สิ้นหวังสุดฤทธิ์

[Valkyrie Zero Number]

ผ่านไปหลายวัน กับชีวิตที่นับวันเหมือนค่อย ๆ ออกห่างจากพระเจ้ามากขึ้นเรื่อย ๆ

ตื่นเกือบเช้าแต่นอนต่อเพราะเมื่อยแขนซ้าย (ยกดัมเบลข้างละ 5 กก. แขนขวาดันไม่เป็นไร แต่แขนซ้ายไม่ทนเอาเสียเลย) ตื่นอีกทีสิบโมง

ไปโบสถ์ยังไม่ได้ เพราะมีหน้าที่ต้องซักผ้า

แต่แม่กลับจัดการกองหนังสือการ์ตูนใส่ถุงโดยไม่บอกเรา เพื่อจะนำไปไว้ชั้นสอง
(ถ้าบอกกันสักนิดจะไม่ว่าเลย)

จะบอกว่า นับวัน ทั้งงานซักผ้า และล้างจาน จากที่แบ่งกันทำ เริ่มจะเทมาที่เราคนเดียวเรื่อย ๆ

พอเจ้าตัวยุ่งมากเข้า เราเริ่มทนไม่ไหวก็เลยประชดไป แต่แน่นอนว่าก็ต้องทะเลาะกัน สุดท้ายเจ้าตัวก็พูดเรื่องเดิม ๆ อย่างเรื่องที่เราซื้อการ์ตูนมาบ่อย ๆ จะซื้อไปถึงเมื่อไหร่ โตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ (อ้าว คนที่อายุมากกว่าเราแต่สะสมมากกว่านี้ยังอยู่ดีมีสุขได้) เราเลยงอนหนีขึ้นมาห้องข้างบนคนเดียว

แฟนก็เข้าโบสถ์อยู่ (เค้าอยู่ กทม. เราอยู่เชียงใหม่ แฟนเราผู้หญิงนะ แค่นิสัยออกแนวผู้ชายนิดหน่อย) แบบว่าเราไประบายทางโทรศัพท์เช่นเคย ก็คุยไปสักพักเค้าก็มีูธุระให้ถือสายรอไว้ก่อน แต่เนื่องจากอยู่ในช่วงเฟลจัด รอไม่ไหวก็เลยวางหูไปก่อน

วันนี้แม่เราก็เข้ามาจัดหนังสือใส่ถุง อ้างว่าไว้ข้างล่างแมลงสาบชอบมาซ่อน (โถ เรื่องนั้นหนูชินแล้ว เจอก็หาทางจัดการ กาวดักแมลงสาบก็ได้ผลไปแล้วยังจะเอาอะไรอีก)

ก่อนอื่นเลยก็คืออย่างที่รู้กันว่า เรารู้สึกว่าตัวเองเสียเปรียบคนอื่นแค่ไหนไม่เพียงแต่นอกบ้าน แต่ในบ้านเองเราก็ถูกจัดไว้ต่ำสุด เพราะไม่ว่าพูดแสดงความเห็นอะไรก็ไม่ค่อยผ่าน โดนยัดเยียดความคิดผู้ใหญ่ใส่ตลอด บ้านนี้คงมีแม่เรานี่แหละที่ถือครองสิทธิ์แทบทุกอย่าง เหมือนตัวเองเป็นราชินีทำอะไรก็ไม่มีใครมีสิทธิ์บ่นว่าผิดได้ เจ้าตัวเลยค่อนข้างบ้าอำนาจ และคิดว่าตัวเองมีดีกว่าคนอื่นเสมอ (เราถือว่านี่เป็นนิสัยพวกผู้ชายเลว ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "คนจีน" ถึงแม่เราจะเป็นไทยแท้ก็เถอะนะ แต่พ่อเป็นลูกครึ่งจีน)

อย่างที่น่าจะเคยพูด ที่เราเครียดมากเพราะคนบ้านเราไม่ได้รักเราแบบที่เราเป็น แต่แค่รักเราในแบบที่พวกเขาจินตนาการและต้องการจะสร้างขึ้นมาโดยมีเราเป็นวัตถุดิบเท่านั้น คำพูดทุกคำของเขาแสดงตัวตนต่อหน้าเราอย่างชัดเจนพอที่จะตัดสินได้แล้วว่าเป็นเช่นนี้

แม่เราเป็นพวกค่อนข้างหัวโบราณ แอนตี้ความคิดสมัยใหม่ ถือระบบอาวุโสเหนือเหตุผล อ้างเหตุผลอะไรก็ชอบจำกัดให้เข้าข้างตัวเองเสมอ ยกมาแต่ตัวอย่างที่อยู่ฝั่งความคิดตัวเอง แอนตี้เทคโนโลยีขนาดมือถือกับคอมยังต้องยืมพ่อใช้ ไม่ยอมมีส่วนตัว เพราะถือตัวเองเป็นเจ้าของเงิน ที่สำคัญ ทั้งที่เป็นหมอแต่กลับทำกับเราเหมือนตัวเองไม่เคยเรียนจิตวิทยามาก่อน (ประมาณว่าเรารู้สึกยังไงไม่สน เค้ามองเราในมุมกล้องแบบไหนก็ตัดสินแบบนั้น)
(จริง ๆ ก็เป็นทั้งพ่อและแม่ เราเลยได้นิสัยเลือดร้อน ไม่ยอมคน ชอบด่วนตัดสินติดมาตามพันธุกรรม แต่กลับต้องโดนกระทำฝ่ายเดียวตลอดเลย)
(ยังดีนะที่เป็นเสื้อเหลืองแบบสนับสนุนผ่านจอทีวี ถ้าเป็นเสื้อแดงประเภทรุกล่ะก็ไม่ต้องคิด แต่ก็แน่ล่ะคนที่คิดว่าตัวเองเป็นพวกใช้สมองย่อมไม่ยอมไปเปียกเหงื่อฝ่าดงกระสุนกับหน่วยกล้าตายอยู่แล้ว)

พอเถียงไปสักพัก เื่มื่อเราเริ่มยกประเด็นอื่นมา (จริง ๆ ประเด็นหลักของเราคือเรื่องสิทธิเสรีภาพในฐานะคน แต่รายนั้นเอาแต่เรื่องความสบายตัวเองกับอาวุโส และความคิดหัวโบราณเข้าว่า) พอเจ้าตัวเห็นว่าไม่รุ้เรื่องก็ตัดพ้อตัดบท ถือว่าตัวเองชนะเดินหนีดื้อ ๆ
(ต่อให้พวกนี้อ้างเหตุผลว่ารักหรือเป็นห่วง หรืออะไรก็ตาม แต่สุดท้ายก็ชอบเอาชนะอยู่ดี เด็กอนุบาลยังดูออกเลย)

