามพราน-นครปฐม จังหวัดจันทบุรี และ จังหวัดนครราชสีมา
-ศูนย์อบรมเยาวชน ผู้ป่วย เด็กกำพร้าและผู้พิการ 6 แห่ง ในจังหวัดระยอง ลาดกะบัง ตะกั่วป่า และบ้านสิทธิดา
-ศูนย์ช่วยเหลือผู้ป่วยติดเชื้อ HIV/AIDS (คามิลเลียน โซเชียล เซ็นเตอร์ จังหวัดระยอง)
-ศูนย์อบรมชาวเขา จังหวัดเชียงราย
-ศูนย์อบรม 3 แห่งสำหรับคณะคามิลเลียน
“ในมือของเรา ต้องมีหัวใจอยู่ด้วย”
“ดูแลรับใช้ผู้ป่วย เยี่ยงมารดามีต่อบุตรคนเดียวที่กำลังเจ็บป่วย”
- นักบุญคามิลโล เด แลลิส -
“ดูแลรับใช้ผู้ป่วย เยี่ยงมารดามีต่อบุตรคนเดียวที่กำลังเจ็บป่วย”
- นักบุญคามิลโล เด แลลิส -
