หนูไม่มีกำลังใจในการดำเนินชีวิตต่อไป

[Buddy]

ขอแจมด้วยคน ขอระบายมั่งคับ

ผมนั่งแก้ปัญหาทุกอย่างเลย ผมทำทุกอย่าง ผมทำคนเดียว
งานแต่ละอย่าง รู้สึกเหมือนเป็นภาระที่หนักอึ้ง
ผมเหนื่อยมากครับ ยิ่งช่วยนี้ต้องเรียนให้เก่งๆอีก
เพราะผมกำลังจะจบม.3 ผมต้องทำอะไรต่ออะไรอีกมากมาย
แต่เมื่อคลี่คลายเสร็จแล้วปัญหาใหม่ก็จะเข้ามารุมเร้า
ทรมานมากครับ

บางทีผมยังคิดเลยว่าผมจะมีชีวิตอยู่ทำไม ในเมื่อชีวิตของผมมันเหมือนหุ่นยนต์
เปิดเรียน ปิดเรียน ทำงาน หยุดงาน ตาย
ชีวิตมีแค่นี้ ผมหมดกำลังใจจริงๆนะ พ่อแม่ก็กลับไม่ได้ช่วยเป็นส่วนให้กำลังใจผมเลย
กลับทำให้ผมต้องยิ่งเหนื่อยเพราะความประสงค์ของพวกท่านเข้าไปอีก
ตอนนี้ผมอยากจะไปไกลๆมากเลย ไปให้ไกลจากปัญหา หนีไปปัญหาไปให้คนอื่นได้แก้ไข
ได้รับรู้บ้างว่าปัญหาที่ผมทำหนักแค่ไหน
บางคนรู้จักผม เขายังคิดว่าผมเป็นคนสบายๆไม่คิดอะไรมาก
แต่พวกเขาก็ไม่รู้หรอกว่าผมซีเรียสขนาดไหน

บางทีเพื่อนก็แกล้ง เราก็ยิ่งอารมณ์ไม่ดี เราก็ยิ่งรู้สึกอย่างจะโว้ยวาย อยากจะวีนขึ้นมา
ครูสอนไม่ดีผมก็อยากจะโดด อยากจะนั่งทำงานอื่นๆที่ค้างคา
ผมเบื่อมากเลยคับ

ผมไม่รู้ว่าผมจะทนอยู่แบบนี้ได้อีกสักเท่าไหร่กันเชี่ยว เฮ้อ........

มันเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตก็มักจะเป็นแบบนี้นะคะ  ลองหาคนที่เราไว้ใจ  พูดคุยขอคำปรึกษานะคะ  คุณครูที่โรงเรียนก็ได้  พระสงฆ์ก็ได้  อย่าคิดคนเดียว  และอย่ากดดันตัวเอง 

แล้วพี่จะสวดให้นะ 

[จอมนางกระบี่เดี่ยว]

อาจจะต้องปล่อยวางบ้างนะ  ไว้วางใจพระเป้นเจ้าให้มากขึ้น การที่เราเครียดกดดัน กับการดิ้นรนของตัวเองเนี่ย บางครั้งเป็นเพราะเรามองเห็นแต่ตัวเอง มองไม่เห็นพระเป้นเจ้า

การที่เราพยายามเต็มที่นั่นก็ดีแล้ว แต่ก็ต้องวางใจในพระเป็นเจ้าด้วย การแข่งขันนั้น ต้องแข่งขันกับจิตใจของตัวเองด้วย คือข่มความอยากทั้งหลาย

การที่เรามุ่งแข่งขันกับสิ่งที่แวดล้อมของตัวเอง ก็ทำให้เราเครียดได้ พี่ว่าอย่ากังวลให้มาก ตั้งใจเรียน ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี โดยเฉพาะการแบ่งปันความรัก พระเป้นเจ้าอวยพรให้แก่ผู้ที่ตั้งใจอยู่แล้ว ผ่อนคลายบ้าง หาเพื่อนคุย ทำกิจกรรมอะไรใหม่ ๆบ้าง


ลองอ่านเรื่องของโยบดูบ้างดีไม๊ ในวันที่โยบไม่เหลืออะไร ถ้าเป้นคนทั่วไป ก็อาจจะอยากตาย แต่โยบก็มีชีวิตอยู่ต่อไป และก็วางใจ โยบไม่โทษใครเลย ไม่ตีโพยตีพาย อดทนกับความทุกข์ลำบาก ด้วยความวางใจ  และสุดท้ายเป็นยังไง ก็คงรู้นะ

