เรื่องเล่า โดยคุณพ่อ สุรชัย

[tuztiz]

16 กุมภาพันธ์ 1989 ชีวิตของ Gearge และ Vera Bajenski เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เวลา 9.15น. เช้า พวกเขาได้รับโทรศัพท์เรื่องอุบัติเหตุรถยนตร์ของ เบ็น ลูกชายที่ถนน Adelaide ตัดกับถนน Simcoe ในเมือง Oshawa คานาดา ตอนไปถึงที่เกิดเหตุมีแต่รถตำรวจและรถพยาบาล Vera มองดูนักข่าวและตามเขาไปจนถึงกองเลือดที่ใหญ่มากแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย เธออุทานขึ้นมาว่า จอร์จ เบ็นลูกเรากลับบ้านแล้ว ไปอยู่กับพระแล้ว ปฏิกริยาของแม่ก็คือเธอไปที่กองเลือดและพยายามโกยกองเลือดนั้นกลับเข้าไปในตัวของเบ็น
เธอเล่าภายหลังว่า ตอนนั้นเลือดกองนั้นมีค่าที่สุดในโลกสำหรับฉันเพราะมันคือชีวิต มันเป็นเลือดที่ให้ชีวิตและมันเป็นของลูกชายฉัน ลูกชายคนเดียวที่ฉันรักมากที่สุด ส่วนจอร์จมองดูที่สี่แยกที่มีเลือดอยู่เช่นกัน เขาเห็นว่ารถที่วิ่งอยู่ต่างก็ทับเลือดของเบ็นจนสกปรกไปหมด หัวใจเขาแตกสลายเขาอยากเอาเสื้อคลุมของเขาไปวางทับเลือดนั้นแล้วร้องตะโกนว่า อย่าทับเลือดลูกชายผมเลย นี่คือเวลาที่จอร์จและวีราเข้าใจเป็นครั้งแรกในชีวิตถึงความจริงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและสวยงามที่สุดว่าทำไมพระบิดาเจ้าจึงต้องให้พระบุตรหลั่งเลือด เพระาว่าเป็นภาษาที่สื่อได้ชัดที่สุดว่า พระองค์ได้มอบสิ่งที่มีค่าที่สุดให้แก่เราแล้ว เราโชคดีที่มีพระที่รักเราถึงเพียงนี้นะครับและความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกก็สุดจะพรรณนาจริงๆครับ ขอบคุณพระและสวดภาวนาให้พ่อแม่เราเสมอนะครับ

[rosa-lee]

ถึงแม้นจะสะเทือนใจ แต่เป็นบทสอนเตือนใจที่ดี...
พระองค์ก็เสียพระบุตรสุดที่รักที่หลั่งเลือดบนไม้กางเขน
เพื่อไถ่บาปเรามาก่อนนี้แล้ว ...