7 ประโยคสุดท้ายของพระเยซูเจ้า

[ignatius]

( Le Sette Parole di Gesu in Croce) 7 ประโยคสุดท้ายของพระเยซูเจ้า
โดย ลูอีจี แปรูจีนี เขียน 
บาทหลวง แฟรงค์ เด ลอแรนซี ซ.ด.บ. แปล

บทนำ
อยากจะเห็นพระเยซูเจ้า

ผู้จาริกแสวงบุญชาวกรีกบางคน ได้เดินทางมาถึงกรุงเยรูซาเล็มเพื่อฉลองปัสกา พวกเขาไปหาพวกอัครสาวก
และขอเขาว่า " ขอให้เห็นพระเยซูเจ้า " พวกอัครสาวกนำพวกเขาไปหาพระเยซูเจ้า
พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า
" เวลาที่บุตรแห่งมนุษย์จะได้รับพระสิริรุ่งโรจน์มาถึงแล้ว
เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า

ถ้าเมล็ดข้าวไม่ได้ตกลงในดิน และตายไป มันก็จะเป็นเพียงเมล็ดเดียวเท่านั้น
แต่ถ้ามันตาย มันก็จะบังเกิดผลมากมาย

ผู้ที่รักชีวิตของตนย่อมจะเสียชีวิตนั้น
ส่วนผู้ที่พร้อมจะสละชีวิตของตนในโลกนี้ ก็ย่อมรักษาชีวิตนั้นไว้สำหรับชีวิตนิรันดร์

ผู้ใดรับใช้เราผู้นั้นจงตามเรามา
เราอยู่ที่ใด ผู้รับใช้ของเราก็จะอยู่ที่นั้นด้วย
ผู้ใดรับใช้เรา พระบิดาจะประทานเกียรติแก่เขา "
(ยน.12:23-26)

คำตอบของพระเยซูเจ้านี้ ดูเหมือนไม่เกี่ยวข้องกับคำขอร้องของชาวกรีก
แต่ที่จริงแล้วมันเป็นคำตอบที่มุ่งเน้นไปถึงหัวใจของเรื่อง
" ไม้กางเขนเป็นสถานที่แห่งการเผยแสดง "
ถ้าเราอยากจะเห็นพระเยซูเจ้า เราต้องมองและพิศเพ่งพระผู้ถูกตรึง

เราอยู่ที่นี่ต่อหน้าไม้กางเขน เพื่อดู เพื่อเพ่งพิศ และได้รับความมั่นใจ จากคำพูดที่มาจากสวรรค์
" เราได้ให้พระสิริรุ่งโรจน์แล้ว และจะให้อีก "(ยน.12:28)

พระองค์ยังตรัสอีกว่า " เสียงนี้เกิดขึ้นมิใช่เพื่อเรา แต่เพื่่อท่านทั้งหลาย(ยน.12:30)

จุดสุดยอดของประวัติพระเยซูเจ้าชาวนาซาเร็ธอยู่ที่นี่ เป็นเหตุการณ์นี้ที่ส่องสว่าง และให้ความหมายต่อคำสั่งสอน
และกิจการต่างๆตลอดชีวิตเป็นแผนของพระองค์

พระมหาทรมานไม่เป็นแต่เพียงการเล่าเหตุการณ์บางประการในชีวิตพระองค์
แต่เป็นการสรุปความจริงทั้งหมดของพระวรสารตามประวัติศาสตร์
เพราะมหาทรมานเป็นดังหัวใจของพระวรสารทั้งหมด
และการแพร่ข่าวดีก็เริ่มจากเนื้อหาของมหาทรมานนี้เอง

ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น ทั้งในสมัยแรกๆและทุกวันนี้ด้วย
พระศาสนจักร " ชุมนุมกันรอบโต๊ะ" เพื่อฉลองเหตุการณ์แห่งการทรมาน
และการกลับคืนพระชนม์ชีพของพระเยซูเจ้า
เพื่อจะได้เข้าใจและเจริญชีวิตยิ่งดียิ่งลึกซึ้งในธรรมลำ้ลึกแห่งไม้กางเขน

