เด็กM3.เกลียดครูคนนี้ยกชั้น โดยครูทำตัวแบบ.....

ปรับทุกข์ หนุนใจ ขอคำภาวนา
ตอบกลับโพส
ภาพประจำตัวสมาชิก
peach
โพสต์: 40
ลงทะเบียนเมื่อ: พฤหัสฯ. พ.ย. 01, 2012 9:36 am

พุธ พ.ย. 07, 2012 9:25 pm

คือ ผมอยากจะมาเล่า เผื่อใครเคยเจอหรือเป็นประสบการณ์ หรือใครจะแนะนำอะไรบ้าง
ครูคนนี้ ผมบอกชื่อเล่นครับว่าฝน ผมบอกแค่วัดพระตรีเอกภาพ คงรู้กันนะครับว่าโรงเรียนอะไร ::018::
เวลาเธอเข้าสอน เธอไม่สอน เขียนๆโจทย์บนกระดาน หาเอาเอง เวลาที่เหลือมีหน้าที่หาเรื่องตีกับเหน็บแนมเด็ก

เรื่องมีอยู่ว่า ครูคนนี้เป็นแบบจำพวกสบายอารมณ์ ไม่เกรงใจไม่ว่าใครทั้งนั้น จุดเริ่มต้นมีอยู่ว่า
ห้องผมเองเนี่ย เมื่อเทอม1 ครูเธอสั่งงาน นร.ก็แบบนะ ทำบ้างไม่ทำบ้าง เธอเลยสั่งไปว่า กลับไปทำมาอีก7แผ่น ส่งพรุ่งนี้ เพื่อนๆก็รีบกลับไปปั่นมาอีก และส่งไป "เธอกลับไม่ยอมรับส่งงาน โดยผมดูแล้ว งานก็ไม่มีข้อบกพร่องเลยด้วยซ้ำ ส่งตามเวลาด้วย" และเธอก็เป็นอย่างนี้อีกหลายครั้ง

ครั้งที่สองวันแก้ร. ผมก็มีติด ติดวิชาเธอนี่ล่ะครับ ผมสามารถแก้ของครูคนอื่นได้ในวันเดียว แต่ผมต้องแก้ของเธอคนนี้ได้วันสุดท้าย โดยพยายามหาทางแถทุกวิถีทาง และวันแก้ร. มีคุณแม่นร.คนหนึ่ง ไปช่วยลูกเขียนงานแก้ร. ครูเธอเห็นกลับพูดเหน็บคุณแม่เขาว่า "ให้คุณแม่เธอคุกเข่าส่งงานด้วยสิ"

จนเมื่อวานนี้ เพื่อนญ.ผมเอากล้องมาอัดวีดีโอเล่น พูดถึงความรู้สึกที่มีกับครูคนนี้ ครับ เพื่อนผมเกลียดยกห้อง ไม่มีเว้นสักคน

และวันนนี้สดๆร้อนๆ ผมรู้มาอีกว่า ความจริงเขาเกลียดกันทั้งM.3 โดยเรื่องที่เพื่อนต่างห้องเล่าคือ...
ครูคนนี้เป็นประจำชั้น3/3 ครู
1)เด็กห้อง3/1 เขาสุดจะทนกับครูคนนี้ ถึงกับจะ"เดินไปต่อย"แต่เด็กม.ปลายคนสนิทครูคนนี้มากันไว้ และ ต่อยเด็กคนนี้เต็มๆ วันต่อมาเด็กคนนั้นเลยจะยกเพื่อนมาจัดการ แต่กลับโดนครูคนอื่นห้าม เข้าห้องกิจการตามระเบียบ"โดยไร้ข้อโต้แย้งทั้งสิ้น"

2) เกิดขึ้นเมื่อวันแก้ร. นร.ห้อง3/2 มาขอแก้ร.โดยพูดว่า"ครูครับช่วยเซ็นใบแก้ร.ให้ผมที" ครูเธอก็ บ่นๆๆ นร.ก็พูดเล่นๆน่ะนะครับก็ว่า พอๆๆ และครูเธอก็สวนมาทันทีว่า"เป็น ::009:: อะไรไอ้(ชื่อนร.)" เด็กก็ทนไม่ได้ก็เดินออกไป แต่ครูเธอกลับแกล้งเดินตามมาพูดๆๆ นร.ก็เลยโมโห ปัดโต๊ะ โครมม!!! ครับ เธอลากเข้าห้องกิจการตามระเบียบ นร.เขาตะโกนใส่หน้าครูกิจการเลยครับ แต่ก็นะ"ห้ามโต้แย้งใดๆตามระเบียบ"

ครับ ผมกลุ้มจับจิต อยู่เฉยๆก็ตายด้วยอยู่ดี ::019:: ::006:: ::002::
เมจิ
โพสต์: 3257
ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ส.ค. 22, 2011 6:44 pm

พุธ พ.ย. 07, 2012 9:44 pm

น่าเห็นใจค่ะๆ :s002: เมจิก็มีน่ะ เป็นมิสภาษาไทยมิสสั่งให้ทำรักการอ่าน40เรื่องเพื่อนในห้องรีบปั่นให้เสร็จภายใน1เดือนพอเอาไปส่งมิสดันไม่รับอีก บอกว่าให้ไปทำใหม่ทุกคน อยากจะบ้าตายกว่าจะได้เเต่ละเรื่อง ::008:: เเล้วยังพูดหยาบคายใส่เด็กด้วย ::007::
ภาพประจำตัวสมาชิก
peach
โพสต์: 40
ลงทะเบียนเมื่อ: พฤหัสฯ. พ.ย. 01, 2012 9:36 am