วันนี้โชคดีอยู่อย่างที่รายนั้นไม่ยกเรื่องศาสนามา (แต่เจ้าตัวคงมองว่าเราเปลี่ยนศาสนาแล้วแย่ลง ทั้งที่จริง ๆ เราแย่ลงเพราะพวกนั้น กับโลกนี้ต่างหาก เพราะเรามองว่าทำดีด้วยก็ไม่มีประโยชน์ ขนาดศาสนาพวกเขาเองยังไม่ยอมลึกซึ้งด้วยเลย นับประสาอะไรกับพระผู้ช่วยให้รอดที่พวกเขาไม่สามารถทำความรู้จักด้วยหลักเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ ความจริงก็คิดจะทำตัวดี ๆ หลายหน แต่สิ่งที่ได้รับของเรามีแต่การดูถูกเหยียดหยาม การถูกกดอยู่ใต้การวางอำนาจ กับการยัดเยียดสิ่งที่เราไม่ชอบให้เท่านั้นเอง ดังนั้นเราก็เลยค่อย ๆ เจริญเป็น Devil จนถึงทุกวันนี้)

พูดง่าย ๆ ตราบที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ เราก็ไม่มีวันได้เงยหน้าผงาดฟ้าเป็นอันขาด และถ้าเราตายก่อนพวกเขา เท่ากับว่าชีวิตเราเกิดมาเพื่อความน่าสมเพชอย่างเดียวเท่านั้น

(ถ้าสักวัน พระเจ้ายอมให้ย้อนเวลากลับไปเกิดเป็นผู้หญิงจนได้ ก็ขอไม่ให้เจอพ่อแม่เป็นสองคนนี้เด็ดขาด)

(แต่คงยาก เพราะตอนนี้เราเองก็อยู่ในช่วงที่รู้สึกว่าโดนทอดทิ้งจากพระเจ้า ทูตสวรรค์ หรือแม้แต่นักบุญไปแล้ว เพื่อนสนิทที่เป็นคริสต์เราก็น้อย (อย่างว่าแหละ เราไม่ไว้ใจใครเท่าแฟน เพราะเขาเป็นคนช่วยเราจากขุมนรกครั้งหนึ่ง แต่เขาก็ยังเด็กเกินกว่าจะช่วยหนุนใจเพียงลำพังได้))

แต่ก็นะ พี่เลี้ยงของแฟนเคยบอกให้เราหันมามองสิ่งสวยงามรอบข้างบ้าง แต่รู้สึกว่าพอทำเข้าจริง ๆ ทำไมมีแต่สิ่งทำลายความเป็นคนของตัวเองลงทุกที ๆ ก็ไม่รู้

........ตอนนี้เริ่มเข้าสู่ Dark Side เริ่มอยากลาออกจากการเป็นคนของพระเจ้าแล้วค่ะ (โอกาสรับบัพติศมายังไม่มีเลย ศีลมหาสนิทก็ขาดบ่อย ช่วงนี้ชอบลืมตัวว่าถึงวันอาทิตย์แล้วด้วยซ้ำ แถมมีการขัดขวางทางอ้อมมาเป็นครั้งคราวอีก ความขัดแย้งในด้านความคิดต่อพระองค์ก็เยอะ เรียกว่าสภาพนี้ตายไป นรกถามหาไม่ต้องสงสัยค่ะ)

(เผลอ ๆ คืนนี้เราอาจจะเจอลูซิเฟอร์เข้าจริง ๆ แล้วถูกมันฆ่าในพริบตาก็ได้นะ)

.......ไป ๆ มา ๆ ตอนนี้เริ่มจะกลายเป็นคนที่เชื่อใจใครไม่ลงอีกแล้วล่ะค่ะ กลายเป็นคนเกลียดมนุษย์(โดยเฉพาะที่ไม่ใช่คริสต์)ไปแล้วด้วย

เราร่ำร้องอยากเห็นปาฏิหาริย์ของพระเจ้า ก็อย่างน้อยเพื่อให้ได้พบแสงสว่าง และคงดีหากพระองค์เห็นใจและรับฟังความคิดของเราบ้าง ตอนนี้ต่อให้ถ้าเป็นหญิงจริง ๆ แล้วลำบากกว่าเดิมก็ยอมแล้วค่ะ

อย่างน้อยแค่พระองค์ส่งทูตสวรรค์สักตนมาคุยหนุนใจเราบ้างก็จะดีใจมากแล้วค่ะ (เพราะเราเชื่อว่าทูตสวรรค์ให้ข้อมูลตรงกว่ามนุษย์ แต่ก็ไม่ได้ว่าเพื่อนคริสเตียนไม่ดี แค่ต่างสำนักกันกลัวจะสับสนบ้างเท่านั้นเอง)

แต่พูดไป เราคงขอมากเกินไปสินะ คนแปดเปื้อนแบบเราน่ะ.......

(เพิ่มเติม: ช่วงนี้ต่อให้เป็นบทความหนุนใจ เรายังรู้สึกขัดหูขัดตาได้เลยค่ะ ช่วงนี้อารมณ์เสียง่ายกว่าเดิมซะอีก)

[ข้า-พระ-เจ้า]

สวรรค์ คืออะไร อยู่ที่ไหน ลองตอบผมหน่อยสิครับ เอาจากความคิดของคุณนะครับ

[My Hope]

อธิษฐานให้ทุกๆคนที่ทำให้คุณไม่สบายใจนะครับ และคิดซะว่าทุกๆอย่างเป็นพระพรครับ สวรรค์ ผมขอบอกเลยนะครับว่า สวรรค์ก็อยู่ในตัวคุณนั้นแหละครับ พระเจ้าก็อยู่ในตัวคุณเช่นกัน แต่มันอยู่ที่ว่าคุณจะหันกลับมาหาพระองค์รึเปล่า มันอยู่ที่มุมมองครับ ถ้าุคุณคิดว่าดีคุณก็จะมีความสุข แต่ถ้าคุณคิดว่าแย่ คนที่จะเป็นทุกข์ก็คือคุณเองนะครับ ถ้าคุณมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ ทำไมไม่ลองอธิษฐานพูดคุยกับพระองค์ละครับ และ ถ้าคุณไม่ตอบโต้ฝ่ายตรงข้ามถือว่าเป็นเรื่องดีนะครับ เพราะ พระคริสต์เจ้าก็ทรงสอนเราไ้ว้แล้วว่า
"ท่านทั้งหลายได้ยินคำกล่าวซึ่งกล่าวไว้ว่า ตาแทนตา ฟันแทนฟัน ฝ่ายเราบอกท่านว่า อย่าต่อสู้คนชั่ว ถ้าผู้ใดตบแก้มขวาของท่าน ก็จงหันแก้มซ้ายให้เขาด้วย ถ้าผู้ใดต้องการฟ้องศาล เพื่อจะปรับเอาเสื้อของท่านไป ก็จงให้เสื้อคลุมแก่เขาเสียด้วย ถ้าผู้ใดเกณฑ์ื่ท่านให้เดินทางไปหนึ่งกิโลเมตรก็ให้เลยไปกับเขาสองกิโลเมตร ถ้าเขาจะขอสิ่งใดจากท่าน ก็จงให้อย่าเมินหน้าจากผู้ที่อยากขอยืมท่าน" มธ.5:38-42

