หน้า 1 จากทั้งหมด 1

สารแม่พระผู้เห็นอกเห็นใจฯ "เมื่อแม่มาเตือน" 5 สิงหาคม 2020

โพสต์แล้ว: อังคาร ส.ค. 11, 2020 7:33 am
โดย Yan Agape
สวัสดีครับ วันนี้ผมขอเสนอสารแม่พระผู้เห็นอกเห็นใจฯ "เมื่อแม่มาเตือน" เป็นสารที่คุณนิพนธ์/เปโตรน้อยได้รับเมื่อวันที่ 5 สิงหาคม 2020 (วันพุธ อาทิตย์ที่ผ่านมา)

ผมไม่ได้แก้ไขความผิดพลาดของการสะกด มายังไงไปยังงั้นครับ
เมื่อแม่มาเตือน
วันพุทธที่ 5 สิงหาคม 2020 เวลา 04:38-06:09 น.
ลูกที่รัก นานแล้วสินะที่เรามิได้พบกัน เหตุว่าทุกสิ่งขึ้นอยู่กับน้ำใจของลูกเอง เมื่อวานนี้ลูกได้เรียกหาและมอบน้ำใจของลูกให้อยู่ในความดูแลของแม่ สิ่งนี้แหละทำให้เราได้ใกล้ชิดกันอีกครั้งหนึ่ง
จงจำไว้นะเปโตรน้อยว่าทุกสิ่งต้องมาจากความสมัครใจของลูกเอง ด้วยว่าหนทางไปสู่อาณาจักรสวรรค์มิได้เรียบง่าย หากแต่ลูกจักต้องอดทน อดกลั้น และตัดจากน้ำใจแห่งตนอย่างบริบูรณ์เท่านั้น จึงเป็นหนทางที่ยากลำบากสำหรับมนุษย์ส่วนใหญ่ ที่มิอาจตัดจากความรื่นรมย์ความสุขสบายที่มนุษย์ทั้งหลายหาได้จากโลกนี้
จงตระหนักใจเถิดว่าสิ่งเหล่านี้ทำให้ลูกมีความต้องการมิรู้จักสิ้นสุด อยากมีอยากได้อยู่ร่ำไป และหากมิได้ดั่งใจปรารถนา ลูกจักมิหยุดการแสวงหา มีแต่ความร้อนรน มิรู้จักความเพียงพอ
นี่แหละคือสาเหตุที่ทำให้โลกหนี้วุ่นวายมิรู้จักสิ้นสุด เหตุว่ามนุษย์แสวงหาต่อสิ่งเร้าที่มากระทบจากภายนอกเท่านั้น จักมีสักกี่คนที่ตระหนักใจว่าทุกอย่างในโลกนี้มิจีรัง เริ่มแสวงหาวิธีที่จักอยู่กับความจริง ณ. ปัจจุบันอย่างมีสันติสุข เตรียมชีวิตภายในของตนเองให้ถึงพร้อมในทุกๆวัน ด้วยว่าลูกมิอาจรู้ได้ว่าเมื่อใดการเดินทางของลูกบนโลกนี้จักสิ้นสุดลง
หากลูกมิได้เตรียม พร้อมเพื่อเดินทางกลับบ้านแท้ของเราในสวรรค์แล้ว แม่ขอบอกความจริงแก่ลูกว่า ลูกกำลังตกอยู่ในอันตรายยิ่งนัก ด้วยว่ามีกัปดักมากมายของจิตชั่วร้ายที่นำมาล่อลวงลูกๆของแม่ให้หลงอยู่ในวังวนตามกระแสแห่งโลกนี้ด้วยใจสมัครของลูกเอง
ขอลูกจงตรองดูเถิดว่าภายในหนึ่งวัน ลูกได้ใช้เวลาอันมีค่ากับกิจการใดบ้าง ในโลกยุคปัจจุบันนี้มนุษย์ได้ถูกมอมเมาจากเครื่องมือที่ทันสมัย ดึงดูดให้ลูกมีอาณาจักรเป็นของตนเอง ความอบอุ่นในแต่ละครอบครัวเริ่มขาดหายไป เหตุว่าลูกไปให้ความสำคัญและใช้เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับความบันเทิงที่ลูกถูกกระแสสังคมหล่อหลอมให้ลูกเสพติดกับความทันสมัยนี้ โดยที่ลูกกำลังละทิ้งความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในครอบครัวและเพื่อนพี่น้องทั้งหลายไป จงตระหนักใจเถิดว่าลูกได้ละทิ้งเขาเหล่านั้นไปนานเท่าใดแล้ว
ลูกมิมีเวลาแม้กระทั่งดูแลชีวิตภายในของลูกเอง นี่แหละเป็นเหตุให้มนุษย์สมัยนี้ประกาศตนว่ามิมีศาสนา ด้วยว่าเขาจักยอมรับแต่ความสุขที่เขาแสวงหาได้แต่ทางกายในโลกนี้เท่านั้น เขาเริ่มมิเชื่อว่าศาสนาและความเชื่อต่างๆมีจริง
แม่เศร้าใจยิ่งนักที่เห็นการลบหลู่ การทำลายล้างพระวิหารเกิดขึ้นในแต่ละวัน แม่มิได้เสียดายสิ่งสร้างทั้งหลายที่มนุษย์ได้สร้างขึ้นมาดอก เพราะนั่นเป็นเพียงวัตถุที่มนุษย์ได้ทำขึ้นมาเพื่อเตือนจิตใจให้มีหลักยึดเหนี่ยวเท่านั้น หากแต่แม่สลดใจต่อการที่ลูกๆของแม่ทำลายพระวิหารในดวงใจของลูกเองต่างหาก ลูกหาตระหนักใจมิได้ว่าความสุขที่ลูกจับต้องได้ในปัจจุบันนี้มีที่มาจากไหน และมันกำลังดึงให้ลูกๆของแม่อยู่ห่างไกลจากอาณาจักรสวรรค์เข้าไปทุกที
ลูกที่รักยิ่งทั้งหลาย แม่มิได้มาเตือนลูกเพราะพระศาสนจักรมิได้รับการเคารพนับถืออีกต่อไป พวกลูกมิเชื่อถึงการประทับอยู่ขององค์พระบิดาเจ้าสวรรค์ พวกลูกละทิ้งความรักอย่างหาที่สุดมิได้ขององค์พระบุตรสุดที่รักแห่งแม่ พวกลูกไม่รักแม่อีกต่อไป
เหตุอันแท้จริงที่แม่มาเตือนลูกในครั้งนี้ก็คือ ลูกๆกำลังทำลายศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ กำลังหลงระเริงกับความสุขที่ลูกแสวงหาได้ในโลกนี้ ลูกกำลังสมัครใจเดินหน้าเข้าหาอาณาจักรแห่งความมืดด้วยความเต็มใจ
ความมืดบอดในจิตวิญญาณของลูกต่างหากที่ทำให้แม่เป็นทุกข์ใจเหลือเกิน แม่มิอาจทนดูเห็นลูกๆของแม่เดินทางไปสู่อาณาจักรแห่งความมืดชั่วนิรันดร์ได้เลย จงตระหนักใจและตื่นขึ้นมองเห็นความจริงเสียเถิด ก่อนที่ทุกอย่างจักสายเกินไป
ด้วยความรักอย่างสิ้นสุดหัวใจของแม่ มารดาผู้เห็นอกเห็นใจของลูกๆทุกคน
************