ดิฉันเป็นคนคิดมาก แต่ไม่ทุกเรื่อง จะเป็นแค่การกระทำ การแสดงออก ของตัวเองและคนรอบข้าง เช่น เวลาเราทำอะไรผิด เมื่อ10ปีที่แล้วก็ยังคิดมากถึงทุกวันนี้ แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตาม มันกดดันตัวเอง กดดันความรู้สึกจนคิดว่าอยากไปคุยกับจิตแพทย์.
#ส่วนตัว เป็นคนร่าเริง มนุษยสัมพันธ์ดี เป็นเด็กสังคม พูดมาก พยายามคิดก่อนพูด แต่คำพูดที่ออกมาก็ไม่ระรื่น กังวลมากกับคำพูดตัวเอง จนบางทีก็ไม่กล้าพูด ไปพบปะสังสรรค์บ่อย แต่ก็ยังคิดมากตลอด จนจะไม่ไหวแล้ว ควรทำยังไงดีคะ? มันท้อใจจนจะไม่ไหวแล้ว ผู้ปกครองก็ไม่มีเวลามาพูดคุยด้วย.
*ปัจจุบัน อายุ17คะ.
คิดมากสับสนไปหมด
อย่าคิดมากค่ะ ก่อนอื่นต้องให้อภัยกับตัวเองก่อนค่ะ ผ่านมาแล้วตั้ง10ปี
อย่าไปจำเลยค่ะ ลืมสิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์ ทุกคนมีผิดพลาดกันได้ค่ะ
มีสิ่งดีๆมากมายที่พระเตรียมให้กับเรา บอกกับพระองค์ คุยกับพระองค์
ขอแม่พระเป็นพิเศษช่วยบรรเทาใจ แม่เข้าใจลูกๆของแม่เสมอ..
อย่าไปจำเลยค่ะ ลืมสิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์ ทุกคนมีผิดพลาดกันได้ค่ะ
มีสิ่งดีๆมากมายที่พระเตรียมให้กับเรา บอกกับพระองค์ คุยกับพระองค์
ขอแม่พระเป็นพิเศษช่วยบรรเทาใจ แม่เข้าใจลูกๆของแม่เสมอ..
- Kirishitan no Kurusu
- โพสต์: 11
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ต.ค. 02, 2012 1:42 pm
ภาวนาพูดคุยเปิดใจกับพระค่ะ เรารู้ว่าเราผิดก็เป็นการดี ดีกว่าไม่รู้ไม่ใส่ใจอะไรเลยจนทุกอย่างสายเกินไป ทุกสิ่งมันเกิดขึ้นและผ่านไปแล้ว ขอโทษพระและตั้งใจว่าจะไม่ทำอย่างนั้นอีก พฤติกรรมบางอย่างอาจจะยากในการควบคุมก็วอนขอพระให้ช่วยประทานพระพร เพื่อช่วยเหลือให้เราสามารถระลึกถึงสัญญาและบังเกิดความเข้มแข็งที่จะลด ละ เลิกพฤติกรรมนั้นได้ เชื่อเถิดว่า พระเป็นเจ้าจะทรงอภัยให้กับความผิดของเรา เพราะพระองค์ทรงรู้ว่าเรานั้นอ่อนแอ และพระองค์ทรงประทานโอกาสแก่ผู้ที่เสียใจในความผิดและกลับมาหาพระองค์เสมอแม้ว่าเขาจะละทิ้งพระองค์ไปก็ตาม เรื่องนี้พี่ได้ประสบกับตัวเองมาแล้ว