[sasuke]

เก่งนักเหรอคุณ คิดแทนพระเจ้าทุกเรื่องเลยนะ

[Valkyrie Zero Number]

เก่งนักเหรอคุณ คิดแทนพระเจ้าทุกเรื่องเลยนะ

Think as you wish.
[ก็ถ้าพระองค์ตรัสอะไรบ้างตอนที่เราสับสน เราคงไม่ต้องใช้สัญชาตญาณตัวเองคิดแทนหรอก]

[sasuke]

พระเจ้าไม่ตรัสเหรอ คุณแน่ใจได้ยังไง ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไม่ยอมฟังเอง

[ข้า-พระ-เจ้า]

คุณยังไม่ตอบผมเลยนะครับ ลองตอบผมดูครับ

[Valkyrie Zero Number]

คุณยังไม่ตอบผมเลยนะครับ ลองตอบผมดูครับ

สวรรค์ ก็ที่ ๆ สามารถอยู่ได้อย่างมีความสุข ในสิ่งที่ตัวเองพึงพอใจ และไม่ทุกข์โศกกระมัง

แต่คงสายไปหน่อยแล้ว

พระเจ้าไม่ตรัสเหรอ คุณแน่ใจได้ยังไง ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไม่ยอมฟังเอง

........เอาเถอะ คนที่ไม่เข้าใจ ก็คงไม่เข้าใจหรอก ลูกรักกับลูกชังจะไปเหมือนกันได้ยังไง

คนอย่างเรา ทำดีก็ไม่ได้อะไร แต่ทำไม่ดีก็มีแต่โดนทำโทษมากกว่าคนอื่นเป็นเท่าตัว

[sasuke]

อืม ก็ดีครับ นอกจากจะตัดสินตัวเองและคนอื่น แล้วก็ยังตัดสินพระเจ้าด้วย

มนุษย์ชอบคิดว่าทำไมตัวเองไม่ได้อย่างนั้นอย่างนี้ แล้วก็ว่าพระเจ้าว่าลำเอียง
แล้วคุณล่ะ มองโลก มองคนอื่น ด้วยสายตาเป็นกลางรึเปล่า มองเขาในมุมของเขารึเปล่า
ผมเห็นดีแต่เที่ยวตัดสินคนอื่นในมุมมองตัวเอง ไหนจะว่าแม่ ว่าพระเจ้า

อยากให้พระเจ้าประทานโน่นนี่ให้ คุณล่ะ แบ่งบันให้คนรอบข้างคุณมากแค่ไหน?
อยากให้พระเจ้าอภัยให้ คุณล่ะอภัยให้คนที่อยู่รอบข้างคุณรึยัง?

เหล่านี้ถ้ายังไม่ทำก็โปรดพิจารณาตัวเองแล้วแก้ไขด้วย ขอร้อง!
ไม่ใช่แค่พิจารณาแล้วเอาแต่ประนามตัวเอง เพราะมันน่าสมเพชที่รู้ว่าผิดอะไรแต่ไม่ยอมแก้

[My Hope]

อืม ก็ดีครับ นอกจากจะตัดสินตัวเองและคนอื่น แล้วก็ยังตัดสินพระเจ้าด้วย

มนุษย์ชอบคิดว่าทำไมตัวเองไม่ได้อย่างนั้นอย่างนี้ แล้วก็ว่าพระเจ้าว่าลำเอียง
แล้วคุณล่ะ มองโลก มองคนอื่น ด้วยสายตาเป็นกลางรึเปล่า มองเขาในมุมของเขารึเปล่า
ผมเห็นดีแต่เที่ยวตัดสินคนอื่นในมุมมองตัวเอง ไหนจะว่าแม่ ว่าพระเจ้า

อยากให้พระเจ้าประทานโน่นนี่ให้ คุณล่ะ แบ่งบันให้คนรอบข้างคุณมากแค่ไหน?
อยากให้พระเจ้าอภัยให้ คุณล่ะอภัยให้คนที่อยู่รอบข้างคุณรึยัง?

เหล่านี้ถ้ายังไม่ทำก็โปรดพิจารณาตัวเองแล้วแก้ไขด้วย ขอร้อง!
ไม่ใช่แค่พิจารณาแล้วเอาแต่ประนามตัวเอง เพราะมันน่าสมเพชที่รู้ว่าผิดอะไรแต่ไม่ยอมแก้

เห็นด้วยครับ ถ้าคุณอยากให้พระเจ้าประทานสิ่งนั้นสิ่งนี้ให้ คุณก็ต้องรู้จักแบ่งปันสิ่งต่างๆให้่คนรอบข้างด้วยครับ ไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นสิ่งของเท่านั้น แค่คุณแบ่งปันความรัก ความเข้าใจ หรือ แบ่งปันคำพูดให้เค้าสบายใจ แค่นั้นก็พอครับ ถ้าหากอยากให้พระเจ้าอภัยคุณ คุณก็ต้องรู้จักให้อภัียผู้อื่น ไม่ว่าจะเรื่องอะไรหรือใครก็ตาม

[ข้า-พระ-เจ้า]

สวรรค์ ก็ที่ ๆ สามารถอยู่ได้อย่างมีความสุข ในสิ่งที่ตัวเองพึงพอใจ และไม่ทุกข์โศกกระมัง

แต่คงสายไปหน่อยแล้ว

ดีแล้วครับที่ดีขึ้น งั้นผมคงไม่ต้องพูดอะไรอีก ขอพระเจ้าอวยพรคุณอย่างอุดมครับ

[~*Little`Child*~]

อืม ก็ดีครับ นอกจากจะตัดสินตัวเองและคนอื่น แล้วก็ยังตัดสินพระเจ้าด้วย

มนุษย์ชอบคิดว่าทำไมตัวเองไม่ได้อย่างนั้นอย่างนี้ แล้วก็ว่าพระเจ้าว่าลำเอียง
แล้วคุณล่ะ มองโลก มองคนอื่น ด้วยสายตาเป็นกลางรึเปล่า มองเขาในมุมของเขารึเปล่า
ผมเห็นดีแต่เที่ยวตัดสินคนอื่นในมุมมองตัวเอง ไหนจะว่าแม่ ว่าพระเจ้า

อยากให้พระเจ้าประทานโน่นนี่ให้ คุณล่ะ แบ่งบันให้คนรอบข้างคุณมากแค่ไหน?
อยากให้พระเจ้าอภัยให้ คุณล่ะอภัยให้คนที่อยู่รอบข้างคุณรึยัง?

