เรื่องเล่าจาก คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
พ่อองค์หนึ่งเล่าให้ฟังว่า หญิงสาวคนหนึ่งมาพบพูดว่า หนูทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว หนูเป็นคาทอลิกคนเดียวในโรงงานที่หนูทำงาน ทุกครั้งที่สวดหนูจะต้องโดนถากถางและเยาะเย้ย หนูทนไม่ได้แล้ว หนูจะลาออก พ่อถามว่า หนูบอกพ่อได้มั้ยละว่าปกติเขาติดตั้งไฟไว้ที่ไหน หนูไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวกันตรงไหน ช่างเถอะว่าเกี่ยวหรือไม่เกี่ยว ลองตอบพ่อหน่อยละกัน หนูคิดว่าไฟฟ้าจะติดตั้งใว้ในที่มืด พ่ออธิบายว่า ถูกต้องแล้ว นี่คือเหตุผลที่หนูอยู่ที่นั่นเพราะที่นั่นมีความมืดทางจิตใจและไม่มีคาทอลิกคนไดเลยฉายแสงที่นั่น เธอต้องเป็นแสงสว่างที่นั่นนะให้ทุกคนได้มีโอกาสเห็น เป็นครั้งแรกที่เธอตระหนักถึงโอกาสที่เธอได้รับจากพระ เธอรู้สึกว่าเธอก็เป็นแสงสว่างของพระได้เหมือนกัน เธอกลับไปที่โรงงานพร้อมด้วยกำลังใจใหม่ ไม่นานนักเพื่อนหญิงในโรงงาน 9 คนได้มาสวดกับเธอเสมอในเวลาจะทานอาหารและในเวลาก่อนเริ่มทำงาน อย่าท้อถอยที่จะแสดงความเชื่อของเราด้วยความซื่อสัตย์ เพราะนั่นเป็นแสงสว่างสำหรับทุกคนที่อยู่ในความมืดครับ กิจการเล็กๆน้อยๆของความเชื่อ บังเกิดผลได้ เราไม่อายเพราะพระ พระก็ไม่อายเพราะเรา ปีนี้ปีความเชื่อครับ