เรื่องเล่าเปรียบเทียบของนายแพทย์คนหนึ่ง

[Nihil]

มีเรื่องเล่าเปรียบเทียบมาแบ่งปัน



มีเมืองอยู่เมืองหนึ่ง ผู้คนในเมืองนี้ล้มป่วยและเป็นโรคกันอยุ่เป็นนิจย์ ด้วยว่าคนในเมืองนี้ไม่รู้วิธีการรักษาสุขภาพและไม่มีการจัดการเรื่องความสะอาดที่ดีพอ พวกเขามักจะปล่อยตัวให้ตัวเอกสกปรกเปรอะเปื้อนไปกับคราบและความสกปรกต่างๆอันเป็นแหล่งเพาะบนให้เกิดซึ่งโรคร้ายโดยที่พวกเขาเองก็มิรู้ตัวตระหนักถึง จนกระทั่งวันหนึ่งมีนายแพทย์เดินทางมาที่เมืองนี้ นายแพทย์ผู้นี้มีความรู้และเชี่ยวชาญในการรักษาโรคดี เขาเล็งเห็นว่าสาเหตุที่คนล้มป่วยกันบ่อยๆก็เพราะความสกปรกและระบบสาธารณสุขที่ไม่ได้มาตรฐานนั่นเอง เห็นดังนี้นายแพทย์จึงเริ่มลงมือรักษาคนทันที โดยเริ่มจากคนป่วยหนักที่ต้องการหมอเป็นพิเศษก่อน แล้วจึงค่อยรักษาคนที่อาการยังไม่หนักมาก เมื่อรักษาแล้วนายแพทย์ก็ย้ำถึงเรื่องสุขพลานามัย โดยเน้นย้ำว่าอย่าไปยุ่งกับสิ่งของที่สกปรก ต้องหมั่นอาบน้ำล้างตัวทำความสะอาดตัวอยู่เสมอ เพราะในความสกปรกมีเชื้อโรคทำให้เราป่วยได้

ชาวเมืองจำนวนหนึ่งหลังได้รับความรู้ความเข้าใจจากนายแพทย์ก็เปลี่ยนตัวเองใหม่ หันมาใส่ใจทำความสะอาดตัวเอง และ ที่อยู่อาศัยของตนให้สะอาดมากยิ่งขึ้น ทำให้พวกเขาปอดจากโรคร้ายนี้ แต่ก็มีชาวเมืองบางคนที่แม้จะได้รับความรู้ความเข้าใจที่ถุกต้องเรื่องสุขพลานามัยจากนายแพทย์คนนี้แล้ว ก็ยังเลือกที่จะใช้ชีวิตจมปลักกับความสกปรกที่เคยชินแบบเดิมอยู่ ทำให้พวกเขาต้องทุกข์ทรมานจากโรคร้ายที่มาจากความสกปรกนั้น แต่กระนั้นก็ดีนายแพทย์คนนั้นก็ไม่เคยคิดจะท้อถอยในการช่วยรักษาโรคให้กับผู้คนทั้งเมืองนี้ ไม่ว่าคนไข้คนไหนจะดื้อแค่ไหน บอกวิธีรักษาควมสะอาดแล้วแต่ไม่ทำก็ตาม

นายแพทยืเข้าใจดีว่าเป็นการยากสหรับคนในเมืองนี้ที่พึ่งจะมารู้จักวิธีรักษาควาสะอาดอย่างถุกต้อง เพราะพวกเขาจมปลักกับวิธีใช้ชีวิตเดิมๆอย่างไม่รักษาสุขภาพของสังคมนี้มานานแล้ว และความสกปรกก็มีอยู่ทุกหย่อมหญ้าในเมืองนี้ แม้ผู้ที่ได้รักษาสุขพลานามัย รักษาตนจนสะอาดตามที่นายแพทยืบอกแล้ว แต่เมื่อมาเดินในเมืองก็ยังเสี่ยงที่เนื้อตัวจะสกปรกไปด้วย เพราะว่าเมืองนี้มีความสกปรกมานานแล้ว

