เรื่องของเรื่อง ยายเราเข้า รพ. บ่อยอยู่แล้วช่วงนี้
เรื่องมันยาว แต่ล่าสุดได้ยินว่าใส่เครื่องช่วยหายใจ แล้วหัวใจหยุดเต้นไปที แ่ต่กระตุ้นหัวใจให้กลับมาเต้นได้อีกครั้งแล้ว
แต่ยายไม่ได้สติ ไม่รับรู้อะไรแล้ว ได้แต่ใช้เครื่องช่วยหายใจ เรียกอะไรก็ไม่ตื่น ไม่ได้ยินใครพูดทั้งนั้น
ทั้งเราและญาติต่างก็เสียใจ โดยเฉพาะเราที่รู้สึกว่ายังไม่ได้ทำหน้าที่หลานที่ดีให้ยายที่เลี้ยงดูเรามาแต่เล็กเลย (เมื่อก่อนตอนเด็ก ปิดเทอมเที่ยวหายายที่น่านบ่อยมาก)
เคยเล่าเรื่องพระเยซูให้ฟังในวันคริสมาสต์แล้วก็จริง แต่ยายนับถือพุทธ และก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้กับยายอีกเลย (ยายก็ไม่ได้โกรธอะไรนะ แต่ยังคงคิดว่าเป็นศาสนานึง) น่าเสียดายทั้งที่มีโอกาสตั้งเยอะแยะ แต่เรากลับละเลยที่จะคุยเรื่องพระองค์กับยาย เพราะคิดว่ามีโอกาสอีกตั้งมากมาย แต่สุดท้าย.....ก็ไม่ทัน
รู้สึกเสียใจมากเลย ในที่สุดยายก็ไม่รู้สึกตัวแล้ว ทางรพ.กำลังคุยกับพ่อแม่และญาติเรื่องการถอดเครื่องช่วยหายใจ ตอนที่ต่างร้องไห้อาลัยอาวรณ์ เราก็ร้องขอพระองค์ตลอดว่าโปรดอภัยให้กับบาปและความเอื่อยเฉื่อยที่จะประกาศของลูกด้วย (เพราะมัวแต่คิดเล็กคิดน้อย เช่นเรื่องศาสนา ฯลฯ) แต่อย่างน้อยขอพระองค์อย่าละทิ้งวิญญาณของยายเลย โปรดช่วยหาทางนำยายเข้าสู่สวรรค์ด้วยเถิด
(ยอมรับว่าเราใช้ไม่ค่อยได้เลย ตอนที่พ่อแม่เราเอาเทพพระคาถาชินบัญชรแนบมือยาย ก่อนจะย้ายเข้าใส่ในเสื้อผู้ป่วยของยาย เรากลับไปนึกชั่ววูบหนึ่งว่า กลัวว่าหากยายรู้สึกตัวตอนนั้น ทุกคนจะไม่มีใครถวายเกียรติแด่พระเจ้า แต่ก็พยายามคิดอีกแบบว่า ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องแบบนี้ซะหน่อย)
แต่แล้ว ในที่สุดตอนนี้ก็คงทำอะไรเรื่องเนื้อหนังทางโลกไม่ได้แล้ว แต่อย่างน้อยที่สุดอยากบอกองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า ยายยังไม่รู้อย่างชัดแจ้งเรื่องข่าวประเสริฐ และตอนที่เราประกาศ ยายก็ไม่ได้แสดงท่าทีโกรธหรืออารมณ์เสียเหมือนญาติคนอื่นบางคนเลยด้วยซ้ำ
หวั่น ๆ อยู่ว่าหากคุยกับเพื่อนโปรฯด้วยกัน คงจะไม่มีใครอธิษฐานเผื่อให้คนตายแน่ แต่อย่างน้อยไม่ว่ามันจะได้ผลไม่ได้ผล ไฟชำระมีจริงหรือไม่มีก็ตาม ตอนนี้เราอยากให้คริสตังที่อนุญาตเรื่องนี้ช่วยสวดให้วิญญาณของยายของเราหน่อยนะคะ อย่างน้อยก็ยังดีกว่าตัดใจโดยไม่ทำอะไร
.......I fail..... as a knight of master Jesus.
