ก่อนอื่นผมต้องบอกว่า ผมเอง ณ วันนี้ถือคาทอลิก สไตน์โปรเตสแตน : xemo031 :(งงมะ อิอิ)
ส่วนแฟนสาวของผม เป็น โปรเตสแตน 100%
เราคบกันมาได้ ประมาณ สาม เดือนครับ
แรกๆ จนถึง กลางเดือนมกราคม เรารักกันดี ผูกพันธ์จากความอบอุ่นมากๆ ::014::
แต่หลังจากนั้นไม่นาน งานก็เริ่มยุ่ง ความสัมพันธ์ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเรื่องงานซะส่วนใหญ่ ::002::
แต่ก็ยังคงรักและคบกันมาตลอด
ช่วงปลายๆเดือนมกราคม เราเริ่มมีปัญหากัน :huh:แต่ไม่ใช่ปัญหาทะเลาะเบาะแว้งนะครับ
เป็นปัญหาประมาณว่า ไม่เข้าใจกันซะมากกว่า คงเป็นเพราะคุยกันน้อย และต่างคนก็ต่างเหนื่อย :undecided:
ผมเองก็ผิดนะ
ที่นัดว่าจะมาคุยกลางคืนในช่วงวันหยุดทางโทรศัพท์ แต่ก็เผลอหลับยาวจนถึงเช้า...กำ - -ผมและแฟนสาวของผม ก็เป็นคนหน้าตาดีทั้งคู่ (จริงป่าวหว่า
อิอิ) ก็มีเพศตรงข้าม แวะเวียนเข้ามาอยู่เรื่อยๆ ::018::
แต่ผมเคยผ่านรักมาแล้ว สองครั้ง
และผมก็จริงจังกับความรักมากๆเช่นกัน 
แฟนสาวของผม ค่อนข้างเป็น ผู้หญิงเก่ง ::012::ประมาณว่า ผู้หญิงทำงาน เธอทุ่มเทกับงานครับ
...จะเล่าอะไร....
คือ ผมก็ไม่รู้พูดแล้วแรงไปไหม :huh: และก็กลัวโดนตราหน้าว่าไม่เป็นสุภาพบุรุษด้วย... :embarrassed:
อืม เล่าไงดี... :rolleyes:
คือ เรื่องของเรื่องจะบอกว่า
ตีสองครึ่ง ของวันที่ 15 (หลังเที่ยงคืนวาเลนไทน์) ผมต้องตื่นกลางดึก ทั้งๆที่นอนไปไม่กี่ชั่วโมง
พระเจ้าทรงปลุกผมขึ้นมา พร้อมกับดลใจให้เปิดอ่านพระคัมภีร์ (ก็ไม่รู้เหมือนกัน บอกตามตรงว่าไม่ได้อ่านมาปีกว่าแล้ว
)ผมก็เปิดอ่าน และเปิดไปเจอพระธรรมเดิม ซึ่งปกติ ผมไม่อ่านคัมภีร์เดิมครับ ปวดหัว (ขอโทษที่บอกตามจริง :lipsrsealed:)
แต่ผมก็ได้อ่าน พระธรรมสุภาษิต ตั้งแต่ บทที่ สอง ยาวไป ถึงบทที่ ห้า
สิ่งที่ได้รับคือ
ถูกสอนเรื่องผู้หญิง เรื่องสติปัญญา เรื่องการเป็นบุตรชายและผู้ชายที่ดี ประมาณนี้ครับ
แต่สิ่งที่ผมแปลกใจ คือ เรื่องผู้หญิง :huh:(แต่ทั้งหมดที่กล่าวมา คือโดนใจหมด
เพราะสมควรได้รับคำเตือนสอนในช่วงนี้)ผมพยายามไม่คิดมาก ว่าพระเจ้ากำลังจะสื่ออะไร :huh:
และเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา (ตอนนี้ ตี ห้าครึ่ง ของวันที่ 16 ) ผมก็ได้คุยกับแฟนสาวที่รักตามตรง
....ครับ เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า
.....อืม เหมือนยกภูเขาออกจากอก
และผมได้บอกเธอเกี่ยวกับตีสองครึ่งของคืนวันที่15 ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง... :rolleyes:...ทีแรกเธอก็ไม่เข้าใจ คิดว่าผมไปด่า
.... แต่ความจริงมันเป็นการเตือน... อืม แฟนผมเป็นคนดีนะครับ
เพียงแต่พระเจ้าคงไม่พอพระทัยนัก ที่เธอปิดบังบางสิ่งบางอย่างไว้ :evil: โดยไม่บอกผมเธอไม่ผิด
ผมก็ไม่ผิด เรื่องของความรักมันออกแบบไม่ได้ :undecided:ตามมาด้วย ความเกร็งใจ และด้วยความที่เค้าไม่อยากเสียเราไป ....... ผมเข้าใจครับ :undecided:
ปกติ ผมจะลืมใครได้ยากมาก
แต่ก็ไม่นึกว่า หลังจากตัดสินใจเลิกกัน ได้แค่ ชั่วโมงครึ่ง ผมสามารถลืมเธอได้อย่างง่ายดายด้วยบทสวด พระบิดา ที่มีคำว่า "...โปรดให้อภัยแก่ข้าพเจ้า เหมือนข้าพเจ้าให้อภัยแก่ผู้อื่น..."
ตอนนี้ ผมรู้สึกโล่งมากๆๆ :cheesy:ครับ หลังจากที่หายใจไม่ทั่วท้อง แน่นหน้าอก มาตลอด เกือบเดือน เนื่องด้วยปัญหาที่ผมสงสัย
....ตอนนี้ก็คลี่คลาย...
ความคิดผม อาจไม่ถูกทั้งหมด :police:
แต่ก็อยากบอกเล่าไปตามสิ่งที่ผมคิด ผมรู้สึก และได้สัมผัส
สิ่งที่อยากนำเสนอในเรื่องนี้คือ พระเจ้าสถิตอยู่กับเราจริงๆ ถึงแม้ว่าเราจะห่างพระองค์ไปนานแค่ไหนก็ตาม
(ไม่ได้มาแนวอกหักมาเข้าวัดนะครับ ::010::หุหุ)
และพระเจ้าก็เป็นผู้จัดการที่ทำให้ผมไม่รู้สึกแย่หรือfail
พระเจ้าคงรักและรู้สถานการณ์หลายๆด้านของผม และอาจจะตอบคำอธิษฐานของเธอที่อาจจะขอให้พระองค์ช่วยนำอยู่ก็เป็นได้ :undecided:
และแล้วก็กลับสู่สถานะโสดอีกรอบนึง อิอิอิ
Update กันห่นอย ดันมีเพื่อนรักขุดขึ้นมา
ในนาม Ministry Of Men
กว่าจะรักใครได้สักคน มันไม่ยาก และมันก็ไม่ง่าย....