[คิตตี้]

ความวิตกกังวล  ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องจิตวิญญาณค่ะ

หนูจะฟุ้งซ่านค่ะ คิดว่าตัวเองไม่ดี
เป็นคนชั่วคิดว่าพระเจ้าอาจจะไม่รักเหมือนพระเจ้าอยู่ห่างไกลเพราะว่าหนูบาปและสกปรกมาก 
มันเป็นความรู้สึกค่ะ เหมือนถูกผจญและหนูก็ท้อแท้ค่ะ เหมือนพระเจ้าทิ้งหนูไปแล้ว
ความรู้สึกเหล่านี้ทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีค่า ไม่ควรมีชีวิตอยู่ต่อไป
รู้สึกเหมือนเป็นหุ่นค่ะ ชีวิตมนุษย์ก็เหมือนกันหมด  แบบตอนเด็กก็เรียน จบมาแล้วก้ต้องทำงาน ต้องเจอปัญหา ต้องมีครอบครัว ต้องแก่ ต้องเจ็บ ไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเป็นยังไงต้องเจออะไรอีก
มันทำให้หนูกลัวกับอนาคตค่ะ กลัวไปหมด  หนูร้องไห้ นอนร้องไห้ทุกวัน

สิ่งเหล่าทั้งที่หนูรู้ว่าเป็นการผจญ แต่ตอนนั้นเวลานั้นหนูก็คิดไม่ออกหรอกค่ะว่าเป็นการผจญ แต่คิดว่าพระเจ้าทอดทิ้ง


หลังจากได้อ่านทุกความคิดเห็นแล้วหนูรู้สึกดีมากๆๆๆ
ตอนนี้ความคิดนี้ก็หายไป แต่หนูรู้ว่าต่อไปก็จะต้องถูกผจญอีก (จนถึงไหนก็ไม่รู้)
แต่สิ่งหนึ่งที่หนูจะไม่ทำและไม่คิดอีกคือ การอยากตายค่ะ

และหนูจะเข้ามาที่เว็บนี้บ่อยๆค่ะ

ขอบคุณทุกๆความเห็น ทุกกำลังใจ และคำภาวนามันช่วยหนูได้มากจริงๆๆ

ปล. ส่วนเรื่องอื่นๆก็ไม่ได้เป็นปัญหาสักเท่าไหร่ค่ะ  เรื่องอื่นๆก็ปล่อยวางได้แต่เรื่องนี้มันทำไม่ได้ค่ะ

[คิตตี้]

แล้วทำยังถึงจะมีความเชื่อมากกว่านี้ค่ะ?
พี่ๆเคยขี้เกียจสวดไหมค่ะ?  แล้วทำยังไง

ปล.หนูไปโบสถ์ทุกอาทิตย์ค่ะ
แก้บาปประมาณเดือนละครั้ง
สวดภาวนาก็สวดเกือบทุกวัน
สวดสายประคำบ้าง  อ่านพระคัมภีร์บ้าง


อีกอย่างหนูไม่หายไปไหนนะคะ แต่ไม่ได้มาเล่นเนตทุกวันค่ะ

[คิตตี้]

อืม.....
สิ่งที่คิดว่าพระไม่รัก    คือ
เช่นการเปิดพระคัมภีร์แล้วเจอแต่บทที่น่ากลัวเช่นการลงโทษของพระเจ้า
เพราะเห็นใครๆก็บอกว่าอธิฐานแล้วได้คำตอบกันทั้งนั้น

หรือการขอให้เหตุการณ์ดีขึ้นแต่ปัญหากลับหนักยิ่งกว่าเก่า หรือเหมือนพระไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเลย
แต่กลับคนอื่นพระช่วย แสดงว่าพระรักเขาแต่ไม่ได้รักหนู

มีอยู่ครั้งหนึ่งหลังจากตอนที่หนูเคยงอนกับแม่พระ แล้วหนูกลับมาขอโทษและสวดสายประคำเหมือนเดิม
แต่หนูเหมือนยิ่งเจอเรื่องไม่ดี ความทุกข์ใจ ทำให้หนูอึ้งและงง
คิดว่าไม่สวดและไม่คืนดียังจะดีกว่าอีก