ฉะนั้นธรรมลำ้ลึกนี้เป็นเหตุการณ์ที่ขาดมิได้ ที่เราต้องจำและที่เราต้องเผยประกาศ

ดังที่มีเขียนในจดหมายนักบุญเปาโลของถึงชาวโครินธ์ ท่านประกาศอย่างชัดเจนว่า
" เราไม่ได้พูดถึงเรื่องอื่นๆ นอกจากพระเยซูคริสตเจ้าผู้ถูกตรึง "
และท่านยังเขียนอีกว่า " ข้าพเจ้ามอบธรรมประเพณีสำคัญที่สุดให้กับท่าน
เป็นธรรมประเพณีที่ข้าพเจ้าได้รับมาอีกทอดหนึ่ง คือ
พระคริสตเจ้าได้สิ้นพระชนม์เพราะบาปของเรา และถูกฝังไว้
พระองค์ทรงกลับคืนพระชนมชีพในวันที่สามตามความในพระคัมภีร์ " ( 1 โครินธ์ 15:3-4 )

โดยการรำพึง 7 ประโยคสุดท้ายของพระเยซูเจ้า นอกจากการระลึกถึงเหตุการณ์
เราต้องร่วมเดินทางพร้อมกับพระองค์ เพื่อจะได้เข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งของเหตุการณ์ต่างๆ
ที่มีเขียนไว้ในพระวรสารที่เผยแสดงแผนการของพระเจ้าอย่างดีที่สุด


(คราวต่อไปจะเป็น " ศิษย์ที่แท้ของพระเยซูเจ้า " คะ)

[†PricELiFE†]

ดีครับ ๆ จะรอติดตามอ่านอีกนะ

[ignatius]

(ต่อ " ศิษย์ที่แท้จริงของพระเยซูเจ้า " )

       ถ้าเราอยากจะเข้าใจแผนการของพระเจ้า จำเป็นที่เราจะต้องรำพึงภาวนา
ถึงพระมหาทรมาน ซึ่งเป็นหัวใจของพระวรสารทั้งครบ
       
       เพื่อเข้าใจดี และจะได้เห็นอย่างลึกซึ้ง
เราต้องมีทีท่าของผู้ปรีชาฉลาดที่มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์
ผู้ปรีชาฉลาดเป็นผู้ที่อ่านและรำพึงพระวาจา แล้วจดจำเหตุการณ์แห่งความรอด
เพื่อจะได้เป็นดังอาหารชุบชีวิต ดังที่พระมารดาของพระเยซูเจ้าได้กระทำ
ในพระวรสารมีเขียนไว้ว่า " พระนางสงวนสิ่งเหล่านี้ไว้ในใจ " (ลก.2:51)

       เพื่อเราจะได้เป็นศิษย์ที่แท้จริงของพระเยซูเจ้า ตามตัวอย่างของพระนางมารีย์มารดาของพระองค์
จำเป็นที่เราจะต้องเดินขึ้นไปสู่นครเยรูซาเล็ม
ร่วมแบกไม้กางเขนพร้อมกับพระองค์เช่นเดียวกับพระมารดาและซีโมนชาวไซรีน
ที่ได้ช่วยพระองค์แบกไม้กางเขน

       ถ้าดูอย่างผิวเผินโดยสายตามนุษย์ ดูเหมือนว่า
ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นความล้มเหลว
แต่ที่จริงเป็นเพียงจุดเริ่มต้น
เพราะเป็นการเริ่มเดินทางไปถึงสถานที่ที่พระเจ้าได้ทรงนัดพบ
โดย " อาศัยไม้กางเขน ".....
" เรากลับคืนดีกับพระเจ้า เดชะการสิ้นพระชนม์ของพระบุตร
ขณะที่เรายังเป็นศัตรูกับพระเจ้าอยู่ ยิ่งกว่านั้นเมื่อกลับคืนดีแล้ว
เราก็รอดพ้นเดชะพระชนมชีพของพระองค์ด้วย " (โรม 5:10)
ไม่มีสถานการณ์หรือเหตุการณ์ร้ายแรงที่จะเกิดขึ้นกับเรา
ที่เราไม่สามารถทำให้มีส่วนกับการสวมกอดไม้กางเขน
พระเยซูเจ้าตรัสว่า ....
" เมื่อเราจะถูกยกขึ้นจากแผ่นดิน เราจะดึงดูดทุกคนเข้ามาหาเรา " (ยน.12:32)
     
     เรามุ่งสู่เขากัลวารีโอนี้ เพื่อจะได้เอาสถานการณ์ต่างๆแห่งชีวิต
ไปร่วมกับความทุกข์ทรมานของพระเยซูเจ้า
แล้วจะได้กลับสู่โลกของเรามนุษย์
โดยที่เรากลับคืนดีและอยู่ในสันติกับพระเจ้า
กับตัวเองและกับเพื่อนพี่น้อง