เหล่านี้ถ้ายังไม่ทำก็โปรดพิจารณาตัวเองแล้วแก้ไขด้วย ขอร้อง!
ไม่ใช่แค่พิจารณาแล้วเอาแต่ประนามตัวเอง เพราะมันน่าสมเพชที่รู้ว่าผิดอะไรแต่ไม่ยอมแก้

เห็นด้วยนะคะ...
บางที เข้าใจคะ ว่าเราพบเจอปัญหา มันอาจจะหนักสำหรับคุณมากๆ
เชื่อเถอะคะ....พระองค์ประทับอยู่ข้างๆคุณนั้นแระคะ..
แต่คุณมีที่ตรงนั้นให้พระองค์รึป่าว...
ไม่ว่าหรอกนะคะ ที่เราจะลืมมอง ปิดกั้นตัวเอง...
แต่เชื่อเถอะคะ...พระองค์กระซิบอยู่ข้างคุณเสมอ " เราอยู่ที่นี่ "

หยุดความโมโห อารมณ์ที่ชักจูงเรานอกลู่ก่อนนะคะ
ลองหลับตา นั่งฟังเสียงพระองค์...
คุณจะรู้ว่าไม่มีที่ไหนบนโลกที่ไม่สามารถมีความสุขได้...
แม้คุณจะพิการแขนขา หรือ คุณจะตกงานหลายๆรอบ
ไม่ได้รับการยอมรับจากผู้คนมากมาย...คุณก็มีความสุขได้

พิสูจน์ต่อพระองค์สิคะ...ว่าคุณทำได้...
คุณแบกกางเขนที่พระองค์ประทานให้ได้...
อย่าขว้างมันออกไป...อย่าคิดว่าพระองค์ทิ้งคุณไป..
พระองค์ท่านไม่เคยละสายตาจากลูกพระองค์เลยนะคะ...

คุณทำได้คะ...
เราทุกคนต้องเจอสิ่งที่เหนื่อยยาก แทบสิ้นหวัง
แต่เราจะไม่สิ้นหวัง...หากเรานำพระองค์เข้ามาประทับอย่างจริงๆ
เราคือ หนทาง ความจริง และชีวิต..

ในพระเจ้าคุณพบหนทางแน่นอนคะ พระองค์ตรัสกับเราไว้แล้ว..
ให้พระองค์พาไปสิคะ

พระเจ้ารักคุณคะ
ขอพระเจ้าอวยพร

[~*Little`Child*~]

........เอาเถอะ คนที่ไม่เข้าใจ ก็คงไม่เข้าใจหรอก ลูกรักกับลูกชังจะไปเหมือนกันได้ยังไง

คนอย่างเรา ทำดีก็ไม่ได้อะไร แต่ทำไม่ดีก็มีแต่โดนทำโทษมากกว่าคนอื่นเป็นเท่าตัว

อย่าคิดแบบนั้นเลยนะคะ
อย่าทำให้พระองค์เสียพระทัยเลยนะคะ

ไม่มีหรอกคะ ลูกรัก ลูกชัง...สิ่งที่มี คือ ความรัก อย่างเดียว
ตอนนี้คุณแค่มองปัญหาที่ตัวคุณ เรื่องของคุณมันเลยใหญ่โตมาก
แต่บางที คุณอาจจะไม่รู้เลยก็ได้...เรื่องของหลายๆคนในที่นี้ก็ไม่ได้น้อยไปกว่าใครๆ
เราต่างต้องทดสอบอยู่ตลอดเวลา

และ...พวกเรา ทุกคนในนี้ จะผ่านมันไปได้...
อยากได้พบทุกๆคนบนสวรรค์นะคะ

ทำดีไม่ได้อะไร...ความคิดนี้ เชื่อมั้ย มีหลายคนที่เอาแต่ใจคิดแบบนั้น
ตัวเราเองก็เคยคิดนะ...แต่กลับมานั่งเสียใจ
ขอโทษพระเจ้าจนรู้สึกผิดแทบตาย
อย่าคิดแบบนั้นนะคะ...ทำดีแล้วได้สิคะ
อย่าคิดว่าไม่มีใครเห็นคะ...มีแล้วผู้หนึ่งอย่างแน่นอน
ก็... พระเจ้า... ที่คุณกำลังโกรธ พระองค์...ไงคะ

อย่าเอาของมีคมเหล่านี้ไปทิ่งแทงพระองค์อีกเลยคะ
พระองค์ผ่านสิ่งเหล่านั้นมามากมายแล้ว
ตอนนี้...คือหน้าที่เราแบกภาระส่วนตัวเอง...

เชื่อมั่นในพระองค์คะ..

อย่าให้อารมณ์มันพาคุณไป จนคนอื่นๆมองคุณผิดไปคะ
เพราะคุณแค่ท้อและ เสียใจ.. คุณทำได้คะ

ตัวเราเองก็สู้สิ่งที่พบเจอต่อไปเหมือนกัน..
เรามาช่วยตัวเองให้ผ่านพ้นไปด้วยกันดีกว่าคะ

พระเจ้าอวยพรนะคะ

[Jeab Agape]

เจี๊ยบว่า พี่เจ้าของกระทู้ น่าจะพบจิตแพทย์ บ้าง พบพระสงฆ์บ้าง คุยกับรุ่นพี่ที่ดีๆบ้าง ฮะ จะทำให้ชีวิตคุณมีอีกมุมมองหนึ่งแน่นอน

[:+: seraphim :+:]

เจี๊ยบว่า พี่เจ้าของกระทู้ น่าจะพบจิตแพทย์ บ้าง พบพระสงฆ์บ้าง คุยกับรุ่นพี่ที่ดีๆบ้าง ฮะ จะทำให้ชีวิตคุณมีอีกมุมมองหนึ่งแน่นอน

เห็นด้วย

[อันตน]

เจี๊ยบว่า พี่เจ้าของกระทู้ น่าจะพบจิตแพทย์ บ้าง พบพระสงฆ์บ้าง คุยกับรุ่นพี่ที่ดีๆบ้าง ฮะ จะทำให้ชีวิตคุณมีอีกมุมมองหนึ่งแน่นอน

