ความเมตตา ของ แม่พระผู้ใจดี

ปรับทุกข์ หนุนใจ ขอคำภาวนา
ตอบกลับโพส
salenthiz
โพสต์: 4
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ก.ย. 30, 2014 12:31 am

อังคาร ก.ย. 30, 2014 1:35 am

ผมมีชื่อเล่นว่า เซนทร์ ครอบครัวของผมไม่ได้เป็นคาทอลิกแต่อย่างใด ผมใช่เวลาทั้งผม 6 ปี กว่าผมจะได้นับถือคาทอลิก เป็นเพราะว่าเกรงใจทางบ้านช่องผม ม.ต้น ผมเลยไปเรียนคำสอน ติดต่อกันไม่ได้ ทำได้แค่เพียงแอบ ไปเรียนคำสอน . แต่พอผมจบ จนกระทั้งผม จบ ม.ปลาย ผมก็ยังไม่สามารถเป็นศริสชน ได้อย่างถูกต้องโดนนิตินัย .จานนั้นในตอนที่ผม จบม.ปลายผมได้ย้ายมีเรียนที่ออสเตเลีย ต้องข้ามน้ำข้ามทะเลมาอยู่ต่ายงที่ ตื่นขึ้นมาก็เจอใครต่างๆมากมาย ภาษาก็แตกต่าง วัตนธรรมก็แต่ต่าง ผมต้องใช้เวลาปรับตัวนางอยู่พอสมควรเลยครับ จนกระทั้งผม เดินได้ด้วยตัวเองแล้ว ผมจึงเริ่มไปโบสถ์ แถวๆนั้น งูๆ ปลาๆ มากเลยครับ และผมก็เลยไปหาคุณพ่อท่านนึง ว่า ผมอยากเป็นคาทอลิก . ทั้งให้ผมเรียนคำสอบกับท่าน แต่รู้ไหมครับผมเข้าใจ ที่คุณพ่อท่านนี้สอน ท่านๆที่ผมไม่เป็นภาษา มากมาย กลังจากนั้น 3 เดือนผม ก็ได้รับศีล ล้างบาป และนี่คือแรกที่ผมตั้งใจทำอะไรแล้วต้องสำเร็จ. จากนั้นผมก็ไปโบสถ์ ช่วยงานที่วัด ต่างๆ อย่างไม่ขาด และจนกระทั้ง 3เดือนที่ผ่านมา ผมได้พบกับปัญหา ที่ใหญ่ ใหญ่มากสำหรับตัวผม. หนักจนแบบผมหาท่างออกเองไม่ได้เลย คือ ผมโดนคนไทยด้วยกันโกงเงินผมไป $10000 ซึ่งเงินจำนวนนี้มันอาจจะไม่มากสำหรับใครหลายๆคน แต่สำหรับผม ผมทำงานได้วันหละ $75กว่าจะเก็บได้10000 มันก็เกือบ 2 ปี ""ตั้งแต่ที่ผมมาถึง ออสเตเลีย จนปัจจุบันผมได้รับเงินจากทางแม่$500 จ่ายค่าบ้านแล้วเหลือเงินอยู่ $50ผมก็ไม่ได้รบกวนท่านอีกเลยผมต้องหางานตั้งแต่ที่ผมลงเครื่องมา โดยที่ผมไม่รู้จีดใคร ภาษาไม่เป็นผมไปทำงานร้านอาหารไทยก็โดนเขาโกงค่าแรงเพราะผมไม่รู้อะไร ทำงาน5-8 ชมจ่ายเงินผมแค่ $25 ผมต้องไปมุนในถังขยะ เพื่อทำความสะอาด ผมต้องแอบไปร้องไห้คนเดียวอยู่บ่อยๆ ชีวิคผมมันเต็มไปตัว อุปสักครับเพราะผมต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นแค่ลูกแม่ค้าขาย ข้าวแกง คนนึงซึ่งแน่นอนข้าวของเดี๋ยวนี้ก็แพงมากๆ ขายได้วันนึงก็ต้องจ่ายค่าแรงลูกน้อง มันก็ไม่เหลือแล้วครับ" มา อีกทั้งตอนนั้นผมก็ตกงาน เพราะ พนักงานเก่าเขากลับมา. ระหว่าง 1 เดือนนั้นที่เกิดเหตุ เวลาผมเลิกเรียน ผมก็รีบกลับบ้านผมทำอะไรไม่ได้เลยครับ ผมไม่คิดว่า ผมจะไม่มีเงิน ขนาดที่ว่า เช้า กลางวัน และ เย็น ผมกินแต่ มาม่า และไข่ต้ม เพราะปกติเรื่องกินผมจะไม่เหนียว เลย ครับ อยากกินอะไรคือกิน และคือผมใช่ชีวิต ที่นี่ เพียงคนเดี๋ยว ลืมบอกไปเลยครับ ตัวผมนั้น อายุแค่ 20 เองนะครับ ณ ตอนนี้ มาต่อกันดีกว่า ผมมองหาใครก็ไม่เจอตอนนั้นมันมึดไปหมด พยายามคิดบวก ว่าชาติที่แล้วผม ต้องไปทำอะไร ไว้ให้เขาคนนั้น เขาถึงกลับมาเอาของเรา. ก่อนผมนอน ผมก็สวดสายประคำ เพื่อให้ไม่เคลียด ผมก็ร้องไห้ทุกคือ เวลาคุยก็ทางบ้านผมก็ต้องแกล้ง มีความสุข ยิ้ม และหัวเราะตามปกติ มันทรมานมากเลยนะครับ. ที่ผมไม่สามารถระบายให้ใครฟังได้ .