เกิดอาการอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เริ่มมีอาการตั้งแต่ช่วงแรกๆ ที่มานมัสการที่โบสถ์แห่งนี้
ด้วยเสียงดนตรีอันชวนเสียประสาท บางครั้งไปถึงกับใส่สมอลล์ทอล์คปิดหูเพื่อลดความดังของเสียง
บทเทศน์แฝงไปด้วยตลกฝืดๆ ขำไม่ออก และแยกไม่ออกอันไหนเทศนาอันไหนเล่นตลกคาเฟ่
ทุกครั้งที่ไปร่วมนมัสการแห่งนี้ จะต้องดูนาฬิกาข้อมือไม่ต่ำกว่า 10 รอบ ว่าเมื่อไหร่จะ 5 โมงเสียทีเนี่ย(เป็นโบสถ์รอบบ่าย) หนูอยากกลับบ้าน
เกิดอาการสะดุดกับพฤติกรรม มัคนายิกาของโบสถ์(ขออนุญาตไม่ระบายส่วนนี้ในที่สาธารณะ)
แล้วพาลคิดไปถึงหลายๆ เหตุการณ์ในทางลบของสังคมโบสถ์ที่เจอมาค่ะ...
ตั้งแต่โดนแหกตาเรื่องเงินค่าอบรม(ตอนแจ้งไปอบรมบอกไม่มีค่าใช้จ่าย)..ค่าเข้าค่าย(ตอนลงชื่อค่ายจ่ายเท่านี้ค่ะ พอไปถึงค่ายจ่ายอีกราคา)..ค่าสาระพัด ควักๆๆๆ จ่ายๆๆๆ...
ตอนนี้ไปโบสถ์ ก็ได้แค่ว่าไป แต่ไม่ถึงการนมัสการเลยค่ะ กลับมารู้สึกเสียเวลาด้วยซ้ำ..ความชื่นชมยินดีมันหายไปไหนหมดคะ
โอยยยยยย ขอระบายหน่อยเถอะค่ะ ไม่ไหวแล้ววว... 
อยากเปลี่ยนไปวัดดูนะคะ แต่ด้วยการคมนาคมที่ไม่สะดวกทำให้ไม่มีโอกาสไปได้เลย
รอวันกลับไปที่อยู่อาศัยแห่งใหม่ ไปไหนมาไหนได้สะดวก คงไม่อึดอัด(ทางใจ)เท่าตอนนี้
ตอนนี้ได้แต่อธิษฐานอยู่กับบ้านค่ะ ขอพระเจ้าทรงยกโทษความบาปส่วนข้างบน แต่ก็ยังรู้สึกตัวเองบาปหนักจังเลย
รู้สึกแย่มากๆ แต่ไม่เคยละจากหนทางเส้นนี้ค่ะ
ขอโทษด้วยนะคะ ถ้ากระทู้นี้ทำความรู้สึกไม่ดีให้กับใคร อยากขอคำหนุนใจ คำปรึกษาจากทุกๆ คนบ้างค่ะ