เห็นด้วย

เพิ่มอีกข้อ ออกจากหน้าคอมไปกวาดถนนเพื่อสาธารณประโยชน์ดูบ้าง

[THE TRUTH BIBLE]

สดุดี 27:10 10แม้บิดาและมารดาของข้าพระองค์ทอดทิ้งข้าพระองค์
แต่พระเจ้าจะทรงยกข้าพระองค์ขึ้น
อิสยาห์ 54:17 [ 17ไม่มีอาวุธใดที่สร้างเพื่อต่อสู้เจ้าจะจำเริญได้
และเจ้าจะปรับโทษลิ้นทุกลิ้น ที่ลุกขึ้นต่อสู้เจ้าในการพิพากษา/u]
นี่เป็นมรดกของบรรดาผู้รับใช้ของพระเจ้า
และการให้ความยุติธรรมต่อเขาจากเรา พระเจ้าตรัสดังนี้”

[APaladin]

สดุดี 27:10 10แม้บิดาและมารดาของข้าพระองค์ทอดทิ้งข้าพระองค์
แต่พระเจ้าจะทรงยกข้าพระองค์ขึ้น
อิสยาห์ 54:17 [ 17ไม่มีอาวุธใดที่สร้างเพื่อต่อสู้เจ้าจะจำเริญได้
และเจ้าจะปรับโทษลิ้นทุกลิ้น ที่ลุกขึ้นต่อสู้เจ้าในการพิพากษา/u]
นี่เป็นมรดกของบรรดาผู้รับใช้ของพระเจ้า
และการให้ความยุติธรรมต่อเขาจากเรา พระเจ้าตรัสดังนี้”

ตามนี้ครับจากโพสด้านบน เราเรียนรู้ได้ และจากโพส้กระทู้คนเริ่มคนแรก เมื่อเราเรียนรู้จากใบเบิ้ล
มันเป็นสิ่งแวดล้อมทางสังคมสิ่งแวดล้อมตัวเรา มนุษย์ไม่สมบูรณ์แบบครับเหมือนสังคมรอบข้างเราที่ผิดรูปผิดร่าง มันไม่ดีทั้งหมดเพราะมันเป็นสังคมของมนุษย์ แต่ทุกสิ่งที่เราเห็นและสัมผัสมันกลับมีอิธิพลกับเราอย่างมากมาย จงย้อนกลับมามองตัวเราเองก่อน เมื่อเรารู้สึกว่าบางสิ่งขัดใจเรา อย่าปล่อยให้อารมหรือความไม่พอใจอยู่เหนือสติปัญญาหรือความชอบธรรม การมองตัวเองก่อนเพื่อให้เราไม่หลง แล้วเราจะมองเห็นสิ่งอื่นๆได้ชัดเจนขึ้น การไม่เกลียดช่วยให้เราอ่อนโยนและถ่อมใจ เมื่อเราถ่อมใจเราลง สติปัญญาจะมาจากอิทธิพลของพระวิญญาณ เราจะมองเห็นต้นเหตุของปัญหา และเราจะหยุดบ่นว่า
และหยุดพูดคำว่ารอปา-ติ-หาร หรือหยุดบ่นว่าทำมัยต้องเป็นแบบนี้

[poloplow]

ลองคุยกับพวกท่านดี ๆ ด้วยความสุภาพ อย่าเถียง อย่าโกรธ อย่าเอาชนะ

งานไหนที่ทำไม่ไหว หนักเกินไป ก็บอกพวกท่านไปว่าขอแบ่งให้น้อยลงได้หรือไม่ ตกลงกันด้วยเหตุผล หรือเรื่องการ์ตูนหรืออะไรก็แล้วแต่ ขอให้พระเจ้าช่วย พระองค์ต้องหาทางออกให้อย่างแน่นอน

แม้การช่วยเหลือของพระองค์อาจไม่ลงมาเป็นนางฟ้าวิ้ง ๆ ปีกสีขาว เสกทุกอย่างให้ดีขึ้น แต่ก็เชื่อได้เลยว่าพระองค์จะช่วยผู้ที่ไว้ใจในพระองค์ไม่ให้ผิดหวัง

ที่สำคัญอย่าโกรธพ่อแม่เลยนะ พวกท่านก็เป็นมนุษย์อยู่ก็ย่อมต้องมีการใช้คำพูดที่ต้องการเอาชนะ อย่างเช่นยกเรื่องการ์ตูนมาประชดเรา แต่เราต้องไม่ลืมว่าหลายครั้งเราก็เป็นแบบเดียวกัน เราก็ไม่แตกต่างกัน มีส่วนไม่ดีที่ต้องเกลียดตัวเองบ่อย ๆ แม้แต่คนที่ดีที่สุดในโลกก็ยังมีจุดด่างพร้อย

แต่ความแตกต่างที่พระองค์ให้เราคือความรัก ความรักทำให้ข้อผิดพลาดถูกลบเลือน ทำให้เรามองแต่ข้อดีของผู้อื่น ยอมรับข้อเสียด้วยความเข้าใจ อดทน และโต้ตอบด้วยความหวังดีไม่ใช่การเอาชนะคะคาน

การที่เราเกลียดมนุษย์เป็นอุบายของซาตาน ของปิศาจ มันจะหลอกล่อให้เราออกห่างจากความรัก เมื่อเราออกห่างจากความรักเราก็ออกห่างจากพระเจ้า

ต้องกลับมาคิดอีกครั้งหนึ่งว่าเราทำตามความรักที่พระเยซูสอนจริง ๆ จัง ๆ หรือยัง ตราบที่ยังมีรักย่อมมีหวัง การสิ้นหวังอีกนัยหนึ่งคือการหมดสิ้นซึ่งความรักนั่นเอง

[sansrepos]

ขออภัยที่พูดตรงๆความคิดคุณยังไม่ mature ในหลายๆด้าน แต่ก็ไม่เป็นไรครับ ค่อยๆฝึกปรับความคิดความรู้สึกไปแล้วจะเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้นนะครับ

ทรรศนะไม่ตรงกับพ่อแม่อันนี้เรื่องธรรมดาครับ พระเจ้าไม่ได้สร้างมนุษย์มาให้เหมือนกันทุกคน ไม่ใช่เรื่องแปลก พระสั่งให้เรานับถือบิดามารดาครับ แต่ไม่ได้บอกว่าพ่อแม่ถูกเสมอ หากแต่เราอาจจะต้องอดทนกับเรื่องรบกวนจิตใจบ้างเป็นกางเขนเล็กๆที่พระเจ้าท่านอาจจะให้คุณต้องแบกมันบ้าง เทียบไม่ได้กับที่หลายคนต้องเผชิญหรือว่าไม่จริง