พฤหัสฯ. พ.ย. 08, 2012 6:59 am

ของเมจิยังไม่น่ากลัวอ่ะดิ เพราะเรื่องราวหมดเนี่ย ครูคนนี้กลับไม่โดนลงโทษหรือถูกว่าอะไรบ้างเลย ซิสเตอร์ผอ.คงยังไม่รู้ หรือไม่ว่าครูคนนี้ไปพูดประจบเอาดีใส่ตัวเอาความ::009::ป้ายนักเรียน ซิสเตอร์เตอร์ผอ.ถึงไม่ไล่เธอออกไปซะทีนึง ทีนักเรียนล่ะหายกันกราวๆเลย เดือดร้อนกันเป็นแถบๆ :s008:

ครูคนนี้ยังคงลอยละล่องสบายใจเฉิบเชิ้บๆอยู่ในโรงเรียน โดยยังแกล้งนักเรียนสบายรมณ์ต่อไป ::018:: :s024:
ภาพประจำตัวสมาชิก
salvation7
Defender of lawS
Defender of lawS
โพสต์: 522
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ ต.ค. 31, 2010 1:05 am
ติดต่อ:

พฤหัสฯ. พ.ย. 08, 2012 2:31 pm

สวัสดีน้อง peach

พี่อ่านภาษาของน้องแล้วไม่เข้าใจ "วันแก้ร. " คืออะไร???

เรื่องของน้องนี้พี่คิดว่าเป็นเรื่องปกติ ระดับมหาลัยใหญ่ ก็เขียนๆโจทย์บนกระดาน หาเอาเอง ... เหมือนกัน ค่อยเฉลยตอนหลัง เว้นแต่บางสถาบัน เจออาจารย์ดี ๆ สอนทุกอย่างให้รู้ ตามขั้นตอน

บางครั้งคำว่า "ครู" อ่านความหมายใน link นี้น๊ะ

สำหรับเรื่องพฤติกรรมของอาจารย์ ครูทั้งหลาย เรื่องเหล่านี้พูดยากพอควรเพราะเป็น "นิสัยของเค้า" ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ถูกหล่อหลอมมาตั้งแต่วัยเด็ก ตามสภาพแวดล้อม ที่ถูกบ่มจนเป็นนิสัย

สำหรับเราซึ่่งเป็น "นักเรียน" โดยหน้าที่แล้ว ก็ต้องเข้าใจบทบาทของ "ครู" เหมือนกัน ครู 1 คนดูแลนักเรียนเป็นร้อย เป็นพัน ร้อยพ่อ พันแม่ นิสัย ร้อย พันแบบ จะให้ต้องการเหมือนทุกคน คงไม่ได้หมด....

เราซึ่งเป็นนักเรียน ทำหน้าที่ สนใจ ไฝ่รู้มากน้อยเพียงใด ค้นคว้า ค้นหาในปัญหานั้น ๆ หรือไม่ ก็ต้องมองที่ตัวเราด้วย ออกแรง หาความรู้หรือไม่ เปรียบเสมือนกีฬา นักกรีฑา อยากถึงชัยชนะ ก็ต้องเร่งฝีเท้า ออกแรงสุดกำลัง เพื่อที่จะวิ่งไปถึงเส้นชัย เพื่อจะได้รางวัลเหรียญ ถ้วยนั้นมาครอง สำหรับบางคนที่แพ้ ก็ต้องมองที่ตัวเราเองว่าทำการบ้าน มากน้อยเพียงไร นักกีฬายังต้องซ้อมร่างกายทุกวัน เพื่อชัยชนะ ถ้าอยากจะได้เหรียญรางวัลมาแต่ งอมือ งอเท้า รอให้เหรียญนั้นมาถึง พี่ว่า กลายเป็นเสียโอกาส ชีวิตจะพินาศโดยไม่รู้ตัว.... เพราะการแข่งขันมีครั้งเดียว ณ เวลานั้น มันไม่ใช่เกม ใน Tablet / Moblie / Pc computer / เครื่องเล่น ฯลฯ ที่แพ้แล้วขอเริ่มใหม่ได้น๊ะ ณ สถานการณ์ตอนนี้ เป็นการเรียน เพื่อขึ้นชั้น ก็ต้องเต็มที่ แต่เมื่อพลาดแล้วก็ค่อยแก้ ค่อยปรับใหม่

การแข่งขันในชีวิตจริง ต่างกับ การแข่งขันแห่งโลกแห่งจิตนาการน๊ะ

สำหรับการ โกรธ เกลียด ณ เวลานี้ คือ อารมณ์ชั่ววูบ ที่เข้ามา เมื่อเวลาผ่านไปแล้วเธอจะรู้ว่าสิ่งที่ผ่านมาคืออะไร ผลของการโกรธ เกลียดใคร มันก็ไม่ดีต่อสุขภาพของเรา และรอบข้าง ดังนั้น เราต้อง "ทน" เพื่อผ่านพ้นให้ได้.... เพราะอนาคต ในโลกจริงจะยิ่งกว่านี้
ตอบกลับโพส