บทอ่านวันอาทิตย์ที่ 29 พฤษภาคม สมโภชพระคริสตกายา

[St.paul]

บทอ่านจากหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ
ฉธบ 8:2-3, 14ข-16ข


โมเสสได้พูดกับประชาชนว่า

"พวกเจ้าจงระลึกถึงหนทางซึ่งพระยาห์เวห์ พระเจ้าของเจ้าได้ทรงนำเจ้าอยู่ในถิ่นทุรกันดารถึงสี่สิบปี เพื่อจะให้เจ้าเจียมตัว และเพื่อจะลองใจเจ้า จะได้รู้ว่าจิตใจของเจ้าเป็นอย่างไร ว่าจะรักษาข้อบัญญัติของพระองค์หรือไม่

พระองค์ได้ทรงทำให้เจ้าถ่อมใจลงและให้หิวอาหาร แล้วได้ประทานมานาเลี้ยงเจ้า ซึ่งเจ้าเองและปู่ย่าตายานของเจ้าก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เพื่อแสดงให้พวกเจ้ารู้ว่า มนุษย์จะเจริญชีวิตมิใช่ด้วยอาหารแต่เพียงอย่างเดียวแต่ด้วยทุกสิ่งซึ่งออกมาจากพระโอษฐ์พระเจ้า

อย่าลืมว่า พระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าได้ทรงนำพวกเจ้าออกจากประเทศอียิปต์ จากแดนทาส ทรงนำพวกเจ้าผ่านถิ่นทุรกันดารกว้างใหญ่น่ากลัวที่มีงูแมวเซาและแมลงป่อง ดินแห้งแล้งไม่มีน้ำ เป็นพระองค์ที่ได้ทรงบันดาลนำให้ให้ไหลออกมาจากหินแข็งสำหรับพวกเจ้า เป็นพระองค์ที่ได้ทรงเลี้ยงมานนาพวกเจ้าในถิ่นทุรกันดารซึ่งปู่ย่าตายายของพวกเจ้าไม่รู้ว่าเป็นอะไร"

เพลงสดุดี
สดด 147:12-14, 15-17, 19-20

ก) กรุงเยรูซาเล็มเอ๋ยเอ่ยพร่ำพร้อง สรรเสริญซ้องพระเจ้าเฝ้าบรรสาน
นครศิโยนจงพร้อมน้อมสักการ สยบมานสรรเสริญองค์ทรงฤทธี
ทรงรักษาประตูเมืองประเทืองมั่น อวยพรพลันชาวกรุงชื่นรื่นสุขี
ทรงพิทักษ์เขตแดนรอดปลอดย่ำยี ข้าวสาลีดีเลิศให้ได้มีกิน
ข) ธ บัญชามันก็มาหาโลกด่วน หิมะล้วนทรงส่งมาหนาทั่วถิ่น
เหมือนขนแกะและโปรดนำน้ำค้างริน แข็งเป็นหินตกเกลื่อนเหมือนฝุ่นปลิว
ทรงสั่งให้ลูกเห็บหล่นกล่นกระจาย มองดูคล้ายกรวดก้อนสะท้อนลิ่ว
ไม่มีใครทนคามหนาวคราวพัดพริ้ว กระทบผิวที่พระองค์ส่งมาครัน
ค) ส่วนยาโคบพระองค์ทรงสงสาร ธ จัดการสอนสั่งหวังดีอยู่
โปรดประทานบัญญัติให้ไว้ค้ำชู แด่ชนหมู่อิสราเอลเป็นส่วนตัว
พระเจ้าไม่ทำดังนั้นเป็นอันขาด แก่ชนขาติอื่นใดในโลกทั่ว
เขาไม่รู้บัญญัติไท้จึงไม่กลัว เลิกทำชั่วสรรเสริญองค์พระทรงชัย

บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่หนึ่ง

1คร 10:16-17


พี่น้อง ถ้วยถวายพระพร ซึ่งเราใช้ขอบพระคุณพระเจ้านั้น มิได้ทำให้เรามีส่วนร่วมในพระโลหิตของพระคริสตเจ้าหรือ และปังที่เราบินั้น มิได้ทำให้เรามีส่วนร่วมในพระกายของพระคริสตเจ้าหรือ มีปังก้อนเดียว แม้จะมีหลายคน เราก็เป็นกายเดียวกัน เพราะเราทุกคนมีส่วนร่วมกินปังก้อนเดียวกัน


บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น
ยน 6:51-59

เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับฝูงชนชาวยิวว่า "เราเป็นปังทรงชีวิต ที่ลงมาจากสวรรค์ ใครที่กินปังนี้จะมีชีวิตอยู่ตลอดไป และปังที่เราจะให้นี้ คือเนื้อของเราเพื่อให้โลกมีชีวิต"

ชาวยิวจึงเถียงกันว่า "คนนี้เอาเนื้อของตนให้เรากินได้อย่างไร" พระเยซูเจ้าตรัสตอบเขาว่า เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ถ้าท่านไม่กินเนื้อของบุตรแห่งมนุษย์ และไม่ดื่มโลหิตของเขา ท่านจะไม่มีชีวิตในตนเอง ผู้ที่กินเนื้อของเรา และดื่มโลหิตของเรา ก็มีชีวิตนิรันดร เราจะทำให้เขากลับคืนชีพในวันสุดท้าย เพราะเนื้อของเราเป็นอาหารแท้ และโลหิตของเราเป็นเครื่องดื่มแท้ ผู้ที่กินเนื้อของเรา และดื่มโลหิตของเรา ก็ดำรงอยู่ในเรา และเราก็ดำรงอยู่ในเขา พระบิดาผู้ทรงชีวิตทรงส่งเรามา และเรามีชีวิตเพราะพระบิดาฉันใด ผู้ที่กินเนื้อของเราจะมีชีวิตเพราะเราฉันนั้น นี่คือปังที่ลงมาจากสวรรค์ ไม่เหมือนปังที่บรรดาบรรพบุรุษได้กิน แล้วยังตาย ผู้ที่กินปังนี้จะมีชีวิตอยู่ตลอดไป"

พระองค์ตรัสเช่นนี้ขณะที่ทรงสอนในศาลาธรรมที่เมืองคาเปอรนาอุม

[Claire de Lune]

ขอบคุณมากน้องแทงค์ ว่างๆแวะมาเที่ยววัดแม่พระฟาติมาอีกนะ

[~@Little lamb@~]

ขอบใจแทงค์ *no1

[St.paul]

ยินดัรับใช้ครับเดี๋ยวว่างๆจะไปเยี่ยมที่ฟาติมาอีกนะครับขอบคุณพี่ปอพี่จิงนะครับที่ส่งหนังสือประวัติน. แคทรีน ลารูแบมาให้ผมดีมากเลยเป็นการ์ตูนน่าอ่านดีครับว่าแต่ว่าเมื่อไหร่ผมจะได้เป็นลูกแกะล่ะครับคุณholy

[~@Little lamb@~]

ก็ขยันเข้าบ่อยๆสิจ๊ะ

[minnie]

ขอบพระคุณค่ะ

กำลังอ่าน พระคริสธรรมคัมภีร์ เรื่องของโมเสส พอดีเลยค่ะ :D

[Batholomew]

ขอบคุณครับ*thx