มีคำสอนที่ว่าจงขอบคุณพระเจ้าในทุกกรณี ทุกอย่างเป็นพระพร แม้จะเป็นเรื่องที่ทำให้ผิดหวังหงุดหงิดเสียใจ ถ้าคุณไม่เจออุปสรรคที่ต้องเอาชนะให้ได้ ไม่เจอเรื่องอยุติธรรมที่ต้องทนแล้วคุณจะไปหวังรางวัลอะไรจากพระเจ้าหละครับ พระเจ้าทรงปล่อยให้คุณเจอเรื่องที่ไม่ชอบภาวะจำยอมเพื่อให้คุณเรียนรู้ที่จะทนรับความเจ็บใจ ความผิดหวังอย่างสันติ เป็นการเพิ่มภูมิคุ้มกันทางจิตใจ แต่ถ้าคุณไม่ยอมรับคุณก็เสียทีโดนปิศาจหลอกให้ทำบาปโมโห บาปไม่เคารพบิดามารดา

ผมเองก็มีความคิดเห็นที่ขัดแย้งกับพ่อแม่ ผู้ใหญ่เยอะแยะ แต่ก็เรียนรู้ที่จะแลกเปลี่ยนในจุดที่ไม่มากจนเกิดความขัดแย้ง ผมเป็นพวกแดงสังคมนิยมแต่ก็มีเพื่อนทีเป็นเหลืองและเราก็ไม่ทะเลาะกันเพราะเรื่องพวกนี้

ความยุติธรรมประสามนุษย์มันก็ไม่สมบูรณ์แบบอยู่แล้วคุณก็ทราบ แต่เราก็ต้องเรียกร้องเท่าที่ทำได้ และพยายามไม่ให้เกิดความเสียหายจริงไหมครับ

เรื่องถูกเอาเปรียบนี่ฟังความข้างเดียวคงไม่อาจจะไปตัดสินได้ว่าคุณถูกเอาเปรียบเรื่องงานบ้านแค่ไหน เอาว่าถ้าทำไหวไม่เหนื่อยเกินไปนักก็พยายามทำไปเถอะครับ พระเยซูท่านก็เป็นแบบอย่างของการรับใช้เหมือนกัน แตถ้าเหนื่อยเหลือจะทนทานจริงๆคิดแบบไม่เข้าข้างตัวเองแล้วก็คงต้องจับเข่าคุยกับคนในบ้านครับว่าจะแบ่งหน้าที่กันอย่างไรให้เหมาะสมกว่านี้

[กุญแจซอล]

อารมณ์ของคุณคือปีศาจนะ
ลองไล่ปีศาจออกจากใจของคุณดูสิ
แล้วคุณจะเห็นพระเจ้า

แล้วเรื่องที่คนอื่นเถียงคำไม่ตกฟาก เข้าข้างตัวเอง เราจงเงียบเถอะค่ะ
ขนาดเค้ายังควบคุมปากตัวเองไม่ได้เลย แล้วเราจะไปทำยังไงได้
ปล่อยเขาไปเถอะจ้ะ

อภัยให้คนอื่น แล้วคุณจะเป็นสุข
เค้าทำไม่ดีกับเรา เค้าไม่ทุกข์
แต่เราทุกข์

เรามีพี่สาวที่นิสัยเหมือนแม่คุณค่ะ
พี่เรียนเก่งกว่า ฉลาดกว่า สวยกว่า
พูดถึงเค้าก็แย่งทุกสิ่งไปจากเรา
มือถือ ไอพอด แย่งเล่นคอม จำกัดทุกสิ่งอย่างกับเรา
เราทำใจไม่ได้ ก็ร้องให้วันละสามรอบ
เรามีปฏิกิริยารุนแรง ทำให้เราทำอะไรเลวร้าย
เช่น ตบหน้าตัวเอง เอาไม้แขวนเสื้อตีตัวเอง
เอาคัตเตอร์กรีดนิ้วตัวเองก็มี
แต่เราก็ทุกข์คนเดียว คนที่ทำไม่ได้มารับรู้ด้วย
เจอมาจนชิน พ่อก็เอาแต่เข้าข้างพี่
ด้วยความรักแบบตาบอด
ตอนนี้หรอ ปลง อยากได้อะไรก็เอาไป
เราใช้ชีวิตอยู่หอโดยไม่มีmp3ไม่มีคอมใช้
ไม่ได้ฟังเพลงเลย ก็อยู่ได้
พอเราได้รู้จักพระเจ้า เราก็ให้อภัย
เพราะถ้าเราไม่อภัยให้คนอื่นก่อน
พระเจ้าก็จะไม่อภัยให้เราด้วย
จากนั้นเราก็สบายใจ
ทำตัวเป็นคนดี
พ่อเรียกช่วยงานอะไรก็ช่วยไม่เกี่ยง
ตอนนี้หรอ พ่อเรารักเรามากกว่าพี่
เพราะอะไรรู้มั๊ย ความดีไงล่ะ

คุณยังมีเวลานะคะ กลับตัวเสียใหม่ แล้วคุณจะได้ขึ้นสวรรค์นะ

[Valkyrie Zero Number]

กระทู้นี้ยังมีอายุยืนมาได้อีกเหรอเนี่ย ทั้งที่นึกว่าจบไปนานแล้วแท้ ๆ (ถึงจะไม่เรียกว่าบริบูรณ์ก็เถอะ)

.....แต่เอาเถอะ มันก็จริงอย่างที่ทุกคนว่าแหละ เราไม่มีอะไรจะเถียงหรอก

ทว่า เราคงยังไล่มันออกไปไม่ได้หรอก จนกว่าจะแน่ใจว่า "ทุกอย่าง" จะเรียบร้อยกว่านี้

เพราะถ้าไม่มี "อารมณ์" เราก็ไม่มี "ตัวตน" เหมือนกัน

[Jeab Agape]

^
แล้วมีหวังแล้วหรือยังล่ะ

[Valkyrie Zero Number]

^
แล้วมีหวังแล้วหรือยังล่ะ

ไม่รู้สิ บอกได้แค่อย่างหนึ่งว่า
"สงครามศักดิ์สิทธิ์ยังไม่จบ"

อย่างน้อยก็รู้สึกว่าบท "สวนมะกอก" จะเริ่มกลายเป็นครูเสดทางวิญญาณของพุทธ(หรืออย่างน้อยพวกนั้นก็ชอบเรียกตัวเองว่างั้น)กับคริสตชนเด็กใหม่ที่ต้องการความช่วยเหลือเข้าทุกที ๆ

(ไม่ได้ว่าไม่ดี โพส ๆ กันไปเถอะ เห็นใจซะด้วยซ้ำที่เห็นโดนพวกชอบระรานเข้าใส่บ่อย ๆ แถมเป็นคนในครอบครัวซะด้วย จะไม่เรียกว่าน่าลำบากได้อย่างไร)