จนกระทั้งถึงเวลาที่ต้องจ่ายค่าบ้าน ผมก็ไม่มีเงินแล้วครับ ไม่เหลือเลย ที่มีเงินซื้อมาม่าก็เพราะว่า แคะกระปุกเอาครับ ผมเลยขอเจ้าของบ้านขอจ่ายช้า 1 อาทิตย์ ซึ่งเขาก็โอเคครับ แต่ก็หาหาหา งานทำ หานั้งคืน ก็เต็ม.ไม่มีงานว่างให้ผมทำเลยครับ ครั้นจะขอเงินแม่ผมก็สงสารเขา ผมไม่รู้จะทำยังไงผมร้องไห้หนักมากๆ หาทางออกไม่ได้ ผมจึงได้เดินไปที่โบสถ์ และเข้าหาที่หน้าประชาสัมพันธ์ ผมได้ถามเขาว่า มีคุณพ่อคนไหนกผ้ได้ อยผุ่ไหมครับ ผมต้องการรับศึลกำลัง ซึ่ง ระหว่างนั้นผมก็ร้องไห้อยู่นั้นครับเขาก็ได้เรียกผมไปนั้งในห้องรับรอง ผ่านไป10 นาที มีคุณพ่อคนนึง เดินมา เดินมาแบบช้าๆพร้อมด้วยไม้เท้า ท่าอายุ 87 แล้วครับ ท่านก็มาพูดคุยกับผมว่ามันเกิดอะไรขึ้น ผมก็เล่นให้พ่อฟังหมดเลยผม ผมร้องไห้อย่างหนักมาก เวลาที่ผมคุยก็คุณพ่อ ผมเหมือนไม่ได้มีผู้ใหญ่ให้คำปรึกษาเรามานาน ท่านลงมากอดพร้อมสวดภาวนา ป้องมือเหนือศรีสะผม และกำลังใจผม .จากนั้นก็เป็นว่าคุณพ่อท่านก็ขอตัวไป ทำมิสซาก่อน ผมจึงไปนั้งอยู่หน้าแม่พระ หน้าแม่พระจะมีสมุดอยู่1เล่มซึ่ง ใครที่มีอะไรจะกล่าวถึง หรืออยากระบายความใจก็สามารถทำได้ครับ ผมก็เล่นให้แม่พระฟัง ว่าตอนนี้ลูกเป็นทุกข์มากเลยลูกอยากมีงานทำ อะไรทำนองนั้น.ก่อนหน้านี้ 2วัน ผมจะบอกว่าผมได้ยื่นresumeที่ โรงแรมโรงแรมนึงที่เป็นโรงแรม 5 ดาวของที่นิ มันยากมากเลยครับที่จะได้งาน ปรากฎว่าโรงแรมนี้โทรมาว่าเราสนใจคุณ เข้าก็ให้ผมไปทดลองงานในวันต่อไป .ผมก็ยังไม่รู้ว่าผมจะผ่านหรือป่าว ค่าบ้านก็จะมา ไหนจะค่ากิน ค่าโทรศัพท์ด่างๆนานา เพราะตอนเทรนงานเสร็จ เข้าก็พูดแต่ว่าเดี๋ยวเขาจะโทรหาถ้าผ่าน ถ้าไม่โทรก็คือไม่ผ่าน ในหัวค่ำของวันนั้นHead Chefของที่โรงแรมนี้เข้าโทรหาผม ทำงานเป็นยังไงบ้าน โน้นินั้น สรุป ผมผ่านการเทรนครับ ผมได้รับเข้าทำงาน โดยผมเป็น คนเอเชีย ผมดำคนเดียวในโรงแรมนี้ที่ทำงาน ผม ถึงก็บร้องไห้เพราะใครๆก็อย่าจะทำงานโรงแรมนี้ เพราะ ทำงาน 1 ชม ที่ นี้ได้ค่าแรง $36 ถ้าทำงานที่ร้านอาหารไทยจะได้ค่าแรงประมาณ ชมหละ $8-10 มันแตกต่างกันมากเลยนะครับ ตอนนี้ผมทำงานที่โรงแรมนี้มาได้ 1 เดือนแล้วนะครับ ผม จ่ายค่าบ้านได้แล้ว ผมเริ่ม ที่จะมีเงินเก็บบ้าง เริ่มที่จะเริ่มเดินให้อีกครั้ง และที่ผมมาเล่าให้ฟังผมแค่อยากจะให้ทุกคน สู้ๆนะครับ และผมอยากได้กำลังใจครับ. ปล.ผมก็ได้นำเงิน จำนวนหนึ่งไปทำบุญที่วัดนะครับแหะๆ เดือนหน้า ผมกะว่าจะส่งให้แม่สัก1ก้อน อ่อ!! ลืมบอกไป แวะไปท่านข้าวร้านคุณแม่ผมได้นะครับ ชื่อว่าร้าน ปุ๊กข้าวราดแกง อยู่ที่ เสาชิงช้า หลังศาลาว่าการ กทม

สามารถมาทักทาย :s012: ผมได้นะครับ ที่ https://www.facebook.com/salent.skt

E-Mail : salent_dp@hotmail.com :s012:
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

อังคาร ก.ย. 30, 2014 11:12 pm

ขอพระอวยพรค่ะ ให้เข้มแข็ง ผ่านอุปสรรค์ต่างๆไปได้ด้วยดี
อยู่ในพระพรเสมอค่ะ
:s002:
ภาพประจำตัวสมาชิก
siritawatss
โพสต์: 559
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ พ.ย. 18, 2012 8:11 pm
ที่อยู่: อ มะขาม จ จันทบุรี
ติดต่อ:

เสาร์ ต.ค. 04, 2014 11:48 pm

ลูกขอขอบพระคุณพระเจ้าข้า อาเมน
ตอบกลับโพส