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นนายแพทยืก็ยังไม่ท้อถอยตั้งใจทำงานต่อไป โดยเขาเน้นย้ำให้ผู้ที่เข้าใจวิธีการรักษาความสะอาดดีแล้วให้ทำต่อไปอย่างที่เขาสอน หากเผลอเรอติดสิ่งสกปรกมาเพียงใดให้รีบล้างออก ทำความสะอาดทันที เพื่อโรคภัยจะได้ไม่มาเยือน อย่าปล่อยทิ้งไว้นานเพราะจะทำให้เชื้อโรคแพร่ไปทั่วร่างจนล้มป่วยขึ้นมาอีก ที่สำคัญ นายแพทย์คนนี้เน้นย้ำตลอดเวลาว่าคลีนิคของเขาเปิดอยู่ที่ท้ายเมืองตลอดเวลา หากรู้สึกว่าตนเองป่วยเมื่อไหร่ให้มาเล่าอาการให้เขาฟังได้ เขาจะได้รีบรักษาโรคนั้นให้ในทันทีอย่าอายที่จะมาบอกว่าตนป่วยอีกแล้ว

นายแพทย์คนนี้ยังคงทำงานอย่างขยันขันแข็งต่อไป มีอาสาสมัครหลายคนมาช่วยนายแพทย์คนนี้ด้วยโดยสมัครเป็นอาสาสมัครบุรุษพยาบาล และ นางพยาบาล ช่วยรักษาผู้คน และ เผยแพร่วิธีการรักษาความสะอาดที่ถูกต้องให้แก่ชาวเมืองนั้น แม้จะยังมีหลายคนที่ยังป่วยอยู่และไม่ออกมารับการรักษา หรือยังไม่รักษาความสกปรกที่ติดตัวอยู่

แต่นายแพทย์คนนี้ก็ยังรอพวกเขา หวังว่าพวกเขาจะทำตามวิธีรักษาความสะอาดที่ได้สอนไป ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อประโยชน์ต่อตัวพวกเขาเอง



นายแพทย์คนนั้นมีชื่อว่า พระเยซูคริสต์

[พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ]

เสริมนิดว่า บางทีนายแพทย์ผู้นี้ก็เดินไปรักษาถึงที่บ้านเลยทีเดียว แต่ก็มีบางบ้านที่เปิดมาแล้วเห็นว่าเป็นหมอก็เลยตะโกนว่า"ฉันใช้ชีวิตแบบนี้แล้วมันหนักหัวใคร !!" ว่าแล้วก็ปิดประตู ปึ่ง!! แต่นายแพทย์ผู้นั้นก็คอยมาเคาะประตูอยู่ตลอดอย่างไม่หมดหวัง จวบจนวาระสุดท้ายของชิวิตเจ้าบ้านผู้นั้นซึ่งนายแพทย์ไม่สามารถช่วยอะไรได้แล้ว..
ปล. แต่งเอง

[:+: seraphim :+:]

:-* :-* แต่งเก่งจัง :-* :-*

[B_U_D_D_Y]

I like this analogy.... :)

[~@Little lamb@~]

เยี่ยมกู๊ด *no1

[Immanuel (MichaelPaul)]

อ่านแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นชาวบ้านที่ดื้อไม่ยอมเปลี่ยนตัวเอง

[Batholomew]

ดีมากเลยครับ ตอนแรกอ่าน งง ๆ นะเพราะเหมือนลิงตั้งใจจะเล่านิทาน แต่พออ่านไปเรื่อย ๆ ก็เข้าใจที่ลิงกำลังบอกครับ

*thx ลิงครับ

[internazionale7]

สุดยอดครับ

[sinner]

เปรียบได้เห็นภาพมากเลยครับ
สงสัยผมคงเป็นชาวบ้านที่ไม่ค่อยอาบน้ำเท่าไหร่
อีกหน่อยต้องป่วยหนักแน่ๆเลย
:-[

[-Rei-]

อื้มมมม แจ่งแจ้งเป็นรูปธรรม *no1