หลังจากที่ตรวจเสร็จ ผลก็ ออกมาว่า คุณแม่มี เลือดออกในลูกตาดำ เพราะว่า คุณแม่เป็นเบาหวานทำให้เส้นเลือดในลูกตาเปราะ แล้วแตกง่าย
ตอนนี้ ก็ เลยเครียส ๆ ครับผม อยากให้ เพื่อน ๆ ช่วยภาวนาให้คุณแม่ด้วย ครับ
ส่วนเรื่องที่จะเล่าให้ฟังก็ คือ
บ้านผมเนี่ย แม่กะพ่อผม เปงคนต่างจังหวัด แล้วก็เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ เมื่อนาน มาแล้วครับผม
แต่ว่าปัจจุบันนี้ พ่อผมเสียไปแล้ว ครับ ทั้งสองเป็นพุทธครับผม
เมื่อสองอาทิตย์ก่อนแถวบ้านผมมีงานวัดอะ ครับวัดพุทธครับผม แม่ให้ผมขับรถพาไปหน่อย ตอนแรกฟังแล้วรู้สึกโกรธ แล้วคิดอยู่ในใจว่าจะไม่พาไป
แต่สักพัก ก็เหมือนมีความคิด อีกความดิดนึงเว๊ป เข้ามาในสมอง แบบว่า "พาแม่ไปเหอะ แล้วก็ ถือโอกาศนี้บอกเรื่องพระกับแม่เลย"
(คือที่ผ่านมาไม่เคยกล้าบอกเลยครับ แม่ผมอยากให้ผมบวชพุทธอะครับ แต่ผมก็ ทำไม่สนใจ จนมาถึงอายุปูนนี้ แล้วก็ยังไม่ได้บวช)
ตกลงวันนั้น ผมเลยพาแม่ผมไปขาไป สวดวันทามารีอา ในใจไปตลอดทางเยย อะครับ กะว่าขากลับจะบอกกับแม่
พอตอนขากลับ ก็ตัดสินใจบอกกับแม่
ผมถามแม่ไปว่ายังอยากจะให้ผมบวชมั๊ย
แต่ตอบมาว่า อยากซิทำไมอยู่ดี ๆ ถามอย่างงี้
ผมก็บอกแม่ไปว่า ถ้าอยากให้บวชก็ขอให้จัดการให้เสร็จภายในปีนี้ นะ
เพราะว่าผมตั้งใจว่าปีหน้าผมจะล้างบาป
ตอนนั้น ก็ดูแม่อึ้ง ๆ ไปนะครับ แต่แล้ว เรื่องก็ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์
พอวันอาทิตย์ต่อมา คือเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ตอนบ่ายป๋มล้างรถ พอล้างรถเสร็จตั้งใจว่าจะไปวัดแถวบ้านอะครับ
ก็เลยชวนแม่ เล่น ๆ
แม่ๆ เด่วล้างรถเสร็จแล้วจะไปโบสถ์ ไปด้วยกัน ป่าว
แม่ก็บอกว่าไปซิ อยากไปดู
ตกลงวันนั้น ผมก็ไปวัดกับแม่ ดีใจมากเลย ครับเพราะทุกครั้งที่ไปนพวาร ผมมักจะขอเรื่องนี้ ขอให้ได้ไปวัดกับแม่
วันนั้นผมบอกให้ แม่ขอให้แม่พระอวยพรเรื่องสุขภาพ
ตอนนั้นแม่เริ่มรู้สึกว่าตามัว ๆ แต่ไม่ได้ เป็นไรมาก ผมบอกให้แม่เอาน้ำเสก มาเตะ ๆ ตาดูนะ อะไรประมาณนี้ อะครับผม
วันนั้นผ่านไปด้วยดี จนวันนี้ แม่รู้สึกว่ามีอะไร สีดำ ๆ มาบังตามองไม่ค่อยเห็น ก็เลยพาแม่ไปหาหมอระหว่างทางขาไป
ผมขับรถไป อยู่ดี ๆ แม่ก็ พูดมาว่า หลังจากที่ไปวัดกับผมวันนั้น กลับมาก็นอนฝันเห็นช้างสองหัว ครับ แล้วแม่ก็ไปถามลุงข้างบ้าน
ลุงข้างบ้านบอกว่าเป็นฝันดี คือแม่ เค้าเอาเรื่องฝันมาโยงกะเรื่องที่ไปวัด ผมเองไม่ได้สนใจเรื่องความฝันอะครับ
ผมคิดว่าความฝันก็คือความฝัน แต่ก็ดีใจครับผมที่แม่เอาสองเหตุการณ์นี้มาเชื่อมโยงกัน แล้วมันเป็นเรื่องดี
ที่เล่าให้ฟังนี้ผมตั้งข้อสังเกตุไว้อย่างหนึ่งคือ ทุกครั้งที่แม่ผมมีแผนการที่จะให้ผมบวชมักจะต้องมีเรื่องที่ทำให้เรายุ่งจนไม่สามารถบวชได้
เมื่อประมาณ สี่ปีก่อนมีแผน เหมือนกันครับ แล้วผลปรากฎว่า แม่อยู่ ดี ๆ ก็เป็นแผลที่เท้า คือแม่เป็นเบาหวาน ก็เลยหายยาก สุดท้ายต้องตัดเนื้อที่เท้าออก
ลองนึกภาพนะครับ หลังเท้า ไม่มีเนื้อเลย ตัดถึงกระดูก เป็นสีแดง ๆ ต้องไปทำแผลทุกวัน ช่วงนั้นผมเลิกงาน ต้องรีบตรงกลับบ้าน พาแม่ไปทำแผลทุกวัน
ใช้เวลา หลายเดือนกว่าจะหาย จนแม่ ลืมแผนการที่จะบวช ไป แล้วมาครั้งนี้ แม่อาจต้องผ่าตัดครับ
ที่เล่ามาผมไม่ได้ รู้สึกไม่ดีที่เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นกับครอบครัวผม ผมเชื่อว่า ถ้าพระอนุญาตให้เกิดผมคิดว่าผมต้องผ่านมันไปได้แน่นอนครับ
ผมยังเชื่ออีกว่า น่าจะมีพระพรของพระเจ้าอยู่หลังจากเหตุการณ์เหล่านี้ ด้วย ผมเป็นของพระ พระคงไม่ต้องการให้ผมบวช
แต่ผมคงจะพูดอย่างนี้ กับแม่ไม่ได้ เพราะว่ามันจะทำให้แม่ผมเสียใจ แต่ผมก็อยากให้แม่ผมคิดได้เหมือนที่ผมคิดจังครับผม
ทั้งหมดก็มีเท่านี้แหละครับผม
อยากให้เพื่อน ๆ ช่วยภาวนา เรื่องอาการป่วยของแม่ผมด้วย ครับ แล้วก็อยากให้ภาวนาให้แม่ล้มเลิกความตั้งใจที่จะให้ผมบวชด้วยครับผม
(จริง ๆ แล้วอยากรับศีลล้างบาป ปีนี้เลยด้วยซ้ำเพราะว่า คุณพ่อที่สอนคำสอนผมบอกว่าให้รับได้ แล้ว แต่ผมติดเรื่องนี้แหละครับ)
