"ดูเถิด เรายืนเคาะอยู่ที่ประตู"
(วิวรณ์ 3, 20)
เป็นความจริงที่ว่าเรายืนอยู่หน้าประตูของหัวใจลูก วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า
แม้แต่ในยามที่ลูกไม่ฟังเรา หรือคลางแคลงใจว่าใช่เราจริงหรือไม่
เราอยู่ที่นี่ รอคอยแม้แต่การตอบรับเพียงเล็กน้อยที่สุดของลูก
แม้แต่เสียงกระซิบที่แผ่วเบาที่สุด ที่จะเชื้อเชิญเราเข้าไป
และเราอยากให้ลูกรู้ว่า เมื่อไรก็ตามที่ลูกเชิญเราเข้ามา เราก็พร้อมจะมาอยู่เสมอ โดยไม่มีรีรอ
แม้อาจจะเงียบเชียบหรือมิอาจแลเห็นได้ เราก็มา ด้วยฤทธานุภาพและความรัก
และนำของขวัญจากจิตวิญญาณเรามากมายมาให้กับลูก
เรามาพร้อมกับความเมตตา ด้วยความปรารถนาที่จะอภัยความผิดบาปของลูก และเยียวยาลูก
และมอบความรักที่มากเกินกว่าลูกจะรับรู้ได้ให้กับลูก เป็นความรักที่แต่ละส่วนใหญ่ยิ่งเท่ากับความรักที่เราได้จากพระบิดา
"พระบิดาทรงรักเราฉันใด เราก็รักท่านทั้งหลายฉันนั้น จงยึดมั่นอยู่ในความรักของเรา"
(ยอห์น 15 : 9 )
เรามาหาลูก ปรารถนาที่จะปลอบประโลมลูกและประทานพละกำลังให้กับลูก ยกลูกขึ้นมา และ เยียวยาบาดแผลทั้งหมดของลูก
เรามาพร้อมกับความสว่าง ความสว่างที่จะขับไล่ความมืด และ ข้อคลางแคลงให้หมดสิ้นไป
เรามาพร้อมกับพละกำลัง ที่มากเพียงพอที่จะยกลูกขึ้นแบก พร้อมกับภาระทั้งหมดของลูก
ด้วยพระหรรษทานของเรา ที่จะสัมผัสลงในจิตใจของลูก และ เปลี่ยนแปลงชีวิตของลูกใหม่
และด้วยความสงบที่เราจะมอบให้กับจิตวิญญาณของลูก
เรารู้ดีว่าลูกได้ผ่านอะไรมาบ้าง
เรารู้ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับตัวลูก
แม้แต่ผมทุกเส้นบนศีรษะลูก เราก็นับไว้แล้ว
ไม่มีสิ่งใดเลยในชีวิตลูกที่จะไม่มีความหมายต่อเรา
เราตามติดลูกมาเป็นเวลาหลายต่อหลายปี และเราก็ไม่เคยที่จะหยุดรักลูกเลย แม้ลูกอาจจะหลงลืมละเลย หรือ หลงทางไปมากซักเพียงไร
เรารู้ถึงปัญหาที่ลูกแต่ละคนเผชิญอยู่
เรารู้ถึงความต้องการ และ ความกังวลทั้งหมดของลูก
และใช่ เรารู้ถึงบาปทั้งหมดของลูก
แต่เราขอบอกความจริงกับลูกอีกครั้งหนึ่งว่า - เรารักลูก
ไม่ใช่เพราะสิ่งที่ลูกทำ หรือ ไม่ได้ทำ แต่ เรารักลูก สำหรับลูกที่พระบิดาทรงสร้างลูกขึ้นตามพระฉายาลักษณ์ของพระองค์เอง
มันเป็นความภาคภูมิใจที่ลูกหลงลืมไป
และนำความงามนั้นไปสู่หนทางแห่งบาปแทน
แต่กระนั้น เราก็ยังรักลูกอย่างที่ลูกเป็น
เพียงแต่ลูกจักถามเราด้วยความเชื่อแล้ว พระหรรษทานของเราจะแผ่ไพศาลลงมาสัมผัสลูก
และมอบทุกสิ่งที่ลูกต้องการในการเปลี่ยนแปลงชีวิตของลูกใหม่
และเราจะประทานพละกำลังให้กับลูก ให้มากพอสำหรับลูกในการปลดปล่อยตัวเองจากบาป และ ความชั่วร้ายทั้งปวงได้
เรารู้ดีว่าอะไรอยู่ในดวงใจของลูก
เรารับรู้ได้ถึงความเหงาเปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง และ ความเจ็บปวดทั้งหมดของลูก
การถูกปฏิเสธ การถูกตัดสิน การถูกลบหลู่ เราแบกรับทั้งหมดเพื่อลูก
เพื่อลูกจะได้มีส่วนร่วมในพลัง และ ชัยชนะกับเรา
เรารุ้ดีความต้องการความรักของลูก
เรารู้ดีว่าลูกต้องการถูกรัก และ ถุกทะนุถนอมเพียงไร
แต่บ่อยครั้งเพียงไรที่ความต้องการของลูกกลับสูญสลายหายไป
จากการแสวงหาความรักที่เห็นแก่ตัว เพียงเพื่อจะเติมเต็มความว่างเปล่ากับความพอใจที่ได้รับและผ่านพ้นไป
- และความว่างเปล่าของบาป
ลูกปรารถนาความรักไหม ?
"ถ้าผู้ใดกระหาย ผู้นั้นจงมาหาเรา"
(ยอห์น 7 : 37)
เราจะตอบสนองความปรารถนาของลูก และ เติมเต็มลูก
ลูกกระหายที่จะได้รับการดูแลอย่างทะนุถนอมไหม ?
เราโอบอุ้ม เอ็นดู ลูก เกินกว่าที่ลูกจะสามารถจินตนการได้ - จนถึงขนาดยอมตายบนไม้กางเขนเพื่อลูกได้