     ให้เราภาวนาพร้อมกับพระศาสนจักรว่า...
" ข้าแต่พระเจ้า ผู้ทรงสรรพานุภาพ พระมหาทรมานของพระบุตรองค์เดียวของพระองค์
ได้นำการอภัยของพระองค์มาแด่มนุษย์ทุกคน
ข้าพเจ้าทั้งหลายทราบดีว่า ไม่เหมาะสมที่จะได้รับการอภัยของพระองค์
เพราะกิจการงานอันเลวร้ายของข้าพเจ้าทั้งหลาย
แต่ข้าพเจ้าทั้งหลายวอนขอโดยอาศัยพระเมตตาหาที่เปรียบมิได้
ของการบูชาที่น่าพิศวงของพระบุตร "


ประโยคที่ หนึ่ง ....
" พระบิดาเจ้าข้า โปรดอภัยความผิดแก่เขาเถิด เพราะเขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร " (ลก.23:34)

     " เมื่อมาถึงสถานที่ที่เรียกว่าเนินหัวกระโหลก บรรดาทหารตรึงพระองค์ที่นั่นพร้อมกับผู้ร้ายสองคน
คนหนึ่งอยู่ทางขวา และอีกคนหนึ่งอยู่ทางซ้าย
พระเยซูเจ้าตรัสว่า " พระบิดาเจ้าข้า โปรดอภัยความผิดแก่เขาเถิด เพราะเขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร "
ทหารนำเสื้อผ้าของพระองค์ไปจับสลากแบ่งกัน
     ประชาชนยืนดูอยู่ที่นั่น ส่วนบรรดาผู้นำเยาะเย้ยพระองค์ว่า
" เขาช่วยคนอื่นให้รอดพ้นได้ ก็ให้เขาช่วยตนเองซิ ถ้าเขาเป็นพระคริสต์ผู้ที่พระเจ้าทรงเลือกสรร "
แม้แต่บรรดาทหารก็เยาะเย้ยพระองค์ด้วย เขานำเหล้าองุ่นเปรี้ยวเข้ามาถวาย
พลางกล่าวว่า " ถ้าท่านเป็นกษัตริย์ของชาวยิว ก็จงช่วยตนเองให้รอดพ้นซิ "
มีคำเขียนไว้เหนือพระองค์ว่า " ผู้นี้คือกษัตริย์ของชาวยิว " (ลก.23:33-38)


( คราวหน้าจะเป็น ตอน " ความรักของพระเจ้าต่อมนุษย์ " ในประโยคที่หนึ่ง )



   

[Lord Kan Warrock]

อ้า...ขอบคุณครับ

[†PricELiFE†]

ติดตาม ๆ ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆครับ

[Man of Macedonia]

ถ้าผมจำไม่ผิด มีเป็นหนังสือขายตามศาสนภัณฑ์ด้วยใช่มั้ยครับ?
น่าอ่าน

[King Zadin]

ติดตามอย่างใกล้ชิด

[ignatius]

ถ้าผมจำไม่ผิด มีเป็นหนังสือขายตามศาสนภัณฑ์ด้วยใช่มั้ยครับ?
น่าอ่าน

ใช่คะ หาได้ตามร้านหนังสือศาสนภัณฑ์ทั่วไป แต่ที่ไปได้มานี่ ที่อัสสัมชัญ บางรักคะ ซื้อเมื่อปีที่แล้วช่วงมหาพรตพอดีคะ
ปีนี้หยิบมาอ่านอีก เลยอยากแบ่งปัน

[Man of Macedonia]

ถ้าผมจำไม่ผิด มีเป็นหนังสือขายตามศาสนภัณฑ์ด้วยใช่มั้ยครับ?
น่าอ่าน

ใช่คะ หาได้ตามร้านหนังสือศาสนภัณฑ์ทั่วไป แต่ที่ไปได้มานี่ ที่อัสสัมชัญ บางรักคะ ซื้อเมื่อปีที่แล้วช่วงมหาพรตพอดีคะ
ปีนี้หยิบมาอ่านอีก เลยอยากแบ่งปัน

ครับผม

[Batholomew]

ขอบคุณนะครับ

[ignatius]

(ต่อ " ความรักของพระเจ้าต่อมนุษย์ " ในประโยคที่หนึ่ง)