[littleseal]

มธ 10:34-36 พระเยซูเจ้าทรงเป็นต้นเหตุของความขัดแย้ง

34"อย่าคิดว่าเรามาเพื่อนำสันติภาพมาให้โลก เรามิได้มาเพื่อนำสันติภาพ แต่มาเพื่อนำดาบมาให้ 35เรามาเพื่อแยกบุตรชายจากบิดา แยกบุตรหญิงจากมารดา แยกบุตรสะใภ้จากมารดาของสามี 36ศัตรูของคนก็คือคนที่อยู่ร่วมบ้านกับเขานั่นเอง"

พระเยซูเจ้าทรงเป็น "เครื่องหมายที่จะถูกโต้แย้ง" (ลก 2:34) พระองค์มิได้ทรงมีเจตนาให้เกิดการแตกแยก แต่การแตกแยกนี้จะต้องเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นผลจากการเรียกร้องให้มนุษย์ต้องตัดสินใจว่าจะรับพระองค์หรือไม่

ไม่ได้ไปยุให้ทำสงครามนะคะ แต่เราต้องใช้ความดีเอาชนะ ใช้ความนิ่งสงบเอาชนะ

[กรอกสมบูรณ์]

อยากตอบ ... ขอตอบมั่งนะ

ผ่านไปหลายวัน กับชีวิตที่นับวันเหมือนค่อยๆ ออกห่างจากพระเจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ
(คิดไปเองทั้งน้าน คิดฟุ้งซ่าน คิดไปเรื่อยเปื่อย)

ตื่นเกือบเช้าแต่นอนต่อเพราะเมื่อยแขนซ้าย (ยกดัมเบลข้างละ 5 กก. แขนขวาดันไม่เป็นไร แต่แขนซ้ายไม่ทนเอาเสียเลย) ตื่นอีกทีสิบโมง
(โห...ตื่นสิบโมง ที่บ้านพี่นะ ตื่น 06.30 น. ก็สายมากแล้ว นี่ปล่อยให้นอนถึงสิบโมง ที่บ้านน้องนี่ เค้าตามใจกันมากไปนะเนี่ย)

ไปโบสถ์ยังไม่ได้ เพราะมีหน้าที่ต้องซักผ้า
(ดีซิ ได้ทำงาน แล้วให้ถวายงานที่ทำอยู่แด่พระทั้งหมดเลย ซักไปสวดไปก็ได้)

แต่แม่กลับจัดการกองหนังสือการ์ตูนใส่ถุงโดยไม่บอกเรา เพื่อจะนำไปไว้ชั้นสอง
(ถ้าบอกกันสักนิดจะไม่ว่าเลย)
(นั่นดิ ... น่าจะใช้คุณ Valkyrie Zero Number ยกนะ ไปยกเองให้เหนื่อยทำไม อายุตั้งเท่าไรแล้ว ลูกโตขนาดนี้ทำไมไม่ใช้ลูกนะ ไปทำเองทำไม แค่นี้ก็รู้แล้วว่าแม่คนนี้รักลูก ไม่ยอมใช้ลูกทำ แล้วยังมาหาว่าแม่ไม่รักอีก)

จะบอกว่า นับวัน ทั้งงานซักผ้า และล้างจาน จากที่แบ่งกันทำ เริ่มจะเทมาที่เราคนเดียวเรื่อย ๆ
(ถ้าสิ่งที่ทำอยู่กลายเป็นทรัพย์สินเงินทองจะบ่นมั๊ยเนี่ย ทำมากกว่าเค้า พระก็ต้องอวยพรให้มากกว่าอยู่แล้วเห็นๆ เวลาทำให้ถวายแด่พระทั้งหมด บอกพระองค์ว่า ลุกขอถวายทุกสิ่งที่ลูกทำในวันนี้แด่พระองค์ เพื่อพระองค์)

พอเจ้าตัวยุ่งมากเข้า เราเริ่มทนไม่ไหวก็เลยประชดไป แต่แน่นอนว่าก็ต้องทะเลาะกัน สุดท้ายเจ้าตัวก็พูดเรื่องเดิม ๆ อย่างเรื่องที่เราซื้อการ์ตูนมาบ่อย ๆ จะซื้อไปถึงเมื่อไหร่ โตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ (อ้าว คนที่อายุมากกว่าเราแต่สะสมมากกว่านี้ยังอยู่ดีมีสุขได้) เราเลยงอนหนีขึ้นมาห้องข้างบนคนเดียว
(ถ้าไม่รัก จะเข้ามายุ่งทำไม ก็เพราะเป็นห่วงไง ถึงได้มาพูดมาบอก แต่เค้าคงแสดงความรักความห่วงใยไม่เก่ง เลยกลายเป็นแบบนี้ออกมาให้เห็น เข้าใจผู้ใหญ่หน่อยดิ ถ้าเ็ป็นคนอื่น เค้าก็คงไม่มาพูดอะไรแบบนี้ให้เหนื่อยหรอก เพราะเป็นเรื่องของคนอื่น ไม่ใช่ลูกไม่ใช่หลานเรื่องของมันฉันไม่เกี่ยว อะไรประมาณเนี้ยะ)

แฟนก็เข้าโบสถ์อยู่ (เค้าอยู่ กทม. เราอยู่เชียงใหม่ แฟนเราผู้หญิงนะ แค่นิสัยออกแนวผู้ชายนิดหน่อย) แบบว่าเราไประบายทางโทรศัพท์เช่นเคย ก็คุยไปสักพักเค้าก็มีูธุระให้ถือสายรอไว้ก่อน แต่เนื่องจากอยู่ในช่วงเฟลจัด รอไม่ไหวก็เลยวางหูไปก่อน
(อะฮ้า ... ไม่เป็นไร อีกหน่อยก็คงจะเข้าใจ ว่าพระสร้างหญิงและชายให้มาคู่กัน เดี๋ยวก็เจอเนื้อคู่เองแหละ)

วันนี้แม่เราก็เข้ามาจัดหนังสือใส่ถุง อ้างว่าไว้ข้างล่างแมลงสาบชอบมาซ่อน (โถ เรื่องนั้นหนูชินแล้ว เจอก็หาทางจัดการ กาวดักแมลงสาบก็ได้ผลไปแล้วยังจะเอาอะไรอีก)
(รู้มั๊ยว่า ถ้าเจอแมลงสาบในบ้าน 1 ตัว นั่นหมายถึง อีก 1,000 ตัว อยู่ใกล้ๆ อาจอยู่ในท่อระบายน้ำ ห้องน้ำ หรือ รอบๆตัว ... แล้วเจอแมลงสาบไปกี่ตัวกันแล้วเนี่ย อย่าลืม คูณด้วย 1,000 น๊ะ)