[Buddy]

หนูถูกประจญนะจ้ะ  ไม่ต้องคิดมากนะ  หนูเป็นคนศรัทธา  สวดเยอะกว่าพี่อีก 

เคยคิดว่าตัวเองจะมีกระแสเรียกนักบวชมั้ยคะ  เคยอยากบวชมั้ย 

ไม่รู้จะพอมีเวลารึเปล่า  อยากให้ลองไปคุยกับคุณพ่อนะคะ  หรือสวดต่อหน้าศีลมหาสนิท 

สวดต่อไปเรื่อยๆนะจ้ะ  อย่าท้อ  และอย่าหวังผล  น้อมรับน้ำพระทัยพระเป็นเจ้าในทุกเรื่อง  หนูยังเอาแต่ใจตัวเองอยู่นะ  บอกได้เลยว่าเป็นคนเอาแต่ใจ  พี่เองก็เคยเป็น  แต่หายได้ด้วยการฝึกยอมรับน้ำพระทัยพระเป็นเจ้า   

ลองถ่อมตน และลองฝึกรับน้ำพระทัยพระดูนะคะ  เช่น  สมมติวันนี้ ฝนตก  ก็ขอบคุณพระ    บอก  พระองค์ ลูกรู้นะว่า ที่ฝนต้องตกเพราะพระองค์ต้องรดน้ำต้นไม้ใช่มั้ยคะ  วันนี้ลูกไม่ได้เอาร่มมา  แล้วฝนก็ตก  ไม่เป็นไรค่ะ  ลูกยอมเปียกเพื่อพระองค์ 

การฝึกจิตโดยที่ข้างในยังมีขยะหรือความกังวลอยู่จะค่อยข้างยาก  มีอุปสรรค  เกิดการประจญง่าย  น  พี่ถึงได้แนะนำให้ล้างถังขยะก่อนน่ะค่ะ  แต่ถ้าหนูบอกว่าล้างแล้ว  ก็ต้องยอมรับน้ำพระทัยพระองค์ในทุกสถานการณ์  ถ่อมตน  อย่าถือดี และเราจะเห็นความรักของพระองค์มากขึ้นจากการถ่อมตนและยอมรับน้ำพระทัยพระองค์ค่ะ คิดว่า  ความรู้สึกว่า  เราสกปรกจนพระไม่รักเรา  น่าจะค่อยๆหายไป 

จะสวดให้นะคะ  ขอพระอวยพรค่ะ 

[จอมนางกระบี่เดี่ยว]

อืมม์ หนูไม่ไว้ใจพระเป้นเจ้าและแม่พระนี่เอง เพราะฉะนั้นต้องสวดขอพระหรรษทานอันนี้มาก ๆ คือความรัก และความไว้ใจ เวลาที่สวด ก้พยายามอย่าสวดแบบนกแก้ว นกขุนทองนะ ให้ออกมาจากใจจริง ๆ

และลองหาเวลาอยู่เงียบ ๆ รำพึงถึงความทุกขืที่แม่พระ และพระเยซูได้รับ ว่าทุกข์ทรมานขนาดไหน หนูทำได้อย่างแม่พระและพระเยซูไม๊ และที่ทั้งสองมาทุกข์ขนาดนี้ เพราะอะไร หาเวลาอยู่เงียบ ๆ ต่อหน้าศีลมหาสนิท จะดีมากเลยนะจ้ะ

และพี่แนะนำให้ไปคุยกับคุณพ่อค่ะ ว่าตอนนี้หนู เริ่มรู้สึกว่าพระเจ้าไม่รัก และมีความคิดที่อยากตายด้วย

ว่าแต่ปกติหนูไปวัดไหนจ้ะ  

[Buddy]

พยายามเอาภาพพระที่ดุร้ายออกไปนะคะ   

และอีกอย่างนะ  ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับคนอื่น  จะบอกถึงความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพระเช่นกัน  สมมติเรามีภาพพ่อเราที่ดุ  พระบิดาในใจเราก็จะเป็นพ่อที่ดุด้วย  ก็ไม่รู้พี่เค้ายังแจกอยู่รึเปล่านะคะ  ลองขอหนังสือนี้มาอ่านตามกระทู้นี้นะคะ 

http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=1004.0

แล้วจะรู้ว่า  พระบิดาใจดี 

[sakda88]