ความกังวลเรื่องคำพูด พี่เองก็บ่อยไปที่ยังพูดก่อนคิด ใช้อารมณ์เป็นใหญ่ ทำให้มีปัญหากับเรื่องนี้อยู่เหมือนกันในช่วงนี้ พี่ไม่แน่ใจว่าน้องกังวลแบบเดียวกันกับพี่มั้ย ....แต่ระหว่างที่พยายามคิดถึงปัญหาที่เป็นไปได้และเรียบเรียงคำพูดอธิบายแก้ไปแก้มาเป็นชั่วโมง พี่กลับได้คำตอบสำหรับปัญหาของพี่เองซะงั้น ว่า สิ่งที่ต้องระลึกเสมอคือ "พูดเพื่ออะไร มีประโยชน์ไหม ผู้ฟังเป็นใคร ใช้คำพูดอย่างไรดี" ถ้าคำตอบสำหรับสองคำถามแรกไม่ผ่านก็จบเงียบไปซะ เพราะถ้าพูดไปด้วยจุดประสงค์ไม่ดี หรือไม่มีประโยชน์อันใดก็อย่าพูด ต่อด้วยประเมินว่าผู้ฟังเป็นใคร อยู่ในสถานการณ์ไหน แล้วใช้คำพูด น้ำเสียงแบบไหนถึงจะเหมาะสม
หวังว่าน้องได้ประโยชน์อะไรบ้างจากที่พี่พิมพ์ไป ขอโทษด้วยนะคะ ที่อาจจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย พี่เข้ามาดูกระทู้ พิมพ์ตอบเป็นโพสต์แรกนับแต่สมัครบอร์ดเลยว่าเผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง กลายเป็นว่าเป็นพี่เองที่ได้รับคำตอบในทุกข์ในปัญหาที่พี่ค้างคาไม่รู้จะทำยังไงดี ราวกับเป็นพระประสงค์ของพระที่ดลใจให้พี่เข้ามาดูแล้วสะกิดใจถึงปัญหาที่ตัวเองมี และเปิดโอกาสให้ตัวเองได้คิดจนได้คำตอบเลย ส่วนตัวขอกล่าวขอบพระคุณพระเป็นเจ้าค่ะ
ความกังวลเรื่องคำพูด พี่เองก็บ่อยไปที่ยังพูดก่อนคิด ใช้อารมณ์เป็นใหญ่ ทำให้มีปัญหากับเรื่องนี้อยู่เหมือนกันในช่วงนี้ พี่ไม่แน่ใจว่าน้องกังวลแบบเดียวกันกับพี่มั้ย ....แต่ระหว่างที่พยายามคิดถึงปัญหาที่เป็นไปได้และเรียบเรียงคำพูดอธิบายแก้ไปแก้มาเป็นชั่วโมง พี่กลับได้คำตอบสำหรับปัญหาของพี่เองซะงั้น ว่า สิ่งที่ต้องระลึกเสมอคือ "พูดเพื่ออะไร มีประโยชน์ไหม ผู้ฟังเป็นใคร ใช้คำพูดอย่างไรดี" ถ้าคำตอบสำหรับสองคำถามแรกไม่ผ่านก็จบเงียบไปซะ เพราะถ้าพูดไปด้วยจุดประสงค์ไม่ดี หรือไม่มีประโยชน์อันใดก็อย่าพูด ต่อด้วยประเมินว่าผู้ฟังเป็นใคร อยู่ในสถานการณ์ไหน แล้วใช้คำพูด น้ำเสียงแบบไหนถึงจะเหมาะสม
หวังว่าน้องได้ประโยชน์อะไรบ้างจากที่พี่พิมพ์ไป ขอโทษด้วยนะคะ ที่อาจจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย พี่เข้ามาดูกระทู้ พิมพ์ตอบเป็นโพสต์แรกนับแต่สมัครบอร์ดเลยว่าเผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง กลายเป็นว่าเป็นพี่เองที่ได้รับคำตอบในทุกข์ในปัญหาที่พี่ค้างคาไม่รู้จะทำยังไงดี ราวกับเป็นพระประสงค์ของพระที่ดลใจให้พี่เข้ามาดูแล้วสะกิดใจถึงปัญหาที่ตัวเองมี และเปิดโอกาสให้ตัวเองได้คิดจนได้คำตอบเลย ส่วนตัวขอกล่าวขอบพระคุณพระเป็นเจ้าค่ะ