ที่เหลือเดี๋ยวมาต่อทีหลังนะ

ขอพระอวยพรนะคนดี

[Valkyrie Zero Number]

อยากตอบ ... ขอตอบมั่งนะ

ผ่านไปหลายวัน กับชีวิตที่นับวันเหมือนค่อยๆ ออกห่างจากพระเจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ
(คิดไปเองทั้งน้าน คิดฟุ้งซ่าน คิดไปเรื่อยเปื่อย)

ตื่นเกือบเช้าแต่นอนต่อเพราะเมื่อยแขนซ้าย (ยกดัมเบลข้างละ 5 กก. แขนขวาดันไม่เป็นไร แต่แขนซ้ายไม่ทนเอาเสียเลย) ตื่นอีกทีสิบโมง
(โห...ตื่นสิบโมง ที่บ้านพี่นะ ตื่น 06.30 น. ก็สายมากแล้ว นี่ปล่อยให้นอนถึงสิบโมง ที่บ้านน้องนี่ เค้าตามใจกันมากไปนะเนี่ย)

ไปโบสถ์ยังไม่ได้ เพราะมีหน้าที่ต้องซักผ้า
(ดีซิ ได้ทำงาน แล้วให้ถวายงานที่ทำอยู่แด่พระทั้งหมดเลย ซักไปสวดไปก็ได้)

แต่แม่กลับจัดการกองหนังสือการ์ตูนใส่ถุงโดยไม่บอกเรา เพื่อจะนำไปไว้ชั้นสอง
(ถ้าบอกกันสักนิดจะไม่ว่าเลย)
(นั่นดิ ... น่าจะใช้คุณ Valkyrie Zero Number ยกนะ ไปยกเองให้เหนื่อยทำไม อายุตั้งเท่าไรแล้ว ลูกโตขนาดนี้ทำไมไม่ใช้ลูกนะ ไปทำเองทำไม แค่นี้ก็รู้แล้วว่าแม่คนนี้รักลูก ไม่ยอมใช้ลูกทำ แล้วยังมาหาว่าแม่ไม่รักอีก)

จะบอกว่า นับวัน ทั้งงานซักผ้า และล้างจาน จากที่แบ่งกันทำ เริ่มจะเทมาที่เราคนเดียวเรื่อย ๆ
(ถ้าสิ่งที่ทำอยู่กลายเป็นทรัพย์สินเงินทองจะบ่นมั๊ยเนี่ย ทำมากกว่าเค้า พระก็ต้องอวยพรให้มากกว่าอยู่แล้วเห็นๆ เวลาทำให้ถวายแด่พระทั้งหมด บอกพระองค์ว่า ลุกขอถวายทุกสิ่งที่ลูกทำในวันนี้แด่พระองค์ เพื่อพระองค์)

พอเจ้าตัวยุ่งมากเข้า เราเริ่มทนไม่ไหวก็เลยประชดไป แต่แน่นอนว่าก็ต้องทะเลาะกัน สุดท้ายเจ้าตัวก็พูดเรื่องเดิม ๆ อย่างเรื่องที่เราซื้อการ์ตูนมาบ่อย ๆ จะซื้อไปถึงเมื่อไหร่ โตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ (อ้าว คนที่อายุมากกว่าเราแต่สะสมมากกว่านี้ยังอยู่ดีมีสุขได้) เราเลยงอนหนีขึ้นมาห้องข้างบนคนเดียว
(ถ้าไม่รัก จะเข้ามายุ่งทำไม ก็เพราะเป็นห่วงไง ถึงได้มาพูดมาบอก แต่เค้าคงแสดงความรักความห่วงใยไม่เก่ง เลยกลายเป็นแบบนี้ออกมาให้เห็น เข้าใจผู้ใหญ่หน่อยดิ ถ้าเ็ป็นคนอื่น เค้าก็คงไม่มาพูดอะไรแบบนี้ให้เหนื่อยหรอก เพราะเป็นเรื่องของคนอื่น ไม่ใช่ลูกไม่ใช่หลานเรื่องของมันฉันไม่เกี่ยว อะไรประมาณเนี้ยะ)

แฟนก็เข้าโบสถ์อยู่ (เค้าอยู่ กทม. เราอยู่เชียงใหม่ แฟนเราผู้หญิงนะ แค่นิสัยออกแนวผู้ชายนิดหน่อย) แบบว่าเราไประบายทางโทรศัพท์เช่นเคย ก็คุยไปสักพักเค้าก็มีูธุระให้ถือสายรอไว้ก่อน แต่เนื่องจากอยู่ในช่วงเฟลจัด รอไม่ไหวก็เลยวางหูไปก่อน
(อะฮ้า ... ไม่เป็นไร อีกหน่อยก็คงจะเข้าใจ ว่าพระสร้างหญิงและชายให้มาคู่กัน เดี๋ยวก็เจอเนื้อคู่เองแหละ)

วันนี้แม่เราก็เข้ามาจัดหนังสือใส่ถุง อ้างว่าไว้ข้างล่างแมลงสาบชอบมาซ่อน (โถ เรื่องนั้นหนูชินแล้ว เจอก็หาทางจัดการ กาวดักแมลงสาบก็ได้ผลไปแล้วยังจะเอาอะไรอีก)
(รู้มั๊ยว่า ถ้าเจอแมลงสาบในบ้าน 1 ตัว นั่นหมายถึง อีก 1,000 ตัว อยู่ใกล้ๆ อาจอยู่ในท่อระบายน้ำ ห้องน้ำ หรือ รอบๆตัว ... แล้วเจอแมลงสาบไปกี่ตัวกันแล้วเนี่ย อย่าลืม คูณด้วย 1,000 น๊ะ)

ที่เหลือเดี๋ยวมาต่อทีหลังนะ

ขอพระอวยพรนะคนดี

ต้องบอกไหมเนี่ย ว่าเหตุการณ์ตรงนี้เคลียร์ไปเป็นชาติแล้ว

ถ้าให้พูดก็คือ ทุกวันนี้มีปัญหาอื่นให้เครียดกว่าเพียบ สังเกตได้ว่าในบอร์ดเราเป็นไงก็คงรู้

ว่าแต่ทำไมกระทู้นี้ยังอยู่ได้อีกเนี่ย คนเข้าใจผิดหมดว่าเพิ่งเกิดขึ้น

[กรอกสมบูรณ์]

ู^
^
^
อ้าว...าว...ว... อดตอบเลยเรา

แต่ยังไง ก้อขอให้น้องโชคดีนะคะ

ขอพระอวยพรให้พบแต่สิ่งดีๆ ในชีวิตตลอดไป