ผมอ่านความคิดของ คิตตี้ แล้วนึกถึงช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตตัวเอง  มีความคิดไม่ต่างจาก คิตตี้ เลย
จนผมตระหนักได้ว่าพระเจ้าทรงรักและนำทางชีวิตของผมอยู่เสมอ  และมีสิ่งดี ๆ เกิดขึ้นกับเราเสมอ
พระเจ้ากำลังเตรียมตัวเราให้พร้อมสำหรับการเผชิญหน้ากับสิ่งที่เกิดขึ้นในอนาคตของแต่ละคน
ด้วยวิธีการที่เหมาะสมสำหรับแต่ละคน  แน่นอนบ่อย ๆ ครั้งเราไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น  จนกระทั่ง
วันหนึ่งเราเริ่มมองหาสิ่งดี ๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา  เราจะเริ่มเข้าใจมันบ้าง  แน่นอนมันยากมาก
ที่จะมองหาสิ่งดี ๆในชีวิต  และถ้าเราฝึกมองหาสิ่งดี ๆในชีวิต  ฝึกมองอยู่เสมอ ๆ
เราจะเห็นความรักที่พระเจ้ามีต่อเรา

ฝึกมองหาสิ่งดี ๆในชีวิต  ฝึกมองอยู่เสมอ ๆ

[~@Little lamb@~]

พี่แนะนำว่า ให้หนู
1 แก้บาปทุกอาทิตย์ที่ไปวัด
2 สวดทุกวัน  อย่างน้อยก่อนนอน  บท สองบทก็ยังดี  แต่ให้สวดทุกวันค่ะ
3 อ่านพระคัมภีร์  อ่านทุกวันค่ะ  แต่ไม่ใช่อ่านแบบท่องหนังสือ
แต่ให้อ่านแบบจนกว่าเราจะพอใจ  คือ อาจจะย่อหน้าหนึ่ง บทหนึ่ง  ใช้วิธีสุ่มเปิดก็ได้


นี่จะเป็นวิธีทำให้หนูใกล้ชิดพระมากขึ้น
บางทีหนูคิดว่ากิจวัตรที่หนูทำก็โอเคแล้ว  แต่ที่จริงมันยังไม่พอค่ะ
นั่นจึงทำให้หนูรู้สึกว่า หนูกับพระไม่ใกล้ชิดกัน
คนเราถ้ารักกัน  ก็อยากได้ยินเสียง อยากอยู่ด้วยกันตลอดเวลาใช่มั๊ยคะ
เหมือนกันค่ะ  หนูจะใกล้ชิดพระได้ก็คือ ขยันเข้าหาพระองค์บ่อย ๆ 

และทุกครั้งที่หนูรู้สึกว่าถูกผจญ
ขอให้สวด ข้าแต่พระบิดา ค่ะ  เพราะ ในบทสวดก็บอกอยู่แล้วว่า
"อย่าปล่อยให้ข้าพเจ้าแพ้การผจญ"

สวดด้วยความไว้วางใจเสมอ  สู้ ๆ จ๊ะ  ลองดู

[คิตตี้]

หนูถูกประจญนะจ้ะ  ไม่ต้องคิดมากนะ  หนูเป็นคนศรัทธา  สวดเยอะกว่าพี่อีก   : xemo017 :

เคยคิดว่าตัวเองจะมีกระแสเรียกนักบวชมั้ยคะ  เคยอยากบวชมั้ย 

ไม่รู้จะพอมีเวลารึเปล่า  อยากให้ลองไปคุยกับคุณพ่อนะคะ  หรือสวดต่อหน้าศีลมหาสนิท   : emo038 :

สวดต่อไปเรื่อยๆนะจ้ะ  อย่าท้อ  และอย่าหวังผล  น้อมรับน้ำพระทัยพระเป็นเจ้าในทุกเรื่อง  หนูยังเอาแต่ใจตัวเองอยู่นะ  บอกได้เลยว่าเป็นคนเอาแต่ใจ  พี่เองก็เคยเป็น  แต่หายได้ด้วยการฝึกยอมรับน้ำพระทัยพระเป็นเจ้า     : xemo017 :