ยายเรา(กำลังจะ)เสียแล้วค่ะ
-
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
ขอพระเจ้าทรงเมตตาต่อคุณยายเสมอครับ
-
- โพสต์: 690
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ มี.ค. 09, 2009 12:00 pm
ขอพระเจ้าทรงเมตตาครับ
ผมน่ะก็มียายเหมือนกัน สัปดาห์ที่แล้วก็พึ่งรับมาดูแลที่บ้าน ผมก็พูดๆเรื่องพระเยซูให้ฟังเหมือนกันนะ แต่ยายหูไม่ค่อยดีแล้วมองก็ไม่ค่อยเห็น ผมก็คิดว่ายายคงไม่เข้าใจที่ผมพูดหรอก หรือถ้าฟังรู้เรื่องก็อาจลืม ผมก็อยากจะให้ยายรู้จักกับพระเจ้าบ้าง ผมก็คอยสวดให้ยายอยู่เสมอ เอาน้ำเสกพรมให้ทุกวัน เท่านี้ผมก็อุ่นใจแล้วล่ะครับ ว่าถ้ายายของผมเป็นอะไรไปท่านจะต้องพบกับพระเจ้าผู้ใจดีแน่ๆ
ผมน่ะก็มียายเหมือนกัน สัปดาห์ที่แล้วก็พึ่งรับมาดูแลที่บ้าน ผมก็พูดๆเรื่องพระเยซูให้ฟังเหมือนกันนะ แต่ยายหูไม่ค่อยดีแล้วมองก็ไม่ค่อยเห็น ผมก็คิดว่ายายคงไม่เข้าใจที่ผมพูดหรอก หรือถ้าฟังรู้เรื่องก็อาจลืม ผมก็อยากจะให้ยายรู้จักกับพระเจ้าบ้าง ผมก็คอยสวดให้ยายอยู่เสมอ เอาน้ำเสกพรมให้ทุกวัน เท่านี้ผมก็อุ่นใจแล้วล่ะครับ ว่าถ้ายายของผมเป็นอะไรไปท่านจะต้องพบกับพระเจ้าผู้ใจดีแน่ๆ
- ~*Little`Child*~
- ~@
- โพสต์: 202
- ลงทะเบียนเมื่อ: พฤหัสฯ. มิ.ย. 21, 2007 11:52 pm
ขอให้พระเมตตาห้อมล้อมดวงวิญญาณของคุณยายนะคะ
-
- ~@
- โพสต์: 7624
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มี.ค. 23, 2005 9:49 pm
- ที่อยู่: Pattaya Chonburi
ขอพระเจ้าทรงเมตตาคะ
-
- ~@
- โพสต์: 8259
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
- ที่อยู่: Bangkok
พระเยซูเจ้าข้า โปรดเมตตา ต่อลูกสาว(คุณยาย)ที่รักของพระองค์เทอญ
- Valkyrie Zero Number
- โพสต์: 2081
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ส.ค. 27, 2007 4:11 am
ทาไดมะ~~ (กลับมาแล้วค่า)
(ช่วงนี้เรียนภาษาญี่ปุ่น เลยอินไปหน่อย)
คุณยายท่านไปดีแล้วค่ะ เราเองก็ได้แต่อธิษฐานขอพระองค์โปรดรับวิญญาณของยายด้วยเถิด
แต่ที่เรารู้สึกหนักใจขึ้นมาแทนก็คือ ทั้งที่ใคร ๆ ต่างก็ร้องห่มร้องไห้ มีแต่เราที่ร้องไห้ได้น้อยที่สุดหรือแทบไม่ร้องให้เห็นเลย
(แปลกใจตัวเองมาก ทีตอนเรื่องที่เกิดกับพวกพี่สาว(ไม่แท้)ที่เคยสนิทมากนี่ ร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลังทุกทีที่นึกถึงเรื่องในอดีต)
ไม่รู้ทำไมเวลาที่ควรจะร้องและก็อยากร้องกลับร้องไห้ไม่ได้
ไม่รู้เพราะเราไม่ได้เห็นศพคนตายครั้งแรก และตัวเองกลายเป็นคนเย็นชาไปนานแล้วหรือเปล่า
........ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริง ๆ
(แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่เศร้านะ ตอนดูหน้าครั้งสุดท้ายเราก็ซึมเหมือนกัน รู้สึกอิจฉาแม่กับพวกน้องสาวที่ร้องไห้ออกมาได้เต็มที่กว่าเรามาก)
(ช่วงนี้เรียนภาษาญี่ปุ่น เลยอินไปหน่อย)
คุณยายท่านไปดีแล้วค่ะ เราเองก็ได้แต่อธิษฐานขอพระองค์โปรดรับวิญญาณของยายด้วยเถิด
แต่ที่เรารู้สึกหนักใจขึ้นมาแทนก็คือ ทั้งที่ใคร ๆ ต่างก็ร้องห่มร้องไห้ มีแต่เราที่ร้องไห้ได้น้อยที่สุดหรือแทบไม่ร้องให้เห็นเลย
(แปลกใจตัวเองมาก ทีตอนเรื่องที่เกิดกับพวกพี่สาว(ไม่แท้)ที่เคยสนิทมากนี่ ร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลังทุกทีที่นึกถึงเรื่องในอดีต)
ไม่รู้ทำไมเวลาที่ควรจะร้องและก็อยากร้องกลับร้องไห้ไม่ได้
ไม่รู้เพราะเราไม่ได้เห็นศพคนตายครั้งแรก และตัวเองกลายเป็นคนเย็นชาไปนานแล้วหรือเปล่า
........ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริง ๆ
(แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่เศร้านะ ตอนดูหน้าครั้งสุดท้ายเราก็ซึมเหมือนกัน รู้สึกอิจฉาแม่กับพวกน้องสาวที่ร้องไห้ออกมาได้เต็มที่กว่าเรามาก)
-
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
อาจจะเป็นเพราะว่า ลึก ๆ แล้วคุณรู้ว่ายายไปอยู่กับพระเจ้าบนสวรรค์แล้วหน่ะครับ
-
- ~@
- โพสต์: 7624
- ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ มี.ค. 23, 2005 9:49 pm
- ที่อยู่: Pattaya Chonburi
บางทีความเศร้ามันก็ไม่ได้มากับน้ำตาเพียงอย่างเดียวนะ เสียใจด้วยนะ ขอพระเจ้าโปรดรับวิญญาณของคุณยายด้วย