ความรักของพระเจ้าต่อมนุษย์
       
      วันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์ เป็นวันที่ได้รับการบรรยายมากที่สุดในพระวรสาร พระวรสารเล่าเหตุการณ์ต่างๆ
ชั่วโมงต่อชั่วโมง เพื่ออธิบายว่า " พระเยซูเจ้าชาวนาซาเร็ธ เป็นบุรุษที่พระเจ้าทรงส่งมาหาท่าน..(มนุษย์)
พระเจ้าทรงรับรองพระองค์โดยประทานอำนาจทำอัศจรรย์ ปาฏิหาริย์และเครื่องหมายต่างๆ...
พวกท่านใช้มือของบรรดาคนอธรรมประหารพระองค์โดยตรึงบนไม้กางเขน " (กจ.2:22-23) และสาเหตุ
ของทุกสิ่งทุกอย่างเหล่านี้ก็คือ " พระเจ้าทรงรักโลกอย่างมาก จึงประทานพระบุตรเพียงพระองค์เดียวของ
พระองค์เพื่อทุกคนที่มีความเชื่อในพระบุตร จะไม่พินาศ แต่จะมีชีวิตนิรันดร์ " (ยน.3:16)
" ข้าแต่พระบิดา โปรดให้อภัยแก่เขาเถิด..."

        ข่าวดีนี้ที่เราเพิ่งได้ฟัง เป็นการยืนยันว่าพระเยซูเจ้าทรงได้รับพันธกิจที่พระบิดาทรงมอบให้ โดยกลับ
เป็นพระมหาไถ่แห่งโลก ข่าวดีนี้แสดงถึงความรักอันสุดพรรณา ที่พระเจ้าทรงมีต่อมนุษย์ และในเวลาเดียวกัน
เป็นการบรรยายถึงขั้นตอนที่ได้นำมาซึ่งการปลดปล่อยเราจากอำนาจของบาป

ยอมตายเพราะรัก

      หลังจากการทนทุกข์ทรมานอันแสนสาหัส ผลการตัดสินอันอยุติธรรมและโหดร้าย...การเดินอย่างน่าอดสู
ตามถนนของเมืองและในที่สุดการถูกตรึงบนไม้กางเขนบนภูเขากัลวาริโอ..คำพูดของพระเยซูเจ้าต่อพวกเพชรฆาต
เป็นคำพูดที่เหลือเชื่อและไม่มีใครได้เคยกล่าว....
      " ข้าแต่พระบิดาเจ้า โปรดอภัยความผิดแก่เขาเถิด เพราะเขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร "
อันที่จริงถ้อยคำนี้ ไม่เป็นอะไรใหม่สำหรับผู้ที่รำพึงภาวนาพระวรสารอย่างดี

        พระเยซูเจ้าทรงถือเสมอว่า ชีวิตของพระองค์เป็นการรับใช้มนุษย์ และความตายของพระองค์เป็นของขวัญ
เพื่อไถ่บาป เพราะ " บุตรแห่งมนุษย์มิได้มาเพื่อให้ผู้อื่นรับใช้ แต่มาเพื่อรับใช้ผู้อื่น และมอบชีวิตของตนเป็นสินไถ่
เพื่อมวลมนุษย์ " (มก.10:45)
       
        ความเมตตากรุณาของพระเจ้าที่พระเยซูเจ้าชาวนาซาเร็ธ แสดงออกก็กลับเป็นประวัติแห่งการเดินทาง
ของพระองค์ตามถนนหนทางบนโลก..เข้าในบ้านของมนุษย์ และทำให้คนเปลี่ยนวิถีชีวิต (ลก.19:1-10)
แต่จุดสุดยอดแห่งการแสดงพระเมตตากรุณาของพระเจ้านี้ ก็คือความตายของพระองค์บนไม้กางเขน "ข้าแต่พระบิดา
โปรดอภัยแก่เขา..."

        เป็นพระเยซูเจ้าเองที่ทรงให้คำตอบว่า ทำไมพระองค์จึงยอมตายบนไม้กางเขน ขณะที่มีการเลี้ยงครั้งสุดท้ายกับ
พวกอัครสาวก พระองค์ทรงอธิบายความหมายของความตายที่พระองค์จะต้องเผชิญภายในไม่กี่ชั่วโมง พระองค์ตรัสว่า..
        " ทุกท่านจงดื่มจากถ้วยนี้เถิด นี่เป็นโลหิตของเรา โลหิตแห่งพันธสัญญา ที่หลั่งออกมาสำหรับคนจำนวนมาก "
(มธ.26:26-28) ความตายบนไม้กางเขน โดยการเทเลือดจนถึงหยดสุดท้าย เป็นการพิสูจน์ว่า..
" พระเจ้าเป็นผู้ช่วยให้รอดจริง " โดยการพลีชีวิตของพระองค์เพื่อมนุษย์ พระองค์ทรงแสดงการให้อภัยอย่างปราศจาก
เงื่อนไข

(คราวหน้าจะเป็น " ตัวอย่างของความรักเมตตาของพระเจ้าในพันธสัญญาเดิม)

(ครั้งนี้ รอนานหน่อยนะ ต้องขอโทษมาล่วงหน้าเลย งานเยอะมากๆ พุธ พฤหัส ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์
แต่ไม่ลืมที่จะไปแห่ใบลานในวันอาทิตย์ที่ 16 มีนาคม คะ): emo027 :

[Ministry Of Men]

[Jeab Agape]

[†PricELiFE†]

ยังติดตามอยู่เช่นเดิม..

