คือผมรู้สึกไม่ดีกับตัวเองเลย เพราะผมเป็นคนบาปและค่อนข้างจะเก็บความรู้สึกมาตลอดทั้งชีวิต
ธรรมดาผมเป็นคนไม่พูดกับใครและไม่ยุ่งกับใครเลย ผมกำลังนึกถึงอนาคตผมอยู่และตอนนี้ก็ไม่ได้เรียน
จะทำไงดีละที่นี้ แถมร่างกายก็อ่อนเเอป่วยเป็นโรคเกี่ยวกับปัสสาวะบ่อยทำให้ไม่ค่อยมีแรงแต่ก็ไม่ได้บอกใคร ผมกำลังแบกกางเขนผมอยู่ วันนี้ผมได้พูดให้มารดาผมร้องไห้แต่ผมไม่ได้ตั้งใจเพราะผมอดกลั้น
ไม่ได้เลยพูดออกไป เพราะเขาชอบใช้เสียงดังว่าน้องๆ ผมรำคาญมากผมเลยหลุดไปว่า ไม่รู้ตัวเลยหรือว่าทำให้บ้านไม่น่าอยู่ แต่ผมก็ไม่รู้ตัวว่าคำพูดผมมันแรงเกินหรือแต่ก็ทำให้เขาร้องไห้ออกมานิดๆ
แต่ผมก็เสียใจนะความผมทนมากนานแล้วกับคำพูดไม่เข้าหูของเขาแต่วันนี้พระหรรษทานหมด
เพราะไม่ได้สวด ผมรู้ว่าผมมันไมดีเลยครับ
ความในใจ
เมจิว่าคุณไม่ลองไปขอโทษคุณเเม่หน่อยหรอค่ะ. บางทีคุณเเม่อาจเสียใจมากนะค่ะ 
ป.ล มีปัญหาปรึกษาเมจิได้ทุกที่ทุกเวลาค่ะ 
เมื่อรู้ตัวว่าทำไม่สมควร ก็ขอโทษคุณแม่นะคะ พระรักน้องเสมอนะคะ แล้วพระพรต่างๆก็จะกลับมา
อยู่กับน้องมากกว่าเดิมอีกนะคะ ขอพระอวยพรครอบครัวน้องให้มีสันติสุข อยู่ในพระเมตตาเสมอค่ะ...
ป.ล. พระรักน้องมากๆๆๆๆๆๆๆๆ พระเยซูเจ้าข้าลูกวางใจในพระองค์........
อยู่กับน้องมากกว่าเดิมอีกนะคะ ขอพระอวยพรครอบครัวน้องให้มีสันติสุข อยู่ในพระเมตตาเสมอค่ะ...
ป.ล. พระรักน้องมากๆๆๆๆๆๆๆๆ พระเยซูเจ้าข้าลูกวางใจในพระองค์........
