หลังสงครามโลกครั้งที่สอง หนุ่มคนหนึ่งกำพร้าเพราะพ่อแม่ตายจากการทิ้งระเบิดของทหารนาซี เขาต้องขุดคุ้ยซากปรักหักพังเพื่อหาอาหารกิน หาเสื้อผ้าและที่พักพิง ทุกคนกำลังยากลำบากจนไม่มีเวลามาใส่ใจกันและกัน
เขาจำได้ว่าคุณพ่อที่วัดเคยเทศน์ให้ทุกคนมีความเชื่อและใว้ใจพระเจ้า แต่ถึงขนาดนี้แล้วเขาไม่ใส่ใจถึงสวรรค์อีกแล้ว เช้าที่หนาวเหน็บวันหนึ่งเขาเดินผ่านร้านกาแฟ ยืนอยู่นอกร้านกลิ่นขนมปังใหม่และอาหารทำให้เขาปวดท้องเพราะความหิว เขาไม่ได้สังเกตุว่ามีทหารอเมริกันคนหนึ่งจ้องมองเขาอยู่ ทหารคนนี้เดินเข้าไปในร้าน หนุ่มคนนี้สังเกตุเห็นว่าเขาซื้อขนมปังใหม่ อาหาร เบเกอรีใส่ถุงใหญ่ถุงหนึ่ง เขามองตามทหารคนนี้และเขาแทบหายใจไม่ออกเวลาที่ทหารคนนี้คุกเข่าลงข้างๆเขาและยื่นถุงอาหารนั้นให้ เด็กหนุ่มมองหน้าทหารด้วยความแปลกใจและกตัญญู ที่สุดเขาพูดกับทหารคนนั้นเป็นคำถามที่วิ่งเข้ามาในความคิดตอนนั้นเองว่า คุณครับ คุณคือพระเยซู ใช่มั้ยครับ
เพียงแค่เราจดจำคำสอนเรื่องความเชื่อและความใว้ใจพระได้ พระองค์ก็จะปรากฎขึ้นมาในชีวิตเราเสมอครับ ความเชื่อเดียวกันนี้ที่สามารถทำไห้เราเห็นพระเยซูในเพื่อนพี่น้องของเราด้วย ความเชื่อให้เกียรติพระได้ และพระก็ให้เกียรติความเชื่อ ปีนี้ปีความเชื่อครับ
**ขอพระเจ้าอวยพรค่ะ**