[ignatius]

[quote="Jeab Agape"]

[ignatius]

ตัวอย่างความรักความเมตตาของพระเจ้าในพันธสัญญาเดิม

เวลานี้พระเยซูเจ้าทรงประทับอยู่กับพระบิดาเจ้า ฉะนั้นพระองค์ทรงขอสิ่งที่พระองค์ทรงต้องการมากที่สุด ก็คือ
การอภัยสำหรับน้องๆของพระองค์ เพราะเอกลักษณ์ที่ดีเด่นเป็นพิเศษของพระบิดา ก็คือ
                                      ความเมตตากรุณา

ต่อประชากรชาวยิว : (อพย. 34:5-7 ) " ฝ่ายพระเจ้าเสด็จลงมาในเมฆ และโมเสสยืนอยู่กับพระองค์ที่นั้น
และออกพระนามพระเจ้า พระเจ้าเสด็จผ่านไปข้างหน้าท่าน ตรัสว่า " พระเยโฮวาห์ พระเยโฮวาห์ พระเจ้าผู้ทรงกรุณา
ทรงกอปรด้วยพระคุณ ทรงกริ้วช้าและบริบูรณ์ด้วยความรักมั่นคง และความสัตย์จริง ผู้ทรงสำแดงความรักมั่นคงต่อมนุษย์
กระทั่งพ้นชั่วอายุ ผู้ทรงโปรดยกโทษการล่วงละเมิด การทรยศ และบาปของเขาเสีย "


( การกลับใจของเรา ไม่เพียงแต่ข่าวดีแห่งการคืนดีกันระหว่างเรากับพระเจ้า แต่เรายังควรจะแสดงวิถีชีวิตที่เราต้องยึดถือ
คือการเจริญชีวิตตามจิตตารมณของพระเจ้าที่แสดงต่อเราในพระเยซูเจ้าและกิจการงานต่างๆของพระองค์ )

จงกระทำอย่างที่เรากระทำ
"จงเป็นผู้เมตตากรุณาดังที่พระบิดาของท่านทรงพระเมตตากรุณาเถิด " (ลก. 6:36 )

บทภาวนาของสมเด็จพระสันตะปาปา ปอลที่ 6 วันที่ 4 มกราคม คศ.1964 ในโอกาสที่พระองค์เสด็จไปเยี่ยมเยือนพระคูหา
ของพระเยซูเจ้า

      ข้าแต่พระเยซูเจ้า ข้าพเจ้าทั้งหลายมาที่นี่ เหมือนคนที่ได้ทำผิด ที่กลับสู่ที่ที่ได้กระทำการฆาตกรรม

      ข้าพเจ้าทั้งหลายมาที่นี่ เหมือนผู้ที่ได้ติดตามพระองค์ แต่ยังคงทรยศพระองค์

      ข้าพเจ้าทั้งหลายมาที่นี่ เพื่อตรึกตรองคิดถึงความสำคัญอันลึกลับที่มีในระหว่างบาปของเรา และการทรมานของพระองค์
การกระทำของเรา และการกระทำของพระองค์
     
      ข้าพเจ้าทั้งหลายมาที่นี่ เพื่อแสดงความเป็นทุกข์ถึงบาป และวอนขอพระเมตตากรุณาของพระองค์

      ข้าพเจ้าทั้งหลายมาที่นี่ เพราะข้าพเจ้าทั้งหลายทราบดีว่า พระองค์ทรงทำได้ พระองค์ทรงสามารถที่จะให้อภัย
แก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย เพราะพระองคืทรงยอมพลีชีวิตเพื่อข้าพเจ้าทั้งหลาย พระองค์คือความรอด และความหวังทั้งหลายของข้าพเจ้า


( ครั้งต่อไป เป็น ประโยคที่ สอง " เราบอกความจริงกับท่านว่า วันนี้ท่านจะอยู่กับเราในสวรรค์ " (ลก. 23:43?) )