ลองถ่อมตน และลองฝึกรับน้ำพระทัยพระดูนะคะ  เช่น  สมมติวันนี้ ฝนตก   ก็ขอบคุณพระ    บอก  พระองค์ ลูกรู้นะว่า ที่ฝนต้องตกเพราะพระองค์ต้องรดน้ำต้นไม้ใช่มั้ยคะ  วันนี้ลูกไม่ได้เอาร่มมา  แล้วฝนก็ตก  ไม่เป็นไรค่ะ  ลูกยอมเปียกเพื่อพระองค์   : emo027 :

การฝึกจิตโดยที่ข้างในยังมีขยะหรือความกังวลอยู่จะค่อยข้างยาก  มีอุปสรรค  เกิดการประจญง่าย  น  พี่ถึงได้แนะนำให้ล้างถังขยะก่อนน่ะค่ะ  แต่ถ้าหนูบอกว่าล้างแล้ว  ก็ต้องยอมรับน้ำพระทัยพระองค์ในทุกสถานการณ์  ถ่อมตน  อย่าถือดี และเราจะเห็นความรักของพระองค์มากขึ้นจากการถ่อมตนและยอมรับน้ำพระทัยพระองค์ค่ะ คิดว่า  ความรู้สึกว่า  เราสกปรกจนพระไม่รักเรา  น่าจะค่อยๆหายไป   : emo045 :

จะสวดให้นะคะ  ขอพระอวยพรค่ะ   ::001::

เรื่องกระแสบวชคงไม่ใช่ค่ะ
หนูถูกผจญค่ะ 
ตอนที่กำลังถูกผจญเป็นความรู้สึกที่อ้างว้างและโดดเดี่ยวมาก
แต่ตอนนี้หนูดีแล้ว  หนูมีกำลังใจในการดำเนินชีวิต
หนูจะมีความสุขกับชีวิต
แม้ว่าหนูยังจะกังวลวิตก ลังเลสงสัย (ในความเชื่ออยู่)

ขอบคุณพี่มากนะคะ

[pna111]

อย่าไปกลัวอนาคตสิ

[:+:Regina Pacis:+:]

หากว่าหนูสามารถพูดได้ว่าตัวเองเป็นคนบาปนั้น
ก็เท่ากับว่าหนูนอบน้อมต่อพระระดับหนึ่งแล้วค่ะ
ที่เหลือ ก็แค่สวดภาวนาให้เราทนต่อการถูกผจญต่างๆได้

ขอพระคุ้มครองค่ะ

[Phulasso]

หนูถูกประจญนะจ้ะ  ไม่ต้องคิดมากนะ  หนูเป็นคนศรัทธา  สวดเยอะกว่าพี่อีก   : xemo017 :

เคยคิดว่าตัวเองจะมีกระแสเรียกนักบวชมั้ยคะ  เคยอยากบวชมั้ย 

ไม่รู้จะพอมีเวลารึเปล่า  อยากให้ลองไปคุยกับคุณพ่อนะคะ  หรือสวดต่อหน้าศีลมหาสนิท   : emo038 :

เรื่องกระแสบวชคงไม่ใช่ค่ะ
หนูถูกผจญค่ะ 
ตอนที่กำลังถูกผจญเป็นความรู้สึกที่อ้างว้างและโดดเดี่ยวมาก
แต่ตอนนี้หนูดีแล้ว  หนูมีกำลังใจในการดำเนินชีวิต
หนูจะมีความสุขกับชีวิต
แม้ว่าหนูยังจะกังวลวิตก ลังเลสงสัย (ในความเชื่ออยู่)

ขอบคุณพี่มากนะคะ

เรื่องปกติมากๆ แม้พระสงฆ์ที่บวชมาเป็นสิบๆปี ก็มีความวิตก กังวล ลังเล สงสัย
เช่นเดียวกับหนู หนูอยู่ปี 4 อายุยังน้อย ถ้าไม่สงสัยสิจะแปลกมาก
สิ่งหนึ่งคือหนูพยายามที่จะเข้าหาพระ
ดีมาก เพราะหลายคนแก้ปัญหาโดยการไปหาอบายมุข กินเที่ยวเล่น สนุกสนานไป
กับโลก แต่หนูกลับค้นหาความรักของพระ
และหนูจะพบ ขอพระอวยพร